“For kunsten maa vi evig vike“: voor de ene een absoluut meesterwerk der zwarte metalen; voor de ander was het Noorse Kvist die het album in 1996 uitbracht eerder een Satyricon vandunaldi. Het Zwitserse Ateiggär kan je volgens mij wel tot de eerste groep rekenen daar diens debuut-EP “Us d’r Höll chunnt nume Zyt” in 2019, zowel qua stijl als sound, een regelrechte ode aan de Noren leek. Het duo Fauth Temenkeel (zang, gitaar, bas, toetsen) en Fauth Lantav (drums) heeft tussen al hun andere bandbezigheden door (zo zijn de heren ondermeer ook actief met Kvelgeyst, Ungfell, Arkhaaik, Lykhaeon en Dakhma, allemaal leden van het Helvetic Underground Committee), aan een eerste langspeler geschreven die in de vorm van “Tyrannemord” door Eisenwald wereldkundig wordt gemaakt.

Wie de andere muzikale bezigheden van beide heerschappen kent, weet dat de heren heuse geschiedenisfreaks zijn die de nodige research doen zodat er ook tekstueel heel wat geboden wordt. Dat is op dit “Tyrannemord” niet anders want de plaat handelt over de moord op Leo Armenius, de vijfde van zijn naam en heerser van het Byzantijnse rijk, die plaatsvond in de paleiskapel van St. Stephen tijdens de middernachtmis in het jaar 830. De band putte hiervoor inspiratie uit het schrijven van de Duitse dichter en toneelschrijver Andreas Gryphius en biedt op die manier een passende epische en dramatische lyrische onderbouwing van hun muziek.

En die muziek is toch wel wat anders vergeleken met de EP en gaat een paar stappen verder qua muzikale dynamiek, gedetailleerde composities en rijke instrumentatie. Ateiggär klinkt grootser, epischer, overrompelender, bombastischer, filmischer en indringender. En daar hoort ook een vollere, wat properdere, maar daardoor ook wel minder in het oor springende sound bij. Voorts is het aura dat rond de muziek zweeft geïnjecteerd met allerhande religieuze elementen zoals bezwerende koorgezangen, rituele percussie en sacraal getinte melodieën, zonder echter de pseudo-intellectuele occulte toer op te gaan. Fauth Temenkeel imponeert met het breed scala aan vocale klanken zoals screams, diepere growls, semi-cleane geroep en dramatische heldere zang die hij uit zijn strot weet te persen en ook het genuanceerde en gevarieerde drumspel van Fauth Lantav mag niet onvermeld blijven evenals de grote en genereuze bijdrage van de basgitaar die heel wat meer doet dan louter de gitaarlijnen volgen. Hoogtepunten zijn wat mij betreft het van oosterse mystiek doordrongen “Iserni Plag“, het dynamische “Us Lyschegiftig Schlaf verwached” dat heel wat spannende breaks en goede grooves laat horen en de majestueuze negen minuten durende afsluiter “Din Lyb ziert de Altar” waar meerdere Emperoriaanse keyboardlijnen in rondwaren, maar op zich zijn alle composities de moeite waard.

“Tyrannemord” is dan ook duidelijk een met oog voor detail gecomponeerd en kwalitatief erg sterk uitgevoerd debuut dat echter een heel andere invalshoek van Ateiggär’s kijk op (symfonische) black metal laat horen, want de band klinkt hier op alle fronten gepimpt. De wat meer traditionele Kvist-adoratie heeft dan ook plaats geruimd voor een toegankelijkere, modernere en meer trendy aanpak, zonder dat ik de band daarmee van commerciële sell out wil beschuldigen.

JOKKE: 84/100

Ateiggär – Tyrannemord (Eisenwald 2022)
1. De dunkli Ort
2. En stille Feind
3. Iserni Plag
4. Us Lyschegiftig Schlaf verwached
5. Die Nacht droht fyschter mir
6. Chron’ und Tod
7. Din Lyb ziert de Altar