Candlelight Records

Winterfylleth – The reckoning dawn

Het Engelse Winterfylleth leerde ik destijds kennen middels het uitstekende “The Mercian sphere“. Ik maakte een sprong terug in de tijd om ook debuut “The ghost of heritage” (2008) aan te schaffen en nadien belandden de opvolgers “The threnody of triumph” (2012) en “The divination of antiquity” (2014) ook netjes in de eindsectie van mijn platencollectie. De kwaliteit was er nog steeds, maar het begon toch allemaal wat veel op mekaar te trekken waardoor ik besloot de twee daaropvolgende platen (“The dark hereafter” uit 2016 en “The hallowing of heirdom” uit 2018) links te laten liggen, hoewel het kwintet op die laatste blijkbaar (van horen zeggen/lezen) resoluut de akoestische kaart trok. Ondertussen zijn we bij langspeler nummer zeven aanbeland en besloot ik terug in te pikken om een stand van zaken op te maken. De typische titelstructuur van de platen, de tweejarige langspelercyclus en het eenvoudige, doch steeds prachtige artwork zijn in elk geval nog steeds aanwezig. Reeds bij opener “Misdeeds of faith” ben ik blij dat Winterfylleth nog steeds niets aan agressie heeft ingeboet, au contraire, het lijkt wel alsof Chris Naughton en co meer peper in hun reten hebben dan ooit te voren. In opvolger “A hostile fate” wordt duidelijk teruggegrepen naar het geluid van “The Mercian sphere“, niet verwonderlijk daar er tussen de haakjes wordt aangegeven dat het hier het vierde vervolgstuk betreft van “The wayfarer” waarvan de eerste drie delen op die plaat terug te vinden waren. Het gitaarwerk en de heldere zangkoren zijn om duimen en vingers bij af te likken! Ook voor akoestische kampvuurromantiek is er nog steeds plaats, dat laten o.a. de intro van het bijna tien minuten durende “Absolved in fire” en het korte intermezzo “Betwixt two crowns” horen. Zodra deze rustgevende tonen weggeëbt zijn, ontbloot het gezelschap haar tanden en is het zalig meesurfen op de pakkende melodieuze gitaargolven die door blastend drumwerk van Simon Lucas – naast Chris de enige muzikant die er nog van in het begin bij is – voorgestuwd worden. Het moge duidelijk zijn dat Winterfylleth op deze plaat serieus beukt, waardoor er misschien hier en daar wel een tikkeltje aan atmosfeer ingeboet wordt. Als tegengewicht voor de furieuze black bevat het titelnummer wel een erg mooie meeslepende leadpartij en de razernij in “A greatness undone” wordt door een akoestisch intermezzo in twee gekliefd. Het afsluitende “In darkness begotten” mondt dan weer uit in zalvende strijkers. Er is ook een gelimiteerde versie van “The reckoning dawn” beschikbaar waarop drie extra nummers prijken waaronder “Woden“, een geslaagde cover van de Enslaved klassieker “Wotan” en een synthbewerking van het laatste nummer van de reguliere editie. Verwacht hier echter geen klassiek vuurwerk zoals Emperor destijds met “Opus a satana” liet horen, want “In darkness beholden” is resoluut slaapverwekkend. “Upon gallows frail” en de cover voegen wel nog tien kwalitatieve extra minuten English Heritage Black Metal toe aan een plaat die reeds een klein uur duurt. Dit maakt het wel net dat tikkeltje te veel daar het opnieuw wat schort aan het onderscheidend karakter van de nummers onderling. Maar voor de rest geen klachten en liefhebbers van de band kunnen “The reckoning dawn” blind aanschaffen.

JOKKE: 81/100

Winterfylleth – The reckoning dawn (Candlelight Records 2020)
1. Misdeeds of faith
2. A hostile fate (The wayfarer Pt. 4)
3. Absolved in fire
4. The reckoning dawn
5. A greatness undone
6. Betwixt two crowns
7. Yielding the march law
8. In darkness begotten

