Your Highness – We zullen altijd een beetje chaos zijn of het zou niet juist aanvoelen

Het Antwerpse Your Highness is één van de rijzende sterren aan het hardere Belgische muziekfirmament. Ze staan gekend voor bruisende en energieke live shows waarbij ze telkens nieuwe zieltjes winnen. Wie moeite doet om eens uit zijn of haar luie zetel te komen en een showtje mee te pikken, kan niet anders dan al eens geconfronteerd te zijn geweest met Your Highness. Tijd om de band eens aan een vragenvuur te onderwerpen. (JOKKE)
Hey jongens, alvast proficiat met jullie nieuwe plaat “City in ruins”! Ik hoor en lees er voornamelijk alleen maar goede reacties over, maar ongetwijfeld zal er links of rechts ook wel al eens een mindere review passeren of kritiek komen. Hoe gaan jullie daar mee om? Houden jullie hier soms rekening mee?
Wij zijn onze eigen grootste criticasters. Het is verfrissend om kritische geluiden uit externe bron te horen…als het constructieve kritiek is tenminste. Daar houden we graag rekening mee. Als het een persoonlijke afrekening wordt houden we daar minder rekening mee. We hebben in een ver verleden bijvoorbeeld eens kritiek gekregen over onze bandnaam die dan typisch Antwerpse arrogantie zou zijn. Maar dat is non-journalistiek over een non-muzikaal onderwerp. De enige arrogantie die we onszelf graag aanmeten is dat we boven zulke verbale diarree staan.

Voor het opnameproces zijn jullie naar MotorMusic in Mechelen getrokken. Hoe verliepen de opnames? Zijn jullie een band die goed voorbereid de studio intrekt of worden er op de moment zelf ook nog nummers geschreven en ingeblikt?
Echt nummers geschreven in de studio hebben we niet gedaan. We hebben tijdens de pre-producties wel met vele ideeën gespeeld, solo’s geschreven en een hoop gefinetuned. We hebben “City in ruins” in een – naar onze normen – recordtempo geschreven en opgenomen. We zijn pas echt beginnen schrijven een tijdje na onze split-release met hedonist rond mei/juni 2014: wat eerder geschreven losse riffs uitbreiden en smeden tot songs, volledig nieuwe nummers schrijven, … We wisten dat we in september 2014 een pre-productie gingen opnemen in MotorMusic, dus het moest vooruit gaan. Omdat het allemaal zeer verse nummers waren die nooit getest werden op live-publiek moesten we die ook naar behoren instuderen tegen de opnames begin november. Gooi daarbij dat we als DIY-band dit hele proces zelf moesten organiseren en managen, dat we ons bier Hoogheid aan het verkopen waren, dat we nog dagjobs, vriendin (en voor Ben kinderen) moesten onderhouden, … Enfin, het was een redelijk intense periode. Dit was te merken aan het feit dat we op termijn meer tegen onze vriendinnen aan het ventileren waren over onze bandleden dan omgekeerd. We waren met andere woorden zo goed voorbereid als we konden, maar we hebben onszelf een ambitieus tijdskader opgelegd. Dat is vragen om problemen tijdens het opnameproces. Your Highness zal altijd een beetje chaos zijn of het zou niet juist voelen. Anderzijds bestaat er niet zoiets als een vlekkeloze opname. Achteraf bekeken zijn we trots op wat we gepresteerd hebben in het gegeven tijdskader en hoe we het hebben kunnen bolwerken. We zijn ook tevreden met het resultaat al zal altijd het gevoel heersen dat we nog beter kunnen. Zoals reeds gezegd, wij zijn onze eigen grootste criticasters.

