De Utrechtse blackmetalscene is met bands als Laster, Verwoed, Terzij de Horde, Grey Aura en Grafjammer springlevend. Voeg aan dit rijtje gerust ook Wrang toe. Het trio wist bij ondergetekende te imponeren met haar debuut “Domstad swart metael“, een heus statement tegen sommige moderne ontwikkelingen in het black metal-wereldje. Zanger/gitarist Galgenvot en drummer Valr werden gecontacteerd om hier verdere tekst en uitleg bij te voorzien (JOKKE)

Ave! Wrang bestaat nu zo’n kleine zes jaar. Tevreden over wat de band in die tijd allemaal gepresteerd heeft?
Valr: Dag! Laat ik sowieso beginnen met zeggen dat we het erg waarderen dat jullie een interview met ons willen doen! Dan terug naar de vraag: het klopt dat Wrang al sinds 2013 bestaat. Maar we zijn pas serieus in actie gekomen in 2015. Ik ben altijd tevreden over elke stap voorwaarts die we zetten. Of dat nu iets kleins is of het uitbrengen van een album. Maar, het mag altijd meer, groter en beter.
Galgenvot: Ik sluit me daar wel bij aan. Ik ben tevreden in die zin dat het meeste van wat we beoogden gelukt is en we vanaf het begin degelijke shows hebben gespeeld. Echter zijn we wel ambitieus en zou ik verder voor mezelf zeggen dat ik altijd méér uit de releases en muziek wil halen. Ik ben best perfectionistisch ingesteld, en op die manier blijf ik na afloop van iedere plaat dingen horen die ik beter had willen doen, of anders. We moeten in ieder geval bergopwaarts blijven gaan, zowel wat betreft onze releases als onze live optredens.

Alle leden klussen nog bij in tal van andere bands zoals Grafjammer, Iron Harvest, Weltschmerz, Wesenwille, Nevel en Verwoed. Vanwaar dan de drang om Wrang nog op te richten?
Galgenvot: Het klopt dat we allemaal de nodige nevenactiviteiten hebben rond Wrang. Echter kan ik voor mezelf zeggen dat Wrang de prioriteit heeft t.o.v. de andere projecten waar ik actief in ben. Ik ben/was slechts een verkapt sessielid voor een aanzienlijk deel van de bands waar ik actief in ben, dus de behoefte om iets te schrijven voor een band waar ik echt gewoon ‘mijn ding’ kon doen was groot. Eigenlijk ben ik er ook niet op uit om een miljoen projecten te hebben; ik focus me liever op een paar ‘hoofdbands’, maar het gebruikelijke sessiewerk doe ik graag. Ook hebben we met Wrang denk ik een gat opgevuld dat er nog lag in de Utrechtse metalscene. Veel van de blackmetalacts die de afgelopen jaren zijn opgekomen hangen meer in een wat – bot gezegd – verhipsterd en modern hoekje, maar er zijn eigenlijk weinig bands die nog een beetje ouderwets willen blazen met die gitaren, dus toen hebben wij maar besloten om dat op ons te nemen.
Valr: Het klopt dat we er nogal wat bands op nahouden. Ik denk dat ik wel de kroon span, maar er zijn ook gewoon te weinig drummers. En ik kan geen neen zeggen. Maar niet alle bands zijn tegelijk actief en in sommige (Verwoed en Glorior Belli) speel ik alleen live mee. Iron Harvest is ook alleen maar sporadisch actief. Wat betreft de urgentie om Wrang op te richten is het eigenlijk simpel. Zoals gezegd: Galgenvot en ikzelf misten een band in Utrecht die nog écht primitieve black metal speelde. En het leek ons heel tof om samen te werken. Daarop hebben we bassist Eitr erbij gehaald en toen was het snel beklonken. Uiteindelijk zijn we muzikaal wel een beetje afgedwaald van het oorspronkelijke idee maar daar heb ik (en ik denk wij allemaal) helemaal geen probleem mee.

