Het Limburgse nether bewijst met diens tweede langspeler “The blood of rats” dat hard werken loont want het nieuwe werk blaast debuut “Between shades and shadows” omver. We zochten zanger/bassist J op voor een woordje uitleg over het reilen en zeilen van nether en polsten meteen ook naar de status van zijn andere band Signs Of Darkness. (JOKKE)

(c) Ben Thijs

Proficiat met jullie nieuwe album “The blood of rats”! Wat ons betreft overklast die het debuut op quasi alle vlakken: betere dynamiek, interessante spanningsbogen, leuke basloopjes,melodielijnen die blijven hangen, enz. Verliep het schrijfproces voor de nieuwe plaat enigszins anders dan die voor “Between shades and shadows”?
Bedankt voor de lovende woorden! We zijn zelf ook bijzonder tevreden over “The blood of rats”, een album waar we weer heel ons lief en leed hebben ingestopt. Het schrijfproces is inderdaad anders verlopen. De nieuwe nummers werden geschreven door B, K en mezelf, zonder voormalig gitarist P die net na de release van de vorige plaat “Between shades and shadows” de band omwille van persoonlijke redenen en met wederzijds respect verliet. Dit leidde ertoe dat de persoonlijke invloeden uit de rijpe achtergrond van drie mensen kwamen. Er is hard gewerkt geweest op repetities om tot deze goed doordachte zeven nummers te komen.

Het verbaast misschien maar nether is een band die nummers op old-schoolwijze in het repetitiehonk maakt. Er worden geen files met riffs doorgestuurd, geen drive bestanden volgepompt, … Dat heeft er ook toe geleid dat elk nummer op het moment van creatie onder de loep werd genomen en bijgestuurd en aangepast werd tot het echt goed zat. Er is alzo een plaat uitgekomen die robuuste korzelige black metal laat horen met de melodische rand waar we toch zelf erg van houden. Met inderdaad heel wat veranderende dynamieken in de ritmesectie maar ook in vocalen. De baspartijen staan wat prominenter op de voorgrond dan op de vorige plaat mede gezien het feit dat er ook behoorlijk wat riffs door mij op bas geschreven zijn.

Zoals je reeds aangaf verliet gitarist P de band en M vervoegde jullie intussen als sessie- en livelid. Vanwaar de keuze om de kern van de band als trio verder te zetten?
Goh, ja P verliet inderdaad net na de release van de vorige plaat de band in onderling overleg en alzo bleven we met drie over. Het is eigenlijk meer als natuurlijk proces gegroeid om de kern van de band op drie bandleden te houden. In die periode kwamen een aantal nieuwe nummers tot stand en met drie werken beviel ons wel. M is een goede vriend van B en heeft al heel wat band- en live-ervaring en om onze muziek live te brengen heb je toch een tweede gitarist nodig. Vandaar dat de keuze snel werd gemaakt. M wordt opgebeld wanneer er shows zijn, komt een paar repetities meedoen en hup klaar. Dat werkt voor elk van ons prima zo.

Bomen lijken een belangrijke plaats in te nemen in het nether universum als we naar jullie bandlogo en albumhoezen kijken? Wat representeert een boom voor jullie?
Daar heb je gelijk in. Vooreerst zie je het in de letter ‘h’ van het logo. Als je dat goed bekijkt, zie je een soort van poort: een poort die je brengt naar datgene waar iemand voor staat, zijn diepste ik of zijn als je het zo mag schrijven. Dat was de aanzet om een boom te gebruiken om dit idee nog wat kracht bij te zetten. Elke boom heeft diepe wortels die in de grond verankerd zitten. Net als bij een persoon die zijn eigen roots, gedachten, ideeën en dergelijke heeft die ook ergens uit komen. Soms lijk je in die zaken verloren te lopen, jezelf kwijt te geraken maar telkens kom je terug naar jezelf. Vandaar ook die connectie tussen de boom en de verlaten/verloren figuur op de cover van “Between shades and shadows”. Dat concept hebben we dan doorgetrokken in de cover van “The blood of rats”. Het is immers zo dat heel wat individuen je van je stuk willen brengen, je willen beïnvloeden, hun zegje willen doen over jouw leven, bepalend willen zijn. Dat zijn de ratten in de maatschappij, zij die dicht of veraf staan en je op negatieve wijzen trachten te veranderen. Vandaar de ratten aan de wortels van de dode boom. Een idee dat perfect op doek is gecapteerd door Wesley Dewanckel!

