greve

Greve – Nordarikets strid

Wanneer ik materiaal van de hand van zwartkunsttovenaar Swartadauþuz te horen krijg, waan ik me steevast terug ergens midden jaren negentig. Er zijn maar weinig black metal-muzikanten die zo’n bodemloos vat aan creativiteit zijn en niet op een middelmatige release betrapt kunnen worden. En dat is heel wat als je weet dat deze Zweed al meer dan zestig releases uitpoepte (ja, ik ben ze met mijn telraam in de hand gaan tellen op Metal Archives) met tal van acts waarvan Azelisassath, Bekëth Nexëhmü, Digerdöden, Gnipahålan, Musmahhu, Muvitium, Mystik en Daudadagr de bekendere zijn. In het geval van Greve beroert Swartadauþuz alle snaarinstrumenten en keyboards en wordt hij op zang bijgestaan door Lik waarmee hij tot 2016 bij Bekëth Nexëhmü samenwerkte en de Finse drummer Lima, gekend van o.a. Azaghal en Hautakammio. In 2019 verscheen Greve’s veelbelovende EP “Nidingsdåd utav det Uråldriga” en diens twee songs deden ons volop watertanden naar meer. In de vorm van “Nordarikets strid” volgt gelukkig al snel een volwaardige langspeler die naast een intro en outro – obligaat bij dit type door keyboards voortgedreven zwartmetaal – een cover van een Gnipahålan demosong en een nummer van de EP (“I svarta solens magi“) ook nog vier nieuwe composities bevat. En die zijn opnieuw om van te smullen. Greve’s atmosferische black metal is muziek voor eenzame wolven die bij nachte door duistere wouden trekken om schaapjes van onoplettende herders aan hun tanden te rijgen. Het spectrale klankenpallet dat ons veertig minuten lang betovert, schildert een dromerige en mystieke sterrenpracht op een gitzwart nocturnaal canvas alsof Greve een kosmische sleutel naar lang vervlogen tijden op zak heeft. U snapt de omschrijving ongetwijfeld. Lik’s vocalen beslaan een uitgebreid krijs- en fluisterpallet, gaande van bijtend hoge tot bestiale lage regionen, maar doorgaans produceert hij gortdroge hoge ijselijke screams die voor sommigen misschien een te hoog Donald Duck-gehalte zullen bevatten. Ik vind het in elk geval geweldig evil klinken. De keuze om in de vorm van “Ur nordiskt vrede” een nummer van één van je eigen andere bands te coveren, vind ik wel een tikkeltje vreemd, zeker aangezien deze song veruit de rustigste en meest dromerige is die er op “Nordarikets strid” prijkt. Het zorgt echter wel voor wat afwisseling in Greve’s keizerlijke authentieke en magische black. Dit is pure Nordic black metal art. Het eerste hoogtepunt van 2020 is een feit.

JOKKE: 88/100

Greve – Nordarikets strid (Purity Through Fire 2020)
1. Intro
2. Vid dödens tröskel
3. Nordarikets strid
4. I svarta solens magi
5. Det gamla rikets ruin
6. Ur nordiskt vrede (Gnipahålan cover)
7. Offerbal till gudarna
8. Outro