Tussen jullie debuut “Cults ’n cunts” en de nieuwe plaat ligt een periode van vier jaar waarin jullie weliswaar een EP en een split met Hedonist hebben gereleased. Waarom niet meteen aan een nieuw full album begonnen? Was het de bedoeling om met de EP’s de interesse van platenmaatschappijen op te wekken? Valt daar nog geen nieuws over te melden? Het zou me verbazen dat jullie nog geen interessante aanbiedingen gekregen zouden hebben.
“Cults ’n cunts” hebben we op Hammerheart Records uitgebracht, maar een zeer vruchtbare samenwerking was dit niet. De stap naar onze DIY-principes lag toen terug voor de hand. Het plan was om een EP op te nemen en dan een full album. Kort nadat de “Blue devils” EP werd uitgebracht kwam Hedonist met het idee om een split uit te brengen. Drie maanden nadien zaten we al aan de pre-productie van de split met niets meer dan twee zeer ruwe nummers en een riff. Die riff is uiteindelijk uitgegroeid tot “Black moon rising” en heeft ons airplay bezorgd op Studio Brussel. Dit alles illustreert hoe plannen er maar zijn om aangepast te worden en hoe moeilijk Your Highness een goed idee kan weigeren ook al leggen we onszelf daarmee extra druk op. De bedoeling was dus niet om rechtstreeks interesse op te wekken van platenlabels, het was gewoon iets wat we wilden doen. Interesse wekken van platenlabels is trouwens een foutieve invalshoek om platen te schrijven. Je geraakt alleen maar meer vervreemd van jezelf als band op die manier. Dat gezegd zijnde zijn we niet afkerig van een samenwerking met een label dat onze muziek en manier van werken begrijpt. We zijn al gecontacteerd geweest, maar voorlopig is er nog niets constructiefs uit de bus gekomen.

Jullie dragen als band het DIY-principe hoog in het vaandel. Voor live shows werken jullie reeds enkele tijd samen met het gerespecteerde RuffStuff, maar het artwork e.d. nemen jullie zelf voor jullie rekening. Hier kruipt dan ook heel wat vrije tijd in vermoed ik? Hoe combineren jullie dat met jullie werk, gezinnen en andere bands waar jullie deel van uitmaken?
Ben is grafisch ontwerper en Jo is zelfstandig tattoo-artist. Samen zijn zij verantwoordelijk voor alles wat grafisch is. De albumcovers worden ontworpen door Jo die Ben dan op zijn beurt van een lay-out verzorgt. Alle ontwerpen qua logo’s, shirts, posters, etiketten voor ons bier, etc.  worden door Ben gedaan. Hier kruipt ongelooflijk veel werk in en eerlijk gezegd weten we zelf niet hoe we het allemaal klaarspelen. Dat geldt immers ook voor alle andere taken binnen Your Highness: agendabeheer, productie, boekhouding, media, etc. Iedereen heeft zo zijn eigen taak binnen Your Highness. Bookings hebben we wel uit handen moeten geven aan RuffStuff Bookings en daar hebben we nog geen seconde spijt van gehad. Af en toe organiseren we zelf nog een show die we de moeite vinden…for ol’ time sake. Zondag 30 augustus organiseren we bijvoorbeeld iets speciaals in het Antwerpse waar we voorlopig nog niet veel over kunnen lossen. Onze jobs zijn relatief flexibel en thuis is er begrip voor een atypische levensstijl van een DIY-muzikant. Qua bands speelt enkel Jorn in Bark en in Bulls On Parade. Voorlopig is de balans dus nog in orde. We hebben echter wel de ambitie om intensiever het buitenland te veroveren. We zullen allicht in de toekomst nog eens moeten evalueren of de balans in orde is.

