Het opkomende Zweedse blackmetalproject Faidra bracht op 3 november jongstleden haar contemplatieve tweede album “Militant: Penitent: Triumphant” uit via Northern Silence Productions. Het album, waaraan gedurende drie jaar sporadisch werd geschreven, duikt in thema’s zoals zonde, boetedoening en verlossing, waarbij Faidra’s kenmerkende geluid behouden blijft en nieuwe elementen worden geïntegreerd. De man achter Faidra koos ervoor zijn identiteit geheim te houden, zodat de muziek voor zichzelf kan spreken. Niettemin namen we contact op met de muzikant, op zoek naar antwoorden op meerdere vragen die we hadden. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Sinds eind jaren ’90 ben je vooral actief in folkmuziek. Waarom besloot je met Faidra het blackmetalterritorium te gaan verkennen?
Ik luisterde destijds veel naar de band Hermóðr terwijl ik in mijn studio met donkere folkmuziek bezig was. Ik voegde wat vervormde gitaren aan een paar folknummers waar ik aan werkte toe en het resultaat deed me denken aan de sfeer die in sommige black metal te vinden is. Dus schrapte ik de folknummers en probeerde all-in te gaan met het creëren van black metal.

Zie jij veel overeenkomsten tussen de folk- en blackmetalscenes of zijn er ook verschillen te merken?
Qua muziek zeker, afhankelijk van welke bands en subgenres je vergelijkt.

Zou je zeggen dat jouw wortels in folkmuziek ook de manier bepalen waarop je je blackmetalriffs componeert en melodielijnen benadert?
Ik denk het niet. Ik ben erg melodiegedreven, ongeacht het genre waarin ik duik, en dat was al zo voordat ik folkmuziek begon te spelen.

De Zweedse atmosferische blackmetalband Hermóðr is een van de vele voorbeelden van éénmansprojecten die elk jaar een groot aantal releases uitbrengen waarbij de kwantiteit op een gegeven moment belangrijker lijkt te worden dan de kwaliteit. Faidra wordt door jou als enige muzikant gerunt. Is het bevrijdend om een ​​eenmansproject te zijn in termen van volledige muzikale vrijheid, of maak je gebruik van externe mensen om feedback te vragen op je composities?
Het is best bevrijdend om alles precies zo te maken zoals je zelf wilt. De keerzijde is dat je misschien heel goede ideeën en input van anderen misloopt. Ik neem geen contact op met anderen voor ideeën of feedback, iets dat ik in het verleden wel deed. Ik denk dat ik nu mijn geluid en stijl gevonden heb, dus ik weet vrij zeker wat ik wil dat een nummer is.

Faidra haalt aanzienlijke inspiratie uit de Scandinavische blackmetalscene van begin jaren ’90, vooral Burzum lijkt in sommige nummers een referentie te zijn. Wat maakt deze Noorse band voor jou zo speciaal? Er hangt een enorme controverse rond Count Grishnakh. Wat is jouw standpunt in de discussie over het scheiden van de muziek en de artiest?
Eigenlijk is Burzum helemaal geen inspiratiebron. Dat is waarschijnlijk een misvatting omdat ik een soortgelijk synthgeluid gebruik als dat van “Dunkelheit“. Ik heb geprobeerd dat geluid na te bootsen, omdat ik dat nummer en de sfeer ervan echt leuk vind, maar dat is het dan ook.

Dit is een goed voorbeeld waarom het een goed idee is een ​​artiest van de muziek te scheiden. Ik kan niet echt begrijpen waarom mensen goede muziek, films of andere vormen van entertainment en kunst zouden negeren vanwege een bepaald kenmerk of een bepaalde overtuiging van de mensen die deze media hebben gemaakt. Voor mij is een goed nummer een goed nummer, en ik zal ernaar luisteren als ik het leuk vind, zelfs als de songschrijver een gek of wat dan ook is.

Meestal hebben Scandinavische (black)metalbands de neiging zich te verdiepen in de Noordse mythologie voor bandnamen of onderwerpen voor songteksten, maar jij vond inspiratie in de Griekse mythologie. Wat trok je aan in de figuur van de Kretenzische prinses Phaedra om je band naar haar te vernoemen?
Ik was voor mijn eigen vermaak in de Griekse en Romeinse mythologie aan het duiken, toen ik dat verhaal tegenkwam. De naam klonk mij goed in de oren, hij was kort en had ook een interessant achtergrondverhaal.

