Bennekomse NLBM outfit Fluisteraars komt na het wederom in goede aarde gevallen relaas van onderwijl twee jaar geleden “Gegrepen door de geest der zielsontluiking” op de proppen met het eerste deel van een drieluik getiteld “De Kronieken van het verdwenen kasteel” –  gebaseerd op de rijke historie die het Gelderse dorp Bennekom mag getuigen. Harslo, het fort waar deze eerste EP thematisch op gebaseerd is, ontstond al rond de jaren 400 en speelde een centrale rol in onder andere de Tachtigjarige Oorlog en de Oostenrijkse Successie-Oorlog. In 1922 werd Harslo gesloopt omwille van een gemene mond- en klauwzeerepidemie, vandaag bestaat alleen nog de naam. De heren Mollema en Koops nemen je voor de gelegenheid mee door de diepe spelonken van hun brein tot in de vele voorburchten, kantelen en ridderzalen die Harslo ooit rijk was, en weven als auditieve begeleiding een uitermate voortreffelijke sonische aanval op je zintuigen aan elkaar.  

“De Kronieken van het verdwenen kasteel I: Harslo” bestaat uit amper twee nummers, die samen garant staan voor twaalfeneenhalve minuut van wat misschien wel de beste muziek is die Fluisteraars al heeft weten schrijven – of toch zeker voor wie het linker veld, voorheen voornamelijk bewandeld op voorganger “Bloem”, kan genieten. Er wordt niet in dezelfde mate met noise en ambient geëxperimenteerd als op de langspeler uit 2020, maar toch presenteert het duo hier een eclectische geluidsbrij waarbij allerlei subtiel in de mix gedraaide elektronische elementen de kop opsteken. De hoofdmoot is zonder meer rauwe, melodieuze maar tegelijkertijd brutale black metal, zoals die bijna vanaf de meet te horen is op opener “Dromen van de zon”. Vorte punkriffs daveren met een steeds toenemend tempo voorbij, schelle krijsen versterken de agressieve tumult en de holle klanken van het onophoudelijk mishandelde drumstel maken de boel af. De riffs die gaandeweg opgebouwd worden op “De koning die werd ontdekt tijdens de blootlegging van de nieuwe dimensie” blijven mogelijks nog meer hangen. Eenmaal genoeg luisterbeurten de revue zijn gepasseerd bemerkte ik een zelden ervaren hunkeren naar hun intrede, halverwege het nummer. De intrieste maar rauwe melancholie ligt als een rottend karkas in de zon te blakeren, en de dankbaarheid voor het mogen aanschouwen is volledig de onze. 

Jules: 90/100

Fluisteraars – De kronieken van het verdwenen kasteel I: Harslo (Eisenwald 2023)
1. Dromen van de zon
2. De koning die werd ontdekt tijdens de blootlegging van de nieuwe dimensie