death metal

Qayin Regis – Doctrine

Qayin Regis is de zoveelste band die in het orthodoxe black metal-genre het verschil wil proberen maken. Hoewel de jongens al sinds 2006 met de ideologische ideeën voor deze band rondliepen, duurde het nog ruim een decennium vooraleer het concreet werd voor Sovereign Pontiff Aheraaz (gitaar en bas) en Sublime Tirannus of Vedma (zang, ambient). Als trommelaar werd Patriarch Venerable Saturn aangetrokken. Hun paspoorten gooien ze niet zo maar te grabbel en ideologisch gezien draait het hier om hun fascinatie voor de dood (zie ook het artwork), spirituele gnostiek, Spaanse zwarte magie en the left hand path. In 2017 verscheen de “Blackthorn” EP en nu verschijnt het debuut “Doctrine” waarop vier songs prijken, goed voor drie kwartier orthodoxe black inclusief antieke armaturekes, kandelaars, botten en schedels en het sacrale parfum van mirre. Ik moet de heren nageven dat ze best weten hoe een spanningsboog op te bouwen en ook de atmosferische stukken die tussen de snedige black metal zijn ingeweven weten een rituele toon neer te zetten. In het akoestisch gitaarwerk van een nummer als “Neenia ataecina” schemeren Spaanse invloeden door wat steeds een extra pluspunt is als de eigen leefomgeving en achtergrond in de muziek terug te horen zijn. In hun meest overweldigende momenten hoor ik echo’s van een band als Nightbringer terug, zonder de snerpende riffs dan. “Yee naaldlooshii” flirt met gotisch aandoende cleane gitaarlijnen, maar weert ook de meer old school riffs niet. Nu is het niet al black wat de klok slaat want de band balanceert regelmatig op de slappe koord tussen black en death metal. De vocalen weten te bezweren en vullen de ruimte met hun mystieke betoveringen. De Moontower Studios in Spanje zijn zowat de tegenpool voor de Necromorbus Studio uit Zweden en elke band die hier passeert kan op haar twee oren slapen wat betreft een uitstekende productie. Sterk spul voor liefhebbers van Shrine Of Insanabilis, Ascension, Acherontas, Nightbringer en consoorten.

JOKKE: 83/100

Qayin regis – Doctrine (BlackSeed Productions 2019)
1. Via sincretica obscura
2. Yee naaldlooshii
3. Neenia ataecina
4. Deo aironis

Bölzer – Lese majesty

In 2016 verraste het Zwitserse Bölzer vriend en vijand op “Hero” met heel wat heldere zang die de aanhang resoluut op een Mozes-en-de-Rode-Zee wijze in twee splitste. We zijn nu drie jaar later en KzR (zang en gitaar) en HzR (drums) hebben ondertussen de touwtjes rond het uitbrengen van hun releases volledig in eigen handen middels hun label Lightning & Sons. Het eerste nieuwe wapenfeit biedt zich aan in de vorm van de vier songs tellende EP “Lese majesty” die al bij al toch op een klein half uur afklokt. Wanneer “A shepherd in wolven skin” uit de boxen knalt, krijgen we die signature loodzware sound vol onorthodox gitaarwerk en schedelsplijtend drumwerk te verteren waarvoor het duo gekend staat. Het nummer kent een heerlijke groove, HzR tovert een heel arsenaal aan drumritmes uit zijn mouw en opnieuw duiken daar die fel bekritiseerde cleane vocalen weer op. KzR is nog steeds geen wereldzanger en de eerste keer is het altijd even de wenkbrauwen fronsen, maar uiteindelijk vind ik die heroïsche zangpartijen eigenlijk niet meer weg te denken uit Bölzer’s sound. Ze zorgen voor een dynamisch luisterspel met de nog steeds grotendeels woest gezongen en gebrulde teksten die deze keer de bombastische heroïek achter zich laten en een eerder ketterse insteek hebben. Enkele helder gezongen zanglijnen geven een catchy twist aan de voor de rest moeilijk verteerbare brok extreme metal. Na het ambient rustpunt “Æstivation” laat Bölzer in “Into the temple of spears” zien dat het nog steeds woeste lawines doorheen de Zwitserse berglandschappen kan ontketenen en tijdens de blastpassages waait een zwartgeblakerde orkaan doorheen de donderende doodsmetalen riffs. Onheilspellende spoken word samples voegen nog een extra shotje complete duisternis aan het nummer toe. “Ave Fluvius! Danu be praised” klokt op een epische twaalf minuten af maar bevat een iets te lange dronende aan- en uitloop die verder ook niet veel toevoegt aan deze compositie. Verder zie je KzR zo voor je op één of andere besneewde Zwitserse bergtop in imposant ontbloot bovenlijf en met een woest swingende aks in de hand de goden tarten. Bölzer gaat stug haar eigen weg en dat is lovenswaardig. Aan restrictieve dogma’s en oubollig elitarisme hebben deze heren duidelijk het schijt. Op 11 december doet Bölzer ons landje nog eens aan met de interessante package die in de Antwerpse Zappa neerdaalt en verder nog uit de Noorse excentriekelingen Dødheimsgard, de Poolse blackies Blaze Of Perdition en het death/speed metal combo Matterhorn is samengesteld. Allen daarheen zou ik zeggen!