De kern van de band bestaat uit Eitr (basgitaar), Galgenvot (zang en gitaar) en Valr (drums). Voor live-optredens doen jullie echter ook beroep op de gitaristen Mercur en Vuygh. Geen zin om hen voltijds mee aan boord te hijsen?
Valr: Hoewel zowel Mercur als Vuygh erg goede vrienden zijn, houden we de band momenteel bewust een trio. Met elk bandlid dat je toevoegt, haal je een een extra mening binnen, wat een schrijfproces significant moeizamer maakt. Daarnaast werkt het nu ook goed op deze manier. Mochten we ooit artistiek vastlopen, kan ik me voorstellen dat dat de zaken verandert. Maar voor nu is het prima zo. Ik zou ook niet weten of zij erop zitten te wachten om vast in Wrang te komen spelen. Daarnaast hebben ook zij genoeg andere bands. Ga die vooral eens beluisteren!

(c) Michiel de Wilde

Jullie eerste langspeler is getiteld “Domstad swart metael”, een omschrijving die een link bevat naar jullie thuisstad Utrecht en diens bekende domkerk en een knipoog is naar de manier waarop veel Scandinavische bands hun stijl omschrijven. Denk maar aan Taake’s “Hellnorsk svart metal” en diens “Bjoergvin…” plaat die een verwijzing is naar hun thuishaven Bergen. Hoe belangrijk is Utrecht voor Wrang? Zouden jullie anders geklonken hebben indien jullie pakweg uit Groningen of Eindhoven afkomstig zouden zijn?
Galgenvot: Utrecht is mijn thuis; ik kan uren door de oude smalle straten dwalen en genieten van de eeuwenoude gebouwen. Ik weet niet hoe anders we geklonken hadden, waren we uit een andere stad gekomen. Maar ik denk in ieder geval wel dat Utrecht ons op een manier heeft beïnvloed dat we met deze plaat een statement wilden maken. Jarenlang heeft de focus wat NLBM betreft vaak gelegen op bands uit Gelderland of de noordelijke provincies en we wilden laten zien dat hier in het hart van Nederland Utrecht een plek verdient in de Nederlandse black metal ‘scene’. “Domstad swart metael” is in die zin een statement tegen de moderne, ‘eclectische’ black metal en tegelijkertijd het afbakenen van een eigen plek in de scene. Wat dat betreft heeft de titel een ietwat ironisch karakter.
Valr: Utrecht speelt inderdaad een grote rol in ons leven. Grotendeels wonen we er, we repeteren er en het is een mooie stad. Eerlijk gezegd denk ik niet dat het ons geluid enorm beïnvloedt. Wat dat betreft staat de thematiek los van de muziek. Maar zoals Galgenvot al zei: de stad inspireert ons wel!

Het gros van de blackmetalbands heeft het niet zo op geloof begrepen. Centraal in het wapenschild op jullie hoes staat echter de bekende gotische Domkerk van Utrecht, tevens de hoogste kerktoren van Nederland. Is er een (anti-)religieus statement aan deze keuze verbonden of fascineert het gebouw jullie eerder vanuit historisch of architecturaal standpunt?
Valr: De Domtoren is hét symbool van onze stad. Als je vanaf de snelweg aan komt rijden, zie je hem al van kilometers ver staan. En dan weet je: ik ben thuis. Iets met als thema Utrecht doen en dan niet de Dom vermelden of tonen zou gewoonweg niet kunnen. Verder is het ook een mooie toren, maar dat is mijn subjectieve mening. Leuk detail is wel dat de toren los staat van de kerk. De kerk is een paar honderd jaar geleden omgewaaid.

