Flagellant

Ekstrophë – Compilation

De beste “split-compilatie“ sinds de vierdelige split met Abigor, Mortuus, Thy Darkened Shade en Nightbringer die vorig jaar via World Terror Committee verscheen, staat ongetwijfeld op naam van deze “Ekstrophë” waarbij zes bands op hun eigen manier hun muzikale interpretatie weergeven op het losmaken van de ziel, geest en het bewustzijn (hier verwijst de aan het oud-Grieks ontleende titel van de compilatie ook naar). De mastering van de plaat was in handen van TT (Abigor) en de zes nummers worden onderling verbonden via ambient-interludes waar Black Majesty and the Temple of Erythran Current voor optekende. Aftrapper van dienst is het Finse Devouring Star dat qua tempo deels verder borduurt op de doom/death insteek van het vorig jaar verschenen “Antihedron“, hoewel er ook wel een versnelling in “Mors invicta” ingebouwd is. Dit nummer, dat een kwaadaardig sfeertje uitstraalt, weet ons echter meer te overtuigen. We kijken dus al uit naar de split met Caecus die later op het jaar zou moeten verschijnen. Na deze goede opener is het de beurt aan het Zweedse Flagellant dat dringend werk moet maken van een opvolger voor het sterke, maar reeds uit 2013 daterende, “Maledictum“. “Great illuminating void awareness” bevalt mij met haar dissonante tonen, repetitief getokkelde gitaarnoten en zwartgallig sfeertje in elk geval. Meer van dat en snel graag! Arfsynd is het eenmansproject van Erik Gärdefors die we ook kennen van o.a. Grift. Het snellere tempo en de schellere sound in combinatie met de hese screams van Erik (die waarschijnlijk niet iedereen zullen bekoren) doen de balans voor het eerst volledig richting black metal doorslaan. We krijgen nog een iele solo te horen alvorens het tempo naar het einde toe zakt en de sfeer somberder wordt wanneer de vervormde vocalen ook een meer proclamerende toon aannemen. De zwartmetalen klanken krijgen middels de bijdrage van het Nederlandse Ibex Angel Order een meer occult karakter. Het snelle en opzwepende “Abrasax rises to be crowned” ligt in het verlengde van het uitstekende debuut “I“, maar de drumsound klinkt me iets te plastiekerig. Het Noorse Dødsengel palmt met het meer dan tien minuten durende “Arcane slumber” het grootste deel van de compilatie in. Hoewel “Interequinox” me niet echt kon bekoren, doet het duo dat nu op een macabere en hallucinerende manier wel. De gevarieerde vocalen, subtiele keyboards, afwisselende tempo’s, ambient-intermezzo’s en repetitieve riffs zijn hier allemaal debet aan. In elk geval de meest experimentele band op deze compilatie. Chalice Of Blood neemt als laatste de honneurs waar en passeerde met haar meest recente EP “Helig helig helig” ook reeds aan ons kritisch oor. Ten opzichte van Dødsengel gaat het hier veel meer rechtlijnig en old school aan toe. Chalice Of Blood klinkt grimmig en ijzig maar ook vertrouwd in de oren. De ambientklanken van Black Majesty and the Temple of Erythran Current krijgen het laatste woord. Drie van de zes bands (Arfsynd, Ibex Angel Order en Chalice Of Blood) werkten in het verleden samen met Daemon Worship Productions, maar nadat het label op mysterieuze wijze van de aardkloot verdween (hoewel er recent precies terug een nieuw teken van leven leek te zijn), hebben ze via deze weg (dank aan Terratur Possessions) toch nieuwe eerste tekenen van leven (of dood) kunnen laten horen. Interessant verzamelwerkje waarbij Cold Poison voor elke bijdrage ook bijpassend artwork aanleverde.

Jokke: 82/100 (Devouring Star: 82/100 – Flagellant: 85/100 – Arfsynd: 75/100 – Ibex Angel Order: 79/100 – Dødsengel: 86/100 – Chalice Of Blood: 84/100)

Ekstrophë – Compilation (Terratur Possessions 2018)
1. Devouring Star – Mors invicta
2. Flagellant – Great illuminating void awareness
3. Arfsynd – Flesh of God
4. Ibex Angel Order – Abrasax rises to be crowned
5. Dødsengel – Arcane slumber
6. Chalice Of Blood – Shimmering

Thy Darkened Shade – Liber lvcifer I: Khem sedjet

Eén blik op de tracklist en titel van het tweede album van het Griekse Thy Darkened Shade en je weet wat voor vlees je in de kuip hebt: orthodoxe black metal (sorry “acausal necrosophic black metal” zoals ze zelf zeggen) waarbij het een gegoochel is met magische formules, occulte boodschappen, en duivelse mantra’s. Bio’s van dergelijke bands (sorry: entiteiten) zijn soms op het lachwekkende af omdat zowat alles verbloemd wordt met occulte grootspraak en kosmisch geneuzel. Spilfiguren van het hellenistische Thy Darkened Shade zijn Semjaza (o.a. Acrimonious) die instaat voor alle snareninstrumentatie en de teksten (sorry: mantra’s), die vocaal gebracht worden door bloedbroeder The A. Op drums worden ze uit de nood geholpen door een zekere H.G, die zich erg goed van zijn taak kwijt. De productie, mix en mastering van “Liber lvcifer I: Khem sedjet” was in handen van knoppentovenaar V. Santura (Dark Fortress, Triptykon) en Stamos Kolliousis. De heldere (hoor die bass!) maar droge sound maakt het maar liefst tachtig minuten lang genieten van de uitgesponnen maar goed in het gehoor liggende occultos black metallos. Vergeleken met andere orthodoxe collega’s zoals Acrimonious, Flagellant of Chaos Invocation klinkt Thy Darkened Shade echter nergens écht gevaarlijk. Het klinkt tamelijk braaf en sfeervol. De songs (sorry: rites) zitten echter wel erg goed ineen en je hoort dat hier getalenteerde muzikanten aan het werk zijn. Geheel volgens het boekje duiken her en der de obligate duivelskoren op. In het afsluitende nummer “Δαήμων Ὁ Φώσφορος” levert  Magus Wampyr Daoloth (Necromantia) nog een vocale bijdrage. Tachtig minuten lijkt een lange rit, maar die is makkelijk te halen door de toegankelijkheid, hoewel het hier absoluut geen commercieel popcorn occultisme betreft.