JOKKE: 84/100

Bölzer – Lese majesty (Lightning & Sons 2019)
1. A shepherd in wolven skin
2. Æstivation
3. Into the temple of spears
4. Ave Fluvius! Danu be praised

Kosmokrator – Through ruin…behold

Hoogtijd om met een volwaardige langspeler op de proppen te komen, moet het black/death gezelschap Kosmokrator gedacht hebben. Daar zat ik trouwens ook al een tijdje op te wachten. De demo “To the svmmit” (2014) en EP “First step towards supremacy” (2016) waren immers twee knappe staaltjes mystieke, atmosferische en occulte black/death die meteen ook de mensen bij Ván Records – toch nog steeds één van dé hofleveranciers van kwaliteitsvolle extreme muziek – wisten te overtuigen. Onze landgenoten staan al een tijdje op mijn “live to see“-lijstje, maar om de één of andere reden ontglipten ze me steeds, zelfs als ik op een event aanwezig was waar ze geprogrammeerd stonden. Gelukkig verscheen eerder dit jaar de liveregistratie “Live at Hamburg Untertage” om de pijn toch een beetje te verzachten. “Through ruin…behold” is de titel die de eerste langspeler meekreeg en de luisteraar driekwartier lang aan zijn of haar boxen kluistert. Muzikaal gezien ligt de plaat in het verlengde van de vorige releases, wat op zich niet zo vreemd is aangezien de nummers tussen 2013 en 2018 geschreven werden en enkele van hen dus zelfs uit de demoperiode van de band dateren. Zoals gewend van de voorganger, wisselt frontman J. ruwe echoënde death metal-vocalen af met semi-cleane uithalen wat voor een dynamisch schouwspel zorgt, dat maakt “The push towards Daath” meteen duidelijk, alleen haalt een bevreemdende passage vol rituele percussie en bezwerende gitaren de vaart wat uit de opener. Kosmokrator is voortdurend op zoek naar een evenwicht tussen heftige, zompige death metalpassages en meer melodieuze elementen zoals groots klinkende gitaarclimaxen en pakkende leads. Verder wordt ook met contrasten tussen trage dissonante riffs en stuwende blastdrums gewerkt, wat bijdraagt aan een hypnotiserend sfeertje dat de nummers bijwijlen uitstralen. “Ruins” is zo’n kraker waarin de verschillende gezichten van dit vijfkoppige monster aan bod komen. In het epische en atmosferische “Kosmokratoras I – In His name shineth the sun” eist bassist T. zijn plaats op en verder geeft ijle vrouwelijke zang een duistere betoverende meerwaarde. Ook in het doomy negen minuten durende “Gestorben muss sein” zijn vrouwelijke vocalen verantwoordelijk voor het schetsen van een dor en druilerig landschap vol ruïnes nadat de ondergang van de mensheid ingezet werd. De post-apocalyptische sfeer die deze afsluiter uitademt staat dan weer in schril contrast met het triomfantelijke beukwerk van een song als “Irreversible pathways“. Kortom: “Through ruin…behold” is een sterke, dynamische plaat geworden waarmee Kosmokrator zonder blikken of blozen kan meespelen in de internationale scene. En nu zorgen dat ik onze afspraak op 6 december niet mis wanneer Kosmokrator samen met Grave Miasma, Spectral Voice en Vort Het Bos in Antwerpen zal ontheiligen.

