De in het Canadese Vancouver gevestigde onorthodoxe blackmetalband Vital Spirit mag dan wel een nieuwe entiteit zijn, toch betreft het een bijzondere samenwerking tussen twee sceneveteranen: Kyle Tavares (Seer, Wormwitch) en Israel Langlais (Wormwitch). Vital Spirit werd bedacht terwijl het duo door Noord-Amerika reisde tijdens de 2018/2019 tournees van Wormwitch waarbij de heren onder de indruk waren van het landschap en de geschiedenis van het continent. “In the faith that looks through death“, de eerste release van de band, is een opmerkelijk geslaagd werk dat blackmetal nieuw leven inblaast. “Harrowing ballads imbued with the enduring spirit of the Americas“, is hoe het duo hun vier songs tellende EP omschrijft, en je zult inderdaad de winderige grootsheid van het Wilde Westen terug horen op deze krachtige en aangrijpende EP. Kyle Tavares deelt enkele inzichten in het muzikale en tekstuele universum van Vital Spirit. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

De inspiratie om Vital Spirit te vormen ontstond tijdens de Amerikaanse tournees van je andere band Wormwitch. Welke specifieke gebieden, ontmoetingen of gebeurtenissen hebben zo’n grote indruk op je gemaakt dat je besloot Spaghetti Westerninvloeden in je blackmetalmuziek te verwerken?
De oorsprong van Vital Spirit gaat terug naar de lente van 2017. Ik kan me niet precies herinneren waarom ik op zoek was naar blackmetal met Westerninvloeden, maar het verbaasde me dat het schaars was. Ik ontdekte echt geweldige bands, maar geen enkele deed het precies zoals ik het in gedachten had. Aanvankelijk had ik me voorgenomen de Westerninvloeden in de muziek van mijn andere band op te nemen, en de daaropvolgende jaren schreef ik een aantal riffs met een Westernvibe als potentieel Seer-materiaal. Tijdens de tournees gaven de lange ritten door ongetemd land enig perspectief op waar de grensbewoners zich aan waagden, en hoe het leven van de inheemse bevolking eruit zou kunnen zien vóór hun aankomst. Dit was de aanleiding voor mijn diepe duik in de geschiedenis van het Amerikaanse Westen, wat uiteindelijk leidde tot de herbestemming van het bovengenoemde materiaal tot “In the faith that looks through death“. In wezen heb ik uiteindelijk geprobeerd de muziek te maken waarnaar ik op zoek was in 2017, en Vital Spirit is het resultaat.

Hoewel het mixen van blackmetal met Americana en Spaghetti Westerngeluiden eerder is gedaan (bv. Volahn, Devil With No Name, Cobalt, Black Twilight Circle, …), heb ik nog nooit zo’n goede mix gehoord als op jullie debuut-EP . Hoe verloopt het schrijfproces? Vertrek je vanuit een blackmetalbasis waar je deze niet-metal invloeden aan toevoegt of is het andersom? Vereist deze vermenging van muziekstijlen een andere benadering van het schrijven van muziek in vergelijking met je andere bands?
Bedankt voor je lovende woorden. In plaats van af te wisselen tussen metal- en Westernpartijen, hoop ik een Westerngeluid in de riffs zelf te verwerken. Het schrijfproces begint meestal met een op deze manier geschreven riff, en de rest van de track ontwikkelt zich vanaf daar. Ik vind het proces niet zo heel anders dan bij mijn andere bands, als ik eenmaal een startpunt heb, lijkt het proces erg op elkaar. Ik probeer liedjes te schrijven met pieken en dalen, en een goede flow. Ik worstel niet vaak met mijn songs.

Als muzikale invloeden noemen jullie Ennio Morricone, Taake, Ulver, de Amerikaanse countryzanger Marty Robbins, Dissection, Earth, Drudkh, Inquisition en Wovenhand. Dat is nogal een grote verscheidenheid aan muzikale genres en hoewel ik me in de meeste van deze referenties kan herkennen, denk ik dat er veel meer ruimte overblijft om je geluid te verbreden met country- en folkelementen, misschien ook vocaal? Of laat je altijd de metalfactor domineren in het geluid van Vital Spirit?
Ik denk dat er veel richtingen zijn die we zouden kunnen gaan, langs Western- en metalen paden die nog onontgonnen zijn. Ik zou graag passages met minimale metalelementen opnemen die Morricone heel nauw imiteren, en er is zeker ook ruimte om minder energiek en sfeervoller met de riffs om te gaan. Ik heb er bewust voor gekozen om de vocalen op “In the faith that looks through death” relatief eentonig te houden, maar ik ben niet getrouwd met die aanpak voor toekomstige releases. Voor het volgende album wil ik verder gaan met wat we op de EP hebben gedaan, maar ik wil niet té experimenteel gaan.

