new era productions

Israthoum – Arrows from below

Voor diens vierde langspeler “Arrows from below” ruilde Israthoum het Portugese Altare Productions in voor New Era Productions, wat op zich niet zo onlogisch lijkt aangezien de semi-Portugese band al heel wat jaartjes vanuit Nederland opereert. Weinig black metal-acts hanteren dezer dagen nog een intro en ook hier is dat niet het geval wat maakt dat “Litany of spite” meteen de deur open ramt en er geen spaander van heel laat. In een mid-tempo nummer als “Ascetic temples” – een oudje dat hier een nieuw leven kreeg – heeft het trio heel wat weg van het geweldige Zweedse Svartsyn, waarvan een heruitgave van diens demo op Nomad Snakepit, het label van Israthoum drummer Tiúval, verscheen. Atmosfeer staat steeds centraal bij Israthoum en de heren slagen daar meesterlijk in zonder in bijvoorbeeld lang uitgestrekte post-black landschappen te vervallen. Ondanks de bijwijlen razende black laat het trio haar muziek ademen (mede dankzij een organische productie) en gaat het een melodieuze leadpartij links of rechts niet uit de weg. Hoewel Israthoum’s kijk op het genre middels allerhande experimentele elementen zoals koorgezangen en een gelaagde textuur aan subtiele mysterieuze achtergrondgeluiden (“Tuam vocavit“) wel een occulte muzikale insteek heeft, resulteert dat gelukkig niet in theologische grootspraak. Het blasfemische “Laetetur cor” valt verder positief op doordat het de eerste keer is dat Israthoum een nummer in het Portugees brengt. De muzikanten hebben reeds meer dan twintig jaar ervaring op de teller staan en zijn dus best doorwinterde veteranen in de zwarte muzikale kunsten. Dankzij een open blik denken ze tevens niet binnen bepaalde hokjes wat van “Arrows from below” opnieuw een spannende en avontuurlijke plaat maakt die ook na meerdere luisterbeurten blijft boeien. Het enige puntje van kritiek is dat ze met 31 minuten speeltijd nogal beknopt gehouden werd. Maar daar zullen we maar niet te lang over blijven zeuren. Opnieuw een schot in de roos!

JOKKE: 85/100

Israthoum – Arrows from below (New Era Productions 2019)
1. Litany of spite
2. Bracu magistrïs
3. Ascetic temples
4. Laetetur cor
5. Adlivun
6. Tuam vocavit

Tyranni – Baron af avoghetens smärta

Kortelings na de gelijknamige drie songs tellende promotape, vuurt Tyranni de eerste volwaardige langspeler “Baron af avoghetens smärta” (zou iets in de aard van “baron van de pijn van ijdelheid” moeten betekenen) op ons af waarop, naast de drie gekende nummers, nog zes nieuwe composities prijken. Gedurende 55 minuten presteren de heren Förbannelse, Likaska en Svartpest het om gure, koude, Scandinavische black uit lang vervlogen tijden met de sneeuwschop aan te rijken. Tussen al het orthodoxe, occulte en dissonante zwartmetaal door, blijft het soms zo’n verademing om dergelijke goeie ouwegetrouwe black te horen die wordt uitgevoerd op de manier waarop het zo’n 25 jaar geleden allemaal bedoeld was. De ijskoude riffs zijn in staat om ijspegels aan menig hipsterbaard te vormen en doen hun cold brew latte macchiato’s instant bevriezen. Triomfantelijk toetswerk schuurt de meest hoekige kantjes eraf en zorgt voor een spookachtige atmosfeer die je de gitzwarte en godverlaten bossen probeert in te lokken. Wanneer het orgel wordt bovengehaald is de grafstemming compleet. Dat het trio hun plaat heeft ingeblikt in de Afgrundsmysticism studios is overduidelijk. Deze opnamefaciliteiten in het Zweedse Nyköping zijn alom gekend van de illustere heerschappen Swartadauþuz en Sir N. van Ancient Records die hier materiaal vereeuwigden voor hun elvendertig projecten. Liefhebbers van een Bekëth Nexëhmü, Azelisassath, Greve of Gnipahålan kunnen dit trouwens blindelings aanschaffen. Zoals steeds is de sound lekker kil, organisch en ruimte-vullend. Tyranni’s second wave Zweedse black varieert van mid-tempo tot snelle uithalen en nummers als “Döpt i ondsinthet” en “Kittel af tyranni” durven tot respectievelijk negen en veertien minuten uitlopen. Het kraaierig krijswerk klinkt hees en ijl en schuurt lekker door de bijwijlen kosmische grootsheid. “Baron af avoghetens smärta” is een plaat die in het verlengde ligt van Gardsghastr’s “Slit throat requiem” die eerder dit jaar verscheen en een plaats in de top van mijn eindejaarslijst zal opeisen. Voor Tyranni is het nog net iets te vroeg om dat magistrale album het vuur aan de schenen te leggen maar ze zijn wel goed op weg.