JOKKE: 87/100

Kosmokrator – Through ruin…behold (Ván Records 2019)
1. The push towards Daath
2. Ruins
3. Irreversible pathways
4. I am the utterance of my name
5. Kosmokratoras I – In His name shineth the sun
6. Nathir
7. Gestorben muss sein

LvxCælis – Maher shalal hash baz

Wikipedia informeert me dat “Maher shalal hash baz” enerzijds een Japans muziekensemble is maar anderzijds ook naar de profetische naam van een kind uit de Bijbel verwijst. De naam betekent zoiets als “snel naar de buit of de prooi gaan” of “snel tot plundering overgaan” wat refereert aan de plundering van Samaria en Damascus in de achtste eeuw voor Christus door de Assyrische koning Tiglath-Pileser III. Het Chileense gezelschap LvxCælis vond het een geschikte naam voor haar derde langspeler die als van oudsher via het Zweedse Lamech Records verschijnt. Wie de voorgaande platen ook in de collectie heeft, weet wat er kan verwacht worden van het trio Irad (zang en gitaar), Nimrod (basgitaar) en Frater B. (drums), namelijk van Luciferiaanse gnosis en occulte rituelen doordrongen zwarte magie. Nu ligt de focus gelukkig wel grotendeels op de metalen invulling van het genre en is het aandeel aan koorgezangen, rituele ambient en andere toeters en bellen vrij beperkt gehouden (dikwijls gewoon met een inleidende of uitluidende functie). LvxCælis’s Zweeds geïnspireerde zwartmetalen klanken hellen zowel qua riffs als vocalen in een nummer als “Fading into Golgotha” of ook over naar de doodsmetalen variant wat de variatie enkel ten goede komt. Ook een solo links (“Throne of doom“) of rechts (“Raising above the demiurge“) wordt niet geschuwd. Het trio bouwt niet alleen tussen de songs onderling, maar ook binnen de structuur van eenzelfde nummer voldoende afwisseling in qua tempo’s en drumritmes waardoor we achtendertig minuten lang bij de les blijven. Zo heeft het slepende “Throne of doom” haar naam niet gestolen. De productie afkomstig uit de Zweedse Lamech Studios is helder, modern en krachtig hoewel de sound van voorganger “The watchers” uit 2015 wel zwaarder was. LvxCælis zal fans van Acherontas, Hetroertzen (waarvan enkele leden ook deel uitmaken van de LvxCælis live line-up), Sulphur Aeon en labelmakkers Kaosophia wel kunnen bekoren.

JOKKE: 80/100

LvxCælis – Maher shalal hash baz (Lamech Records 2019)
1. Beyond the falling stars
2. Fading into Golgotha
3. Throne of doom
4. The beginning was the end
5. Kiss the skull
6. Raising above the demiurge
7. Awakening the final chaos

October Tide – In splendour below

Iedereen die zich ooit heeft afgevraagd hoe Katatonia had kunnen klinken indien ze een hardere weg hadden ingeslagen, moet maar eens luisteren naar October Tide. Opgericht in de eerste helft van de jaren negentig door Jonas Renkse en Frederik Norrman mag dat eigenlijk ook niet verbazen. Na een decennium lange winterslaap maakte de band in 2010 een comeback -zonder Renkse – met “A thin Shell“. En sindsdien kunnen we ons ongeveer elke drie jaar aan een nieuwe plaat tegoed doen. Deze “In splendor below” is de zesde langspeler en gaat verder in de inmiddels vertrouwde richting, namelijk melodische death metal met vleugjes doom en black. Er zijn echter wel een paar verschillen ten opzichte van voorganger “Winged waltz“. Iets waar ik best wel mee kan leven. Zo is het gitaarwerk harder nu broer Mattias Norrman van vier naar zes snaren is gegaan en is de ritmesectie wat gestroomlijnder met nieuwkomers Johan Jönsegård op bas en Jonas Sköld achter de drumkit. De productie is een pak helderder, wat alles mooi tot zijn recht laat komen. De opener “I, the polluter” is een steengoede song die de kracht van sterke riffs combineert met catchy melodie. De geweldige strot van Alexander Högbom (Demonical, …) speelt hier en gedurende het hele album een voorname rol. Deuntje drie “Ögonblick av nåd” flirt wat meer met black metal, terwijl “Guide my pulse” eerder de doom richting opzoekt. Ondanks de vele invloeden past elk nummer netjes op de release. Het enige wat me soms stoort is dat er hier en daar een gitaarnoot wringt. Hoewel deze band steeds in de schaduw van Zweedse collegae heeft moeten staan, vind ik dat ze, bij deze, nog maar eens bewijzen consequent ijzersterk materiaal te kunnen neerzetten.

