Aborted

Ortega – Sacred states

Jullie denken nu misschien dat ik een verdoken Hollander ben of dat ik steekpenningen van de Nederlandse ambassade ontvang om hun cultuur te promoten daar hier de laatste tijd weer enkele Nederlandse releases de h(em)el ingeprezen werden, maar niets is minder waar. Je kan gewoon niet om het feit heen dat onze noorderburen de laatste maanden weer erg sterk uit de hoek kwamen met al wat (extreme) metal aanbelangt. Verwoed, Herder, Urfaust, Iskandr, …stuk voor stuk releases die ons bij Addergebroed wisten te overtuigen en nu is het de beurt aan Ortega – zeg maar gerust de beste post-metal/doom/sludge band uit de Lage Landen – om zich opnieuw te bewijzen. Ik volg het kwartet uit Groningen reeds sinds debuut “1634” uit 2010 en sindsdien hebben ze me nooit teleurgesteld met hun releases. Wel heeft het enkele jaren geduurd alvorens een volwaardige tweede langspeler boven water kwam – de tussentijd werd opgevuld met enkele EP’s – maar aan dat wachten is met “Sacred states” nu een eind gekomen. Een klein uur lang krijgen we een hybride vorm van post-metal, doom en sludge voorgeschoteld die dankzij de recording skills van JB van der Wal (Herder/Aborted) oorverdovend hard uit onze speakers knalt. Post-metal mag dan wat op zijn retour zijn, toch levert Ortega een plaat af die het genre terug een fikse stamp onder de reet geeft. Nu is de term “post-metal” ook wel wat kort door de bocht want de uit post-rock ontleende grootse melodieën duiken enkel in beperkte mate op in opener “Strong eye“, het reeds eerder verschenen “Crows” en afsluiter “Void“, maar er wordt wel volgens de wetten van het genre gespeeld met het spanningsveld tussen sloophamer beukstukken (“Strong eye” bevat zo’n heerlijk donderende breaks) en ingetogen passages. Kan ook niet anders als je kolossale tracks van tien tot achttien minuten de hele rit boeiend wilt houden. De voorliefde voor bands als Neurosis en Cult Of Luna valt niet te ontkennen en in het iets te langdradige “Maelstrom” passeren enkele Amenra-achtige snijdende riffs, maar geen kat die daar om maalt natuurlijk. Maurice de Jong (Gnaw Their Tongues) voorziet sommige tracks van een subtiele elektronica-laag die een lekkere icing on the sludge cake vormt. In het tamelijk compacte “Descending ladders” geeft Ortega dan weer een meer noise-achtige dreun op je smoelwerk en verzorgt Ethan Lee McCarthy (Primitive Man) de tweede stem met zijn overstuurde vocalen.  Een welgekomen afwisseling want de eerlijkheid gebiedt ons te zeggen dat de droogkorrelige vocalen van frontman Richard soms wat eentonig zijn – een euvel waaraan wel meer post-metal bands lijden (zelfs het geniale Cult Of Luna). In het logge “Void” perst hij echter het uiterste uit zijn stembanden – graag meer van dat! Voor de rest kan ik hier niet veel negatiefs over zeggen of het moet het enigszins genre-vreemde hoesontwerp van de plaat zijn, waarvan ik nog steeds niet goed weet wat ervan te denken. Maar in elk geval beter dan de zoveelste cover met één of ander aan-de-zee-gerelateerd tafereel op, want dat is ondertussen toch wel wat afgezaagd. Neen, met “Sacred states” consolideert Ortega in onze contreien haar stekje aan de top van het genre.