Met bands als Laster, Verwoed, Terzij De Horde, Grey Aura, Verval en Kaffaljidhma hebben jullie een erg sterke lokale scene. Hoe is de verstandhouding met de andere bands? Heerst er een zekere competitiviteit of steunen alle bands mekaar waar mogelijk?
Galgenvot: De scene floreert momenteel inderdaad met vele actieve jonge bands, hoewel er niet echt sprake is van een échte ‘scene’ zijnde één collectief aan bands. Uiteraard kennen de bands elkaar onderling allemaal wel en zijn de gemoederen in veel gevallen goed, maar uiteindelijk is iedere band wel echt met zichzelf bezig en wil iedere band op zijn eigen manier bovenaan staan. Het zijn eigenlijk allemaal bands die hun plek willen opeisen, individuen die elkaar tegenkomen maar langs elkaar leven en op zichzelf gefocust zijn. Verder is Wrang samen met een band als Grafjammer ook wel één van de weinigen in deze contreien die wat meer teruggrijpt naar black metal uit de jaren ‘90, en zijn we wat dat betreft een vreemde eend in de bijt te midden van alle bands en projecten die zich juist proberen los te maken van de meer conservatieve black metal.
Valr: De scene is inderdaad erg actief. Al is het wel zo dat veel bands oneerbiedig gezegd in het straatje “hipster black” geplaatst kunnen worden. Daardoor staan we er muzikaal met Wrang wel een beetje buiten zoals Galgenvot al zegt. Muzikaal voelen we meer verwantschap met een band als Grafjammer. Zij spelen nog onvervalste black metal/black ‘n roll zoals bijvoorbeeld Carpathian Forest dat ook doet. Misschien niet zo origineel als sommige stadsgenoten maar wel een stuk ‘echter’. Verder komen we elkaar constant tegen omdat er maar één serieuze repetitieruimte is. Bij mijn weten heeft niemand problemen met elkaar. Maar van onvoorwaardelijke steun is ook geen sprake. Echter, de sfeer is goed.

Enkele van deze bands houden er net als jullie een vrij eigen kijk op het black metal-genre op na. Waar komt die creatieve en experimentele drang vandaan?
Galgenvot: We zien onszelf geenszins als een experimentele band, de focus ligt bij ons echt op het maken van een goede pot black metal zonder teveel gedoe. Daar komt vanuit onze achtergrond best wel het één en ander aan invloeden bij kijken, maar het eventuele ‘experimentele’ karakter van Wrang is eerder een bijkomstigheid in plaats van dat we heel krampachtig proberen te experimenteren of ‘vernieuwend’ te zijn. We doen wat goed voelt voor ons, de rest is arbitrair.
Valr: Ik wil nogmaals vooropstellen dat wij onszelf helemaal niet zien als een experimentele band. Dit is gewoon de muziek die je krijgt als wij met z’n drieën spelen. Je hoort denk ik gewoon terug wat wij graag luisteren: veel black metal en af en toe (vooral na een paar biertjes) heavy metal à la WASP. Ik weet dat andere bands uit Utrecht wel heel bewust op zoek zijn naar experimentele klanken en ideeën. Dat geldt voor ons helemaal niet.

“Domstad swart metael” ziet het levenslicht via Tour de Garde, een label dat zich normaal gezien toespitst op heel obscure lo-fi, ambient- en kelderblack. Hoe is de samenwerking met dit Canadese label tot stand gekomen?
Valr: Vuygh (onze live gitarist) speelt ook in Verval. Zij hebben vorig jaar via Tour de Garde een plaat uitgebracht. Vuygh heeft ons vervolgens gekoppeld omdat hij vermoede dat Wrang wel goed bij het label zou passen. Wij waren op onze beurt erg te spreken over de mindset van Tour de Garde. En gelukkig was JP Tremblay enthousiast over onze plaat en wilde hij zich eraan wagen het album op digi-pack uit te brengen. Ondanks dat hij ook nog eens primair een tape-label is.

Op de website van Tour de Garde staat te lezen jullie debuut een ode is aan de hoogdagen van Misanthropy Records met releases van Ved Buens Ende, Monumentum en In the Woods. Is dit louter een label promopraatje of zijn jullie inderdaad verlekkerd op deze experimentele bands?
Galgenvot: Ved Buens Ende is de enige band van dat rijtje bands die me echt iets zegt. Ik denk dat de referentie gedeeltelijk wel te begrijpen is, maar het zou voor mij toch teveel gezegd zijn om deze bands als directe invloeden te benoemen.
Valr: Dit is duidelijk een label praatje haha. Maar dat is niet zo negatief bedoeld als ik het nu zeg. Ik snap wel dat hij die bands noemt als referentie. Ondanks dat ik zelf niet veel naar die groepen luister.

