Aeternus werd door zanger/gitarist Ares in 1993 opgericht in de Noorse stad Bergen. De band was een pionier in het darkmetalgenre, een combinatie van black en death metal met elementen van klassieke en folkmuziek zeg maar. De band creëerde zijn kenmerkende geluid door voortreffelijk gitaarspel en beklijvende, melodieuze intermezzi te combineren en vierde vorig jaar zijn 30-jarige carrière met een speciale set op het Beyond The Gates-festival in Bergen. We spraken met Ares om terug te kijken naar het verleden, maar we wilden het natuurlijk ook graag hebben over het geweldige nieuwe album “Philosopher”, aangezien al snel bleek dat Ares niet echt zo’n nostalgisch persoon is en liever vooruit kijkt in plaats van terug. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Een paar maanden geleden eindigde jullie Europese tour als support van Gorgoroth. Hoe verliep de concertreeks? Hebben jullie veel nieuwe locaties en steden aangedaan? Was er een goede opkomst op de Belgische datum?
Ja, deze tour was geweldig voor ons. Het was fantastisch het nieuwe album te kunnen promoten door samen met Gorgoroth 11 shows te spelen. Het was ook een eer om op tournee te zijn met een band van zo’n kaliber, notabene één waarbij ik in de jaren ’90 zelf twee jaar lang basgitaar heb gespeeld. België was verdomd koud en het was een goede show. Ik zou er graag terugkomen tijdens de zomer. Echt een coole plek.

Wel jammer dat de show in Gent samenviel met het Unholy Congregation festival (waar ik aanwezig was), aangezien beide optredens min of meer hetzelfde publiek trekken.
Ja, festivals clashen soms, wat kun je eraan doen?! We moeten gewoon spelen, wat er ook gebeurt… het is nog erger voor die mensen die echt twee festivals willen bijwonen, maar dat niet kunnen. Flip the coin, right? (lacht)

Ter ondersteuning van “Heathen” (2018) speelde Aeternus een eerste Latijns-Amerikaanse tour waarbij Mexico, Colombia, Brazilië en Argentinië aangedaan werden. Hoe was het om in deze landen te spelen vergeleken met spelen voor het Europese (vaak verwende) publiek?
Europa kan inderdaad enigszins verwend of overdreven blootgesteld zijn aan bands. Anderzijs hoef je ook niet altijd alles te willen zien. Het is aan het individu. Het was supergaaf om zo ver weg te gaan spelen. Een bijzondere en unieke ervaring, echt geweldig.

Tot 2006 bracht Aeternus platen uit met tussenpozen van 1 tot 3 jaar, maar vanaf “Hexaeon” daalde het tempo. Werd het vanaf dan moeilijker om nieuwe nummers te schrijven of stond het leven je in de weg omdat je ouder werd en misschien andere prioriteiten in het leven had?
Hmmm, er spelen nog andere factoren mee, behalve dat ik langzamer componeer daar ik op zoek ben naar koelere riffs en structuren. Persoonlijk duurt het langer om muziek te schrijven dan voorheen. Leeftijd is geen factor, het kost gewoon meer tijd als je je schrijfkwaliteit wil verbeteren omdat je kieskeuriger en grondiger wordt. Ik zou dan ook talloze dingen aan verschillende oude songs willen veranderen als ik een tijdmachine had. Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat ik in het verleden sommige nummers wat als een haastklus heb willen schrijven, maar ik sta er ook 100% achter zoals ze op de albums staan hoor. Natuurlijk weet ik nu beter en zou ik naar de oude nummers kunnen luisteren en denken: “Hmmm, dat had anders kunnen klinken“. Het is echter wat het is.

Hoe schrijf je tegenwoordig de muziek, doe je dat als band of schrijf je nog steeds alle muziek zelf? Hoe groot is de bijdrage van alle leden bij het schrijven?
Ik componeer nog steeds de muziek, maar de anderen structureren het allemaal samen met mij en ze vertellen me snel als een riff niet naar hun zin is. Dan maak ik er nog een en dump ik die ene riff die iemand niet leuk vindt. Gorm schreef echter een vermeldenswaardige mooie warme gitaarlead voor “World bleak nepotism”.