Voor de regie van de aanstekelijke videoclip voor “Desertkater” wisten jullie niemand minder dan Philippe Geubels te strikken. Hoe zijn jullie bij hem terecht gekomen? Ik wist zelfs niet dat die zich bezig hield met het regisseren van video clips. Of heeft hij die microbe te pakken gekregen van Erik Van Looy misschien? Als extra promo tool kan dit wel gelden natuurlijk, want dit nieuwtje werd door menig krant opgepikt en ook op TV (Café Corsari) kwam dit ter sprake in een interview met de komiek. Waarnaar verwijst de songtitel van het nummer overigens?
“Desertkater”  is de enige werktitel die we hebben gehouden. Het heeft geen enkele betekenis buiten het feit dat de hoofd-riff een desert-feel had en we een kater hadden toen we het schreven. Ben schrijft de teksten en bepaalt daarmee uiteraard de titels. Maar de werktitel “Desertkater” wilde hij niet veranderen en de rest heeft hem daarin niet tegengesproken. Philippe Geubels is één van de vele vrienden van de band die zich belangeloos heeft ingezet voor Your Highness. We besparen u de waslijst van deze zotten die nauw aan het hart van Your Highness liggen. Het verhaal is vrij eenvoudig: in de late uren op café worden de beste ideeën gesmeed. Wij waren ideeën aan het opperen voor een clip en Philippe stelde voor om de regie voor zich te nemen. Hij wou zelf eens aan de andere kant van de camera staan. Of hij nu de microbe heeft te pakken zou je aan hem moeten vragen. Volgens ons was het gewoon een leuke ervaring voor hem. En voor ons zeker ook. Wim Adriaenssens (camera), Bo Molderez (gripping), Manu Styleman (productie) en Helena Overlaet-Michiels (montage) zijn een kleine greep uit de lijst van zotten die hun werk belangeloos inzetten voor onze bescheiden band. Philippe nam op zijn beurt vrienden uit Woestijnvis onder de arm die op hun beurt de hulp inriepen van anderen, etc. Het resultaat was een professionele crew die voor een vriendenprijs een clip voor Your Highness draaiden. Een indrukwekkende ervaring to say the least. De extra promo die Philippe genereert omwille van zijn status als bekende komiek is mooi meegenomen, maar in feite bijzaak. Het proces en het uiteindelijke product staan centraal.

Jullie sound is een smeltkroes van rock, stoner, metal, sludge en blues. Situeert jullie persoonlijke muzieksmaak zich ook in deze (sub)genres of luisteren jullie ook naar extremere of toegankelijkere bands? Wie zijn zoal jullie favorieten?
Zeer algemeen gesteld komen Jean, Bart en Ben vanuit een punk-achtergrond waarin bijvoorbeeld Propagandhi een gemeenschappelijke deler is en Jo en Jorn vanuit een metal-achtergrond waarin bijvoorbeeld Pantera een gemeenschappelijke deler is. Een kleine greep uit de waslijst van bands die ons muzikaal beïnvloed hebben toen we echt jong waren. Bands die we tegenwoordig in de tourbus opleggen zijn bijvoorbeeld High On Fire, Red Fang, The Sword, Torche,…en een hoop andere genres die niet altijd door alle leden van de band gesmaakt worden. Ben zet bijvoorbeeld wat meer hip-hop op, Jo een extreme band, Jean een foorschijf, Bart wat kleinkunst, Jorn wat country.

Ik heb jullie enkele jaren geleden voor de eerste keer live gezien als support voor Rosetta in Knokke, als ik me niet vergis. Hoewel het potentieel toen al zichtbaar was, was ik in die periode nog niet zo overtuigd van jullie shows en platen. De afgelopen jaren zijn jullie echter een enorm sterke en goed op elkaar ingespeelde live band geworden die de vlam voortdurend in de pan zet. Jullie hebben de voorbije jaren dan ook regelmatig menig podium onveilig gemaakt. Echter nooit bang geweest voor een overkill aan Your Highness op de Vlaamse podia?
We zijn eerder bang voor een overkill op podia rond Groot-Antwerpen. We hebben nog steeds het gevoel dat we Oost- en West-Vlaanderen, Limburg, Vlaams-Brabant, de Kempen en natuurlijk Wallonië nog wat meer moeten veroveren wat België betreft. We hebben moeite om nee te zeggen tegen de vele leuke evenementen die binnen en rond Antwerp Music City worden georganiseerd. We zijn dan ook ergens met onze navelstreng verbonden met deze scene. Het probleem is echter dat deze events vaak in buurt van Antwerpen worden georganiseerd. We moeten er inderdaad over waken dat onze thuisbasis niet YH-moe wordt. Makkelijker gezegd dan gedaan als er coole events op onze maat als Rodeofest, Antwerp Metal Fest, Rampjam, Koelbox Open Air en vele meer worden georganiseerd.