Je oorspronkelijke doel was simpelweg je muziek delen op platforms als Spotify, maar dat pakte anders uit. Hoe is de samenwerking met Northern Silence Productions tot stand gekomen?
Ik probeerde gewoon de route van het benaderen van 3 à 4 verschillende labels uit om te zien of dit iets zou opleveren. Een manier om je muziek op die platforms te krijgen, zonder er zelf voor te betalen, is door via een label te gaan. Dat is dan ook wat ik deed. Gelukkig reageerde Northern Silence Productions positief. Ik denk dat je best mag zeggen dat de zaken vanaf dat moment serieuzer en groter werden dan de oorspronkelijke plannen die ik met Faidra had.

Debuutalbum “Six voices inside“ is geïnspireerd op het verhaal van Anneliese Michel, een Duitse vrouw die in het jaar vóór haar dood in 1976 67 katholieke exorcismerituelen onderging. Ze stierf aan ondervoeding, waarvoor haar ouders en een priester werden veroordeeld voor moord door nalatigheid. De 6 demonenstemmen die in haar hoofd tot haar spraken, zouden Hitler, Fleischmann, Nero, Caine, Judas en Lucifer zijn. Is dit het hoofdthema van het album of behandelen de andere nummers andere onderwerpen?
Dat was slechts het onderwerp voor het titelnummer.

Waar komt jouw fascinatie voor dit onderwerp vandaan?
Deze case is heel interessant en ik bekeek er een documentaire over terwijl ik de eerste nummers voor het album aan het schrijven was. Onderwerpen zoals bezetenheid, plagen en dergelijke hebben mij altijd al geïnteresseerd.

Waarom besloot je de teksten niet te publiceren?
Aangezien het eerste album eigenlijk niet bedoeld was om door iemand anders gehoord te worden dan mijzelf en een paar vrienden, en ik nooit had gedacht dat het veel mensen zou bereiken, improviseerde ik de zang en schreef ik de woorden nooit op. Ik schreef hier en daar slechts een paar regels op maar bewaarde ze niet. Slechts een paar nummers waren niet geïmproviseerd, en werden opgeschreven omdat er meer over werd nagedacht. Dit laat zien dat ik in het begin nogal lage ambities en verwachtingen had voor dit project.

Voor het artwork werden verschillende schilderijen van de hand van de Spaanse Tenebristschilder en graficus José De Ribera gebruikt. Waarom koos je voor de cover specifiek voor het portret van Sint-Bartholomeus? De link met de albumtitel is een compleet raadsel voor mij.
De cover werd gemaakt door het label. Ik geef uiteraard mijn inbreng, maar de grafische kant is niet echt mijn ding. Als het er goed uitziet, vind ik het prima, en het hoeft niet echt een diepere betekenis te hebben of verband te houden met welk thema dan ook. De cover bleek een zeer goede keuze. Ik weet dat het zien van die cover bij veel mensen de interesse wekte Faidra uit te checken. Ik weet zeker dat heel wat mensen helemaal niet naar het album zouden hebben geluisterd zonder dit hoesontwerp.

Het lijkt mij dat “Six voices inside” opvallend veel aandacht en positieve feedback kreeg voor een underground blackmetaldebuut. Heeft dat je verrast? Denk je dat het de geheimhouding over je identiteit, het intrigerende hoesontwerp en de albumtitel of gewoon de muziek is die zoveel mensen ertoe bracht je werk te beluisteren?
Het verbaasde mij wel ja, vooral omdat ik eigenlijk helemaal geen verwachtingen of ambities had. De reden hiervoor is waarschijnlijk een combinatie van al wat je opsomde.

Hoe verliep het schrijfproces voor je tweede plaat “Militant: Penitent: Triumphant” vergeleken met het debuut?
Het kostte veel meer tijd. En aangezien ik deze keer veel minder vrije tijd had om aan muziek te werken, verliep het proces veel sporadischer en langduriger. Maar het schrijven zelf was gemakkelijker dankzij de gevestigde formule van het eerste album.

“Militant: Penitent: Triumphant” was de meest succesvolle pre-orderstart in de 20-jarige geschiedenis van Northern Silence Productions. Voelde je bij het componeren van de nieuwe plaat enige druk om aan de verwachtingen van de mensen te voldoen na het veelbelovende debuut?
Niet echt. Ik hield zeker in gedachten wat iedereen leuk vond aan het debuut en wilde daar niet te ver van afwijken en mijn luisteraars teleurstellen. Druk voelde ik niet echt, alleen mindfulness.