Aeternus nam in 2012 afscheid van bassist V’gandr, maar de man is nog steeds verantwoordelijk voor het schrijven van jullie teksten. Deze keer lijken de tekstuele onderwerpen meer filosofisch van aard te zijn, vandaar de albumtitel. Waarover schreef hij zoal?
Ik kan zijn aantekeningen spijtig genoeg niet vinden, maar ik kan wel zeggen dat de teksten erg complex zijn op het gebied van filosofie.

Eerlijk gezegd ben ik Aeternus na “Ascension of terror” wat uit het oog verloren omdat de deathmetalelementen naar mijn persoonlijke smaak te veel op de voorgrond kwamen te staan, alhoewel ik zeker geniet van bands als Morbid Angel of Deicide. Met “Philosopher” lijkt het echter alsof jullie weer meer elementen uit het begin van jullie carrière omarmen die jullie specifieke darkmetalstijl bepaalden. Was dit een organische evolutie van de nieuwe nummers die werden geschreven of wilde jullie bewust de deathmetalinvloeden verminderen?
Persoonlijk heb ik het gevoel dat ik vooral op “…And the seventh his soul detested” begon te zoeken naar onze oudere atmosfeer van de jaren ’90 en deze samenvoegde met de toen aanwezige ideeën voor nieuwe muziek, misschien zelfs ook al een klein beetje op de voorganger “Hexaeon”. Dit was echter nooit een weloverwogen beslissing, noch was het een uitweg of ontsnapping of afsluiting voor de meer deathmetalgerelateerde muziek die we hadden op de albums “Ascension of terror” en “A darker monument”. Het was gewoon iets waarvan we vonden dat het goed was en we wilden dat de darkmetalstijl misschien sterker door zou komen dan op deze twee albums waarop we veel met death- en thrashriffs rommelden. “Heathen” was een album waarvoor we de werkwijze in stand hielden waarbij we met de oude atmosfeer en goede nieuwe riffs nummers maakten met de categorie dark metal als focus. Maak goede muziek. Check. Done. Hetzelfde geldt voor “Philosopher”: Maak stoere muziek, behoud het oude gevoel, zet nieuwe stappen, maak het donker. Check. Done. Meer is het niet.

Denk je dat de pure folkelementen die te horen waren in de slotnummers van jullie eerste albums ooit weer op een Aeternus-plaat zullen verschijnen?
Zeg nooit nooit.

Wat ik altijd cool heb gevonden aan Aeternus is jouw diepe maar verstaanbare zang. Heeft het lang geduurd voordat je begon met het testen van verschillende zangstijlen voordat je besloot de stijl te gebruiken waarvoor je bekend staat?
Hartelijk dank, dat waardeer ik. Nee, ik ben begonnen met zingen omdat ik niet op zoek wilde gaan naar meer leden. Ik had een zanger die stopte, een gitarist stopte, een drummer stopte… dit alles tijdens het eerste jaar van de band. Vervelend. Dus zoals veel gitaristen besloot ik: “Fuck this, ik zing zelf!!!!” Destijds was ik een grote fan van Bolt Thrower en later van Deicide, dus dat was natuurlijk waar ik naar streefde. Na een tijdje werd ik zeer succesvol door deze bands in mijn kamer thuis te imiteren, dus voilà, ik had mijn Aeternus-zang.

Gebruik jij speciale technieken om de diepte van je stem te combineren met een goede articulatie?
Ik doe het gewoon. Geen speciale techniek die anderen niet hebben. Gewoon oefenen. Geen effecten op de daadwerkelijke stem/het geluid dat je hoort. Rook niet als zanger, da’s niet aan te raden want zingen en roken is geen goede mix.

