Op 4 december verschijnt uit het niets het debuut van Serpents Oath, een nieuwe speler in onze vaderlandse blackmetalscene. Achter Serpents Oath gaat een stel veteranen schuil, dat hoor je aan het professionalisme en de wil er meteen voluit voor te gaan die er met de release van “Nihil” gepaard gaan. We hadden een gesprek met zanger Tes Re Oth over enkele bandgerelateerde zaken maar groeven ook wat dieper in zijn visie op rebellie, transformatie en zijn zoektocht naar het eeuwige leven. (JOKKE)
Serpents Oath is een nieuwe band en in plaats van verkennend werk middels een demo te doen, besloten jullie meteen voor the real deal te gaan en een full-length te lossen. Was de muzikale visie van meet af aan duidelijk of is er veel gecomponeer aan het debuut voorafgegaan alvorens de muzikale richting min of meer vastgelegd werd?
De visie van de band en de muziek was snel duidelijk. Wat de muziek betreft merkten we na enkele repetities al dat we met ons drieën op dezelfde lijn zaten. Dat betekende black metal met een niet aflatende intensiteit die je meteen bij je nekvel pakt. Die black metal is dan uiteraard een mix van de vele jaren die we samen verzameld hebben zowel als fans alsook muzikanten. Het is dan ook interessant om te horen dat iedereen er iets anders in terug vindt wat hen bevalt aangezien ze natuurlijk allemaal een ander referentiekader hebben om de muziek aan te toetsen. Enkel een demo te brengen was nooit een optie voor ons. We staan 100% achter wat we doen en hebben dan ook beslist een volledig afgewerkt product te maken en daarmee bij labels aan te kloppen. Met Soulseller Records zaten we meteen op 1 lijn en aan o.a. hun re-releases van Ancient Rites en Rotting Christ was duidelijk te zien dat ze met passie aan hun releases werken en de bands de nodige vrijheid geven. Dat hebben we daarna enkel bevestigd gezien. Zo zal je zien dat zeker de vinyl versies met de nodige extra’s in kwaliteit voorzien zijn die je zelden bij een debuut tegenkomt.
Hoe verloopt jullie muzikale modus operandi en wat triggert jullie creativiteit?
Daenum komt met de riffs aanzetten en dan kneden we daar met z’n drieën nummers van. Die nummers evolueren dan over de tijd aangezien we telkens naar de nummers teruggrijpen en opnieuw kijken of ze aan onze kwaliteitsvoorwaarden voldoen. Als het ons niet genoeg kan bekoren dan vliegt het er onherroepelijk uit. Het is ook af te raden in die periode anderen ernaar te laten luisteren aangezien ieder oor iets verschillend zoekt. Nu we weten dat we met z’n drieën op dezelfde golflengte zitten is dat een zeer open proces waar meningen duidelijk verkondigd worden en alles op een positieve kritische manier bekeken wordt. De eerste vonk waar alles mee begint is “welke intentie of gevoel gaan we met dit nummer brengen”. Daar wordt dan alles aan getoetst en die intentie zal uiteindelijk ook de lyrics bepalen die dezelfde sfeer moeten weergeven.
Naar jullie mening is de band groter dan de som der delen. Zou Serpents Oath zonder één van jullie drie kunnen verder bestaan?
Elke entiteit kan verder bestaan indien je elementen verandert, het gaat alleen nooit meer diezelfde entiteit zijn en daardoor zal waarschijnlijk net die extra “vonk” verdwijnen. Je merkt dat wanneer individuen met eenzelfde visie en drive aan iets werken er iets uitzonderlijk uit voort komt. Er zijn genoeg voorbeelden in de metal wereld waar een lid van een band veranderd wordt en die groep nooit meer aan het potentieel van ervoor kan tippen. Vandaar zijn we ook zeer voorzichtig om leden aan onze line up toe te voegen aangezien dat een moeilijk proces is en niet evident om anderen met dezelfde drive te vinden die ook achter de visie van de band staan. Uiteindelijk ga je mekaar inspireren en naar een hoger niveau tillen en daarom moet je ervoor zorgen dat alle persoonlijke elementen in die mix kloppen.