JOKKE: 84/100

Ortega – Sacred states (Consouling Sounds/Tartarus Records/Narshardaa Records 2016)
1. Strong eye
2. Maelstrom
3. Descending ladders
4. Crows
5. Void

Verwoed – Bodemloos

Verwoed is de creatie van de Nederlander Erik B en was tot voor kort gekend onder de monniker Woudloper. Om de één of andere reden werd echter een naamsverandering doorgevoerd en ik vermoed dan ook dat de subtiele koerswijziging die heeft plaats gevonden in ’s mans black metal hier debet aan is. De eerder atmosferische en traditionele black die hij met Woudloper bracht, heeft plaats geruimd voor zwartmetaal met een fikse dosis eigenzinnige psychedelica. De openingsriff van “Bodemloos” snijdt meteen recht door mijn ziel en voelt enigszins orthodox aan waarbij de naam Ascension op mijn lippen verschijnt. Naarmate de song vordert, duikt het tempo de dieperik in en doet subtiele psychedelica zijn intrede waardoor de sfeerzetting nihilistischer wordt en de woestenij soms wel wat naar Svartidauði neigt (zowel qua sound als qua sfeer als qua vocalen). In “Een leven aan de oppervlakte” worden de psychedelische en hallucinogene kosmische structuren verder ontbonden om een onbehagelijk gevoel op te wekken zoals ook Deathspell Omega en zijn landgenoten Nihill dat kunnen. Deze song werkt zo verslavend dat ik de naald steeds opnieuw de begingroef doe opzoeken. “Leegte” tenslotte slaat de nagel op de kop want deze negen minuten durende track bevat naargeestige, zinderende en dramatisch trage ambient passages die naar soundscapes uit de hel ruiken. “Als het duister tussen de sterren. Ik ben de zon die niet meer schijnen zal. Mijn ziel vraagt, vurig, uit te mogen rusten, al dromend van de Dood. In zwak vaal licht wringt zich nog redeloos het leven. Schril, terwijl de eindeloze nacht nadert. Giet je venijn in me, dat het me balsem biedt. Het onbekende in; het deert me niet.‘ Als de laatste noot wegebt, blijf je dan ook compleet leeg maar voldaan achter. Nog even meegeven dat het vuurrode artwork van de hand van Joost Vervoort (Terzij de Horde) is en perfect de sfeer van het album weet te vatten. Op productioneel vlak zit het eveneens snor daar JB Van Der Wal (Aborted, Herder) tekende voor de mix en mastering. Blijkbaar heeft Erik in tussentijd de nodige gelijkgestemde zielen kunnen ronselen daar Verwoed in september het podium gaat opkruipen om de EP live voor te stellen. Ik probeer er alvast bij te zijn en kijk reikhalzend uit naar meer werk van dit veelbelovende Verwoed.

JOKKE: 87/100

Verwoed – Bodemloos (Argento records 2016)
1. Bodemloos
2. Een leven aan de oppervlakte
3. Leegte

VI – De praestigiis angelorum

Eigen aan de black en death metal scene is dat er serieuze kruisbestuiving is tussen bands onderling. Velen komen niet voldoende aan hun trekken door in één band te spelen en houden er daarnaast nog talloze andere bands/projecten op na. Dikwijls over landsgrenzen heen. Voorbeeld van een band rond drie bezige bijtjes is het Parijse VI waarvan de bandnaam verwijst naar de zesde engel van de Apocalyps (Openbaring 9:13 tot Openbaring 9:15 in de Bijbel). Spilfiguur INRVI maakt ook deel uit van Aosoth en de live-bezetting van Antaeus evenals bassist BST die tevens de drijvende kracht achter Aosoth is en ook bijkluste bij onder andere Aborted, Balrog en The Order Of Apollyon. Drummer Blastum hanteerde de stokken in het verleden bij Merrimack en, oh verrassing, Aosoth en Antaeus. Driemaal raden welke stijl we van VI mogen verwachten? Juist ja, knetterharde black metal met die typisch Franse dissonantie diep in de riffs geworteld en met een geluid dat bij momenten wel héél hard op Aosoth lijkt. Het nut van deze band ontgaat me hierdoor wel een beetje (zeker met de recente en opkomende Aosoth releases), maar wie ben ik om deze vrolijke fransen te verbieden om een lekkere pot black metal te maken? Het gebodene klinkt immers donker, gevaarlijk, beklemmend, onheilspellend en furieus. En ik geef toe een tikkeltje experimenteler en technischer dan Aosoth (zoals geëtaleerd wordt in “Il est trop tard pour rendre gloire. Ainsi la lumière sera changée en ombre de la mort”), maar dan moet je wel al een heel diepgravende dissectie van beide bands doen. Thematisch handelt “De praestigiis angelorum” over de afwezigheid van verschijningen van engelen en legt dus een duidelijke link met hun eerste EP “De praestigiis daemonum” waarop de alom aanwezigheid van demonen bezongen werd. Hulde trouwens ook voor het knappe artwork van het Nieuw-Zeelandse BNB Illustration & Design dat de plaat siert. Liefhebbers van Aosoth kunnen blindelings toehappen als ze geen genoeg kunnen krijgen van deze stijl. Ook geschikt om uw kennis van de Franse taal op te krikken!