De afgelopen jaren kozen veel bands ervoor hun setlist of zelfs volledige tournees te wijden aan het integraal spelen van één plaat. Aeternus heeft dit tot nu toe nog nooit gedaan. Heb je er ooit aan gedacht om een van je klassieke albums integraal te spelen voor een speciale gelegenheid? En welk album zou dat zijn? Welke plaat beschouwt je als de meest cruciale in jullie carrière?
Persoonlijk heb ik niet het gevoel dat dit iets is dat ik wil doen. Zeker niet omdat anderen het doen. Ik vind het niet cool. Het is veel cooler om het harde werk dat tot “Philospher” heeft geleid te promoten en te presenteren en dan een kleine mix te brengen van oudere nummers in plaats van één album te verheerlijken.

Ik moet toegeven dat ik (en velen met mij) ernaar uitkeken om jullie veel nummers van jullie twee eerste (en naar mijn mening beste) platen te horen spelen toen Aeternus in 2022 op het Unholy Congregation-festival speelde. Maar in plaats van vast te blijven zitten aan het verleden, speelden jullie vooral recente nummers en 2, op dat moment nog niet uitgebrachte, songs van “Philosopher”. Vind je het vervelend dat een deel van je fanbase blijft vragen om het oude materiaal te spelen?
Nee, dat irriteert ons helemaal niet, we spelen in de eerste plaats wat WIJ willen. We hebben het gevoel dat we meestal iets van een soort ‘hit’ of twee proberen op te nemen in de setlist. Nu we zoveel albums hebben, raken we gestresseerd als we naar de setlist kijken, dus… het is wat het is. Of je het nu leuk vindt of niet. Met 9 albums op de markt is het pure logica dat de fans niet elk 3 nummers van de 2 eerste albums te horen krijgen als we bijvoorbeeld 45 minuten speeltijd krijgen voor een show.

Aeternus speelde tijdens de 2023-editie van het Beyond The Gates-festival in Bergen een speciale 30-jarige jubileumshow die de volledige carrière van de band besloeg. Ik ben erg benieuwd naar de setlist, want ik kon hem niet online vinden.
We speelden iets heel ouds, iets uit de eerste twee albums, iets daar tussenin en iets heel nieuws.

Deze show bevatte gastoptredens van oud-leden Morrigan en Vrolok. Hoe was het om tijdens de repetities met beiden herenigd te worden en eindelijk weer het podium te delen? Was het vreemd om na zoveel jaren enkele van de oudere nummers opnieuw te spelen?
We speelden samen “Waiting for the storms” en “Deaths golden truth revealed” en ik weet niet hoe het voor hen was, maar ik neem aan dat het voor Vrolok en Morrigan geen stressvolle klus was om de hersencellen te vinden die deze songs herinnerden. Vrolok is nog steeds actief. Ik weet zeker dat hij maar een paar keer in zijn eigen drumkamer heeft moeten luisteren en dat Morrigan alleen in haar huis heeft geoefend. Toen we elkaar ontmoetten en speelden was het een bijzondere en leuke sfeer. We speelden goed, deden enkele kleine stemmingswijzigen en polijsten een paar zaken op, en klaar. Persoonlijk dacht ik dat ik me meer herinnerde van “Waiting for the storms” dan ik in werkelijkheid deed, dus ik heb een uur bij mij thuis een beetje op mijn hoofd zitten krabben. Tijdens de show hadden we een geweldige tijd… en ook na de show amueerden we ons te pletter. Goooooooood times!!! Good vibes, het oude gevoel. Een prachtige bijeenkomst en ik ben zo blij dat ze daar allebei ja op hebben gezegd!

Wat zijn enkele van de ups en downs uit je 30-jarige carrière die het vermelden waard zijn? Zijn er beslissingen of gebeurtenissen waar je spijt van hebt?
Meeeeh…..kerel, laten we vooruit kijken! Een enorme UP is dat ik de band nog steeds op volle toeren heb laten draaien. Met 3 fantastische muzikanten die net als ik graag willen dat de naam Aeternus blijft bestaan. Daar ben ik erg dankbaar voor!