Ik ben blij dat jullie voor de bandfoto niet voor de anonieme aanpak gingen die tegenwoordig schering en inslag is en ook traditionele corpsepaint blijft achterwege. Jullie opteerden ervoor om jullie met bloed te besmeuren. Wat symboliseert het gebruik van bloed voor jullie?
Het bevrijdende van een nieuwe band te beginnen is dat je een blank canvas hebt dat je helemaal zelf kan invullen. Dat is niet te vergelijken met een band die al jaren actief is, daar zit je dan toch aan bepaalde dingen vast. De visie van de band is er één van rebellie, maar niet gewoon “rebel without a cause” maar een rebellie met als doel transformatie. Vanuit dat standpunt hebben de dan alles benaderd. Dat betekende dan ook dat we bepaalde pistes van de tafel hebben geveegd. Anonieme foto’s was dan duidelijk niet aan de orde. Vanuit onze visie wilden we alles zo puur mogelijk doen. Net zoals de muziek een instinctieve reactie zal geven, zo wilden we ook het visuele instinctief houden en zeer primair: aarde, vuur en bloed. Bloed is dan ook een perfect symbool voor die transformatie: het is de basis van leven en zonder kom je aan de andere kant: de dood. Daarenboven zit er nog een grotere diepgang in verborgen, als je verder kijkt dan het bloed, naar het DNA dat erin zit en diens vorm, dan zie je de vorm van een Serpent.
Symboliek en het serpent lijken inderdaad erg belangrijk te zijn voor jullie. De slang of het serpent duiken niet alleen in de bandnaam en het logo op, maar ook in de muziekclip van het nummer “Leviathan speaks” en in een songtitel als “Serpents of eight”. Welke symboliek en visie representeert het serpent voor jullie?
Het Serpent is zoals net aangegven een duidelijk symbool van leven. Als je echter dieper gaat kijken is het een perfect symbool van transformatie aangezien het regelmatig zijn huid vervangt en op die manier als een nieuwe verbeterde versie van zichzelf “wedergeboren” wordt. Er straalt ook duidelijk kracht vanuit, “you don’t mess with a snake”. In ons westers referentiekader is het uiteraard ook een ultiem symbool van vrije wil (“eet de appel”). Langs de figuurlijke kant bekeken is het de representatie van je innerlijke zelf waar je probeert mee in contact te komen.
Hanteren jullie alle drie dezelfde visie op het leven?
De visie van rebellie is er één die we alle drie in ons hart meedragen. Als je al zo lang metalmuziek maakt, zit er hoe dan ook een zekere rebelse kern in jou. Zelf heb ik de meest extreme visie, maar Draghul en Daenum geven me wel de vrije hand binnen het uitwerken van teksten.
Hoe ver gaan die rebellie en transformatie dan bij jou?
De essentie is “morgen beter zijn dan vandaag”, maar bij mij gaat het nog verder tot het niet willen aanvaarden van de dood. De dood is niet natuurlijk, maar een ziekte. Als je kijkt naar de zeldzame verouderingsziekte progeria, moet het toch ook mogelijk zijn dat mensen trager ouder worden?
30 jaar zoeken naar je eigen pad kan ik kort in drie doelen weergeven. Het eerste doel is fysisch niet sterven. Doel twee is geen fysiek lichaam meer nodig hebben (wat verschillende vormen kan aannemen) en doel 3, eigenlijk eerder mijn back-up plan, is dat ik een cryonics-contract heb afgesloten waarbij ik, als ik morgen sterf, ingevroren zal worden tot de tijd dat ze wel iets aan het verouderingsproces (of bv. kanker) kunnen doen. Dit is niet louter theorie, maar er zit ook een wetenschappelijke basis achter die al veel verder staat dan dat de mensen denken of willen toegeven. Vergelijk het met in een neerstortend vliegtuig te zitten waar bij je de mogelijkheid hebt te blijven zitten of een parachute te nemen, waarvan je ook niet weet of die werkt. In mijn geval kies ik voor de parachute.