JOKKE: 86/100

Tyranni – Baron af avoghetens smärta (New Era Productions 2019)
1. Bespottande åkommor
2. I besvärjelsens namn
3. Avoghetens baron
4. Förbannelsens snara
5. Smutsets vålnad
6. Dödens hand
7. Döpt i ondsinthet
8. Kittel af tyranni
9. Vredgande leda

Belshazzar – The empire rebuilt / The final battle

Het Amerikaanse Belshazzar laat er geen gras over groeien. Terwijl we wekelijks nog plezier halen uit hun ferme “Holy blood” demo, is er al een nieuwe release klaargestoomd: een twee tracks tellende EP die opnieuw via New Era Productions verdeeld wordt. Op de demo preek een schilderij van de Engelse romantische schilder John Martin getiteld “Belshazzar’s feast“, een verwijzing naar de bandnaam. Voor de EP werd het coverartwork ontleend aan het schilderij “The crucifixion” van de achttiende-eeuwse Italiaanse schilder Giambattista Tiepolo. Een beetje cultuur kan nooit kwaad. De akoestische aftrap van “The empire rebuilt” brengt ons meteen in vervoering en leidt naadloos naar mid-tempo black met een heuse rock-vibe die op tijd en stond terug plaats maakt voor non-distorted gitaren. Lekker catchy en old school en een geslaagde productie die rauwheid en transparantie (hoor die basgitaar gaan!) combineert. Ook “The final battle” opent met clean gitaargetokkel en ontbindt haar demonen middels trage black metal die hier eerder meeslepend dan rockend is, en opnieuw meermaals de versterkers laat zwijgen om ruimte te geven aan introspectieve momenten. De orgelklanken en toetsen die we op de demo hoorden, blijven hier achterwege maar het tweede nummer bevat dankzij een slepende leadpartij toch nog een melodieus hoogtepunt. Ondanks de shift van keyboards naar akoestische gitaren als sfeerbrenger, kunnen fans van de demo deze EP blind in huis te halen.

JOKKE: 81/100

Belshazzar – The empire rebuilt / The final battle (new Era productions 2019)
1. The empire rebuilt
2. The final battle

Vaal – Visioen van het verborgen land

Het heerschap Vaal hoorden we eerder dit jaar al aan het werk op de “Uit een duister verleden” plaat van Ravenzang. Deze keer is het de beurt aan zijn gelijknamige soloproject en diens tweede langspeler “Visioen van het verborgen land“. Opnieuw geen moderne klanken, maar zwartmetaal dat met beide zwarte lederen puntschoenen diep in het traditionele verleden van het genre staat. Ten opzichte van het oude werk ligt de focus nu meer op melancholie en atmosfeer, hoewel de rauwheid niet verloren is gegaan. Keyboards zorgen voor extra sfeerschepping en doen een oeroude-Dimmu Borgir-wind door het vale landschap waaien, maar begraven de black metal-klanken allerminst onder een dik sneeuwtapijt zoals de kerk op de albumcover. Mid-tempo, niet al te ingewikkelde nummer als “Doudesheimen” of “Stemmen in de mist” zouden bovendien ook niet op Gehenna’s “First spell” misstaan hebben. In “Schimmerwoud” creëren de toetsen een enorm duister en mysterieus ambient klankspel dat visioenen van eenzame koude nachtelijke boswandelingen oproept. De mix laat voldoende ruimte voor de basgitaar die voor deze gelegenheid door sessielid Morden Demstervold (o.a. Blood Tyrant, Haat, Orodruin) ingespeeld werd. Onderhoudende plaat voor traditionele black metal-fanaten.

JOKKE: 78/100

Vaal – Visioen van het verborgen land (New Era Productions 2019)
1. Een nachtelijk waken
2. Verloren in een vreemde droom
3. Doudesheimen
4. Zielentocht
5. Schimmerwoud
6. Stemmen in de mist
7. Visioen van het verborgen land
8. De laatste schemering

Belshazzar – Holy blood

New Era Productions verblijdt old school underground liefhebbers op tijd en stond met interessante tapes. Uit het nieuwe pakket van zes titels (Tyranni, The Night Specter, Ysengrin, Vaal, Satanist Terrorist en Belshazzar) pikte ik die laatste eruit hoewel de bandnaam – ondanks het feit dat er zelfs drie gelijknamige bands zijn – geen belletje deed rinkelen. Hier hebben we met de Amerikaanse black metal-band van doen die inspiratie voor haar bandnaam vond bij Belsazar, de laatste kroonprins van Babylonië. Het Bijbelboek Daniël beschrijft hoe Belsazar een groot feest gaf voor duizend van zijn machthebbers. Tijdens de maaltijd gebruikten dezen op zijn bevel de bekers die zijn vader Nebukadnezar uit de tempel van Jeruzalem had geroofd. Plots verscheen er een hand die een tekst in een onbekend schrift op de muur schreef. Daniël legde de tekst uit die een waarschuwing van God bleek in te houden vanwege Belsazars heiligschennis. De woorden waren: “Mene mene tekel ufarsin” wat wil zeggen ‘geteld, geteld, gewogen en verdeeld’. Diezelfde nacht vielen de Perzen Babylon aan en werd koning Belsazar vermoord. De woorden “Mene tekel” leven in de Nederlandse taal voort in de vorm van de uitdrukking ‘een teken aan de wand’, waarmee wordt aangegeven dat er mogelijk onheil dreigt. In het geval van deze debuutdemo laat het demonische Belshazzar twaalf minuten muzikaal onheil horen waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. Twee dreigende mid-tempo songs met daartussen één opzwepend uptempo nummer opgebouwd uit simpele maar effectieve rock ’n roll oer-riffs, mysterieuze orgelklanken, een laag gepitchte scream, een niet-universitaire duivelse insteek en tonnen atmosfeer. I love it! Denk aan het Poolse Xantotol en recentere bewierokingen van die doomy black-pioniers door ons eigenste Perverted Ceremony en Moenen Of Xezbeth, maar dan met een betere productie. Mijn extra klankbord voor dit soort old-school black hoorde ook iets van een Faustcoven en Occvlta terug, wat absoluut niet gelogen is. Aanrader voor fans van eerder genoemde bands.

