Op relatief korte tijd wisten drie Nederlandse black metal albums me keihard bij mijn ballen te grijpen. Na Kjeld (“Skym”) en Wederganger (“Halfvergaan ontwaakt”) reeds aan een kruisverhoor onderworpen te hebben, mag ook Fluisteraars niet ontbreken. (JOKKE)
Ave Fluisteraars! Hoewel ik het underground gebeuren op vast voet volg, slagen enkele bands er toch in om aan mijn alziend oog en alhorend oor te ontsnappen, alsook jullie debuutplaat “Dromers”. Vandaar dat “Luwte” mijn eerste kennismaking is met jullie. Zeg eens, wat voor spannends is er allemaal gebeurd tussen de release van jullie debuut en de nieuwe zilverling?
Gegroet Jokke! Toen “Dromers” uit kwam waren we al bezig met de opnames voor “Luwte“. Er werd flink aan de weg getimmerd en ondertussen konden wij alle lovende kritiek over “Dromers” van harte ontvangen. Inmiddels zijn we al weer aan de slag met nieuw materiaal, waarvan we nu nog even niets verklappen.
Hoewel je bij de naam “Fluisteraars” eerder muziek in het akoestische of ambient straatje zou verwachten, spelen jullie wel degelijk een ferme brok black metal. Vanwaar de keuze voor deze intrigerende bandnaam? Omdat ik in jullie muziek heel wat Oost-Europese melancholie type Drudkh terug hoor, vroeg ik me af jullie misschien inspiratie hebben gehaald bij het boek “Fluisteraars – Leven onder Stalin” van Orlando Figes. Dit werk gaat over het leven van Russen, Oekraïners en vele andere volkeren in het Sovjetrijk in de periode van 1917 tot 1953, waarvan het leven in een sfeer van angst verliep.
Fluisteraars was twee jaar voordat dat boek uit kwam al opgericht en heeft dus niets te maken met dit boek. Onze bandnaam komt voort uit onze motivatie om lokale verhalen uit het verleden te ‘fluisteren’ in onze muziek. Fluisteren versta je alleen als je goed luistert. In de eerste plaats maken wij, zoals je zegt ‘een ferme brok black metal’, maar als je goed luistert hoor je meer dan alleen dat.
Met die invloeden van Drudkh en in mindere mate Agalloch vind ik dat jullie een eigen niche hebben gecreëerd in de Nederlandse black metal scene, want er lopen niet veel bands in de Lage Landen rond, die dit soort atmosferische melancholieke black metal spelen. Ook bands als Urfaust, Nihill, Kjeld, Wederganger of Terzij de Horde hebben hun eigen geluid. Is de Nederlandse underground black metal scene aan een heropleving bezig nadat brute death metal bands enkele jaren geleden regeerden?
De huidige scene is de eerste die wij actief mee maken als muzikant. We zijn vrij jong en kunnen daarom deze tijd niet vergelijken met de Nederlandse scene van vroeger. Wat we wel kunnen zeggen is dat jong en oud op dit moment fuseren tot een nieuwe stroming van Nederlandse Black. We zijn bevriend geraakt met de leden van Wederganger en Mondvolland. Onze netwerken zijn samen gekomen. Wij kregen kennis van Kjeld, Laster en Urfaust , waarop zij weer kennis kregen van Galg en Lubbertdas. Iedereen support elkaar en komt naar elkaars show toe. Dit zorgt voor een hechte kring die je best als een opleving zou kunnen beschouwen.
Beide platen zijn verschenen op het Eisenwald label en dat verbaast me in jullie geval niet als ik de andere bands op hun rooster zie (o.a. Agalloch, Alda, Drudkh en Fen). Dit zijn allemaal artiesten waarvan ik wel een bepaalde invloed in jullie geluid terug vind. Hoe zijn jullie bij het label terechtgekomen en zijn jullie tevreden over de samenwerking? Welke bands uit de Eisenwald stal kan je nog aanbevelen?
Het Franse label Cold Void Emanations heeft onze eerste twee demo’s op cassette uitgebracht. Hij heeft Eisenwald benaderd om samen “Dromers” uit te brengen. De eigenaar van Eisenwald brengt alleen muziek waar hij zelf achter staat en dat bevordert onze samenwerking. Het is geweldig om met zo een oprecht persoon in zee te gaan in plaats van met een label dat je gouden bergen belooft en je smerige contractjes aanbiedt. Aurvandil, Stilla, Armagedda, Lik, Lönndom, Whirling, allemaal de moeite waard om te checken!
Door te kiezen om in het Nederlands te schrijven en zingen, zijn de teksten voor Belgen en Nederlanders natuurlijk veel gemakkelijker te verstaan, terwijl anderstalige teksten toch dikwijls een pak abstracter of moeilijker te doorgronden zijn. Vanwaar de keuze om in jullie moedertaal aan de slag te gaan?
In je eigen taal heb je een veel groter vocabulair en kan je dus nauwkeuriger vertelllen wat je écht bedoelt.
De vinylversie van jullie debuut is onderweg en de nieuwe heb ik digitaal beluisterd, waardoor ik nog geen teksten heb kunnen lezen. Hechten jullie veel belang aan de lyrics of beschouw je deze eerder als een noodzakelijk kwaad? Waar haal je inspiratie vandaan en hoe komt zo’n tekst tot stand?
We buigen er met ons drieën over. We leveren allemaal een deel aan en maken het passend op zo’n manier dat we alle drie tevreden zijn. Luwte is ons meest persoonlijke album tot nu toe en de teksten zijn daarom heel belangrijk.
Een reden waarom ik misschien nog niet van jullie band had gehoord, is het feit dat ik noch op jullie Facebookpagina noch op het wereldwijde net, flyers van Fluisteraars shows ben tegengekomen. Podiumvrees of zijn jullie eerder een studioband?
Er is zeker geen sprake van podiumvrees. Elk lid heeft met verschillende bands vaak genoeg op het podium gestaan. Wij zijn een studioband en hebben geen optredens op de planning staan.
Jullie artwork is zowel sober, grauw, duister, mysterieus als abstract. Werken jullie steeds met dezelfde visueel artiest samen? Op de hoes van “Luwte” prijken twee schimmen, maar met de band opereren jullie als trio. Dit vraagt om een extra woordje uitleg.
We doen alles zelf. Schrijven, opnemen, mixen en dus ook het artwork maken. Zanger Bob Mollema is echter de man met het penseel en kan onze ideeën haarfijn uitwerken op papier. De schimmen op de hoes staan niet voor individuele bandleden maar voor ‘’de roerloze gestaltes’’ die alles in het niets omvatten.
Wat staat er in de nabije toekomst nog op jullie planning?
In oktober komt “Luwte” uit op vinyl, daar zitten wij natuurlijk vurig op te wachten! Daarna komt er nog meer moois maar dat is nog even wachten.