Winterfylleth – The divination of antiquity

De maand oktober is dé maand bij uitstek voor een nieuwe release van het Engelse pagan black metal gezelschap Winterfylleth, daar de bandnaam oud-Engels is voor de langste maand uit onze kalender. Of de vorige platen ook het levenslicht zagen in oktober kan ik mij niet meer herinneren, maar feit is dat hun “English heritage black metal” sowieso het best tot zijn recht komt in de gure herfstmaanden. Op “The divination of antiquity” vallen geen grote verrassingen te bespeuren, eerder een verdere finetuning van hun sound en muzikale formule, die zeer herkenbaar is en als een groot pluspunt beschouwd kan worden. Dit Engelse collectief blinkt uit in het neerpennen van uitgesponnen heroïsche nummers waarin een ongemene schoonheid en puurheid op melodisch vlak te bespeuren valt. Je voelt aan de muziek dat deze oprecht is en vanuit het diepst van hun ziel komt in tegenstelling tot vele andere pagan of folk bands. Daarom horen ze ook thuis in het rijtje van de groten der aarde op gebied van historische pagan (black) metal, namelijk Primordial, Drudkh en Helrunar. Over het algemeen wordt het gaspedaal diep ingeduwd, maar steeds blijft dat gevoel voor melodie aanwezig al is het op sommige momenten eerder onderhuids te voelen in de kolkende black metal stroom (“The divination of antiquity”, “Whisper of the elements” of “Foundations of ash”). Absoluut hoogtepunt van de plaat is het ruim tien minuten durende “A careworn heart” dat ingezet wordt met kippenvel opwekkende akoestische gitaren en epische koorzang. De daaropvolgende melancholische gitaarmelodie zal menig luisteraar onberoerd laten, net als de epische noot in “Over borderlands”. Enkel op de song “The world ahead” blijven de elektrische gitaren en drums achterwege en wordt het verhaal gebracht mits akoestische gitaren en heldere zang. Het afsluitende “Forsaken in stone” is de traagste en meest doomy track van het album. Invloeden die niet verwonderlijk zijn, gezien zanger/gitarist Chris Naughton en drummer Simon Lucas ook deel uitmaken van de sludge/doom band Atavist. Hoewel de verrassing er wel af is, is Winterfylleth er voor de vierde keer op rij in geslaagd om een spannende en onderhoudende plaat te schrijven. De release van de vorige twee albums liep bijna gelijktijdig met nieuw plaatwerk van hun Engelse brothers in arms en labelmakkers Wodensthrone, waarvan hopelijk ook snel nieuw materiaal te verwachten valt.

JOKKE: 84/100

Winterfylleth – The divination of antiquity (Candlelight Records 2014)
1. The divination of antiquity
2. Whisper of the elements
3. Warrior herd
4. A careworn heart
5. Foundations of ash
6. The world ahead
7. Over borderlands
8. Forsaken in stone

Krieg – Transient

Neil Jameson ofte N.Imperial is kwaad, héél kwaad getuige het nieuwe album “Transient” van zijn geesteskindje Krieg. Van de zeer uitgebreide discografie (waaronder zeven full albums en een waslijst aan splits) moet ik bekennen dat ik enkel de vorige plaat “The isolationist” in mijn collectie heb, dewelke me echter wel erg beviel. Om de een of andere reden heb ik echter nooit de moeite gedaan om in zijn back catalogue te gaan snuisteren. Samen met Absu en Profanatica stond Krieg aan de wieg van de USBM-beweging, die initieel verbleekte tegenover de Scandinavische tegenhanger, maar gaandeweg toch wel een hele resem sterke bands en een kwaliteitsvolle scene heeft voortgebracht. Naast Krieg, maakt of maakte Imperial van tientallen bands deel uit en heeft hij zijn sporen dus al dubbel en dik verdiend bij o.a. het geweldige Twilight (dat eerder dit jaar het lichtjes geniale “III: Beneath trident’s tomb” uitbracht), Nachtmystium en Judas Iscariot. Dat hij ook bij zijn eigen band van afwisseling houdt, getuigen de elvendertig muzikanten die het bordje “ex-bandlid” opgespeld krijgen. Op de nieuweling laat hij zich omringen door vier dudes afkomstig van, voor mij grotendeels onbekende, bands (de geïnteresseerden moeten Metal Archives er maar op naslaan). “Black Metal ist Krieg” verkondigde een Duitse wanker ooit “…und Krieg ist Black Metal”, maar ook véél meer dan dat. Openingstrack “Order of the solitary road” zet meteen de stemming voor de rest van het album. Imperial ventileert zijn haat en woede in de vorm van nihilistische black metal die verre van eendimensionaal klinkt. Halverwege “Circling the drain” zorgt een intermezzo van echoënde drums en subtiele noise voor een rustpuntje in de verder als een rotvaart vooruit schroeiende song. In “Return fire” komen de crustpunk-roots van Imperial bovendrijven. “To speak with ghosts” is echter weer van een ander allooi. Deze midtempo kraker doet de nekspieren geduchtig op en neer bewegen.  In het snedige en van een coole songtitel voorziene “Atlas with a broken arm” wordt het tempo weer serieus opgeschroefd. Doorheen de razernij is de bas echter goed hoorbaar, wat bij vele andere black metal bands dikwijls nog als een euvel beschouwd kan worden. Tegen het einde van de song popt er warempel een toegankelijke melodie op. Ook in “Time” knuppelt de drummer er duchtig op los. Dat Krieg niet voor één gat te vangen is, bewijzen ze in “Winter”, een track die erg naar hun landgenoten Tombs neigt, zowel door de hese cleane vocalen als het meer sludge aandoende drum- en riffwerk. De experimenteerdrift wordt in de daaropvolgende songs nog meer de vrije loop gelaten. “Walk with them unnoticed” is de meest toegankelijke track waarbij de melodielijn me meermaals doet denken aan oude Katatonia of new wave en goth rock van de jaren ’80, hoewel ook hier de rust verstoord wordt door ziekelijke black metal. De benadering van deze song vinden we ook terug bij Nachtmystium, een band waarvan Imperial ook enkele jaren deel uitmaakte, maar met bandleider Blake Judd kan hij momenteel niet meer door één deur. Halverwege “Ruin our lives”  slaat de black metal over in griezelige en bevreemdende noise. “Home” is de meest vreemde eend in de bijt met zijn proclamerende vocalen bovenop een laag sinistere noise en akoestische gitaren. Een track die je niet meteen zou verwachten op een black metal album, maar er wel voor zorgt dat het de massa ontstijgt. Met “Gospel hand” is het op het eerste gehoor nog één keer “alle remmen los”, hoewel de sfeer halverwege deze song weer van setting verandert middels een rockende gitaar. Na 56 minuten komt er met deze kraker een eind aan deze avontuurlijke black metal plaat. Klasse!

