Sinds Nicke Andersson naar België geëmigreerd is, bleef de beste man niet met de pakken zitten. Samen met enkele onfrisse kornuiten werd “Close encounters of the morbid kind” in elkaar gebokst. Na enkele mini albums: hoezee, het debuut van Torturerama. Met titels als “Bonesawer” en flarden tekst zoals “Zombie pills incenerated, so they won’t resurrect” wordt we terug naar de jaren negentig gezapt. Torturerama speelt old school Swedish sounding death metal – U weet wel; met HM-2 pedaal settings op maximum +1. En daarmee is eigenlijk alles gezegd. Het eerder verschenen “Flesh ripping sounds” zou instantly op dé klassieker van Entombed kunnen staan. Het melodieuze “Reduced to fecal splatter” klinkt dan weer als een recenter nummer van Dismember. En in o.a. “Down with the crowbar” (mét heerlijk refrein) wordt ons de obligatoire D-beat niet weerhouden. De gepresenteerde grafrochel klinkt superdroog en haast in ontbinding verkerend dof. Laat dat het enigste hekelpunt op dit album zijn. Misschien dat wat andere vocale invalshoeken de beperkte gruntkleur kunnen camoufleren? Nu het woord kleur gevallen is, kan vermeld worden dat het onmiskenbaar schitterende artwork nichterig paars kleurt. Al hoeft dat niet een euvel zijn, daar Massacre destijds zelfs een roze cover had. “Close encounters of the morbid kind” zal nooit naast “Like an ever flowing stream” of “Left hand path” komen te staan, maar laten we niet flauw doen, dat kan geen enkele release. Torturerama levert hier een uitstekend product af dat mensen nostalgisch doen terugdenken aan de oude gloriejaren van Zweedse death metal. Mijn ziel hebben ze alvast gewonnen!
Flp: 85/100
Torturerama – Close encounters of the morbid kind (GodEater 2015)
1. Bonesawer
2. Don’t incinerate the dead
3. Revel in disgust
4. Flesh ripping sounds
5. Down with the crowbar
6. Total dragdown
7. Funeral earth
8. Reduced to fecal splatter
9. Smiles of the undead
10. Cursed under a red moon
