nihill

Dodecahedron – Kwintessens – Through bodies measureless to man

Collega Flp was vijf jaar geleden uitermate kritisch voor het debuut van het Nederlandse Dodecahedron dat uit het niets op het grote Season Of Mist verscheen. Ik had er ergens niet meer op gehoopt dat er ooit nog een vervolg zou verschijnen, maar met opvolger “Kwintessens – Through bodies measureless to man” slaat het kwintet nu keihard terug. Al wie de integriteit van de band destijds in vraag stelde, krijgt ferm lik op stuk. Nog steeds worden de grilligheid van Deathspell Omega en de donkere chaos van Mayhem’s “Ordo ad chao” als uitgangspunt genomen om een furieuze draaikolk aan progressieve en technisch black metal uit te spuwen. Op inhoudelijk vlak draait “Kwintessens  – Through bodies measureless to man” rond Verlichting, het streven naar perfectie en megalomane visies die uit de hand lopen met een tragische afloop tot gevolg. Dit vertaalt zich in een niet aflatende stroom aan atonale duisternis en wringende dissonanten, hoewel de plaat wel meer coherent, gestroomlijnd en gefocust klinkt. De technische hoogstandjes worden minder uitgesproken in de spotlights gezet – hoewel “Tetrahedron – The culling of the unwanted from the earth” nog wel een epileptische start kent – en het muzikale kunnen staat nu meer in dienst van de songs. “Dodecahedron – An ill-defined air of otherness” vormt de perfecte symbiose tussen agressie en rituele ambient/drone waarbij frontman Michiel Eikenaar (ex-Nihill) hier op vocaal vlak tot het uiterste gaat en de woorden “The death of your body” meermaals vervaarlijk uit zijn vitriole strot perst. De eigenzinnige sound en gitzwarte atmosfeer van dit meesterwerk onttrekken alle zuurstof uit mijn woonkamer en creëren een vacuüm toestand waardoor de poriën van de hipster air plants die in geometrische vormen aan mijn muur hangen geen zuurstof meer krijgen en bruin uitslagen. De donkere energie die “Kwintessens – Through bodies measureless to man” uitstraalt, is dan ook niet van deze wereld.

JOKKE: 92/100

Dodecahedron – Kwintessens – Through bodies measureless to man (Season Of Mist 2017)
1. Prelude
2. Tetrahedron – The culling of the unwanted from the earth
3. Hexahedron – Tilling the human soil
4. Interlude
5. Octahedron – Harbinger
6. Dodecahedron – An ill-defined air of otherness
7. Finale
8. Icosahedron – The death of your body

