listenable

Svart Crown – Profane

Svart Crown, Listenable’s nieuwe hoop, na het uitzwaaien van Gojira. Van eigen Franse bodem en kwalitatief sans doute. Onze zuiderburen hebben altijd een toch wel wat vreemde vorm van extreme metal geproduceerd. Heel wat ketelherrie français begeeft zich in de schemerzone tussen black en death metal. Ik denk dan aan Hell Militia, Bliss of Flesh, Temple of Baal en Arkhon Infaustus. “Profane” doet me ook met regelmatig terugdenken aan “Orthodoxyn” van laatstgenoemde, gemengd met dissonante trekjes van een Ulcerate en zeker Immolation. “Intern. Virus. Human”, alsof Bobby Vigna het zelf geschreven zou hebben. De opvolger van Svart Crown’s debuut “Witnessing the fall” volgt dan ook mooi het gekende parcours en verrast nergens. Overwegend snel, maar ingetogen als het moet (“Until the last breath”, nu ja, toch gedeeltelijk). De nieuwe songs zijn sterker uitgewerkt en zijn zonder twijfel van hoogstaande kwaliteit. Idem voor de productie. Objectief gezien presenteren de mannen uit het zuiden van Frankrijk een topplaat, maar hoe goed alles ook in elkaar steekt, het doet me minder als pakweg de Nieuw-Zeelanders hierboven vermeld. Ik kan niet direct een vinger op de wonde houden, maar wellicht zijn niet alle riffs top notch. De band gelooft er zeker in, want ze werken keihard en krijgen mooie tours en festivalaffiches in de plaats. Ook het label gelooft erin, want zanger JB wist me te zeggen dat ook het gerenommeerde Relapse Records heel graag wilde. Dus niet alleen ikzelf ben er rotsvast van overtuigd dat Svart Crown nog lang niet uitgezongen is! Lang niet…

fLP: 71/100

Svart Crown – Profane (Listenable Records 2013)
1. Manifestatio symptoms
2. Genesis architect
3. Intern. Virus. Human
4. In utero: a place of hatred and threat
5. Until the last breath
6. Profane
7. The therapy of flesh
8. Venomous ritual
9. Ascetic purification
10. Revelation: down here stillborn

Centurian – Contra rationem

De nieuwte van Centurian, Nox, uhh Centurian…. Nee, Inquisitor! Soit, “Contra rationem” is de jongste worp van Rob Oorthuis en co. De heren weten niet goed onder welke noemer ze het kleinood willen uitbrengen, maar dat zal ons worst wezen! Feit is dat we hier een kwalitatief hoogstaand occult death metalplaatje vasthebben. Naar goede traditie duurt “Contra rationem” slechts een half uurtje, maar meer van dit geweld houden we ook niet vol. Het gitaarwerk van Rob is erg herkenbaar en het plaatst Centurian net enkele treden hoger dan de grijs muizige death metalband. Centurian klinkt exact hetzelfde als ten tijde van Nox en ook als ten tijde van het eerste Centurian, dat al sinds 1997 het mooie weer maakt. Alleen is de productie wel beter dan zijn voorganger “Ixaxaar” (van Nox) die ongewild niet gemasterd werd en super clean klinkt. De ietwat chaotischere sound van het oude Centurian is ook op de nieuweling aanwezig. Zo hoort het! De nummers zijn overwegend in vijfde vitesse gespeeld en veel ademruimte wordt er niet gegeven. De band blijft wel erg duidelijk geïnspireerd door Angelcorpse en het oudere Morbid Angel (incluis uitstekende aardedonkere grunt van luchtverplaatser Niels Adams, tevens actief in het vrouwvriendelijke Prostitude Disfigurement). Niets slecht mee, want het niveau is dermate hoog dat het Centurian gemakkelijk met de grootste kan wedijveren.

fLP: 79/100

Centurian – Contra rationem (Listenable 2012)
1. Thou shallt bleed for the lord thy god
2. Crown of bones
3. Feast of the cross
4. Judas among twelve
5. Antinomian
6. The will of the torch
7. Sin upon man
8. Damnatio memoriae
9. Adversu

Incantation – Vanquish in vengeance

De heren van Incantation zijn zoals kakkerlakken; niet kapot te krijgen! Bij het schrijven betrap ik me op enige gefronste wenkbrauwen, doordat er zes jaar zit tussen “Vanquish in vengeance” en zijn voorganger. Het lijkt helemaal niet zo lang geleden. Nog even pinken met de ogen daar de eerste demo uitgegeven is in 1990 – We hebben hier te maken met een monument! Maar dat is een algemeen gegeven, net zoals iedereen op voorhand al weet hoe “Vanquish in vengeance” klinkt. Incantation staat voor roestige vastigheid en hun oer death metal is onverwoestbaar. Doffe gitaren, lompe hakritmes en rochelende vocalen vormen al jaren de basisingrediënten voor America’s Finests. Daar waar vele death metalbands toch wat vernieuwing in hun oevre (proberen te) proppen, blijft Incantation bij het oude. Punt. Misschien wordt het tempo niet iets meer naar beneden getrokken zoals in “Transcend into absolute dissolution” en de elf minuten durende hekkensluiter “Legion of dis”. Incantations stoffige sound wordt wel erg goed uitgewerkt dit maal. De heer Dan Swanö laat het goedje loodzwaar en loepzuiver klinken! Misschien wel de beste Incantation productie ooit. Allemaal goed en wel, maar is “Vanquish in vengeance” nu een aangenaam oorsausje? Ja, natuurlijk! Incantation bedient zich dan steeds van hetzelfde recept, maar een toprestaurant behoudt ook graag zijn sterren. Incantation kan als geen ander een sinistere sfeer scheppen en hun death metal ranzig laten klinken, waar andere bands liefst zo bruut mogelijk erop los rammen. Omarm de primitieve energie van Incantation!

fLP: 77/100

Incantation – Vanquish in vengeance (Listenable 2012)
1. Invoked infinity
2. Ascend into the eternal
3. Progeny of tyranny
4. Transcend into absolute dissolution
5. Haruspex
6. Vanquish in vengeance
7. Profound loathing
8. The hellions genesis
9. From hollow sands
10. Legion of dis