Tot aan “Hexaeon” (2006) werden alle Aeternus-albums opgenomen in de beruchte Grieghallen studio’s waar veel genreklassiekers werden vereeuwigd. Hoewel jullie altijd terugkeerden naar Grieghallen heeft ieder album zijn eigen geluid, iets wat niet gezegd kan worden van studio’s als The Abyss of Necromorbus die veel platen produceerden die erg op elkaar leken. Wat maakt Grieghallen en opnemen met Pytten zo bijzonder? Zou je zeggen dat dit de beste opnamestudio is voor blackmetalmuziek? Waarom veranderde je je modus operandi voor de laatste twee platen?
Ik heb geen idee hoe bands hetzelfde kunnen klinken tenzij ze dezelfde gitaren, pick-ups en versterkers in dezelfde studio gebruiken. Het hebben van dezelfde studio en producer betekent niet dat het allemaal hetzelfde zal zijn. Pytten was erg goed in extreme muziek en daarom hebben we hem op 6 albums gebruikt! Toen dachten we: oké, laten we proberen en hopen dat het slim is om een andere studio te gebruiken voor het album “…And the seventh his soul detested“. We hadden nieuwe leden en er waren vele jaren verstreken na “Hexaeon”. Vervolgens hadden we voor “Heathen” het gevoel dat we Herbrand Larsen, de oude assistent en student van Pytten, wilden proberen, omdat we vonden dat we hem volledig konden vertrouwen bij het maken van een Aeternus-album. Dat was zo succesvol dat we weinig discussie hadden over de studio waar we “Philosopher” wilden inblikken.

Wat Pytten betreft, nou ja, de man heeft uiteraard geen dikke rode ‘Grieghallen sound’-knop op zijn sound desk staan en geen enkele andere studio heeft die ook. Hij was gewoon verdomd goed en hielp metalbands met het produceren van bad ass albums met zijn begrip van extreme muziek en zijn vaardigheden en zijn ideeën, luisterend naar al die chaos. Hij vond het ook leuk, hij had net zoveel honger als de bands. Hij wilde het.

Gorgoroth, Immortal, Enslaved, Taake, Burzum, Hades Almighty, Aeternus, … Bergen heeft vele geweldige (black)metalbands voortgebracht en wordt vaak de blackmetalhoofdstad van Noorwegen genoemd. Waarom denk je dat Bergen zo’n broeinest was voor veel van de beste bands die het genre heeft voortgebracht?
Gewoon toeval eigenlijk.

Veel van de in de vorige vraag genoemde bands zijn begonnen als deathmetalband, maar zijn overgestapt op black metal. Aeternus wilde daarentegen nooit als black metal bestempeld worden, vooral vanwege diens ideologie. Waarom besloot je dan op een bepaald moment om je aan te sluiten bij een band als Gorgoroth, bekend om diens expliciete satanische ideologie, geschiedenis van geweld en expliciete liveshows?
Ik ben simpelweg bij Gorgoroth gekomen omdat ik werd gevraagd te helpen op bas voor een show in Engeland in 1995. Ze hadden geen bassist en Infernus was tevreden over mijn spel en headbangen op het podium, dus ging ik twee jaar door. Toen ben ik ermee gestopt omdat ik mijn interesse verloor. Ik wilde gewoon bas spelen, live headbangen en een verschil maken en deel uitmaken van wat de kracht van Gorgoroth live was. Persoonlijk zat er voor mij niets anders in.

Als ik het me goed herinner, had de cd-versie van “Beyond the wandering moon” een boekje dat opengevouwen kon worden als een omgekeerd kruis, wat ik nooit passend vond voor de band. Hoe kwam dat?
Dat was het inderdaad niet, je hebt gelijk. Ons nieuwe en destijds eerste label, Hammerheart Records, wilde het voor de digipack doen, dus we vonden dat we daar gewoon voor moesten gaan. Een beetje een “Okay, wat dan ook, jullie zijn de baas!” ding. Destijds hadden we het gevoel dat we ons niet zoveel konden verzetten en op dat moment was het een beetje cool. Hoewel je gelijk hebt, was en zal Aeternus nooit satanisch zijn of enige ideologie van welke soort dan ook volgen.