Als jullie in Groot-Antwerpen spelen gaat het dak er regelmatig af. Is de respons verder van huis even goed? Ik was getuige van jullie passage op Roadburn waar jullie aan de reacties te zien ook goed gesmaakt werden. Jullie hebben echter ook een mini-tourtje in Spanje gedaan met de makkers van Black Swarm. Hoe was het daar? Kennen ze Your Highness daar al een beetje?
Alles hangt af van de setting. Een omgeving als Roadburn staat heel open voor het soort muziek dat wij spelen. Dan is het gewoon binnenkoppen. Spanje was niet nieuw voor ons. In de herfst van 2012 hebben we daar al eens getoerd met shows in o.a. Madrid en Benicarlo als memorabele ervaringen. De contacten die we toen gelegd hebben we dan gebruikt om die tour nog eens losjes over te doen. Dat onze maten van Black Swarm mee op de baan gingen maakte de tour des te plezanter…alsook schever.

Door de talrijke shows die jullie al op jullie palmares hebben staan, moeten er ongetwijfeld ook leuke anekdotes te vertellen zijn. Verblijd onze lezers eens met een straffe of sappige road story?
Wij zijn geen Mötley Crüe-kinda band. De meeste avonden na een show ontsporen wel, maar dan in de zin van een zware avond op café met de maten: compleet onzinnig voor derden…tenzij je er bij was. Een letterlijk sappige avond was een show in PopEi in Eindhoven. Naast de venue werd een chili-festival gehouden. Het soort festival waarvan mensen na een chiliburger-eetcontest per ambulance weggevoerd moesten worden. Zo ver is het bij ons niet gekomen, maar wij zijn daar wel na de show met een misplaatste dronken overmoed binnen gewandeld en al wenend met onze tong tegen de grond naar buiten gekropen. Eén iemand van de crew heeft zo’n goedje, dat 400 x zo straf als tabasco was, in zijn oog gekregen waardoor zijn schedel in brand stond. We hadden er niet beter op gevonden om op YouTube te kijken of dat kwaad kon. Na het bekijken van filmpjes waarin Indiase vrouwen het wereldrecord om-ter-meest-pikantste-pepers-ter-wereld-in-ogen-wrijven-binnen-de-minuut probeerden te breken, besloten we dat hij niet zo flauw moest doen.
Als ik de infrastructuur van Nederlandse concertzalen vergelijk met die in België, moet ik steevast toegeven dat onze Noorderburen op dat vlak toch wel een streepje voor staan op ons. Hoewel er in Vlaanderen ook veel deftige culturele centra staan, moet je als Belgische band toch dikwijls in schijtholen gaan spelen en negeren ze het zwaardere werk toch voor een groot stuk vind ik. Wat is jullie mening hierover?
Het is waar dat Nederland in het verleden beter ondersteund werd op vlak van cultuur. Al is dat binnen het rechtse klimaat dat sinds enkele jaren over Europa waait wel al aan het veranderen. Niettegenstaande kijken wij toch met trots naar onze Belgische concertzalen: Trix, Ancienne Belgique, Vooruit, Muziekodroom, De Kreun bijvoorbeeld zijn stuk voor stuk gerenommeerde venues, zoniet legendarisch. Ook kleinere concertzalen als Nijdrop, Kavka, Charlatan, De Klinker, Magasin 4, Sojo en nog vele andere zijn karaktervolle zalen met een goede programmatie. En dan hebben we nog niets gezegd over de echte kleine venues waar het onderscheid tussen band en publiek het kleinst is: Antwerp Music City, Venue 219, Kinky Star, DNA, De Witte Non, etc. Your Highness zal altijd een voorliefde hebben voor de kleine venue waarin je jezelf als band niet kan wegsteken