duitsland

Hadopelagyal – XXXVI XXXI N XXV XXVIII O

In de diepste regionen van de oceaan komen er levende wezens voor, ook al is er geen zonlicht en benaderen de temperaturen het vriespunt. Eens we dieper dan 6.000 meter in deze bizarre diepzee onderwereld duiken, komen we terecht in de hadale of hadopelagische zone. De magie van (deze) natuurlijke duisternis is wat de Duitse band Hadopelagyal drijft. In 2018 werd een eerste demo uitgebracht waarvan de titel ietwat vreemd lijkt. Wanneer je de Romeinse cijfers echter omzet naar westerse cijfers, krijg je coördinaten die verwijzen naar de Kolumbo, een onderzeese vulkaan die reeds meer dan 400 jaar inactief is. Ván Records zag het potentieel van de band en brengt de demo nu op sterk gelimiteerd vinyl uit. Mijn naald belandt in de groeven van nummer 201 van de 215. De vijf songs die in de navolgende driekwartier volgen, laten een sound horen die het midden houdt tussen death metal – het soort dat uit de diepste spelonken lijkt op te borrelen – en woeste, bestiale black waarbij gestreefd wordt naar een rustgevende lichtheid te midden van alle chaos die hierbij komt kijken. Momenten van sluimerende doom worden afgewisseld met bulderende erupties gitzwarte magma waarbij flitsende solo’s doorheen de aslucht klieven. Het zeventien minuten durende “Craving in infinite void” speelt meer met repetitiviteit en neigt hierdoor het meest naar black metal. De in reverb doordrenkte sound van deze demo is rauw en ontoegankelijk voor eenieder die net vanachter de hoek in de underground komt piepen. Wie echter patches van Malthusian, Sortilegia, Incantation of Grave Miasma op zijn of haar lederen vest heeft prijken, kan toehappen – waarbij we wel vermelden dat de kwaliteit van geen van deze referentiebands geëvenaard wordt. Maar het betreft natuurlijk ook nog maar een eerste demo.

JOKKE: 77/100

Hadopelagyal – XXXVI XXXI N XXV XXVIII O (Ván Records 2019)
1. Raise and hail the dead in mortal utter madness
2. As omniferous domination ruled with zero clemency
3. Down in the valley of Eden’s horizon
4. Depravity shall triumph
5. Craving in infinite void

NRVK – THGHTLSS LGHT

“Ik ga een klinker kopen Walter!” Alvorens ze besloten dat klinkers overtollige ballast zijn, ging het Duitse NRVK als Narvik door het leven. De bandnaam verwijst naar het gelijknamige Noorse stadje waar Robert Burås (gitarist en songwriter in de Noorse alternatieve rockband Madrugada) leefde. De man was een grote inspiratie voor enkele van de bandleden en toen die op 12 juli 2007 door een vriend dood werd aangetroffen in zijn appartement met zijn gitaar in zijn hand, besloten deze Duitse rakkers hun oorspronkelijke naam Asgard als eerbetoon te wijzigen naar Narvik. Een niet voor de hand liggende verklaring van de bandnaam en de link tussen Madrugada en NRVK is me muzikaal gezien ook compleet onduidelijk. NRVK was me niet bekend maar blijkt reeds twee langspelers en twee EP’s op haar palmares te hebben staan. Nu het gerenommeerde Ván Records haar schouders onder de band zet, zal diens populariteit waarschijnlijk wel gaan toenemen. “THGHTLSS LGHT” vormt het eerste teken van leven op het nieuwe label. “Shattering the vessels” start als een soundtrack voor één of andere duistere en mysterieuze film en barst geleidelijk aan als een etterende puist open tot een beklemmende stroom aan rituele black waarin sappige screams en hallucinogene leads de mystieke toon zetten. De drie nummers op deze EP klokken elk op acht à negen minuten af waarbij ruim de tijd voor spanningsopbouwen genomen wordt. Zanger Redeemer zorgt met zijn breed scala aan misselijkmakende vocalen voor heel wat afwisseling maar mist soms wat power vergeleken met de concurrentie. De leads en dissonante riffs weten ons bij momenten te vervoeren en in de juiste sferen te brengen, maar de nogal dunne productie doet soms afbreuk aan de sfeer. “Into the patterns Of Ajna” bevat naar post-rock neigende gitaarclimaxen en laat enkele goede ideeën horen. Het dichtbevolkte rituele deel van de black metal-scene struikelt heden ten dage echter bijna over elkaars kandelaars, bloedkelken en wierookstokjes en NRVK zal toch nog iets straffer uit de hoek moeten komen om ons volledig over de streep te trekken. Maar het potentieel is er.