Verwoed – Bodemloos

Verwoed is de creatie van de Nederlander Erik B en was tot voor kort gekend onder de monniker Woudloper. Om de één of andere reden werd echter een naamsverandering doorgevoerd en ik vermoed dan ook dat de subtiele koerswijziging die heeft plaats gevonden in ’s mans black metal hier debet aan is. De eerder atmosferische en traditionele black die hij met Woudloper bracht, heeft plaats geruimd voor zwartmetaal met een fikse dosis eigenzinnige psychedelica. De openingsriff van “Bodemloos” snijdt meteen recht door mijn ziel en voelt enigszins orthodox aan waarbij de naam Ascension op mijn lippen verschijnt. Naarmate de song vordert, duikt het tempo de dieperik in en doet subtiele psychedelica zijn intrede waardoor de sfeerzetting nihilistischer wordt en de woestenij soms wel wat naar Svartidauði neigt (zowel qua sound als qua sfeer als qua vocalen). In “Een leven aan de oppervlakte” worden de psychedelische en hallucinogene kosmische structuren verder ontbonden om een onbehagelijk gevoel op te wekken zoals ook Deathspell Omega en zijn landgenoten Nihill dat kunnen. Deze song werkt zo verslavend dat ik de naald steeds opnieuw de begingroef doe opzoeken. “Leegte” tenslotte slaat de nagel op de kop want deze negen minuten durende track bevat naargeestige, zinderende en dramatisch trage ambient passages die naar soundscapes uit de hel ruiken. “Als het duister tussen de sterren. Ik ben de zon die niet meer schijnen zal. Mijn ziel vraagt, vurig, uit te mogen rusten, al dromend van de Dood. In zwak vaal licht wringt zich nog redeloos het leven. Schril, terwijl de eindeloze nacht nadert. Giet je venijn in me, dat het me balsem biedt. Het onbekende in; het deert me niet.‘ Als de laatste noot wegebt, blijf je dan ook compleet leeg maar voldaan achter. Nog even meegeven dat het vuurrode artwork van de hand van Joost Vervoort (Terzij de Horde) is en perfect de sfeer van het album weet te vatten. Op productioneel vlak zit het eveneens snor daar JB Van Der Wal (Aborted, Herder) tekende voor de mix en mastering. Blijkbaar heeft Erik in tussentijd de nodige gelijkgestemde zielen kunnen ronselen daar Verwoed in september het podium gaat opkruipen om de EP live voor te stellen. Ik probeer er alvast bij te zijn en kijk reikhalzend uit naar meer werk van dit veelbelovende Verwoed.

JOKKE: 87/100

Verwoed – Bodemloos (Argento records 2016)
1. Bodemloos
2. Een leven aan de oppervlakte
3. Leegte

Alkerdeel/Nihill – The abyss stares back #4

“The abyss stares back” is een reeks compilatieplaten van het Belgische Hypertension Records. Ze kiezen niet zomaar de eerste beste bands om mee samen te werken. Met Drums Are For Parades, Amenra, Hessian, Scott Kelly en een resem meer worden de hipste der scène tentoon gesteld. Alle bands die meewerken aan deze reeks platen presenteren enkel en alleen maar exclusief materiaal dat mág en kán afwijken van hun gekende oeuvre. Voor Alkerdeel is dat echter niet het geval. Onze Vlaemsche Speenzalvigen doen waarin ze goed zijn: het spelen van groezelige black metal met een totaal gebrek aan franjes. De eerste duizend minuten van “SHSRR” beslaan slechts één akkoord. In feite lijkt het op en iets meer black metalversie van Aluk Todolo, incluis de vele basloopjes. De track eindigt met een pure, onversneden old school Darkthrone riff. Allereerst vond ik het nogal cheap en wat simpel allemaal, maar dat gevoel heeft ruimte gemaakt voor charme. Ook de productie is, zoals immer bij Alkerdeel verschrikkelijk (maar) goed. Dit kwartiertje Nilfist 666 smaakt naar meer! En dat krijgen we voorgeschoteld op de andere kant van het zwarte goud. Maar meer Dyson 666 deze keer. Nihill uit dat andere Lage Land, knalt langs alle kanten. Het tempo ligt non-stop verschroeiend hoog en de extreem eentonige (positief bedoeld hier) drums (-computer) geven “Serve in slavery and thralldom” een industrieel karakter. Alle knoppen op 11 en dat een kwartier lang. Tak tak tak maar! Als halverwege het nummer overvloeit naar pure noise, is het nog even wachten om te happen naar adem. Nihill grijpt je naar de strot en laat niet los tot het echt gedaan is. Mijn vrouw kloeg over “dat kabaal wat opstond“, dus Nihill snapt het wel. Zelf geraak ik echter niet helemaal in de juiste sfeer om het te vatten. Enerzijds valt de intense chaos goed te smaken, maar anderzijds is het ook een opluchting als na een kwartier de ooraanval op zijn einde loopt.

Flp: 72/100

Alkerdeel/Nihill – The abyss stares back #4 (Hypertension 2014)
1. Alkerdeel – SHSRR
2. Nihill – Serve in slavery and thralldom