Jullie hebt waarschijnlijk ook opgevangen dat Ved Buens Ende onlangs terug het podium is opgekropen. Hoop je net als ik op nieuw plaatwerk of denk je dat dat na al die jaren enkel maar kan tegenvallen?
Galgenvot: Ik heb het verhaal van Ved Buens Ende niet echt meegekregen eigenlijk, ik houd me meestal niet zo bezig met de laatste nieuwtjes in de muziekwereld. Betreffende de band Ved Buens Ende kan je zeker spreken over goed muzikantschap en interessante composities, maar of ze ‘het’ nog steeds hebben, moeten ze maar bewijzen als de tijd daar is. Hun laatste plaat is tenslotte al zo lang geleden uitgebracht. De rest blijft toch slechts speculatief en heel soms weten mensen je toch nog te verbazen. Dus enfin, we gaan het zien.
Valr: Ik ben neutraal. Een band verandert altijd omdat je als mens ook verandert. Dus ik acht de kans dat ze precies zo klinken als vroeger nihil. Maar dat sluit niet uit dat het goed kan zijn.

(c) S. Remmelzwaal

De openende titeltrack is meteen ook de meest experimentele track van de plaat. Daarna bleef ik een heel klein beetje op mijn honger zitten qua experimenteerdrang. Hoe zien jullie de Wrang-sound evolueren naar de volgende plaat toe?
Galgenvot: Ik zou vooral zeggen dat alles ‘beter’ moet worden. Dus een betere productie (niet per sé meer high-end), betere composities, en daarmee dan misschien ook een plaat die over de gehele linie wat stabieler is betreffende de sound tussen nummers onderling. Het materiaal dat we nu voor een volgende plaat hebben liggen, lijkt in mijn opinie een logische voortzetting van wat er gebeurt op “Domstad swart metael“. Dus de hardere stukken worden harder, de atmosferische stukken meer atmosferisch, etc. Verder durf ik er voor nu niet teveel over te zeggen, we willen nog wel eens impulsieve ideeën krijgen.
Valr: We hebben nu ongeveer een uur aan ruw materiaal voor de volgende plaat. Zoals gezegd doen wij die “experimenten” niet heel bewust. Maar zoals het er nu uitziet zijn de songs misschien iets harder over de hele linie. Het kan alleen zomaar weer veranderen, soms kunnen we zoals Galgenvot al zegt best impulsief zijn haha. Als ik voor mezelf spreek zou ik de volgende plaat graag wat strakker inspelen.

Hoewel vele songs vrij eclectisch van opzet zijn, bevatten ze ongeforceerde overgangen en een goede flow. Komt een Wrang-nummer organisch in het repetitiehok tot stand of worden de nummers volledig thuis gecomponeerd en uitgeschreven?
Galgenvot: Het overgrote deel van de muziek schrijf ik thuis en wordt dan later naar de repetitieruimte meegenomen. Daar nemen we dan eventueel nog beslissingen over details en aanpassingen. In de eerste instantie repeteren we deze nummers met z’n drieën. Wanneer de nummers staan, brengen we ze over op onze sessieleden.

Weldra verschijnt via Worship The Goat nog een split met Grafjammer, een andere black metal band uit jullie thuisstad. Wat mogen we van deze split verwachten?
G: Een schop in het kruis van de moderne black metal-scene!
Valr: Dat is een project waar ik heel enthousiast over ben! We hadden voor ogen dat het echt een co-productie moest worden. Niet gewoon twee bands die een track opsturen. De titels van de nummers zijn samen ook de titel van de split: “Koude gracht, gramme werf”. Wij hebben de “Gramme werf“- kant. De thematiek van de nummers is, wederom, Utrecht. Met name de legenden rondom de Oude Gracht en de bijbehorende werfkelders. We hebben het artwork laten maken door Warhead Art uit Oekraïne en we zijn heel blij met het resultaat. Het wordt echt een mooi product. We hebben ook een gezamenlijke bandfoto gemaakt, om ook aan te geven dat het een groepsproduct is. Tot slot is het ook leuk om te melden dat beide nummers met de hele band tegelijk zijn ingespeeld. Het klinkt dus ook echt een beetje live. Dat vind ik zelf erg leuk.

Zijn er plannen om “Domstad swart metael” ook in Belgische contreien te komen voorstellen?
Valr: Er zijn altijd plannen, maar helaas hebben we nog niks bevestigd. We hebben al een keer in Mechelen gespeeld, dat was erg leuk. Zelf denk ik dat Wrang echt een band is die live een stuk beter tot z’n recht komt dan op plaat. We komen dat graag demonstreren, dus bij dezen meteen een oproep aan alle promotors: Boek ons! haha