Jullie debuut “Between shades and shadows” verscheen via de voor mij ongekende labels Art Gates Records en Schattenpfade die respectievelijk de CD- en vinylversie verzorgden. Zijn jullie tevreden over de aandacht die jullie debuut kreeg op deze labels en merken jullie een verschil nu jullie met Void Wanderer Productions samenwerken?
De vorige plaat kwam natuurlijk net uit toen wereldwijd spreekwoordelijk de pleuris uitbrak. Dat leidde ertoe dat “Between shades and shadows”, waar we als band nog altijd erg trots op zijn, niet de aandacht kreeg die ze verdiende. Maar ja, dat is in die periode voor veel bands zo geweest. Het Spaanse Art Gates Records heeft gedaan wat het kon qua promotie, net als Adam van het Duitse Schattenpfade voor de vinylversie. Tijdens het schrijfproces voor “The blood of rats” werd al snel duidelijk dat de sound meer old-school, meer korzelig en abrasief moest zijn. Vandaar de keuze voor de Nederlandse vrienden.

We besloten ook terug dichter bij huis op zoek te gaan naar een label dat in staat was onze gedachtengang te volgen. Een label dat vlot aanspreekbaar was, waar je kort mee op de bal kon spelen. Met Void Wanderer en Ward hebben we dat zeker gevonden. Er is door de intensere samenwerking tussen label en band veel meer bereikt, veel meer promo gemaakt en veel meer bereik gecreeërd in de brede regio rondom ons en dat voelen en merken we op dagelijkse basis.

Zal er ook een vinyluitgave verschijnen van het nieuwe album?
Daar zijn we hard naartoe aan het werken, voorlopig kan ik je daar echter nog niet meer over vertellen.

Niet enkel jullie nieuwe label is van Nederlandse bodem. Jullie werkten voor de opnames, mix en mastering ook samen met Wessel Reijman (Catacomben studios in Tilburg) en Jb Van Der Wal. Zagen jullie in België geen goede opties voor het opnameproces?
Juist en dat is ook een zeer goede keuze gebleken. De vorige plaat werd deels in eigen handen opgenomen en deels uitbesteed voor mixing en mastering aan Andy Classen. Het geheel geluid dat we voor deze nieuwste plaat wensten na te streven kon op die wijze niet gerealiseerd worden. We zijn dan in onze collectie platen en CD’s gaan snuisteren naar albums van bands die dat geluid wel etaleerden en gaan kijken wie de opnames had gedaan. We kwamen de naam van Wessel op redelijk wat van die platen tegen. Ik heb hem gecontacteerd en al snel merkten we dat dit wel goed zat. De samenwerking in de studio is dan ook zeer goed verlopen. Eigen ideeën werden op bepaalde plaatsen na zijn advies lichtjes bijgevijld en dat resulteerde op muzikaal en vocaal gebied tot een erg sterke plaat, al zeg ik het zelf.

De keuze voor Jb Van Der Wal is er één die in hetzelfde denkproces moet begrepen worden. We zijn niet verder gaan zoeken naar andere studio’s in België of daarbuiten. Het gevoel met Wessel zat bij het eerste contact al bijzonder goed, een verdere zoektocht bleek niet
nodig.

Jij hebt een verleden in Signs Of Darkness waarvan ik de derde demo “Solemn tears” nog regelmatig opleg. Ik meen me zelfs te herinneren dat er een klein handgeschreven briefje van jou bij was toen ik destijds een exemplaar bestelde. Wat is de huidige status van Signs Of Darkness waarvan de laatste plaat al van 2015 dateert? Op zich ligt het geluid van nether en Signs Of Darkness ook tamelijk dicht bij elkaar, niet?
Kijk! Dat heb ik dan inderdaad voor je neergepend! Dat is natuurlijk al een hele tijd geleden. Bijzonder om te horen dat de demo nog wel eens vaker de draaitafel passeert! Interessant om horen ook. De periode Signs Of Darkness heeft me inderdaad gevormd, het was mijn eerste extreme metalband, opgericht door vrienden en, al zeg ik het zelf, we hebben toch een paar bijzonder aardige dingen in mekaar gestoken. Momenteel zit Signs Of Darkness in de vrieskist en dat zal ook wel zo blijven vermoed ik.

Ik vind je bemerking dat nether en Signs Of Darkness dicht tegen elkaar aanliggen een interessante en op zich weer een heel logische. Signs Of Darkness kwam tot stand in de periode waarin melodieuze black metal en black metal op zich opkwam, we spreken dan over de jaren ’90. Dat blijft toch aan je plakken als ik voor mezelf spreek. Vandaar dat invloeden uit die periode natuurlijk nooit ver weg zijn, ook nu niet. Het zijn de wortels van mijn eigen boom als ik het zo zou moeten beschrijven.

