Hoewel recent alle ogen gericht waren op de Nidrosian Black Metal scene in Trondheim, mogen we niet vergeten dat ook Oslo nog steeds een epicentrum is voor True Norwegian Black Metal. Dit jaar gaat de award voor “Beste Noors black metal album” zonder twijfel naar het vanuit Oslo opererende Djevel met hun album “Norske ritualer“. Hoewel dit reeds hun vierde album in vijf jaar tijd is, is de band nog niet zo héél bekend. Indien je liefhebber bent van échte Noorse black metal, is het een schande als je geen plaat van Djevel in je collectie hebt. Ik nam contact op met Trånn Ciekals om hem de mogelijkheid te geven zijn band aan jullie voor te stellen. (JOKKE)

Ave Trånn! Met jullie drie voorgaande platen bewees Djevel dat ze in Noorwegen nog steeds weten hoe een meer dan degelijk potje old-school underground black metal gespeeld moet worden. Jullie nieuwe album “Norske ritualer” overklast de vorige platen zelfs nog. Hoe vergelijk jij de nieuweling met het vorig jaar verschenen “Saa raa og kald”? Ben je tevreden over het eindresultaat?
Ik apprecieer je lovende woorden. Ik denk dat “Norske ritualer” in veel opzichten van “Saa raa og kald” verschilt. De nummers zijn nóg rauwer alhoewel ik een heleboel akoestische gitaren heb toegevoegd. Er zit simpelweg gezegd meer emotie en feeling in dit album vervat en hoewel ik erg van de voorganger hou, denk ik dat “Norske ritualer” tot dusver mijn beste werk is. Het is een opsomming van al wat Noorse black metal is voor mij.

Dat ben ik volmondig met jou eens. Djevel lijkt inderdaad vast te houden aan de kernwaarden van old-school Noorse black metal daar waar veel van de grotere pioniers zoals Satyricon, Immortal, Mayhem, Enslaved en Ulver gaandeweg van hun origineel pad zijn afgeweken en geëvolueerd naar een nieuwe (soms meer mainstream) richting. Wat betekenen de woorden “Noorse black metal” voor jou en wat maakt het verschil ten opzicht van bijvoorbeeld Zweedse, Griekse of Cascadian black metal?
Reeds van toen ik begin jaren negentig begon te spelen, stond Noorse black metal voor mij synoniem voor de oude heidense cultuur waarop Noorwegen gebouwd is. Mijn perspectief is nooit veranderd, noch heb ik de neiging gevoeld mijn kunst te wijzigen. Ik herinner me nog dat Satyr ooit gezegd heeft dat hij voelde dat hij de “Noorse stijl” zo ver had uitgediept als dat hij kon op gebied van thema’s, geluid, etc., en ik respecteer dat en ik versta wat hij bedoelt, maar ik heb nooit hetzelfde gevoeld. Het vloeit gewoon uit mijn ziel als een onuitputtelijke bron.
De andere landen/stijlen die je vermeldt, klinken anders omdat ze uit een andere cultuur en perspectief komen, en zo zou het ook moeten zijn.

Niet enkel de titel van het nieuwe album verwijst naar je thuisland, ook de teksten zijn zoals steeds in het Noors geschreven. Beschouw je dit als een must have voor Noorse black metal? Op welke songtekst ben je het meest trots en waar gaat het nummer in kwestie over?
Voor mij is het inderdaad zo dat pure Noorse black metal op zijn best is wanneer er gezongen wordt in onze moedertaal. Ik heb waarschijnlijk zo’n veertigtal teksten voor Djevel geschreven en ik heb geen favorieten, maar ben wel erg tevreden over de tekst voor “Doedskraft og tri nagler”. De thema’s liggen allemaal wat in dezelfde lijn. Sommige zijn gebaseerd op rituelen, terwijl andere eerder een verhaal of statement zijn.

Moet de line-up ook noodzakelijkerwijs 100% Noors zijn om van Noorse black metal te kunnen spreken? Gorgoroth is bijvoorbeeld zo’n band die claimt Noorse black te spelen, maar Infernus is de enige Noor in de line-up tegenwoordig. Lijkt me een beetje idioot, niet?
Wel, ik herinner me dat het back in the old days een “zaak” was dat alle bandleden Noors waren. Als ik me goed herinner heeft Ulver ooit hun gitarist Ali Reza ontslagen omdat sommige mensen het niet leuk vonden dat hij geen etnische Noor was. Iets waar ze waarschijnlijk niet meer zo trots op zijn de dag vandaag. Ik heb hier echter zelf nooit over nagedacht omdat ik ook nooit in de situatie ben geweest waarin ik iemand van een ander land heb gevraagd zich bij mijn bands te voegen. Maar ik heb geen probleem met iemand van een andere afkomst en zie hier dan ook geen probleem in.

