hagzissa

Jordablod – The cabinet of numinous song

Black metal-bands die het niet al te nauw nemen met het strak keurslijf dat het genre ooit had: altijd fijn. Het Zweedse Jordablod is zo’n band die er niet voor terugdeinst om buiten de lijntjes te kleuren. Dat maakt de tweede langspeler “The cabinet of numinous song” ons duidelijk. Het duivelse trio serveert een aanstekelijk geluid waarvan de hoofdmoot uit hypnotiserende black bestaat met side dishes van post-punk, death metal en pastorale loner-folk, wat een gelijkaardig naargeestig sfeertje oproept zoals een Hagzissa dat bijvoorbeeld ook weet neer te zetten. De mengelmoes aan stijlen en invloeden klinkt nergens geforceerd en zet een intrigerend universum neer dat verder bouwt op het uit 2017 stammende debuut “Upon my cremation pyre“. De ruwe maar organische sound draagt bij aan de flow van de muziek en versterkt het occult karakter. De stuwende basgitaar geeft het geheel extra schwung, vooral in een nummer als “The beauty of every wound” waarin die post-punk invloeden overduidelijk aanwezig zijn. “Blood and rapture” klinkt dankzij diens aanstekelijke riffs dan weer heel catchy, zonder plat of goedkoop te zijn. In de titeltrack kiest het trio dan weer resoluut voor een instrumentale aanpak waarbij het nummer een gestage opbouw kent die vertrekt vanuit een introspectieve rust maar culmineert in een uitbarsting van opzwepende energie. Tijdens de meest woeste momenten zoals bijvoorbeeld de aftrap van het meer dan acht minuten durende “To bleed gold” durf ik er gerust ook een band als Vanum bijhalen, omdat er onder de woestenij ook een onderhuidse melancholie verborgen zit. Jordablod levert met “The cabinet of numinous song” een sterke gevarieerde plaat af voor wie op zoek is naar uitdagende black.

JOKKE: 83/100

Jordablod – The cabinet of numinous song (Iron Bonehead productions 2020)
1. A grand unveiling
2. The two wings of becoming
3. Hin ondes mystär
4. The beauty of every wound
5. Blood and rapture
6. The cabinet of numinous song
7. To bleed gold

Hagzissa – They ride along

Tussen al het zware en serieuze black metal geschut dat eerder dit jaar op de affiche van het A Thousand Lost Civilizations fest prijkte, viel het Oostenrijkse Hagzissa een beetje uit de toon. Vooral vestimentair dan, want zelden zag ik een black metal-optreden waarbij de zanger in een spannende maillot geheven zat, de kortgebroekte gitarist voor een hippie/landloper kon doorgaan, de drummer een op-een-wit-ninjapak-gelijkende-plunje aanhad en de bassist een monnikspij droeg. Misschien dat er een tongue-in-cheek boodschap naar het hocus-pocus deel van de black metal-scene inzit? De helft van Hagzissa – oprichter en zanger B. Moser en drummer L. Pachinger – maakt echter ook deel uit van het fantastische Kringa, een band die toch heel wat enigmatischer overkomt dan Hagzissa en bijna gelijktijdig een eerste volwaardige langspeler de wereld instuurt. Muzikaal gezien is het echter menensvoor het kwartet dat verder aangevuld wordt met bassist Magister C. Rastelli en gitarist M.M., Junker vom Morast. In 2017 verscheen er een beperkt verspreidde promo die later door Iron Bonehead officieel op tape werd uitgebracht en ook het debuut “They ride along” verschijnt via het Duitse label waarvan de stroom aan nieuwe releases nog amper bij te houden blijft. Deze eerste, in-een-vreemde-paarse-hoes-gestoken langspeler bulkt veertig minuten lang van de oeroude black metal-riffs waarbij tussen de voor-black-metal-typische-snelle blastdrums ook talloze galopperende ritmes, hoempapa of meer rockgeorienteerde passages voorbij draven. B. Moser schreeuwt hierover de longen uit zijn lijf maar op tijd en stond zorgen cleane zangkoren (“Moonshine glance (An iron seed in sour soil)” en “They ride along on the howling winds!” opnieuw voor die muffe oude wind die door het geheel waait. ‘Muf’ slaat hier op het feit dat Hagzissa’s muziek best archaïsch klinkt, maar door de eigenwijze draai die eraan gegeven wordt, kan “They ride along” gerust ook als verfrissend gecatalogiseerd worden. Links en rechts zitten er nog wat heidense fragmenten in de muziek verstopt wat de aangeboorde thema’s zoals primitieve magie, hekserij, folklore en horror nog extra onderstreept. “They ride along” ademt de sfeer van jaren ’90 Tsjechische en Poolse bands uit en is een verrassende eerste langspeler geworden.

JOKKE: 80/100

Hagzissa – They ride along (Iron Bonehead Productions 2019)
1. Die Pforte (A speech above the moor)
2. Irrsinnsdimensionen (A bath amidst the wells)
3. Moonshine glance (An iron seed in sour soil)
4. Searing effigy
5. They ride along on the howling winds!
6. The nightshade wilderness
7. Atavist kama aconite trance
8. There, draw a circle!