tyranni

Muvitium – Evighetens cirkel…

Eens het kind een naam gekregen heeft verander ik die niet graag – dat kost verdomme €600. Daarom is Swartadauþuz voor mij dus nog steeds Svartedöden. De alombekende Zweed (en nee, ik ga niet opnieuw al zijn projecten opnoemen, als je ze nu nog niet vanbuiten kent moet je heel dringend richting de metalen archieven surfen) heeft er een bijzonder levendig begin van de decembermaand op zitten middels meerdere releases op één weekend tijd: de in 2015 aangekondigde triple LP van Beketh Nexëhmü wordt eindelijk uitgegeven, Tyranni ontketende een full length en ook Muvitium komt ten tonele. “Evighetens cirkel…” is het eerste van de drie uitgegeven langspelers onder deze naam, en naar eigen zeggen ook het meest duister. Die beschrijving klopt als een bus: Svartedöden gaat hier na uitstapjes naar de occulte death metal (Musmahhu) en meer door keyboard gestuwde black metal (Gardsghastr) terug naar de rauwe 90’s roots, waarbij een knipoog naar Satyricons debuut “Dark medieval times” niet wordt geschuwd. Middels een rauwe productie en pakkende, slepende riffs doorspekt met een subtiele laag aan keyboards – niet constant, maar daar waar nodig – toont het heerschap dat zijn meest vooraanstaande invloeden, hoe kan het ook anders, nog steeds bij de second wave black metal liggen. In plaats van de melodieuze Zweedse toer op te gaan ligt hier de nadruk op de Noorse op riffs zonder zever gebaseerde variant, waarbij de productie Ancient Records-gewijs ruw, rauw en ronkend gehouden wordt. Origineel? Zoals Svartedöden betaamt niet, maar wel, opnieuw, verdomd strak. Weinig black metalmuzikanten slagen er heden ten dage in de sfeer van weleer terug op te roepen, maar voor deze mysterieuze Zweed blijkt het een koud kunstje te zijn. Spek voor de bek van ieder die nood heeft aan een portie oldschool svart metal waarvan de kantjes niet worden afgevijld, de hoekjes niet worden gepolijst en waar de koude wind van mijn geboortedecennium door raast.

CAS: 83/100

Muvitium – Evighetens cirkel… (Mysticism Productions/Purity Through Fire 2019)
1. Evig vangdring till gamla riken
2. De viskande vindarna
3. Vid mörkrets fäste
4. Under en iskall natt
5. I nattsvart dunkel
6. Nordisk frostnatt

Tyranni – Baron af avoghetens smärta

Kortelings na de gelijknamige drie songs tellende promotape, vuurt Tyranni de eerste volwaardige langspeler “Baron af avoghetens smärta” (zou iets in de aard van “baron van de pijn van ijdelheid” moeten betekenen) op ons af waarop, naast de drie gekende nummers, nog zes nieuwe composities prijken. Gedurende 55 minuten presteren de heren Förbannelse, Likaska en Svartpest het om gure, koude, Scandinavische black uit lang vervlogen tijden met de sneeuwschop aan te rijken. Tussen al het orthodoxe, occulte en dissonante zwartmetaal door, blijft het soms zo’n verademing om dergelijke goeie ouwegetrouwe black te horen die wordt uitgevoerd op de manier waarop het zo’n 25 jaar geleden allemaal bedoeld was. De ijskoude riffs zijn in staat om ijspegels aan menig hipsterbaard te vormen en doen hun cold brew latte macchiato’s instant bevriezen. Triomfantelijk toetswerk schuurt de meest hoekige kantjes eraf en zorgt voor een spookachtige atmosfeer die je de gitzwarte en godverlaten bossen probeert in te lokken. Wanneer het orgel wordt bovengehaald is de grafstemming compleet. Dat het trio hun plaat heeft ingeblikt in de Afgrundsmysticism studios is overduidelijk. Deze opnamefaciliteiten in het Zweedse Nyköping zijn alom gekend van de illustere heerschappen Swartadauþuz en Sir N. van Ancient Records die hier materiaal vereeuwigden voor hun elvendertig projecten. Liefhebbers van een Bekëth Nexëhmü, Azelisassath, Greve of Gnipahålan kunnen dit trouwens blindelings aanschaffen. Zoals steeds is de sound lekker kil, organisch en ruimte-vullend. Tyranni’s second wave Zweedse black varieert van mid-tempo tot snelle uithalen en nummers als “Döpt i ondsinthet” en “Kittel af tyranni” durven tot respectievelijk negen en veertien minuten uitlopen. Het kraaierig krijswerk klinkt hees en ijl en schuurt lekker door de bijwijlen kosmische grootsheid. “Baron af avoghetens smärta” is een plaat die in het verlengde ligt van Gardsghastr’s “Slit throat requiem” die eerder dit jaar verscheen en een plaats in de top van mijn eindejaarslijst zal opeisen. Voor Tyranni is het nog net iets te vroeg om dat magistrale album het vuur aan de schenen te leggen maar ze zijn wel goed op weg.