Ik luister reeds meer dan twintig jaar naar black metal, maar het is pas sinds mijn road trip doorheen Noorwegen van vorig jaar dat ik écht begrijp welke impact de mooie grootse Noorse natuur moet hebben gehad op jongeren die temidden ervan opgroeiden en beslisten om black metal te spelen. Djevel lijkt de Noorse geschiedenis te bezingen maar aangezien de bandnaam Noors is voor “duivel” veronderstel ik dat er ook een satanisch aspect in de teksten vervat zit?
Absoluut. Onze omgeving met haar bergen en wouden is altijd al een erg grote inspiratiebron geweest? We spendeerden heel wat tijd in de bossen toen we jong waren. Ik doe soms nog wel hiking tochten en de natuur is één van mijn grootste inspiraties. De repetitieruimte die we deelden met Gehenna toen ik bij Neetzach speelde was vlakbij een goed bewaard gebleven oud vikingdorp waar we dikwijls wat rondhingen om de oude sfeer op te snuiven.

Beschouw je jezelf een satanist?
Ik beschouw mezelf als mezelf. Ik ben erg gefascineerd door de oude Noorse cultuur en al wat er mee te maken heeft, zoals de duivel die er een groot deel van uitmaakt. Dus ja, de teksten zijn voor een groot deel gebaseerd op duivelaanbidding. Alles wat ik doe met mijn bands reflecteert mijn persoonlijkheid. De tijd waarin ik echter in een gepersonifieerde duivel geloofde zijn echter lang voorbij. Het is een kracht in mijn geest waar ik weinig over kwijt wil, behalve via mijn muziek.

Tijdens mijn road trip op weg naar het Beyond the Gates festival in Bergen, heb ik vooral de zuidwestkust van Noorwegen ontdekt (Stavanger, Bergen, …). Wat is de mooiste plek in Noorwegen die je me kan aanraden?
Ik ben geboren en opgegroeid in Stavanger, de westkust ligt me dus nauw aan het hart. Nu leef ik net buiten Oslo dicht bij de natuur waar het ook heel mooi is. Hoe noordelijker je gaat, hoe beter Noorwegen wordt. Ik zal je eens mee op een hike nemen als je naar Oslo komt.

Wat zijn je vijf favoriete klassieke Noorse black metal platen? En bewijs dat je geen ouwe zak bent door ook vijf Noorse albums te noemen die je wel kan appreciëren en na 2010 verschenen zijn.
Vijf klassieker is te weinig, dus zal ik er acht opnoemen: “Vikingligr veldi“, “Dark medieval  times“, “Seen through the veils of darkness“, “Bergtatt“, “For kunsten maa vi evig vike“, “The shadowthrone“, “Transilvanian hunger“en “Det som engang var“. En van na 2010: hmm, eerlijk gezegd kan ik maar één album opnoemen dat een impact heeft gehad en dat is “Venter på stormene” van Vemod. Whoredom Rife vind ik ook wel goed, vooral het nummer “Gitt til Odin”. Er zijn er waarschijnlijk nog andere, maar daar kan ik nu niet opkomen.

In het verleden speelden voornamelijk twee steden een belangrijke rol in de ontwikkeling van Noorse black metal. In het westen was er de scene rond Bergen met Immortal, Enslaved, Gorgoroth, Taake, Aeternus, … en in het oosten had je Oslo met Mayhem, Dimmu Borgir en al wat zich afspeelde in en rond de beruchte Helvete platenwinkel. Hoe is de scene in Oslo de dag van vandaag?
Ik maak geen deel uit van één of andere scene in Oslo, dus als er één zou zijn heb ik er geen weet van. Indien er één is, bestaat deze waarschijnlijk uit jongere mensen.

Je haalde zelf reeds Vemod en Whoredom Rife aan als goede “nieuwkomers”. Wat vind je van de bands uit Trondheim? Voegen ze iets toe aan de Noorse scene?
Voor mij heeft black metal altijd te maken gehad met je eigen ding doen en dat goed doen. Als het gevoel en impact mist, doe je het niet goed en stop je beter. Laat je werk voor zich spreken en hou je bek. Ik denk dat dat van toepassing is op deze bands. Ik ken enkele van de mensen achter deze bands en het zijn degelijke en sterke persoonlijkheden waar ik vele ideeën mee deel. Zij doen hun ding en lijken zich geen zak aan te trekken van anderen. Zij voegen absoluut iets toe aan de scene, of het nieuw is of niet, maakt me niet uit.

Terug naar Djevel nu. Ik las ergens dat jij de band hebt opgericht en dat je min of meer degene bent die alle muziek schrijft. Hoe ben je in contact gekomen met de andere bandleden?
Correct, ik startte Djevel als een solo-project en schrijf nog steeds alle muziek en teksten. Ik groeide op met Dirge Rep (drummer) en ken hem vanaf ons dertiende. Hij is een erg dierbare en te betrouwbare broeder. Met Mannevond (bassist) kwam ik in contact rond 2001 toen Koldbrann haar demo uitbracht en ik deze in handen kreeg en we hadden van meet af aan een goede band. Hjelvik leerde ik via een vriend kennen en de idee was om hem op een nummer te laten zingen, maar het resulteerde in een permanente zangerspositie voor hem.