De meeste metalliefhebbers hebben waarschijnlijk het werk van de onlangs overleden Ennio Morricone leren kennen via Metallica, die hun liveoptredens al decennia lang openen met “The ecstacy of gold”. Wanneer en hoe heb jij het werk van Morricone leren kennen en wat zijn volgens jou zijn beste composities?
Je hebt helemaal gelijk! Ik zag Metallica in 2004 tijdens de St. Anger tour, ik was dertien. Mijn neef speelde later “The ecstasy of gold” voor mij (waarschijnlijk gedownload op Napster) en toen herinner ik me dat ik Morricone’s naam voor het eerst hoorde. Hoogtepunten voor mij zijn ondermeer “For a few dollars more“, “The hellbenders“, “L’Arena” en “The surrender“. De soundtrack van “The thing” is een andere favoriet. Het was een beetje vreemd dat hij stierf terwijl ik aan deze release werkte, aangezien ik wekenlang bijna elke avond naar Westernfilms zat te kijken (waaronder sommige waarvoor hij de soundtrack schreef).

Tekstueel behandelen jullie veel interessante onderwerpen, dus laten we daar wat dieper op ingaan. Het openingsnummer “Heart of sky” vernoemt Vucub Caquix, een vogeldemoon in de Mayacultuur die zich voordoet als de zon en de maan van de schemerwereld tussen de vorige schepping en de huidige. De tekst vermeldt ook Ix Chel, de oude jaguargodin van de verlos- en geneeskunde in de oude Mayacultuur. Waar gaat dit nummer over en waarom heb je een buitenstaander gevraagd om de teksten voor dit nummer te schrijven?
De tekst voor “Heart of sky” werd geschreven door mijn vriend Damian Sandoval, die ik op school ontmoette toen ik 10 was. Hij was een paar jaar eerder vanuit Mexico naar Canada geëmigreerd en gaf een Canadees kind in een buitenwijk zoals ik een waardevol perspectief dat mijn koers aanzienlijk veranderde. We waren onze hele tienerjaren goede vrienden en speelden samen muziek tot ongeveer tien jaar geleden, toen we het contact tot op zekere hoogte verloren. Ik zag dit project als een goed moment om opnieuw contact te maken, aangezien hij een getalenteerde tekstschrijver is en zeer goed thuis is in de prehispanische mythologie. In zijn woorden: “Deze tekst gaat over het geleidelijk uitwissen van een wereld, het soort collectieve wanhoop dat gepaard gaat met het verlies van het verleden van een volk. Het geweld van de Europese kolonisatie in Amerika werd (en wordt nog steeds) gevoeld, niet alleen door het catastrofale verlies van mensenlevens en fysieke onderwerping van de gekoloniseerden, maar ook (en misschien dieper) door de vernietiging van historische en mythologische verslagen die hele beschavingen verbinden met hun collectieve verleden en wereldbeelden. De tekst stelt een Mayavolk voor dat zich vastklampt aan herinneringen aan een glorieus verleden terwijl het in de vergetelheid verdwijnt. Het is een soort klaagzang over het geheugenverlies van kolonisatie. In de Popol Vuh (één van de weinige overgebleven collecties van Mayamythologische verhalen) is de Vucub Caquix een arrogante bedrieger die de arm van één van de Hero Twins van het verhaal aftrekt. Hier wordt hij voorgesteld waarbij hij tongen aftrekt, wat het verlies van taal symboliseert dat met eeuwen van koloniale onderwerping gepaard ging. Ixchel wordt hier gebruikt als vervanger voor een spirituele moeder, die in staat is een volk te genezen dat verweesd is van hun voorouders, en dus hun plaats in de kosmische orde. “

In Europa zijn we niet zo bekend met de complexe mythologie van de Mayacultuur. Wist je veel over deze cultuur en zijn mythen voordat je met Vital Spirit begon of intrigeert het je al een langere tijd? Is er interessante literatuur die je kunt aanbevelen als startpunt voor degenen die dieper in de Mayacultuur willen duiken?
Door de jaren heen heeft mijn interesse in oude beschavingen me een behoorlijk overzicht gegeven van het pre-Spaanse Midden-Amerika, maar ik ben van plan dieper te duiken zodra ik de American Indian Wars heb begrepen, die waarschijnlijk de focus zullen zijn voor de volgende Vital Spirit release. Graham Hancock is duidelijk een polariserende schrijver, maar afgezien van ‘alternatieve geschiedenis’, heb ik veel geleerd over prehispanische mythologie via “Fingerprints of the Gods“. Op mijn boekenplank staat momenteel “1491: “New revelations of the Americas before Columbus“, wat interessant lijkt te zijn. Ik denk dat de focus hier meer op cultuur ligt dan op mythologie.