“Militant: Penitent: Triumphant” onderzoekt, zoals de titel aangeeft, een contemplatie over zonde, boetedoening en verlossing, zoals vertegenwoordigd in de drie staten van de katholieke kerk. Hier in België ontstond onlangs een grote controverse nadat een documentaire over kindermisbruik en pedofilie in de katholieke kerk op televisie werd uitgezonden. Dit zorgde ervoor dat veel mensen voor ontdoping kozen. Religie verliest steeds meer aan belang voor mensen, dus waarom zijn deze onderwerpen toch relevant voor jou? Speelde religie een belangrijke rol in je opvoeding?
Verliest religie werkelijk haar belang, of is ze alleen maar door iets anders vervangen? Ik denk dat veel van de ideeën en dogma’s van de nieuwe wereld bijvoorbeeld slechts een leegte opvullen waar spiritualiteit ooit bestond. En ook zij zijn inderdaad in de kern religieus. Als je bijvoorbeeld naar het christendom kijkt, ben ik er vrij zeker van dat het toeneemt. In de Westerse wereld neemt het misschien nog steeds af, maar in andere delen van de wereld niet. Eerder het tegenovergestelde. In het Westen vullen we die spirituele leegte met van alles en nog wat. Als dat werkt, is het aan iedereen om voor zichzelf te beslissen door goed naar de Westerse samenleving en de toestand van het volk te kijken. Maar om je vraag te beantwoorden en niet te diep in andere dingen te duiken: religie heeft geen deel uitgemaakt van mijn opvoeding.

Ben je eerst begonnen met het concept van het nieuwe album, zodat je kon nadenken over het gevoel en de sfeer die elk nummer moest hebben, rekening houdende met welke van de drie hierboven beschreven toestanden je wilde vertellen?
Ik had vanaf het begin een algemeen idee. Heel anders dan met het eerste album.

De beschrijving op je Bandcamp-pagina en de promopraatjes van het label omschrijven Faidra als orthodoxe black metal. Volgens de algemene definitie beschouwen orthodoxe blackmetalbands Satan als een legitieme metafysische entiteit, waardoor ze het bestaan ​​van de Christelijke God bevestigen, terwijl ze zich er nog steeds tegen verzetten en Hem als een tirannieke entiteit aanzien. Ben je het eens met het gebruik van deze “orthodoxe” tag, aangezien deze niet op je Facebook-pagina wordt vermeld?
Ik denk dat het meer verwijst naar een ‘pure’, ‘klassieke’ en ‘echte’ vorm van muziek, die niet noodzakelijkerwijs verbonden is aan enig geloof in het bovennatuurlijke.

“Militant: Penitent: Triumphant” bevat het Salvator Rosa schilderij “Saul and the Witch of Endor” als coverillustratie. Opnieuw rijst de vraag over het verband tussen de albumcover en de thema’s die in de teksten worden onderzocht. Ik ben enigszins teleurgesteld dat voor deze afbeelding werd gekozen omdat ze al op albums van ondermeer Obtained Enslavement en Entartung prijkte. Waarom niet kiezen voor een uniek kunstwerk als albumhoes?
Vrijwel hetzelfde proces als bij de eerste cover. Het artwork is fantastisch en past bij de sfeer van het album. Het zij zo als andere mensen het meer dan 20 jaar geleden al gebruikten.

Het nummer “A pact among wolves” van je debuutplaat kreeg een zeer professionele videoclip, geregisseerd door Sébastien Lagrevol. Hoe ben je uiteindelijk met hem gaan samenwerken en wie heeft het storyboard bedacht over de wraak van de verschoppelingen?
Sébastien nam zelf contact met mij op en vroeg of hij toestemming kreeg om een ​​videoclip voor mij te maken. Ik had nooit verwacht dat dit project zo serieus zou worden als het uiteindelijk bleek. Alles in die video wordt toegeschreven aan Sébastien en zijn team. Ik leunde gewoon achterover en liet ze doen wat volgens hen goed zou zijn.

Ik was verbaasd over de professionaliteit van deze videoclip. Heb je een groot budget ontvangen van Northern Silence Productions?
Alles werd betaald door Sébastien en zijn crew. Hij deed alles gratis en vroeg mij of het label nooit om geld. We hebben later een Kickstarter-campagne opgezet, zodat ze in ieder geval een deel van het uitgegeven geld terug konden krijgen.

Hoewel je identiteit in mysterie gehuld is, lijkt het erop dat je sociale media omarmt. Vooral op Facebook probeer je te communiceren met mensen die van je muziek houden. Beschouw je sociale media als een noodzakelijk kwaad voor een underground artiest om zijn muziek te promoten of zie je dit juist als een grote kans?
In mijn geval was het een heel goede zaak. Ik denk dat ik elk persoonlijk bericht dat ik sinds dag 1 van fans heb gekregen, heb kunnen beantwoorden. Dat is het leuke, dat je gemakkelijk met je volgers kunt communiceren en zij contact met je kunnen opnemen.


​

​