Sumerian Tombs waart reeds enkele jaren rond in de ondergrond van Keulen en vestigde zich in tussentijd als een niet te onderschatten kracht binnen de Duitse blackmetalscene. Hun samensmelting van furieuze agressie, spookachtige melodieën en mythologische thema’s houdt zowel fans als critici in de ban. Met hun tweede langspeler, “Age of eternal night”, zet de band haar afdaling voort in de vergeten tombes van Sumer, waar oeroude bloedgoden en vampiergeesten wachten. Gitarist K en zanger W verschaffen tekst en uitleg. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

(c) Void Revelations

“Age of eternal night” is enkele weken uit. Hoe zijn de reacties tot dusver? Lezen jullie recensies en online commentaren, of doen meningen van anderen er niet toe?
W: Natuurlijk lezen we recensies en commentaren. De meeste waren tot nu toe positief. We lezen reviews niet om onszelf op de schouder te kloppen, maar om contact te leggen met de “scene”. Doet het ertoe? Ja en nee, want we maken muziek voor onszelf, niet voor anderen.

Alle bandleden hebben een verleden bij Beltez en andere underground black-, death- en punkbands uit Duitsland. Wat gaf de vonk om Sumerian Tombs te starten?
K: Dat kwam oorspronkelijk van mij. Na het laatste Beltez-album “A grey chill and a whisper” wilde ik intuïtief componeren zonder te veel nadenken. Toen ik de eerste nummers aan W. liet horen, was hij meteen enthousiast om de zang te doen, wat niet mijn oorspronkelijke bedoeling was, maar wel de juiste keuze! Zo kwam het uiteindelijk tot het debuut.

We kenden elkaar al via muziek: M is drummer bij Beltez, ik speelde met C. in Orkus en C. hielp ook ooit bij Beltez (2002–2004). Zulke verbanden herken je vast ook uit je lokale scene?

Ja, inderdaad. In België wisselen eveneens veel bands onderling leden uit, denk maar aan The Ancient Hounds of The Nox Collective.

Waarom besloten jullie aanvankelijk de identiteit geheim te houden?
W: Misschien om te kijken hoe lang het zou duren voor onze dekmantel opgeheven werd? Neen, vooral om de banden met andere projecten te verbreken en een frisse start te maken zonder dat men meteen denkt: “Oh, die gast speelt ook in band XYZ”.

Jullie omschrijven jullie geluid als “Epic Vampyric Black Metal”. In tegenstelling tot veel bands die geassocieerd worden met vampierthema’s kozen jullie voor een oeroude benadering waarbij inspiratie wordt geput uit de Edimmu en Ekimmu, vampirische windgeesten uit de Mesopotamische mythologie die ver verwijderd zijn van de geromantiseerde vampierbeelden die vaak te vinden zijn in gotische of symfonische metal. Veel bands gebruiken thema’s uit de Mesopotamische mythologie, zoals we verder zullen onderzoeken in de volgende vraag. Waarom kozen jullie specifiek voor deze geesten?
W: Je hebt de vraag zelf al een beetje beantwoord: de oeroude benadering was onze oorspronkelijke visie en is nog steeds (min of meer) de manier waarop we onze muziek willen maken: oeroud en toornig. We zoeken bewust NIET naar de romantiek van moderne interpretaties van vampirisme, maar naar de belichaming van datgene wat deze oude beschavingen slapeloze nachten bezorgde, wat de mens nachtmerries en angst voor het donker bezorgde.

Zie je parallellen tussen deze mythe en de huidige wereld?
W: Moeilijk. We leven in een vrij transparante en “verlichte” wereld waar zulke mythen steeds minder plaats hebben.

Vanaf de begindagen van het genre wordt de Mesopotamische mythologie gebruikt in black metal, en dan vooral bij bands die zich richten op esoterische, mythologische of occulte thema’s. Er zijn meerdere redenen voor deze verkenning van de Mesopotamische mythologie:

  • Primordiale chaos en kosmische horror: De Mesopotamische mythologie behoort tot de oudste vastgelegde mythen in de menselijke geschiedenis – ze dateren van meer dan 4.000 jaar geleden. Het gaat over kosmische gevechten (bv. Marduk vs. Tiamat, de draak van de chaos), schepping door geweld, onderwerelden, demonen en monsterlijke goden. Deze thema’s sluiten perfect aan bij de esthetiek en ideologie van veel blackmetalbands (chaos > orde, oud > modern, donker > licht). Het resoneert met de anti-moderne, anti-dogmatische en vaak nihilistische onderstromen van black metal.
  • Anti-Abrahamitisch sentiment: Veel blackmetalbands zijn expliciet anti-christelijk en de Mesopotamische mythologie vertegenwoordigt een pre-Abrahamitische (d.w.z. voor het jodendom, christendom, islam) wereldbeeld en een goden- en geloofssysteem die het verhaal van de “ene ware God” uitdagen. Het aanboren van Mesopotamische mythen is een manier om verboden of vergeten geloofssystemen te verkennen of te verheerlijken, vaak in tegenstelling tot georganiseerde religie.
  • Occulte en esoterische aantrekkingskracht: Teksten als de “Enûma Eliš”, het “Gilgamesj” epos, en vooral latere grimoire-achtige interpretaties (bijv. “The Simon Necronomicon”, die Lovecraftiaanse horror ten onrechte toeschrijft aan Mesopotamische goden) geven deze mythen een duister, geheimzinnig randje. Bands leunen vaak op Sumerische demonologie, namen van goden/demonen (bijv. Marduk, Tiamat, Absu, Pazuzu, …) of esoterische interpretaties van Mesopotamische magie. Dit geeft de muziek een rituele, oeroude en buitenaardse sfeer – zeer geschikt voor black metal.

Eerlijk gezegd zie ik geen direct verband tussen Keulen en Mesopotamië. De Rijn is noch de Eufraat noch de Tigris, dus wat heeft jullie bewogen om dit tekstuele onderwerp te gebruiken?
W: Nieuwsgierigheid! Toen K me voor het eerst nummers liet horen die hij in 2020 had geschreven (de eerste nummers van wat later ons eerste album zou worden) was er geen richting, maar het idee van vampirisme was er wel, zeker gezien het feit dat de demo nummers meer low-fi black metal waren dan wat ze nu zijn. Een meer kwaadaardige en primordiale benadering was nodig. Een snel onderzoek wees ons in de richting van de Eufraat en de Tigris als een van de – zo niet dé – regio met de vroegste vermeldingen van vampirische mythen – en daar hadden we ons thema. De rest kwam zoals gezegd voort uit nieuwsgierigheid en het dieper duiken in de mythen en mythologie.

De begraafplaats van Ur, een archeologische vindplaats in het huidige gouvernement Dhi Qar in Zuid-Irak, omvat iets meer dan 2.000 graven. Onder deze graven waren zestien graven die werden geïdentificeerd als “koninklijke” graven op basis van hun grootte en structuur, de verscheidenheid en rijkdom aan grafgiften en de aanwezigheid van artefacten die in verband worden gebracht met massarituelen. Heb je de Ziggurat van Ur ooit bezocht of staat deze nog op je bucketlist?
W: De grote Ziggurat van Ur komt in meerdere van onze nummers voor en staat wat mij betreft in ieder geval op de bucketlist van te bezoeken plaatsen. Misschien als de regio stabieler wordt.

Jullie hebben een conceptgedreven aanpak. “Age of eternal night” is een donker en meeslepend album dat het verhaal van het eerste album en de demo EP “As Sumer thrones at night“ voortzet. Kun je kort uitleggen waar het verhaal over gaat en of het zal worden voortgezet op toekomstige releases?
W: Het einde (“Vampyric dominance”) van het eerste titelloze album is eigenlijk een set-up voor grotere (of donkerdere) dingen die zouden komen! De naamloze pelgrim die ooit duistere en verboden kennis zocht om “zijn dorst te lessen”, vond wat hij zocht. Na de metamorfose herrijst hij uit zijn tombe, getransformeerd in een onmenselijk wezen om verwoesting aan te richten in Mesopotamië. Hij (her)vestigt de vampiercoven in de necropolis van de hoofdstad Cuutha, met zijn verleidster van de nacht aan zijn zijde en de rusteloze geesten van de doden klaagden vanachter bloedige grafschriften. Dit luidde het “Tijdperk van de Eeuwige Nacht” in.