JOKKE: 81/100

VI – De praestigiis angelorum (Agonia Records 2015)
1. Et in pulverem mortis deduxisti me
2. Par le jugement causé par ses poisons
3. La terre ne cessera de se consumer
4. Regarde tes cadavres car il ne te permettra pas qu’on les enterre
5. Une place parmi les morts
6. Voilà l’homme qui ne te prenait pas comme Seigneur
7. Il est trop tard pour rendre gloire. Ainsi la lumière sera changée en ombre de la mort
8. Plus aucun membre ne sera rendu

Herder – Gods

Album nummer twee voor onze Noorderburen van Herder, die door het leven gaan onder het motto “Herder is harder”. Ik was zeer te spreken over hun eerste wapenfeit ‘”Herder” uit 2011, maar heb spijtig genoeg de 2 EP’s die in tussentijd uitgebracht werden, gemist. Bassist Blitzer en zanger Nico hebben plaats geruimd voor vers bloed (Jeroen Vrielink op gitaar en Ché Snelting, die we nog kennen van zijn verleden bij Born From Pain, op zang). Muzikaal gezien is het nog steeds een enorm swingende mix van stoner, doom en sludge die we in onze maag gespietst krijgen en die je wat kan vergelijken met het bij ons enorm populaire Antwerpse Your Higness. De vocalen van Ché zorgen echter voor een lichte hardcore toets. De catchy en pakkende melodieuze leadpartijen van gitaargod JB van der Wal (die ook bijklust bij ons eigenste Aborted), die regelmatig opborrelen uit de stonergrooves en sludgepoel, zijn zoals steeds om duimen en vingers bij af te likken. Deze man stond tevens in voor de productie van het album, een taak die hij met verve volbracht heeft, want wat klinkt de plaat lekker heavy en donker (en harder!). Het gebruik van samples in enkele songs (“Genesis 329”, “Asylums”) zorgt voor een duistere toets evenals het sinistere artwork dat de cover siert en van de hand is van Mattias Frisk, die reeds werk aanleverde voor Ghost en Entrapment. Slepende midtempo songs (“Soul harvester“, “Pythia“) gaan hand in hand met “in your face” beukers  (“Betrayer, deceiver“, “FOADII” of titelsong “Gods“) en zorgen ervoor dat je je geen minuut verveelt. Ik kan mij voorstellen dat deze bende live ook brokken maakt als ze in een klein zweterig zaaltje geprogrammeerd staan. Ik heb zo’n donkerbruin vermoeden dat dit plaatje bij ondergetekende grijsgedraaid gaat worden.

JOKKE: 85/100

Herder – Gods (Reflections Records 2014)

1. Genesis 329
2. Betrayer, deceiver
3. Gods
4. Pythia
5. Stab
6. Asylums of the forgotten
7. Maelstrom
8. FOAD II
9. Blood from life
10. Soul harvester