Moeten ze jouw richtlijnen volgen of zijn ze vrij een persoonlijke toets aan hun partijen toe te voegen?
Ik laat de anderen volledig vrij. Ik geef ze mijn songs en zij voegen daar hun partijen aan toe op de manier dat zij dat zien. Componisten die hun ideeën aan anderen opdringen, ik heb dat nooit begrepen. Ik ben een gitarist en doe hier en daar wat cleane zang en screams, maar ik kan geen drums spelen, dus het lijkt me compleet absurd om Dirge Rep te vertellen wat hij moet spelen.

Het feit dat enkele leden deel uitma(a)k(t)en van gekende groepen zoals Enslaved, Gehenna, NettleCarrier en Kvelertak levert Djevel soms het etiket “allstar band” of “supergroep” op. De line-up van Djevel is bovendien erg standvastig wat bijna een unicum is in black metal kringen. Kan Djevel blijven bestaan zonder één van de vier bandleden?
Fuck al dat “allstar” gedoe, het is idooi en flauw. Niemand van ons is een ster. Onze persoonlijkheden spelen GEEN enkele rol. Ik zie geen probleem in het voortbestaan van Djevel indien één van de anderen er niet meer bij is, aangezien ik alle muziek en teksten creëer. Het zou nog altijd Djevel zijn, maar in een andere vorm.

Op “Doedskraft og tri nagler” neemt Hoest (Taake) de vocalen voor zijn rekening. Is er een reden waarom je exact hem koos om op deze song te zingen?
Ja, hij heeft mijns inziens de perfecte stem voor dit soort Noorse black metal. Ook past de tekst wel bij hem vind ik. We delen ook veel dezelfde opvattingen aangaande Noorse black metal en cultuur.

Zowel jij als Mannevond en Dirge Rep zijn ook actief in NettleCarrier. Hoewel deze band ouder is dan Djevel, is NettleCarrier lange tijd inactief geweest, totdat jullie debuut uitkwam in 2012. Vorig jaar kwam opvolger “Black coffin rites” uit. Kunnen we dra nog meer muziek van NettleCarrier verwachten?
Ik heb een nieuw NettleCarrier nummer opgenomen, maar ik heb geen idee wanneer er een nieuw album zal zijn. Ik heb eveneens recent twee Djevel songs opgenomen voor de volgende plaat en op dit moment ziet het er dan ook naar uit dat er sneller een nieuw Djevel album zal zijn dan één van NettleCarrier.

Wat zijn de voornaamste verschillen tussen Djevel en NettleCarrier?
Het verschil tussen beide bands en de reden waarom ik in beide speel is dat ik geen stijlen wil mixen aangezien ik ze erg verschillend beschouw. Djevel is pure Noorse black metal terwijl NettleCarrier donkerder en agressiever is in elk aspect.

Ik ben verrast dat je nog niet opdook in de fantastische boekenreeks “The cult never dies“. Nog geen telefoontje gekregen van Dayal Patterson?
Neen.

De geruchten gaan al langer de ronde, maar het lijkt erop dat de verfilming van het fel omstreden “Lords of chaos“-boek van Michael Moynihan en Didrik Søderlind weldra van start zal gaan. De film zal geproduceerd worden door Jonas Åkerlund, die ooit nog kortstondig bij het legendarische Bathory gedrumd heeft. Wat vind jij van de Hollywood interesse in dit verhaal over Noorwegen, black metal en de befaamde kerkverbrandingen? Ga je naar de film kijken als ie uitkomt?
Ik heb last van iets dat ik “zelfkwelling” noem: als ik iets haat (zij het een bepaalde band of iets anders) wil ik het verkennen omdat het mijn haat voedt en mijn reden bevestigt dat ik het haat. Dus ja, waarschijnlijk ga ik de film zien. Ik denk wel dat ik versta waar de fascinatie voor de gebeurtenissen in de Noorse scene van begin jaren negentig vandaan komt. Het was dan ook een erg speciale tijd om deel van uit te maken. Het probleem is echter dat mensen proberen om er vijfentwintig jaar later deel van uit te maken, wat onmogelijk is en enkel kan mislukken. Ik heb enkele vrienden die in het boek aan bod kwamen en voor hen is het waarschijnlijk nog erger om getransformeerd te worden naar de film.

Djevel lijkt niet dikwijls live te spelen, wat de reden zou kunnen zijn dat jullie nog min of meer in de underground vertoeven. Zijn er plannen om te touren voor het nieuwe album? Tenzij je Darkthrone of Deathspell Omega heet, willen de meeste bands toch de hort op om hun muziek naar de fans te brengen.
Ik beschouw touren niet als een belangrijk aspect van black metal en het meest van de tijd heb ik betere dingen te doen, maar in januari en februari zullen we enkele concerten spelen in Noorwegen en de rest van Europa. De Europese data liggen nog niet vast gebeiteld, maar het zullen er waarschijnlijk vijf à zes zijn.

Hopelijk tot ergens in onze contreien dan!