JOKKE: 75/100

NRVK – THGHTLSS LGHT (Ván Records 2019)
1. Shattering the vessels
2. Womb Of Lilith
3. Into the patterns Of Ajna

LVTHN/Häxenzijrkell – Split

De nacht van 30 april op 1 mei wordt ook wel Walpurgisnacht genoemd. Het is een van oorsprong Europees voorchristelijk feest dat gericht is op vruchtbaarheid en op de dunne scheidingslijn tussen leven en dood. Vooral heidenen en wicca’s hechten veel betekenis aan Walpurgisnacht en het Duitse volksgeloof wilde dat in deze nacht de boze geesten vrij spel hadden en er een heksenbal plaatsvond. Walpurgisnacht werd vooral door Goethes “Faust II” (1832) sterk gemythologiseerd. Vanwaar deze Wikipediaanse uiteenzetting hoor ik u denken? Walpurgisnacht laatstleden was immers ook de releasedatum van een split tussen onze landgenoten LVTHN en hun Duitse labelcollega’s Häxenzijrkell. De samenwerking tussen beide black metal-bands werd middels een 10 inch met exclusief materiaal voor het nageslacht vastgelegd. Onze klinkerloze beeldenstormers brachten twee nummers aan waarvan één coversong, namelijk Mayhem’s “Pure fucking armageddon“. Aangezien ze in het verleden ook al hun versie brachten van Katharsis’ “666” had ik eigenlijk een meer obscure keuze verwacht dan dit vrij voor de hand liggende nummer waarvan de uitvoering niets speciaals is. Het zal wel voor de jol geweest zijn. “The spirit of the flesh in the flesh of the spirit” is een nummer dat eveneens stamt uit de opnamesessies van de “Eradication of nescience” plaat en de “The spider goddess” EP. De vrij monotone en repetitieve riffs liggen in het verlengde van deze laatste release en samen met de gortdroge screams van zanger ZD hoor je meteen dat LVTHN hier aan het werk is. Het nummer wisselt snelle passages af met eerder black ’n roll gestuurd gitaargeweld wat dan weer goed aansluit bij de coversong. Gitarist DS poogt steeds een gevoel van onbehagen in zijn riffs te leggen en slaagt daar ook nu weer in. Het Duitse duo Häxenzijrkell komt middels deze split voor de eerste keer aan bod op Addergebroed hoewel de eerdere EP’s en demo in mijn collectie gehuisvest zijn. Bij onze oosterburen ligt de nadruk vooral op atmosfeer. Vocalen worden schaars ingezet tijdens het acht minuten durende “Blutsabbat” maar dat wordt naar goede gewoonte opgevangen door het veelvuldig gebruik van samples, deze keer uit “Cry of the Banshee” een uit 1970 stammende horrorfilm van Gordon Hessler rond een heksenjager. Vandaar waarschijnlijk ook de specifiek gekozen releasedatum. Ondanks de archaïsch klinkende, monotone en minimalistische riffs en de dunnere sound vergeleken met LVTHN’s bijdrage, ademt het nummer een vervreemdend en mysterieus sfeertje uit. Vette band toch!

JOKKE: 82/100 (LVTHN: 80/100 – Häxenzijrkell: 84/100)

LVTHN/Häxenzijrkell – Split (Amor Fati Productions 2019)
1. LVTHN – The spirit of the flesh in the flesh of the spirit
2. LVTHN – Pure fucking armageddon (Mayhem cover)
3. Häxenzijrkell – Blutsabbat

