Recent brachten de Zweedse zelfkastijders Flagellant hun tweede album uit via het Duitse kwaliteitslabel World Terror Committee waar reeds enkele toppers van zwartmetalen doodseskaders onderdak vonden (denk maar aan fantastische acts zoals Ascension, Chaos Invocation, Acherontas, Adustum en Valkyrja). Op “Maledictum” krijgen we een brok donkere op orthodoxe leest geschoeide black metal voorgeschoteld die al bij al gemakkelijk verteerbaar is. Snelheidsrecords worden er hier voor de verandering eens niet verbroken. De onheilige drievuldigheid J – S – E wisselt veelal midtempo stukken met melodisch gitaarwerk (waarin de geest van Dissection meermaals ronddwaalt) af met sporadisch snellere passages waardoor er toch wel een zekere dynamiek in de nummers schuilgaat. Een verstaanbare lage scream die zelfs een beetje de death metal kant opgaat, proclameert de duivelsverzen. Verder hulde aan de bassist, want het  basgeluid is duidelijk hoorbaar doorheen de vrij propere productie, wat bij veel collega’s niet het geval is. In “Domini canes”, “A rebirth in sterility” en “Rousing the serpent” passeren enkele geweldige riffs de revue waarbij het moeilijk weerstaan is om de headbang-modus niet aan te zetten.  Het laatste nummer “Thirteen Cauldrons Boil” verdient nog een speciale vermelding omdat ik eerst van mening was dat dit een cover was. De song wijkt immers sterk af van de rest van het album, want de band geeft hier op een meer old school Bathoriaanse manier van jetje. Op zich horen we op “Maledictum” niets nieuws onder de zon, maar het klinkt wel verdomd lekker. Voor sommigen is het album met ruim 53 minuten misschien net ietsje aan de te lange kant, terwijl ík met een duivelse grijns op mijn tronie de repeatknop toch maar opnieuw indruk.

JOKKE: 85/100

Flagellant – Maledictum (World Terror Committee 2013)

1. From the abyss they shine
2. Towers of silence
3. Necromantic revelations
4. Domini canes
5. A rebirth in sterility
6. Horned shadows rise
7. Rousing the serpent
8. Thirteen cauldrons boil