JOKKE: 86/100

Tyranni – Baron af avoghetens smärta (New Era Productions 2019)
1. Bespottande åkommor
2. I besvärjelsens namn
3. Avoghetens baron
4. Förbannelsens snara
5. Smutsets vålnad
6. Dödens hand
7. Döpt i ondsinthet
8. Kittel af tyranni
9. Vredgande leda

Belshazzar – Holy blood

New Era Productions verblijdt old school underground liefhebbers op tijd en stond met interessante tapes. Uit het nieuwe pakket van zes titels (Tyranni, The Night Specter, Ysengrin, Vaal, Satanist Terrorist en Belshazzar) pikte ik die laatste eruit hoewel de bandnaam – ondanks het feit dat er zelfs drie gelijknamige bands zijn – geen belletje deed rinkelen. Hier hebben we met de Amerikaanse black metal-band van doen die inspiratie voor haar bandnaam vond bij Belsazar, de laatste kroonprins van Babylonië. Het Bijbelboek Daniël beschrijft hoe Belsazar een groot feest gaf voor duizend van zijn machthebbers. Tijdens de maaltijd gebruikten dezen op zijn bevel de bekers die zijn vader Nebukadnezar uit de tempel van Jeruzalem had geroofd. Plots verscheen er een hand die een tekst in een onbekend schrift op de muur schreef. Daniël legde de tekst uit die een waarschuwing van God bleek in te houden vanwege Belsazars heiligschennis. De woorden waren: “Mene mene tekel ufarsin” wat wil zeggen ‘geteld, geteld, gewogen en verdeeld’. Diezelfde nacht vielen de Perzen Babylon aan en werd koning Belsazar vermoord. De woorden “Mene tekel” leven in de Nederlandse taal voort in de vorm van de uitdrukking ‘een teken aan de wand’, waarmee wordt aangegeven dat er mogelijk onheil dreigt. In het geval van deze debuutdemo laat het demonische Belshazzar twaalf minuten muzikaal onheil horen waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen. Twee dreigende mid-tempo songs met daartussen één opzwepend uptempo nummer opgebouwd uit simpele maar effectieve rock ’n roll oer-riffs, mysterieuze orgelklanken, een laag gepitchte scream, een niet-universitaire duivelse insteek en tonnen atmosfeer. I love it! Denk aan het Poolse Xantotol en recentere bewierokingen van die doomy black-pioniers door ons eigenste Perverted Ceremony en Moenen Of Xezbeth, maar dan met een betere productie. Mijn extra klankbord voor dit soort old-school black hoorde ook iets van een Faustcoven en Occvlta terug, wat absoluut niet gelogen is. Aanrader voor fans van eerder genoemde bands.

JOKKE: 82/100

Belshazzar – Holy blood (New Era Productions 2019)
1. Unlock the gates
2. High upon my throne
3. Holy blood