svart crown

Azelisassath – Past times of eternal downfall

Eeuwige dank aan collega Cas om mij eerder dit jaar in de mysterieuze wereld van Ancient Records en Mysticism Productions in te wijden. Sinds deze kennismaking ben ik volledig verslingerd aan zowat alle bands die aan deze labels verbonden zijn en waarbij het genie Swartadauþuz in veel gevallen heel wat in de pap te brokken heeft. Drie jaar na de vorige langspeler “Total desecration of existence” keert Azelisassath terug aan het front met de EP “Past times of eternal downfall” waarop twee songs prijken die we in twee verschillende versies te horen krijgen: de officiële uitvoering en de promoversie die in kant B gegraveerd staat. Op deze EP liet Swartadauþuz zich bijstaan door gastzanger Likpredikaren (Demonomantic, Ringar, Summum, Ars Hmu) en de Franse trommelaar Kévin Paradis (o.a. Benighted en ex-Svart Crown). En het moet gezegd worden dat de drie heren tot de kern van het black metal-genre weten door te dringen. Swartadauþuz tovert de ene na de andere beklijvende, ijzige riff uit zijn gitaar, Likpredikaren heeft een bijtende scream die verschillende helse regionen aandoet en Kévin drijft de muziek aan met zijn stuwend en vinnig drumspel met oog voor details. De sound is bovendien top notch zonder té afgelikt te klinken waarbij het geluid van de promoversies van “Upon the vortex of downfall” en “Of eternal ancient blood” iets scherper klinkt. Wie anno 2018 een eerste kennismaking met het black metal-genre dient te krijgen, zou ik gerust deze EP aanraden. Dit is immers hoe het ooit allemaal bedoeld was.

JOKKE: 87/100

Azelisassath – Past times of eternal downfall (Ancient Records/Purity Through Fire 2018)
1. Upon the vortex of downfall
2. Of eternal ancient blood
3. Upon the vortex of downfall
4. Of eternal ancient blood

Wesenwille – I: Wesenwille

Bam, kletsen rond de oren! Wat het Nederlandse Wesenwille op haar eerste langspeler laat horen is potverdikke niet mis! De band bestaat uit het duo  R. Schmidt (zang en gitaar) en D. Schermann (drums) die we ook kennen van o.a. Grafjammer, Verval, en Weltschmerz. Op plaat horen we ook nog bassist M. van der Werff terug, maar die is er ondertussen niet meer bij. Wesenwille speelt moderne black metal (post-black voor wie wil) en bezingt daarbij onderwerpen als industrialisatie, kapitalisme en modernisme. De vijf songs – waarvan er drie boven de negen minuten afklokken – knallen als een tiet dankzij de kraakheldere productie van JB van der Wal (Dool, Verwoed, Herder). Ik zag in reviews al referenties naar Deathspell Omega, Dodecahedron, Svart Crown en Svartidauði voorbijkomen en hoewel ik deze verwijzingen zeker snap, klinkt Wesenwille toch net een tikkeltje minder beklemmend, dissonant en verstikkend dan deze grootheden. In de snelle, meer rechtlijnige stukken hoor ik ook wel wat Wiegedood terug. Na de verschroeiende tempo’s die in opener “The churning masses” op de luisteraar afgevuurd worden, klinkt de ingetogen intro van “Prosopopoeia” poeslief, maar al gauw merken we dat we op het verkeerde been gezet worden want ook in deze song krijgen we weer een fikse pandoering te verwerken, hoewel er soms ook wel wat gas terug wordt genomen. “Golden rays of the sun” is met haar catchy karakter, progressieve opbouw, onmenselijke snelheden die een spanningsveld creëren met de trage riffs en zinderende finale, mijn persoonlijke favoriet. Wat kan die drummer een meer dan aardig potje spelen zeg! En de heer Schmidt krijst het boeltje vakkundig bijeen. In “Rising tides” gaat het er technischer aan toe en wordt met verschillende maatsoorten gespeeld. Wanneer de band voluit voor agressie gaat, neemt die proporties van een apocalyptische verwoesting aan. Wesenwille levert met haar debuut een overrompelende, technische en moderne black metal plaat af. Verrassing van de maand!

JOKKE: 85/100

Wesenwille – I: Wesenwille (Redefining Darkness Records 2018)
1. The churning masses
2. Prosopopoeia
3. Golden rays of the sun
4. Rising tides
5. From one, we are many

Svart Crown – Profane

Svart Crown, Listenable’s nieuwe hoop, na het uitzwaaien van Gojira. Van eigen Franse bodem en kwalitatief sans doute. Onze zuiderburen hebben altijd een toch wel wat vreemde vorm van extreme metal geproduceerd. Heel wat ketelherrie français begeeft zich in de schemerzone tussen black en death metal. Ik denk dan aan Hell Militia, Bliss of Flesh, Temple of Baal en Arkhon Infaustus. “Profane” doet me ook met regelmatig terugdenken aan “Orthodoxyn” van laatstgenoemde, gemengd met dissonante trekjes van een Ulcerate en zeker Immolation. “Intern. Virus. Human”, alsof Bobby Vigna het zelf geschreven zou hebben. De opvolger van Svart Crown’s debuut “Witnessing the fall” volgt dan ook mooi het gekende parcours en verrast nergens. Overwegend snel, maar ingetogen als het moet (“Until the last breath”, nu ja, toch gedeeltelijk). De nieuwe songs zijn sterker uitgewerkt en zijn zonder twijfel van hoogstaande kwaliteit. Idem voor de productie. Objectief gezien presenteren de mannen uit het zuiden van Frankrijk een topplaat, maar hoe goed alles ook in elkaar steekt, het doet me minder als pakweg de Nieuw-Zeelanders hierboven vermeld. Ik kan niet direct een vinger op de wonde houden, maar wellicht zijn niet alle riffs top notch. De band gelooft er zeker in, want ze werken keihard en krijgen mooie tours en festivalaffiches in de plaats. Ook het label gelooft erin, want zanger JB wist me te zeggen dat ook het gerenommeerde Relapse Records heel graag wilde. Dus niet alleen ikzelf ben er rotsvast van overtuigd dat Svart Crown nog lang niet uitgezongen is! Lang niet…

fLP: 71/100

Svart Crown – Profane (Listenable Records 2013)
1. Manifestatio symptoms
2. Genesis architect
3. Intern. Virus. Human
4. In utero: a place of hatred and threat
5. Until the last breath
6. Profane
7. The therapy of flesh
8. Venomous ritual
9. Ascetic purification
10. Revelation: down here stillborn