Ben je dan eigenlijk op zoek naar het eeuwige leven?
Ja, maar belangrijk is dan wel dat je een gezonde mindset opbouwt want als je geen fun aan het leven beleeft, waarom zou je dan eeuwig willen leven? Het is in dat transformatieproces ook belangrijk dat de wil er is om jezelf elke dag doelen op te leggen en dingen niet uit te stellen, maar er nu voor te gaan.
Het knappe artwork van Néstor Avalos toont de rebellie waarbij Lucifer de oorlog in de hemel leidt, maar dit Bijbelse tafereel kent bij jullie een andere afloop want de rebellie lukt, wat gevisualiseerd wordt door Lucifer die de aartsengel Michaël verwerpt. Dit symboliseert voor jullie de ultieme overwinning van de vrije wil. Religie (en zeker het christendom) blijft een gemakkelijk slachtoffer voor de gemiddelde blackmetalband, hoewel diens invloed – zeker in onze contreien – toch vrij beperkt is, niet? Als je dan toch hard van leer wilt trekken tegen religie, waarom dan niet de islam, die mijns inziens een veel groter gevaar inhoudt. Kijk maar naar de nieuwe reeks aanslagen van de voorbije weken…
Zoals gezegd is de transformatie die gezocht wordt morgen een betere versie van zichzelf te zijn ten opzichte van vandaag. Religie kan dan zeker een groot struikelblok zijn aangezien die er eerder op gericht is hun volgelingen te beknotten in plaats van zich te laten ontwikkelen. Dat geldt voor alle religies. Onze visie is er niet één van tegen een bepaalde religie te zijn, maar uiteindelijk van een algemeen “tegen de stroom in zwemmen”, om iets te bereiken. Bij het zoeken naar een illustratie die deze rebellie uitdrukt, is het waarschijnlijk vrij logisch dat je vertrekt vanuit je eigen referentiekader. Aangezien velen in België wel in het katholieke onderwijs hebben gezeten, is dat dan een natuurlijk vertrekpunt. Als je weinig tot geen contact hebt gehad met andere verlammende religies, waarom dan daar iets gaan zoeken? Echter een veel belangrijker punt is dat de release (en de band in het algemeen) niet een statement is tegen een bepaalde religie maar een duidelijk statement van de eigen ontwikkeling. Als je dus de lyrics doorneemt en de rest van de symboliek bekijkt is dat niet gericht tegen religie maar een duidelijke verklaring van vrije wil om het anders te doen en niet terug te deinzen om jezelf te ontdekken, inclusief te donkere kanten.
Ons referentiekader is toevallig ook hetzelfde als dat van onze Mexicaanse grafische vormgever die er altijd nog graag een extra blasfemisch element aan toevoegt zoals het omgekeerde kruis. Daar hebben we intern nog wel over gediscussieerd, maar omdat het zowat het meest gekende symbool voor rebellie is, vonden we het toch gepast om te gebruiken.
Zou de wereld er helemaal anders uitzien zonder alle door religie opgelegde doctrines?
Dat is zeer zeker zo. Bij ons merken we dat die greep enorm verzwakt is en gelukkig niet meer zo veel voorstelt. In de loop der tijden en door de ontwikkeling van de mensen hebben vele deze niet zinvolle doctrines naast zich neer gelegd en zo zijn we langzaam maar zeker uit diens greep aan het ontsnappen. Dat is in andere contreien en andere religies nog niet het geval. Een kwestie van tijd maar daar kan het wel nog heel lang duren.
Jullie hanteren de slogan “To live by the force of fang and claw. Forever respecting the one true law”. In welke mate is het eenvoudig om je dagelijks leven volgens dit motto te leiden?