JOKKE: 82/100

Belshazzar – Holy blood (New Era Productions 2019)
1. Unlock the gates
2. High upon my throne
3. Holy blood

Heinous – Lucifer vult

Na de goed onthaalde eerste demo die eerder dit jaar verscheen, slaat Heinous reeds een tweede keer toe in de vorm van een twee-songs-tellende EP waarvoor het Belgische Medieval Prophecy Records en het Nederlandse New Era Productions de handen in mekaar sloegen. De Nidrosian black metal bands die bij de demo als referentiepunt werden aangehaald, zijn nog steeds toepasbaar op de vurige en vinnige black van onze landgenoten. Ook de stokoude Finse invloeden blijven latent aanwezig en voeg daar gerust ook maar een oer-Franse invalshoek bij. Nieuw element zijn de keyboards die in “Maudits” voor een atmosferische toets zorgen, hoewel Heinous (gelukkig) wel voor een ruwe en vuile sound heeft gekozen. Het thrashy randje zit bovendien nog steeds aan de zwartmetalen fundering vastgekoekt en gas wordt er zelden teruggenomen. De zanger zet eveneens een goede prestatie neer en zoekt aan het einde van “Maudits” uit hoe ver hij zijn stembanden kan uitrekken. Sterk nummer! Van deze band met o.a. bassist Sabathan (ex-Enthroned, Slaughter Messiah) en gitarist Rodrigue Soudant (Slaughter Messiah) in de gelederen, gaan we hopelijk nog veel horen. Laat die eerste langspeler maar komen!

JOKKE: 80/100

Heinous – Lucifer vult (New Era Productions/Medieval Prophecy Records 2019)
1. Temple’s fall
2. Maudits

(meer…)

Triumph, Genus – Po vrhu vždy je prázdno kolébek

Begin 1996 kampeerden er drie legendarische black metal-muzikanten in de Noorse Waterfall Studios. De nummers die de heren Satyr, Frost en Kveldulv hadden ingeblikt, resulteerde in het machtige “Nemesis divina“. Nadat de dagelijkse shift van de Noren erop zat, sloop een Tsjechisch duo stiekem de studio in om met dezelfde settings van amps en drumstel ook een plaat op te nemen. Het duurde echter nog een luttele 23 jaar alvorens “Po vrhu vždy je prázdno kolébek” van Triumph, Genus – het levenslicht zou zien. U had natuurlijk al door dat dit een fabeltje is, maar mijn punt is hopelijk wel duidelijk. Satyricon’s laatste pure black metal-plaat heeft blijkbaar een onuitwisbare indruk nagelaten op de Tsjechen want alles aan dit halfuur durend schijfje ademt “Nemesis divina” uit, nog véél meer dan voorganger “Všehorovnost je porážkou převyšujících” uit 2013. De nieuwe langspeler heeft een schizofreen effect op mijn geest want die wordt voortdurend heen en weer geslingerd tussen pure Noorse bitter- en grimmigheid hoewel de Tsjechische taal dan toch weer dat op en top nors aanvoelende Oost-Europese gevoel voedt, hoewel het timbre van Jarsolav’s vocalen als twee druppels water op dat van Satyr gelijkt. De melodieën dragen een elitaire triomfantelijke drang uit en worden soms subtiel ondersteund door keys. De riffs in “Vidím ten spěch pojit osudy, zničenou paměť vašich těl” druipen dan weer van het salpeterzuur. De uitvoering is top notch. Zo zit “Po vrhu vždy je prázdno kolébeken” qua compositie doordacht en technisch in mekaar en ook het instrumentale “Dále se netřeba zabývat. Lépe se nadchnout něčím vyšším” kent een vernuftige opbouw en flow. Hoewel niet alleen de algemene feel en sound, maar ook bijvoorbeeld veel overgangen en drum fills de invloed van het reeds menigmaal geciteerde Noorse black metal meesterwerk uitademen, twijfel ik geen seconde aan de integriteit van de band. Gelukkig weten de zeven nummers ook te beklijven zodat “Po vrhu vždy je prázdno kolébek” allerminst als een goedkoop Oost-Europees namaakproduct de analen ingaat.