Ik las een online commentaar van iemand die een beetje teleurgesteld was dat er geen spijkerschrift werd gebruikt in het artwork van jullie debuutalbum, waarop de reactie “volgende keer!” werd geplaatst. Ik heb het volledige artwork van “Age of eternal night” nog niet gezien. Heb je aan de wensen van deze man voldaan?
W: Een diepere blik in het boekje zou hem wat duidelijkheid kunnen geven. Een bezoek aan de live shows zal dat zeker doen…

Als we “Age of eternal night”met diens voorganger vergelijken, wordt het duidelijk dat de oriëntaalse kant nog meer door de nummers schemert en dat er een groter ritualistisch gevoel heerst. Het songmateriaal is tegelijkertijd nog epischer en het geluid is iets minder rauw, zonder te gepolijst te zijn. Ben je het eens met deze vaststelling?
K: Ik ben het helemaal met je eens. We wilden een organische productie voor het album, niet lo-fi maar ook niet klinisch steriel en doodgetriggerd zoals veel nieuwe metalalbums. De plaat klinkt als een goed rockalbum uit de jaren ’70-’80, maar dan in een blackmetalversie. Mario Dahmen, onze partner in crime, was in staat om onze wensen heel precies te realiseren. Maar de productie is slechts de basis voor de eigenlijke nummers en hier lag de focus voor ons om de wildheid van de demo beter te verenigen met het epische van het debuut en tegelijkertijd de muzikale originaliteit beter uit te werken. Ik denk dat we daarin geslaagd zijn!

De cd-versie van het album bevat een tweede schijf met vier bonustracks die een ander geluid verkennen met verwijzingen naar het synthtijdperk van Ulver, Urfaust, en met zang en een midtempo atmosfeer die doen denken aan de laatste Hexvessel-plaat. Wat is het doel van deze tracks die afwijken van het geluid op “Age of eternal night”?
K: Aangezien we bij het eerste album al een bonus-cd hadden bijgevoegd, zij het een 8-track tapeversie van het album, wilden we deze keer een andere toegevoegde waarde creëren voor de kopers. Meer blackmetalnummers of B-kantjes van de opnames toevoegen, zou saai geweest zijn en weinig zin hebben gehad. Dus waarom niet iets anders proberen? Ik weet dat niet iedereen deze nummers leuk zal vinden, negeer ze in dat geval. De nummers borduren tekstueel verder op het album, maar vertellen een deel van het verhaal vanuit een ander perspectief. Ulver, Urfaust, Hexvessel maar ook Bathory waren natuurlijk prominente inspiratiebronnen. Stemt deze uitleg overeen met de indruk die je zelf van de nummers had?

Jazeker.

In maart 22 brachten jullie een digitale EP uit met twee mysterieuze ambienttracks vol oosterse melodieën. De opbrengst van dit album ging integraal naar Elena, de vriendin van jullie boeker Joe. Zij en haar familie hebben alles verloren in de oorlog in Oekraïne. Hoe is hun situatie op dit moment?
K: Helaas hebben we de laatste tijd geen contact meer gehad met Joe, omdat hij zijn boekingsbaan voor alle andere bands behalve Saor heeft opgezegd. Dus helaas weet ik niets over de status van hem en zijn vriendin, alleen dat het geld is aangekomen. Nogmaals bedankt aan iedereen die de EP heeft gekocht en Joe en zijn vriendin heeft gesteund!

Drummer D verliet Sumerian Tombs in 2023 waarop gitarist M de drums op “Age of eternal night” inspeelde. Ondertussen is er een nieuwe vellenmepper aan boord. Bracht hij nieuwe energie in de band?
W: Helaas waren we in het verleden niet zo gezegend met onze drummers. We hadden veel wijzigingen op de drumkruk. Onze eerste drummer D vertrok om familiale redenen waarna nog drie vervangingen op anderhalf jaar tijd volgden, waardoor we niet in staat waren om shows te bevestigen of vooruit te plannen. Gelukkig hebben we met M niet alleen een geweldige vriend en een goede gitarist, maar ook een uitstekende drummer in onze gelederen die fenomenaal presteerde op zowel het album als de laatste drie shows. Hij zal terugkeren om gitaar te spelen aangezien we een nieuwe drummer hebben gevonden.