Niets wat de moeite waard is om te bereiken is eenvoudig. Het vereist een ijzersterke wil om dagelijks aan jezelf te willen werken en daar kunnen we eerlijk in zijn dat dit ons ook niet elke dag lukt. Als je er echter aan blijft werken dan zal je altijd stappen vooruit zetten. Dit geldt zowel voor de Nachtzijde (noem het magie voor mijn part als je wil) als de Dagzijde. Aan beide probeer je te werken om tot een goede balans te komen. Als je je dagelijkse leven niet onder controle hebt, hoe kan je dan verwachten dat je kan werken aan de ontwikkeling van je bewustzijn om zo tot een hoger niveau te komen? Dat vereist dus een ijzersterke discipline.
Momenteel wordt de vrije wil in heel het COVID-19 gebeuren ook vanuit gouvernementele hoek serieus aan banden gelegd want heel wat zaken zijn verboden en we worden als burger serieus in onze vrijheid beperkt met o.a. een avondklok (die zelfs niet grondwettelijk blijkt te zijn). Hoe gaat een nihilist hiermee om, in de veronderstelling dat je jezelf als een nihilist beschouwt natuurlijk?
Vooraleerst is het belangrijk om duidelijk te maken dat het album titel niet verwijst naar Nihilisme (de overtuiging dat het leven geen zin heeft) maar in eerste plaats een verwerping van blind geloof is en het streven naar de uitroeiing hiervan en alles te baseren op je eigen ervaring. Verder is het ook een verwijzing naar de eerste song die deze titel droeg waarvan we toen dachten dat het zo een gigantische stap vooruit was. Uiteindelijk zijn we nummers blijven maken en heeft dat eerste nummer het debuut zelfs niet gehaald maar het was wel de eerste stap die nodig was om tot deze versie van onszelf te komen. Wat betreft het COVID gebeuren, daar staan inderdaad 2 richtingen ten opzichte van mekaar. “Survival is the highest law” dus is het verstandig om ervoor te zorgen dat je de ziekte niet oploopt. Aan de andere kant zijn er echt maatregelen die ons beknotten ons leven te leiden in de vrijheid de we gewend zijn, maar in dit geval wordt rebellie overruled door survival. Ik schat dat het erop aankomt om erop toe te zien dat er achteraf geen maatregelen blijven sluimeren die onze vrijheid inperken.
Jullie verwijzen regelmatig naar Ur, een stad in Soemer, in het zuidelijk deel van Mesopotamië (hedendaags zuidoost Irak), waar de rivieren Eufraat en Tigris in de Perzische Golf uitmonden. De stad werd reeds ca. 4000 v.Chr. gesticht en is eeuwenlang één van de belangrijkste steden van de Soemerische cultuur geweest. Tegenwoordig is het dan ook een belangrijke archeologische vindplaats waar ondermeer één van de grootste graf- of dodenputten werd aangetroffen. Volgens de overlevering in de Hebreeuwse Bijbel werd aartsvader Abraham er geboren. Heb je de stad of de regio zelf al bezocht en indien dat het geval is, welke indrukken heeft dit op jou nagelaten?
Ik heb voor mezelf wel een lijstje gemaakt van significante plekken op de aardbol en die te gaan bezoeken. Zoals jezelf aanhaalt ligt Ur tegenwoordig in Irak, dus heb ik een bezoek nog niet kunnen verwezenlijken uit veiligheidsoverwegingen. Wel ben ik bijvoorbeeld het Necromanteion gaan bezoeken in Griekenland waar in oude vervlogen tijden men toegang had tot de onderwereld om daar met de Goden te communiceren. Het was fascinerend te zien wat voor een proces bezoekers moesten afleggen om zowel lichaam als geest te zuiveren om voorbereid te zijn op die ontmoeting. Een goed voorbeeld van die ijzersterke discipline. De kracht en energie die deze plek uitstraalt heb ik nog nergens anders ervaren. Als je de omgeving errond dan ook nog verkent en zo bijvoorbeeld aan de rivier Styx beland die je enkel kent uit sagen maakt dat zo een trip extra waardevol.
Voor de opnames van “Nihil” trokken jullie naar de Stage One Studio van Andy Classen wat zoals verwacht resulteerde in een modern klinkende blackmetalplaat. Mijns inziens is de sound wel wat te steriel en de productie een tikkeltje te generiek, waardoor jullie klinken als zo vele collega’s. Ik mis met andere woorden wat eigenheid. Wat vind je van deze kritiek?