Met Signs Of Darkness debuteerden jullie midden jaren ’90. Hoe heb je het muzikale landschap in België in al die jaren zien evolueren? Is het anno 2024 gemakkelijker om in een blackmetalband te spelen dan 10, 20 of 30 jaar geleden?
Ja, de eerst demo van Signs Of Darkness kwam uit in 1995 (“In Morpheus arms“) met al snel demo twee en drie die respectievelijk in 1996 (“Odes to our brumal kingdom“) en 1998 (“Solemn tears“) volgden. Vervolgens hebben we in het ondergrondse blackmetallandschap wat getracht onze eigen weg te zoeken. Ik heb die periodes ook nooit aanzien als makkelijk of moeilijk, we deden gewoon waar we zin in hadden. Nu ook nog altijd trouwens. Het landschap is natuurlijk veranderd maar de individuen, de bomen die er staan, zijn er vaak nog altijd. Er is heel wat jong geweld bijgekomen, en dat is goed, maar het is nu ook niet dat we als bands van Belgische makelij elkaars voordeur platlopen, en maar goed ook. Iedereen opereert vanuit zijn eigen locatie en dat is goed om je eigenheid te bewaren. 10, 20 jaar geleden, en nu 29 jaar na de release van de eerste demo, doe ik nog altijd mijn eigen ding. Dat is hetgene wat de Belgische scene typeert vind ik, doen waar je zin in hebt en je niet laten leiden. Althans dat is mijn visie. Ik heb de laatste jaren veel contacten met Nederlandse blackmetalbands en bovenstaande visie/idee lijkt ook daar ingeburgerd te zijn.

Je werkt reeds enkele jaren als recensent bij Zware Metalen. Wat zeg jij tegen zuurpruimen die menen dat er tegenwoordig geen goede platen meer verschijnen?
Dat het zuurpruimen zijn, haha! Geen goede platen? Tja dan moeten die individuen toch eens de prut uit de oren laten blazen want er zijn er toch behoorlijk wat gelanceerd de afgelopen jaren. Denk aan de symfonische black metal van het Nederlandse Walg, snuister maar eens rond op de paginas van de Zwotte Kring-bands, denk ook aan een Helleruin, Verwoed, Laster of Suol bijvoorbeeld. Wil je het verder zoeken luister dan naar bijvoorbeeld nieuw werk van het Finse Bythos of Night Shall Drape Us. Of ben je meer voor de Poolse school, denk dan aan een Hauntologist of Owls Woods Graves. Vergeet ook niet de meest recente releases van Mavorim, Malphas, Moonreich, Dödsrit, Dödsferd, Seth, Gaerea… ik kan nog wel even doorgaan met bekende en minder bekende bands.

Je zal wel kunnen beamen dat de maandelijkse stortvloed aan nieuwe releases soms nog moeilijk bij te houden is. Hoe ga jij te werk om het kaf van het koren te scheiden en denk je dat kwaliteit automatisch komt bovendrijven in de overvolle vijver?
De vijver lijkt inderdaad overvol te zijn doch ik ben van mening dat, net zoals je zelf schrijft, de juiste vissen op het juiste moment wel lucht komen happen. Tussen een stortvloed aan releases zitten er toch altijd wel pareltjes. Bands die je kent komen met fantastisch nieuw werk, onbekende bands of bands waar je haar nog pluim over weet weten je te overtuigen van hun kloppend blackmetalhart, het blijft een bijzonder interessant gebeuren de scene te blijven volgen aan de hand van die stortvloed aan releases die telkenmale de redactie overspoelt.

Het label omschrijft jullie sound voor liefhebbers van bands als Marduk, Dark Funeral of Kjeld en dichter bij huis Gotmoor en Huldrefolk. Behoort het werk van die laatste 2 tot jullie favoriete extreme metalreleases van eigen bodem?
Goh, ik vond de vergelijking met Gotmoor en Huldrefolk in eerste instantie wat eigenaardig en tegelijkertijd ook weer niet. Beide bands hebben eigen karaktertrekken getrokken uit de eigen achtergrond, iets wat wij ook hebben. Dat brengt ons natuurlijk ook gewoon terug naar de essentie, de boom waarover ik sprak. Die brute, korzelige sound zonder melodie te vergeten zit echt wel ingebed in onze bands. De vergelijking met Marduk, Dark Funeral en zeker Kjeld heeft vermoedelijk te maken met de bijzondere precisie waarmee onze drummer B de vellen masseert.