Net als op het debuut zijn er enkele gastvocalisten. Hoe kwamen de samenwerkingen met Horn, Kerem Yilmaz van Imha Tarikat en Marleen Bügener van Urisk tot stand?
W: Ik ken Niklas van Horn uit de jaren dat hij in Keulen woonde en sindsdien hebben we contact gehouden. In 2023 speelden we samen met Horn een show in Münster op het Wintermelodey Festival waar hij de gastvocalen verzorgde op “Altars of the past”. Dit was eigenlijk de katalysator om verder samen te werken, en toen de tijd daar was vroeg ik hem om mee te spelen op dit album. We ontmoetten Kerem tijdens een show in de buurt van Keulen waar hij een gastrol had voor de band Hexer en daar vroeg ik hem of hij geïnteresseerd zou zijn omdat ik zijn zangstijl leuk vond omdat het nog steeds hard is, maar volledig tegenovergesteld aan de mijne. Het idee om Marleen erbij te betrekken ontstond tijdens het opnameproces van het nummer “Naamah – Temptress of the night” waarbij we het gevoel hadden dat er nog iets ontbrak: een vrouwelijke touch! Kort voordat we de vocalen opnamen, was de eerste Urisk demo “Oidhche I” net verschenen waarop ze soortgelijke cleane vocalen voor haar rekening nam – dus vroegen we haar om ons te helpen.

(c) Void Revelations

Wat vinden jullie van de huidige staat van de Duitse black metal?
W: Er zijn veel jongere bands die bloed hebben geproefd en gretig zijn naar meer, wat iedereen verder duwt. Maar ook de “oude honden” zijn toch niet zo moe. De “scene” is in beroering en er gebeurt veel, wat naar mijn mening een goede zaak is. Ik hou van samenwerking tussen bands in plaats van wrok of nijd en ik wil graag “bruggen bouwen” tussen bands omdat ik denk dat er veel gewonnen kan worden met zulke samenwerkingen.

K: De scene is levendig en creatief. Niet alleen in Duitsland maar ook in Nederland, België en Frankrijk komt er veel fantastische muziek uit. Om een beetje sluikreclame te maken. Onze tijdelijke gitarist Bene en zijn vriendin Marleen, die ook een vocale rol had op ons album, hebben een nieuw album uitgebracht met hun project Urisk. Een aanrader voor iedereen die van complexe en bijzondere black metal houdt, vooral op vocaal gebied. Wat vind je zelf van de huidige staat van de Duitse of de Europese blackmetalscene?

Ik denk dat er in heel Europa veel spannende dingen gebeuren. De Benelux heeft de laatste tien jaar veel goede bands voortgebracht, evenals IJsland, Portugal en Denemarken. En ook de Nidaros-scene is van groot belang voor Scandinavische black metal. In Duitsland hou ik vooral van bands als Häxenzijrkell, Sacris Ritus Vermes, Nightwalker, Dysangelium, ArsGoatia en Morast, om er maar een paar te noemen.

Jullie speelden onlangs op het Acherontic Arts festival, een evenement georganiseerd door jullie label Ván Records. Hoe verliep deze releaseshow? Wat was jullie indruk van het festival?
W: Het was een mix van hoogte- en dieptepunten: het geluid op het podium was waardeloos (wat een probleem was voor veel bands dat weekend omdat de geluidstechnicus een arrogante lul was), we hadden wat technische problemen met het effectenbord van K en C’s basband brak tijdens de linecheck – niets dat niet met duct tape kon worden gerepareerd. Aan de andere kant had niemand zich verbrand (we hadden vuur op het podium), het geluid voor het publiek was goed (zoals we later te weten kwamen) en hun energie was meer dan betoverend. Ze gaven ons de energie om de shit voor de show te doorstaan en daar zijn we ze dankbaar voor! De rest van het festival was natuurlijk ook geweldig. De line-up was waanzinnig goed, de organisatie verliep soepel en de feedback – ook van collega’s backstage – was positief. Ik bedoel…we speelden vlak voor Nagelfar!!! Voor mij was het een droom die uitkwam.

Hebben jullie Benelux shows gepland?
Ja, als jullie ons willen hebben. Jullie hebben veel geweldige podia en festivals in België en Nederland, en we willen graag onze “Epic Vampyric Black Metal” naar een concertzaal bij jullie in de buurt brengen: booking@sumeriantombs.com

De laatste woorden zijn voor jullie.
K: Bedankt voor het interview! We laten de laatste woorden aan jou! Wanneer komt er een nieuwe gedrukte uitgave van jullie?

Hopelijk ergens in 2027. Maar misschien maken we in de tussentijd ook wel een zine. De tijd zal het uitwijzen!