JOKKE: 85/100

Krieg – Transient (Candlelight Records 2014)
1. Order of the solitary road
2. Circling the drain
3. Return fire
4. To speak with ghosts
5. Atlas with a broken arm
6. Time
7. Winter
8. Walk with them unnoticed
9. Ruin our lives
10.Home
11. Gospel hand

Chasma – Omega theorian

Je op het verkeerde been zetten, kunnen ze wel, deze 3 Amerikanen van Chasma. Als het intronummer “The emblazement” door je speakers knalt, bekruipt het koud zweet me, want even denk ik met een gothic huppeltrut bandje te maken te hebben. De vrouwelijke vocalen in deze intro zijn dan wel bevreemdend en roepen een creepy sfeertje op, ik ben nog niet helemaal zeker of dit wel spek voor mijn bek gaat zijn.  Opvolger “Cathedral of luminaries” stelt me echter gerust, want hier krijg ik plots USBM te horen die wel iets weg heeft van Wolves In The Throne Room en tig andere visjes die in deze grote zwarte vijver zwemmen, hoewel het hier zeker niet over een klakkeloze kopie gaat. Of Chasma het verschil kan maken, blijft echter de vraag. “Arcane firebirth” gaat op hetzelfde elan verder maar bevat halverwege een ingetogen passage met griezelige screams (deed me een beetje denken aan de over-de-top vocalen van Natan Misterek in “Earth: As a furnace” van Altar Of Plagues). De song blijft echter niet de volle 7 minuten boeien en dat is spijtig genoeg het geval voor alle nummers van deze “Omega theorian”. “Frozen paths to never” kent een bijna identieke opbouw, maar vanaf het middenstuk met freaky screams (hier à la Maniac, ex-Mayhem) over een cleane gitaarpartij, begint opnieuw de verveling toe te slaan. Dat belooft, want er volgen nog 4 songs met een gemiddelde speelduur van 7 minuten. De striemende gitaarpartijen in combinatie met geselende drums en sappige screams worden volgens het boekje gebracht, maar het ontbreekt de band simpelweg aan kippenvelopwekkende momenten. “Angelaria” redt de meubels nog enigszins met enkele coole riffs en spanningsbogen. Ik heb voorganger “Codex constellatia” ook maar eens opgesnord en die bevalt me beter. Van deze had ik simpelweg meer verwacht.

JOKKE: 75/100

Chasma – Omega theorian (Candlelight Records 2014)

1. The emblazement
2. Cathedral of luminaries
3. Arcane firebirth
4. Frozen paths to never
5. Trapped beneath the shining world
6. Disciples of an ancient aeon
7. Angelaria
8. Hewn by the hands of infinity