Het nummer “Centaur” verwijst naar Francisco “Pancho” Villa, een Mexicaanse revolutionaire generaal en één van de meest prominente figuren van de Mexicaanse Revolutie. Als de “Centaur uit het noorden” werd hij als een moderne Robin Hood beschouwd, een bedreiging voor eigendommen en orde aan beide zijden van de grens, gevreesd en vereerd. Ondanks het enorme bloedvergieten is de Mexicaanse Revolutie de meest geromantiseerde periode in de Mexicaanse geschiedenis. Vooral Emiliano Zapata Salazar (Volahn’s laatste EP “El Tigre del Sur‘ is opgedragen aan deze leidende figuur in de Mexicaanse Revolutie) en Pancho Villa zijn beroemd geworden. In Mexico hebben ze bijna een mythische status bereikt. Talloze steden en staten zijn naar hen vernoemd en hun acties zijn al vele malen verfilmd. In de VS blijft Pancho Villa een controversieel figuur. Dit brengt me bij recente gebeurtenissen in de VS en over de hele wereld. Terwijl de Black Lives Matter-beweging een einde wil maken aan systematisch racisme, heeft het verwijderen van standbeelden in de VS, het VK en Europa tot controverse geleid en wordt dit ook uitgebreid tot het verwijderen van standbeelden van revolutionairen en oorlogsfiguren. Veel helden uit het verleden worden tegenwoordig als oneervol beschouwd. Moeten deze relikwieën worden verwijderd of bewaard als aandenken aan de geschiedenis?
Ik vind het naïef om te geloven dat we in deze tijd van verhoogde polarisatie in staat zouden zijn om compromissen te sluiten op een manier die iedereen zou sussen. Mensen lijken positiever te reageren op controversiële historische artefacten wanneer ze in musea worden getoond, maar het zou me niet verbazen als er mensen zijn die dan beweren dat de musea zelf problematisch zijn. Velen zullen met deze suggestie spotten, zoals ik een paar jaar geleden zou hebben gedaan. Er zijn bepaalde beeltenissen waarvan de meerderheid van de mensen waarschijnlijk de verwijdering of verplaatsing ervan ondersteunt, maar een radicale minderheid zal blijven doorgaan met het afbreken van de meer populaire standbeelden. In beide gevallen is er een gesprek te voeren over de tirannie van de meerderheid, en verder, de waarde van democratie. Ik ben benieuwd hoe de Amerikaanse standbeelden van Lenin standhouden …

“Ghost Dance” verwijst naar een religieuze beweging die is opgenomen in tal van Indiaanse geloofssystemen. Volgens de leer van Wovoka, de spirituele leider van de Noordelijke Paiute, zou een juiste beoefening van de dans de levenden herenigen met geesten van de doden, de geesten ertoe brengen om namens hen te vechten, een einde maken aan de westelijke expansie en vrede, welvaart en eenheid brengen aan de inheemse bevolking in de hele regio. De basis voor de “ghost dance” is de cirkeldans, een traditionele Indianendans. Is er in jouw dagelijks leven ruimte voor spiritualiteit en rituelen? Beschouw je jezelf als een spiritueel persoon?
Een deel van het overkoepelende concept voor Vital Spirit is het worstelen met het traditionele geloof dat de geest het vitale principe in alle levende wezens is, en het moderne begrip van bewustzijn als de organisatie van energie in de hersenen. Wat dachten de inheemse volkeren van Amerika over de aard van de werkelijkheid? Wat gebeurde er toen deze kosmologieën de Europese overtuigingen kruisten? Wat betekent dit in de context van de moderne wereld? Ik weet niet zeker of ik mezelf als spiritueel beschouw. Maakt mijn interesse in deze onderwerpen mij spiritueel? Momenteel vindt mijn meest rituele beoefening plaats in de sauna, die in zekere zin een zweethut benadert. Ik zou het toch graag willen denken.

Je post veel mooie foto’s over enkele van de tekstuele thema’s op de Vital Spirit Instagramaccount, maar ik zou graag meer begeleidende uitleg zien over waar de foto’s en afbeeldingen over gaan.
Meestal tag ik een locatie die enig inzicht kan geven in wat/van wie de afbeeldingen zijn. Verdere uitleg zou veel tijd en moeite kosten, die ik liever zou besteden aan songteksten, waarvan sommige betrekking hebben op de locaties en mensen die op de foto’s zijn opgenomen.