JOKKE: 80/100

Thy Darkened Shade – Liber lvcifer I: Khem sedjet (World Terror Committee 2014)
1. Holy lvcifer
2. Revival through arcane skins
3. Elixir of azazel
4. Black light of sitra ahra
5. Or she-ein bo mahshavah
6. Nox profunda
7. Drayishn I Ahriman o divan
8. Saatet-ta renaissance
9. Liber lvcifer
10. Deus absconditus
11. Δαήμων Ὁ Φώσφορος

Dysangelium – Leviaxxis

Dysangelium speelt black metal en komt uit Teutonenland. Daar waar dat rond de jaren 2000 niet bepaald een winnende combinatie betekende, bezitten onze Oosterburen momenteel een enorm sterke scene. De mensen achter het tevens Duitse World Terror Committee gaan als echte zwijnen op zoek naar zwart goud in de ondergrond. In deze context bedoel ik dan geen truffels, maar zwartgeblakerde (orthodoxe) ondergrondparels zoals Flagellant, Chaos Invocation en het fenomenale Ascension. Voeg aan dit rijtje geweldenaars gerust ook Dysangelium toe. Deze herrieschoppers zijn sinds 1999 actief en brachten recent met “Leviaxxis” een tweede drie-songs-tellende demo uit, die als voorproefje dient voor het op kerstavond te verschijnen debuut “Thánatos Áskēsis”. Als die plaat even hard gaat knallen als deze demo, blijft er geen spaander heel van het kribbeke van kindeken Jezus en zal hij met zijn blote billen in de drek van den os en den ezel belanden. De dissonante, vaak teringsnelle, riffs vliegen om je horen en frontman Sektarist O gromt, screamt, roept en giert als een tyrannieke bevelhebber. Zijn stijl doet me wat denken aan Aldrahn (Dodheimsgard). “’Til only thy light is left” vonden we ook al in een iets ruwere versie terug op hun eerste demo “Exordium”. De andere twee songs zullen ook op het debuut te horen zijn. Ik pis nu al in mijn broek van blijdschap bij het vernemen dat deze rijzende sterren volgend jaar met hun broeders van Ascension gaan touren en daarbij ook onze hoofdstad aandoen. Brussels shall burn!

JOKKE: 82/100

Dysangelium – Leviaxxis (World Terror Committee 2014)
1. ‘Til only thy light is left
2. Obelisk of the sevencrowned son
3. Chaomega

Flagellant – Maledictum

Recent brachten de Zweedse zelfkastijders Flagellant hun tweede album uit via het Duitse kwaliteitslabel World Terror Committee waar reeds enkele toppers van zwartmetalen doodseskaders onderdak vonden (denk maar aan fantastische acts zoals Ascension, Chaos Invocation, Acherontas, Adustum en Valkyrja). Op “Maledictum” krijgen we een brok donkere op orthodoxe leest geschoeide black metal voorgeschoteld die al bij al gemakkelijk verteerbaar is. Snelheidsrecords worden er hier voor de verandering eens niet verbroken. De onheilige drievuldigheid J – S – E wisselt veelal midtempo stukken met melodisch gitaarwerk (waarin de geest van Dissection meermaals ronddwaalt) af met sporadisch snellere passages waardoor er toch wel een zekere dynamiek in de nummers schuilgaat. Een verstaanbare lage scream die zelfs een beetje de death metal kant opgaat, proclameert de duivelsverzen. Verder hulde aan de bassist, want het  basgeluid is duidelijk hoorbaar doorheen de vrij propere productie, wat bij veel collega’s niet het geval is. In “Domini canes”, “A rebirth in sterility” en “Rousing the serpent” passeren enkele geweldige riffs de revue waarbij het moeilijk weerstaan is om de headbang-modus niet aan te zetten.  Het laatste nummer “Thirteen Cauldrons Boil” verdient nog een speciale vermelding omdat ik eerst van mening was dat dit een cover was. De song wijkt immers sterk af van de rest van het album, want de band geeft hier op een meer old school Bathoriaanse manier van jetje. Op zich horen we op “Maledictum” niets nieuws onder de zon, maar het klinkt wel verdomd lekker. Voor sommigen is het album met ruim 53 minuten misschien net ietsje aan de te lange kant, terwijl ík met een duivelse grijns op mijn tronie de repeatknop toch maar opnieuw indruk.

JOKKE: 85/100

Flagellant – Maledictum (World Terror Committee 2013)

1. From the abyss they shine
2. Towers of silence
3. Necromantic revelations
4. Domini canes
5. A rebirth in sterility
6. Horned shadows rise
7. Rousing the serpent
8. Thirteen cauldrons boil