Xavier: 90/100

October Tide – In splendour below (Agonia Records 2019)
1. I, the polluter
2. We died in October
3. Ögonblick av nåd
4. Stars starve me
5. Our famine
6. Guide my pulse
7. Seconds
8. Envy of the moon

Jade – Smoking mirror

Als de promo-biografie meer zegt over het gesteente waar de band zijn naam aan ontleent dan over band zelf, is dat naar mijn mening geen goed teken. Zeker niet als je die naam deelt met een hele hoop andere bands, zoals het reeds lang ter ziele gegane Canadese hair metal kwartet. Dit mini-cd schijfje is blijkbaar de re-release van het uit 2018 stammende debuut van een groep met leden uit Duitsland en Spanje. Het duo wil anoniem blijven, maar toch leuk op de foto staan samen. Niks nieuws in het Instagram-era, maar toch een beetje belachelijk. En dan nu de muziek, want na al het randgezwets moet ik echt zeggen dat die behoorlijk…”meh” is. Matige death metal met evenzeer matige post-rock gemixt tot een al bij al vrij matige release. Het geluid is niet geweldig vanwege de nogal digitale klank, maar het kan er mee door. De nummers zijn een beetje saai, maar wel atmosferisch en die kunnen er ook mee door, vooral omdat het er maar vier zijn. De drums klinken geprogrammeerd en werken een beetje op de zenuwen na het tweede nummer. De aandachtige lezer merkt het al, dit is niet meteen een must-have.

Xavier: 60/100

Jade – Smoking mirror (Pulverised Records 2019)
1. Jade emperor
2. Dead stone mask
3. Blossom
4. Smoking mirror

Kostnatění – Hrůza zvítězí

Dat er de laatste jaren een heuse trend was om black metal met hopen dissonante klanken te doorspekken, is een understatement. Op de vorig jaar verschenen demo “Konec je všude” werd de USBM soloband Kostnatění nog beïnvloed door black metal-buitenbeetjes Odz Manouk en Tukaaria van het Rhinocervs-label, maar op de eerste volwaardige langspeler “Hrůza zvítězí” (Tsjechisch voor “horror overwint”) haalde D.L. toch ook wel wat mosterd bij de dissonanten van het onvolprezen Deathspell Omega. Mare Cognitum’s Jacob Buczarski stond de man bij met het programmeren van de drumpatronen en verzorgde ook de mix en mastering. D.L. werd een tijd lang gekweld door paniekaanvallen omtrent zijn eigen dood en het schrijven van deze plaat was gelukkig voor hem een bevrijdend en meditatief proces. Zijn beklemmende doodsangst wordt perfect gecapteerd door de kakofonie aan verwrongen klanken die we 37 minuten lang voorgeschoteld krijgen. Regelmatig verkennen D.L.’s vocalen diepere regionen, wat in combinatie met de zwaardere sound, een iets groter death metal-randje aan het geheel geeft wanneer het gaspedaal ingeduwd wordt en aan doom refereert in de slome passages. De elf minuten durende binnenkomer “Hrůza zvítězí” is meteen een zwaar te verduren brok razende chaos die zich alle kanten uit murwt en opgesmukt wordt met (deels door de mangel gehaalde) trompetpartijen. “Jedna generace” piept, kraakt en knarst dat het een lieve lust is en is een heuse aanval op mijn zenuwstelsel, niet altijd in de positieve zin weliswaar door de bij momenten te groten tsjingeltsjangel-factor. Er wordt met cleane avantgardistische zang geëxperimenteerd en in de tweede helft ontwaar ik wat Cobalt-invloeden die mij beter afgaan. Aan het einde krijgen we nog clean gitaargetokkel dat eventjes rust lijkt te brengen maar waarbij de gekozen noten toch ook weer niet meteen de voor de hand liggende zijn die je in de muziekles hebt aangeleerd gekregen. “Každé zranění předurčeno” en “Únik z existencestaat” staan bol van de krankzinnige leads die mijn tronie in allerlei verwrongen grimassen trekken (op die manier heb ik wel wat weg van de figuur op de hoes) waarbij ik mijn trommelvliezen menig maal moet samenpersen om de schade te beperken. En alsof dat nog niet genoeg is, worden in afsluiter “Donekonečna v přítomném čase” alle registers open getrokken en het aantal BMP vertienvoudigd wat de intensiteits- en maniakaliteitsfactor compleet in het rode duwt. Voeg hier nog wat noise aan toe en het feestje kan niet meer stuk voor zij die over stalen zenuwen beschikken. Na de ontmanteling van Fallen Empire Records, staat Kostnatění er momenteel alleen voor. Labels die niet vies zijn van bands die buiten de lijntjes kleuren (want zelfs naar FER-begrippen is dit zware toebak), zien hier misschien wel potentieel in. Voor mij bijwijlen te enerverend en een plaat die me haast onverwijld klaar maakt voor het gesticht.

JOKKE: 70/100

Kostnatění – Hrůza zvítězí (Eigen beheer 2019)
1. Hrůza zvítězí
2. Jedna generace
3. Každé zranění předurčeno
4. Únik z existence
5. Donekonečna v přítomném čase