Jullie teksten zijn geïnspireerd door de woorden van Wovoka, Patti Smith, Chilam Balam, Townes Van Zandt en de corridos van de Mexicaanse Revolutie. De corrido is een populair lied dat vaak gaat over onderdrukking, geschiedenis, het dagelijkse leven van criminelen en andere maatschappelijk relevante onderwerpen. Het is nog steeds een populaire liedjesvorm in Mexico en was erg populair tijdens de Mexicaanse revoluties van de 20e eeuw. Moderne kunstenaars hebben een moderne draai gegeven aan de historische variant, zoals de narcocorridos (letterlijk “drugsballade”). De Mexicaanse regering heeft geprobeerd ze te verbieden vanwege hun expliciete en controversiële teksten. De noordelijke staten van Mexico kunnen echter nog steeds toegang krijgen tot deze nummers via Amerikaanse radiostations waarvan het signaal nog steeds tot daar reikt. Narcocorridos worden steeds populairder in de VS en zijn het doelwit van het Amerikaanse publiek. Ook in rap- en metalmuziek zijn songteksten vaak expliciet en behandelen ze gewelddadige en controversiële onderwerpen. Is er een punt waarop je de grens trekt met betrekking tot wat wel of niet acceptabel is in muziek?
Ik ben tegen staatscensuur en ben er vast van overtuigd dat geen enkel onderwerp verboden terrein mag zijn. Mensen kunnen ervoor kiezen om muziek te vermijden die onderwerpen bevat die zij onsmakelijk vinden. Ik ben van plan me in de geschiedenis van controversiële individuen te wagen, maar dat betekent niet noodzakelijk dat ik ze vier of hun daden goedkeur. Er was een tijd dat dit vanzelfsprekend leek, maar ik denk dat het vandaag de dag gevaarlijker is om bepaalde historische gebeurtenissen aan te raken zonder de goedgekeurde ideologische twist dan om bv. op een grafische manier extreem te zijn.

Voor de vinyl release van “In the faith that looks through death” werken jullie samen met het Duitse label Vendetta Records, maar de tapeversie wordt uitgebracht op je eigen label Hidden Tribe Records. Ga je ook materiaal van andere bands uitbrengen? Welke doelen heb je met Hidden Tribe Records?
Voorlopig zijn alle releases die we hebben gepland voor Hidden Tribe bands waar ik zelf bij betrokken ben, maar ik ben er niet tegen om in de toekomst muziek van andere artiesten uit te brengen. Tot dusverre geniet ik van het proces van het runnen van het label, en zie ik die rol een substantieel deel van mijn leven worden als het label uitbreidt, maar de eerste prioriteit is het creëren van een thuis voor mijn projecten en die van de mensen waar ik mee samen speel.

Zit er een verhaal achter het prachtige artwork op de cover?
De albumhoes is een Navajo zandschildering, die oorspronkelijk werd geschilderd tijdens ceremonies zoals de Nightway ceremonie. Dit specifieke schilderij toont het verhaal van het Buffalovolk: een heilige man wordt op een wilde jacht op vier buffels geleid – twee mannetjes en twee vrouwtjes – die zich uiteindelijk openbaren als Buffalomensen die gestuurd zijn om gebeden en schilderijen te leren die hij tijdens rituelen kan gebruiken. De heilige man neemt de twee vrouwtjes als zijn echtgenotes, die dochters van het opperhoofd blijken te zijn, en vrouwen van Buffalo Who Never Dies. De heilige man doodt Buffalo Who Never Dies uit zelfverdediging, en iedereen behalve de twee vrouwelijke Buffalomensen sterven als gevolg. De heilige man gebruikt dan magie om ze te doen herleven, en geeft de vrouwen van Buffalo Who Never Dies terug.

Kunnen we binnenkort meer muziek verwachten? Werk je aan een volledig album?
Een langspeler voelt als de volgende stap aan, misschien begin volgend jaar.

Vital Spirit opereert als een duo. Ben je op zoek naar de mogelijkheid om extra liveleden toe te voegen om Vital Spirit om te vormen tot een liveband?
Ja, onze live line-up bevat enkele bekende gezichten uit het Seer/Wormwitch-kamp.

Ik leerde onlangs Ifernach kennen, een Canadese blackmetal éénmansband uit het land van de Gespegewagi die MI’KMAQ-erfenis in zijn muziek integreert. Ik heb ook de minidocumentaire “Metal from the Dirt: Inside the Navajo Reservation’s DIY Heavy-Metal Scene” bekeken. Zijn er andere inheemse blackmetalbands die over de Indiaanse cultuur zingen die je kan aanbevelen?
Afgezien van de bands die je eerder hebt genoemd (die allemaal geweldig zijn), zijn Pan-American Native Front, Maquahuitl en Blue Hummingbird on the Left enkele van mijn favorieten. Ik heb een aantal berichten ontvangen van individuen die projecten in de maak hebben, dus we zouden aan de vooravond van een inheemse metal boom kunnen staan. Ik ben er helemaal klaar voor.