Uiteraard zie ik dat genuanceerd aangezien wij voor dit geluid hebben gekozen. Objectief gezien hebben onze instrumenten een andere stemming dan 85% van alle metal bands en is er ook een duidelijk geluid nodig om de gewenste intensiteit en punch van de songs weer te geven. Vooral het steriele in je opmerking zie ik zeer anders omdat ik vind dat we net een heel warm en levendig geluid hebben kunnen neerzetten. Daarenboven kan ik enkel aanbevelen om het via koptelefoon te beluisteren om hier en daar de subtiliteit van de verschillende gitaarlijnen te ontdekken. Kan ik me echter inbeelden dat er een grotere portie rauwheid in onze volgende release zal kruipen? Zeer zeker. Zowel op vocaal gebied als het totaal geluid heb ik de indruk dat er een ontwikkeling zal zijn in die richting, daar kunnen we nog verdere stappen zetten.
Toen ik de plaat na een tijdje opzij te hebben laten liggen terug opzette, bleken veel nummers opnieuw te blijven hangen dankzij de sterke melodieën, zeker het erg catchy “Serpents of eight“. Maar ook qua atmosfeer zit het wel goed dankzij de ambientinterludes.
We hebben niet geprobeerd gewoon een verzameling nummers op plaat te zetten, maar er een totaalbeeld van te maken. Voor die interludes hebben we samengewerkt met de Fransman Melek-Tha, die perfect snapte wat we zochten. We lossen drie songs op voorhand, maar wie de plaat volledig zal beluisteren, zal zien dat er veel meer te beleven valt. Doordat we met drie zijn, is het totaalbeeld van een song tijdens de repetities ook niet altijd duidelijk omdat Daenum zich dan ofwel op de ritmegitaar ofwel op de leads concentreert. Het was dus ook voor mij erg interessant om alle puzzelstukjes op zijn plaats te zien vallen tijdens de opnames.
Binnen black metal kan je tegenwoordig heel wat richtingen uitgaan. Jullie kozen voor de snelle, meedogenloze variant met een serieuze knipoog naar de Zweedse school. Een populaire formule maar ook wel één die weinig ruimte voor experiment biedt. Gaan jullie in de toekomst de lijn van het debuut verder blijven bewandelen, of ga je ook ruimte laten voor verbreding van het muzikale spectrum?
We sluiten niets bij voorbaat uit. Dat zou rechtstreeks tegen onze visie van zich steeds verder te ontwikkelen ingaan. Het is echter belangrijk te weten dat we niet voor een bepaalde blackmetalstijl hebben gekozen omdat die goed in de markt zou liggen, maar dat we muziek brengen die in ons zit. Zal dat dus ook in een volgende release herkenbaar zijn? Daar twijfel ik niet aan aangezien dezelfde kern eraan zal werken. Voor een bepaalde richting kiezen om dat die populair is, is sowieso een fatale vergissing. Buiten het feit dat de luisteraar (wel of niet bewust) duidelijk hoort of iets uit het hart komt, duurt het hele proces van nummers schrijven, opnemen en releasen als snel 1 tot 2 jaar. Of dezelfde richting dan nog populair is, is dan nog de vraag. Wij zullen blijven spelen wat uit ons komt en daar kunnen zeker andere invloeden insluipen. Verwacht echter steeds dat het intens zal blijven.
De tekst van het nummer ”Speaking in tongues” is deels in het Engels, Latijn en Frans. Vanwaar specifiek de keuze voor deze talen en bv. geen Nederlands?