Tyranni – Baron af avoghetens smärta

Kortelings na de gelijknamige drie songs tellende promotape, vuurt Tyranni de eerste volwaardige langspeler “Baron af avoghetens smärta” (zou iets in de aard van “baron van de pijn van ijdelheid” moeten betekenen) op ons af waarop, naast de drie gekende nummers, nog zes nieuwe composities prijken. Gedurende 55 minuten presteren de heren Förbannelse, Likaska en Svartpest het om gure, koude, Scandinavische black uit lang vervlogen tijden met de sneeuwschop aan te rijken. Tussen al het orthodoxe, occulte en dissonante zwartmetaal door, blijft het soms zo’n verademing om dergelijke goeie ouwegetrouwe black te horen die wordt uitgevoerd op de manier waarop het zo’n 25 jaar geleden allemaal bedoeld was. De ijskoude riffs zijn in staat om ijspegels aan menig hipsterbaard te vormen en doen hun cold brew latte macchiato’s instant bevriezen. Triomfantelijk toetswerk schuurt de meest hoekige kantjes eraf en zorgt voor een spookachtige atmosfeer die je de gitzwarte en godverlaten bossen probeert in te lokken. Wanneer het orgel wordt bovengehaald is de grafstemming compleet. Dat het trio hun plaat heeft ingeblikt in de Afgrundsmysticism studios is overduidelijk. Deze opnamefaciliteiten in het Zweedse Nyköping zijn alom gekend van de illustere heerschappen Swartadauþuz en Sir N. van Ancient Records die hier materiaal vereeuwigden voor hun elvendertig projecten. Liefhebbers van een Bekëth Nexëhmü, Azelisassath, Greve of Gnipahålan kunnen dit trouwens blindelings aanschaffen. Zoals steeds is de sound lekker kil, organisch en ruimte-vullend. Tyranni’s second wave Zweedse black varieert van mid-tempo tot snelle uithalen en nummers als “Döpt i ondsinthet” en “Kittel af tyranni” durven tot respectievelijk negen en veertien minuten uitlopen. Het kraaierig krijswerk klinkt hees en ijl en schuurt lekker door de bijwijlen kosmische grootsheid. “Baron af avoghetens smärta” is een plaat die in het verlengde ligt van Gardsghastr’s “Slit throat requiem” die eerder dit jaar verscheen en een plaats in de top van mijn eindejaarslijst zal opeisen. Voor Tyranni is het nog net iets te vroeg om dat magistrale album het vuur aan de schenen te leggen maar ze zijn wel goed op weg.

JOKKE: 86/100

Tyranni – Baron af avoghetens smärta (New Era Productions 2019)
1. Bespottande åkommor
2. I besvärjelsens namn
3. Avoghetens baron
4. Förbannelsens snara
5. Smutsets vålnad
6. Dödens hand
7. Döpt i ondsinthet
8. Kittel af tyranni
9. Vredgande leda

Greve – Nidingsdåd utav det uråldriga

Van bij het Duitse Purity Through Fire label bereikt ons een eerste ademtocht van Greve, al blijkt het hier meer om een grafadem te gaan. Het gaat om de EP “Nidingsdåd utav det uråldriga” en in het persbericht wordt meteen aangehaald dat ook een full length van het Zweedse project ‘onvermijdelijk’ is. Greve is, hoe kan het ook anders, project nummer zeszeszes van oude bekende Swartadauþuz en komt als zodoende ook in het rijtje ‘Ancient Records projecten’ te staan. Greve keert, net zoals het merendeel van het werk van de bezieler, terug naar de jaren negentig en klinkt opnieuw mystiek, rauw, en melodieus. Gedreven door keyboards wordt een stroom blastbeats naar onze kop geslingerd, waarbij de zang van Lik (die we ook al hoorden bij onder andere Helgedom, Svartrit en Bekëth Nexëhmü) afwisselt tussen zijn gebruikelijke, ijselijke krijsen en gerochel dat verbazingwekkend goed op een doodsreutel lijkt. Van innovatie is bij Greve niet te spreken, maar zoals vanouds speelt Swartadauþuz weer waar hij het best in is: semi-rauwe black metal geschoeid op klassieke Zweedse leest. Zoals vanouds slaagt hij perfect in zijn opzet. Met een mooie afwisseling tussen pure agressie en een weemoedige atmosfeer – uitgewasemd door de lang uitgesponnen riffs – weet onze kompaan ons terug een onderhoudend kwartier no-nonsense svartmetal te verblijden. Greve is in de verste verte niet vernieuwend, maar toont ons aan dat black metal ‘volgens het boekje’ nog steeds een gevoelige snaar kan weten te raken.

CAS: 84/100

Greve – Nidingsdåd utav det Uråldriga (Purity Through Fire 2019)
1. Domedagens renaste profet
2. I svarta solens magi