Stellar Master Elite – Hologram temple

Stellar Master Elite – de aandachtigen onder ons weten dat de mosterd voor de bandnaam bij Thorns werd gehaald – is met het kakelverse “Hologram temple” reeds bij langspeler nummer vier aanbeland. De nieuwe plaat behandelt onderwerpen zoals androids, artificial intelligence, de technologische evolutie om de dood te overwinnen en de mening van schrijver Philip K Dick dat we in een hologram leven – vandaar de titel. De loodzware mix aan death, black en doom die het uit Trier afkomstige kwartet produceert, klinkt als het muzikaal equivalent van een atoombom. Knap als je weet dat de band de plaat in haar eigen studio opnam hoewel de drumopnames, mix en mastering in handen waren van Markus Stock en zijn Klangschmiede Studio E. De laaggestemde fuzzy gitaren en bulderende drumaanslagen wekken een energetisch spanningsveld op waarin analoge synthesizers extra vonken geven en dat maar liefst een uur lang waarbij de van dronende noise doorspekte afsluiter “Tetragon” een kwart van de totale speelduur opeist. Het vinnige zwartgeblakerde “The secret of neverending chaos” doet wat aan ons eigenste Gorath denken en in de trage doomy partijen popt een band als Hemelbestormer soms op, maar voor de rest is name dropping in het geval van Stellar Master Elite niet zo voor de hand liggend. Drummer M.S. mept het stof met mokerslagen van zijn vellen en cymbalen maar schuwt sporadische snelheidsuitbarstingen (“Black hole dementia“) niet en gitarist D.F. weet niet alleen verpulverende maar bij wijlen ook emotioneel pakkende riffs uit zijn gitaar te toveren. Voeg daarbij nog de pompende bastonen van T.N. en de diepe bulderende zang van E.K. die nummers als “Null” en “The beast we have created” een death metal-feel geven en je hebt alle ingrediënten voor een apocalyptische brok modern klinkende extreme metal.

JOKKE: 80/100

Stellar Master Elite – Hologram Temple (Unholy Conspiracy Deathwork 2019)
1. Null
2. Freewheel decrypted
3. Apocalypsis
4. Ad infinitum
5. The beast we have created
6. Agitation – Consent – War
7. Black hole dementia
8. The secret of neverending chaos
9. Tetragon

Vitriol – Chrysalis

Scheikunde was nooit mijn dada maar wat ik toch onthouden heb uit die cursus vol chemische formules is dat vitriool de naam is van verschillende sulfaten die onder meer als verdelgingsmiddel gebruikt worden. Van die betekenis is de stap naar een negatieve figuurlijke connotatie niet zo groot maar vitriool is ook een belangrijk element uit de alchemie. Vandaar dat dit woord al meer dan eens als bandnaam gebruikt werd. In dit geval hebben we met het Duitse Vitriol van doen, een duo uit Nuremburg. Iron Bonehead was dusdanig onder de indruk van de band dat ze beide heren in huis haalden en een eerste EP dient zich nu aan (in 2016 verscheen reeds een demo). Het label spreekt over visionaire death metal en zelf omschrijft de band zich als “cryptic metal carnage“. Het hoesontwerp intrigeert en de songtitels klinken inderdaad geheimzinnig of wat dacht je van een titel als “Swarming segments, spirit splinters of stellar dust” waarvan het correct uitspreken voor een lispelaar een heuse opgave zal zijn? “Chrysalis” bevat twee epische songs die gezamenlijk op twintig minuten speeltijd afklokken. De titel van de EP kan geïnterpreteerd worden als een verwijzing naar verpopping, een bij veel insecten voorkomend proces waarbij de larve zich transformeert tot een volwassen insect. Deze volledige gedaanteverwisseling is immers toepasselijk voor de muziek van Vitriol die soms de idee van improvisatie kan opwekken hoewel het geheel spontaan en organisch klinkt en de uitvoering behoorlijk strak is. Heuse death metal maalstromen worden met het grootste gemak afgewisseld met Spaanse gitaarklanken, jazzy intermezzi, psychedelisch gepingel en auditieve horror, telkens wel met een sinistere insteek als gemeenschappelijke deler. De samenhang is nog niet altijd even coherent maar avontuurlijke is het wel!