Vooraleerst was het voor mij van meet af aan duidelijk dat er op basis van de songtitel in verschillende “tongen” ging gesproken worden. De talen op zich geven ook een bepaald gevoel of reactie weer: het harde van het Duits ten opzichte van het vloeiende van het Frans. Deze talen verzetten mij als spreekbuis in een bepaalde stemming wanneer ik ze gebruik, die ik dan in de vocalen kan uiten. Aangezien het Nederlands voor mij iets alledaags is, heb ik daar een heel andere voeling mee en werkt het voor mij gewoon niet daar de juiste uitdrukking aan te verlenen. Hoewel deze vraag me ook wel getriggerd heeft om misschien op een volgende plaat toch eens iets in het Nederlands te proberen. Trouwens, buiten de talen die je makkelijk kan waarnemen zitten er ook vocale uitspattingen in dat nummer die geen taal gebruiken maar wel iets primitief communiceren. Het moet dus niet eens zo conventioneel zijn als je maar het gewenste tot uitdrukking kan brengen.
Jij bent natuurlijk het meest gekend van de doom band Insanity Reigns Supreme. Hoe staat het daarmee gesteld?
Insanity Reigns Supreme zit voorlopig in de ijskast, hoewel het geen eenvoudige beslissing is geweest om alles waar ik sinds mijn 17de aan gewerkt heb achter mij te laten. Ik heb eigenlijk altijd al de drang gehad een blackmetalband op te starten, maar die invloeden vonden geen geschikte plaats binnen Insanity Reigns Supreme. Maar door gelijkgestemde zielen tegen te komen waarmee je eenzelfde muzikale visie deelt, besef ik nu wel dat het een bevrijdende beslissing is geweest. Never say never maar het is duidelijk dat Serpents Oath nu alle toewijding krijgt.
Insanity Reigns Supreme was één van de allereerste extreme metalbands in België. Je draait met andere woorden al heel wat jaren mee in de scene. Is deze naar jouw mening ten goede of ten slechte geëvolueerd?
Een scene evolueert altijd. Je kan dan natuurlijk nostalgisch terugdenken naar de tijd dat alles beter was, maar uiteindelijk zijn er ook parallellen. Vele bands die al langer meedraaien hebben bijvoorbeeld een hekel dat muziek digitaal zoveel illegaal gedeeld wordt. Toen wij begonnen was het “tape traden” in, waar je LP’s op een cassette opnam om die muziek dan met andere uit te wisselen. Op zich was dat net hetzelfde “illegale” gedrag maar dat zagen we toen ook anders. Met andere woorden ook al verandert het medium zich, wat er gebeurt is hetzelfde. Zo is dat ook in de scene, die evolueert, maar de kern is hetzelfde. Ik zie daar geen verslechtering of verbetering in, enkel een verandering.
Zijn jouw mindset en visie aanzienlijk veranderd vergeleken met jouw jeugdige versie? Gaat het cliché dat je meer mellow wordt naarmate je ouder wordt (ondanks de muzikale furie van Serpents Oath), op voor jou?
Juist in tegendeel. Mijn mindset wordt duidelijk extremer over de jaren heen. Dat is ook één van de redenen waarom het tijd was om iets nieuws te starten om daaraan uitdruk te geven. De verachting van het kuddegedrag van mensen die doelloos door hun leven slenteren is er enkel groter op geworden. Vandaar de rebellie als thema, net om zich niet aan te passen. De furieuze muziek onderstreept dan ook die vurige visie.
Momenteel is heel het live gebeuren vrij onzeker. Zijn er plannen om “Nihil” live te promoten? Mikken jullie daarbij in eerste instantie op de thuismarkt of behoort een Europese tournee ook tot de mogelijkheden? Hoe zou jouw ideale touraffiche eruit zien?
Voor ons was een nieuw album altijd een vehikel om dit live te kunnen brengen. Daar zit de echte kracht en is het allemaal om te doen: de rechtstreekse uitwisseling met het publiek. We staan dan ook te springen om dit muzikaal geweld ten beste te brengen, pas dan zet je een band echt op de kaart. We zullen onze kern dan ook aanvullen met nog een live gitarist en bassist. Afhankelijk van welke kansen er langskomen is een korte europese tour zeker niet uitgesloten. En als we dan toch mogen kiezen, laten we dan maar een tour met Watain doen. Prepare to be bound by the Serpents Oath.
Addergebroed 