Je sloot je ook aan bij Immortal voor hun Blizzard Beasts-tour in 1998. Deze tour was een van de eerste blackmetaloptredens die ik bijwoonde (in locatie De Jachthoorn in Denderhoutem), en de Immortal-show bracht me al op jonge leeftijd in aanraking met tinnitus . Heb jij goede herinneringen aan deze tour? Hoe is jouw gehoor na 30 jaar luide muziek te hebben gespeeld?
(Lacht) Sorry voor je tinnitus, man. Wat kun je anders doen dan oordopjes gebruiken? Zelf heb ik een iets verminderd gehoor aan de linkerkant…..en een heel laag, constant gezoem. Het was een fantastische eer om tijdens die tour gevraagd te worden als basgitarist voor Immortal. Ik heb veel geleerd en een geweldige tijd gehad. Ik was een fan die werd gevraagd om te helpen met sessiebas tijdens een tour van drie weken? Kom op!! “Wtf!!” Right?? (lacht).

Na een aantal jaren met Hammerheart Records uit Nederland te hebben samengewerkt, werden alle platen vanaf “A darker monument” (2003) uitgebracht op verschillende labels, met het Poolse Agonia Records als huidige broodheer. Heb je bij hen een meervoudig platencontract getekend of wil je liever niet voor langere tijd aan een label gebonden zijn?
Eén album tegelijk is altijd het beste.

De afgelopen jaren heeft Soulseller Records “Beyond the wandering moon” en “…And so the night became” opnieuw uitgebracht. Een heruitgave van “Dark sorcery” volgde afgelopen januari. Deze heruitgaven hadden een mooie gelegenheid kunnen zijn om wat liner notes op te nemen met inzichten over hoe deze platen vroeger vorm kregen. Ben je bereid om mooie herinneringen aan deze legendarische albums te delen of ben je niet het type nostalgische geest dat graag af en toe terugkijkt?
Hmmm, ik ga niet zo diep in het verleden in op dit soort dingen. Ik maakte de muziek in mijn appartement, zette het op cassettes en nam er 3 nummers op met een 4-sporenrecorder waarvan er 1 kapot was. Vervolgens presenteerde ik de nieuwe nummers aan de band op deze tapes terwijl ze koffie of bier dronken tijdens bijeenkomsten… ze zeiden wat cool was of niet. ..en toen gingen we ermee naar de oefenruimte en structureerden we het allemaal toen we allemaal blij waren met deze riffs en zo. Vandaag is het niet zo gek anders! Behalve dat cassettegedoe (lacht).

Ik denk dat “…And so the night became” een zeer cruciale release in de carrière van Aeternus moet zijn geweest, aangezien een deel van het hoesontwerp lang geleden op je borst werd getatoeëerd. Wat is de betekenis achter dit teken dat werd getekend door bassist Morrigan?
Ja, dit heeft ze op mijn verzoek getekend. Het is eigenlijk het embleem of sigil van de band. Het bevat waar Aeternus emotioneel om draait: duisternis, eenheid, magie, kracht, macht, enz.

Het epische openingsnummer “There’s no wine like the blood’s crimson” bevat ook enkele regels die verwijzen naar je alias Ares. Zijn er veel verschillen tussen de persona Ronny Brandt Hovland en zijn alter ego Ares?
Emotioneel? Ja, heel veel verschillen (lacht).

Heb je momenteel zijprojecten lopen?
Nee, alleen Aeternus. Ik ben al bezig met nieuwe muziek.

Aeternus is het Latijnse woord voor ‘eeuwig’ of ‘nooit eindigend’, maar helaas moet aan alles op een dag een einde komen, al zal je muzikale nalatenschap uiteraard voor altijd voortleven. Denk jij dat de vervaldatum voor Aeternus in zicht is of geloof je liever dat het beste voor de band nog moet komen?
Hmmm, hoe brutaal het ook klinkt, maar de status van Aeternus als actief zal verdwijnen als ik sterf. Punt. Of als ik stop met muziek maken, maar dat doe ik niet (lacht).

​


​