JOKKE: 75/100

Vitriol – Chrysalis (Iron Bonehead Productions 2019)
1. Swarming segments, spirit splinters of stellar dust
2. Soma somnambulistic trance

Darkened Nocturn Slaughtercult – Mardom

Olienar ofte Yvonne Wilczynska hoort naast ondermeer Ross Dolan (Immolation), Danny Cecati (Eyefear), Matt Barlow (ex-Iced Earth), Brian Fair (Shadows Fall) en Paul Kuhr (Novembers Doom) hoogstwaarschijnlijk thuis in de top 10 van metalmuzikanten met extreem lang haar. Behalve dit wistjedatje staat de van origine Poolse muzikante al meer dan twintig jaar lang samen met Velnias aan het roer van Darkened Nocturn Slaughtercult. Hoewel ik de band wel al eens aan het werk heb gezien – en dat was toen behoorlijk ok – ben ik niet zo bekend met het oeuvre van deze Duitse band. Misschien heeft de vrij infantiele bandnaam me onbewust tegengehouden om hun discografie eens onder de loep te nemen? Soit, ondertussen zijn de dame en heren aan langspeler nummer zes aangekomen, de eerste die ik deftig beluister dus. “Mardom” werd als titel gekozen en verschijnt zes jaar na voorganger “Necrovision“. Doorheen haar bestaan is Darkened Nocturn Slaughtercult uitgegroeid tot een vaste waarde van de Duitse black metal-scene en na de discografie diagonaal te hebben gehoord, kan besloten worden dat de band stug aan de tradities van het genre (en vooral dan de Noorse invalshoek) vasthoudt. We horen dan ook echo’s van Immortal, Gorgoroth, Ancient, Darkthrone en Satyricon in de tien songs doorschemeren. Het bezwerende en enigmatische, van vierkwartsmaten afwijkende “A beseechment twofold“, waarin tevens heel wat ruimte is voor duistere atmosfeer, bevat een heuse Gehenna-vibe en is daardoor ongetwijfeld één van mijn favorieten op deze plaat. Ook het navolgende “Exaudi domine” wil ik eruit pikken want dit is zo’n typische opzwepende meebruller die het vooral tijdens live optredens goed zal doen en waarbij leuke telwissels het interessant houden. “Mardom” is op en top Deutsche gründlichkeit en blijkbaar een plaat waar veel liefhebbers van traditionele Scandinavische black lang naar uitgekeken hebben. Ik geef ze geen ongelijk.

JOKKE: 83/100

Darkened Nocturn Slaughtercult – Mardom (War Anthem Records 2019)
1. Inception of atemporal transition
2. Mardom – Echo zmory
3. A sweven most devout
4. T.O.W.D.A.T.H.A.B.T.E.
5. A beseechment twofold
6. Exaudi domine
7. The boundless beast
8. Widma
9. Imperishable soulless gown
10. The sphere

Ysbryd – Kraft

De Duitser Holger Fuhrmann houdt er speciale hobby’s op na. Dat is mijn veronderstelling althans na een blik te werpen op de namen van enkele bands waar hij zoal deel van uitmaakt: Cum Covered Crack Whore, Cunthunt 777, Dead Baby Incest, HateCult Of The Cunt, … Het genre laat zich al raden en is niet aan mij besteed, mijn puberjaren liggen immers reeds ver achter mij. Holger houdt er echter ook enkele black metal bands op na (Blutwald, Primaire) waarin hij onder het pseudoniem Gestalt actief is. Ysbryd is zijn nieuwste creatie en soloproject waarvan het debuut “Kraft” vorig jaar in eigen beheer werd uitgebracht. Purity Through Fire zag hier wel graten en zorgt nu voor een bredere verspreiding in de underground. Alles aan “Kraft” verraadt de Teutoonse achtergrond van de band: de Germaanse taal waarin de black metal uitgespuwd wordt en de Duitse gründlichkeit qua uitvoering. De negen nummers bevatten naast de nodige agressie ook voldoende tremolo-riffs en melodieuze en melancholische passages waarin de leads in meer epische nummers zoals “Schmach und Schande“, “Die Stunde des Daemons” en “Glans und Gloria” de post-rock richting uitgaan zonder echter de post-black tour op te gaan. Denk hierbij aan een soortgelijke aanpak van landgenoot ColdWorld. In een nummer als “Im Kriege” schemeren dan weer pagan vibes door en in hekkensluiter “Duw” zorgen akoestische gitaren voor een sereen einde van de plaat. Volkomen terecht dat Purity Through Fire hier potentieel in ziet. Het tweede album “Macht” staat reeds in de stijgers. Ysbryd is het zoveelste bewijs dat de tijd waarin éénmansprojecten meestal gelijk stonden aan een shitty of cheap geluid en ondermaatse kwaliteit ver achter ons liggen.