achter een productie en je het alleen moet hebben van je muziek en prestatie op het podium. Wij schatten de Belgische podia dus positief in. We zien wel dat Nederlandse zalen qua infrastructuur vaak ingenieus en efficiënt in elkaar zitten. Zie maar bijvoorbeeld naar de Melkweg in Amsterdam of het Burgerweeshuis in Deventer. Daar kunnen we bijvoorbeeld nog iets van leren. Ook qua programmatie mogen we niet klagen. Het zwaardere werk wordt naar ons aanvoelen niet gemarginaliseerd. Het heeft een plaats gekregen op de grote festivals (Rock Werchter dat heel zijn ziel aan de commercie heeft verkocht buiten beschouwing gelaten), op de radio, etc. En dan spreken we niet over de hypercommerciële metalbands. Ook de kleinere bands krijgen speelkansen. Wij kregen dit jaar immers een plek op Pukkelpop bijvoorbeeld. Maar daarvoor hebben we zelf natuurlijk ook hard gewerkt en tegelijkertijd stevig geleund op een scene die niet verwacht dat derden de muziek gaan promoten die zij willen horen. In die zin zijn we ergens blij dat na de commerciële nu-metal periode het zwaardere werk even een soort van loutering – weg van de mainstream – heeft ondergaan. De focus ligt sindsdien meer op inhoud en authenticiteit. Je merkt ook hoe metal in de volksmond minder wordt gereduceerd tot de folkloristische variant er van. Er is een hernieuwde interesse in de complexiteit, authenticiteit en gelaagdheid van het genre. In onze ogen was het dus niet over de hele lijn een slechte zaak dat de majors het zwaardere genre wat links lieten liggen. Gooi daar nog eens bij dat je in een omgeving en een tijd leeft waarin burgemeesters alternatieve kunstculturen actief proberen terug te dringen naar de periferie zodat het centrum vrij blijft voor de gegoede middenstand en je krijgt vruchtbare grond voor een grassroots tegenbeweging. Het schept op zijn minst het doel om vechten voor een plek om te organiseren en te spelen, dat op zijn beurt mensen samenbrengt van verschillende strekkingen binnen het zwaardere genre. En zelfs dat beeld waarin de undergroundscene in oorlog is met de mainstream willen we wat nuanceren. Het feit dat bands als Bliksem, Toxic Shock, King Hiss, Brutus en vele anderen hun weg naar de A-festivals vinden bewijst toch ergens wel dat men niet helemaal doof is voor het ondergrondse of zwaardere werk. Ter afronding, de verhouding tussen mainstream en underground zit relatief in balans: ze geven elkaar een reden om te bestaan en zijn nog on speaking terms.

Ik veronderstel dat de rest van 2015 nog volop in het teken van promotie van “City in ruins” staat of wordt er ondertussen toch ook alweer aan nieuw materiaal gewerkt?
2015 staat inderdaad in het teken van onze laatste plaat te promoten. Ondertussen hebben we wel de kans van Trix gekregen om “Artist in Residence” te worden. Sinds maart zijn we dan ook actief gaan samenwerken met Trix. Eén van de projecten heet “Walk This Way” o.l.v. onze partners-in-crime Toxic Shock, tevens ook Artist in Residence. Het is een ode aan de cross-over tussen twee werelden die voor de hit weinig met elkaar te maken hadden. Ook Your Highness gaat die hulde proberen te brengen door samen te werken met een MC. Maar we zitten nog maar in de beginfase. Daarnaast hebben we persoonlijk nog een project in ons hoofd, maar daar kunnen of willen we nog niet te veel over zeggen wegens te onrijp. Maar het is duidelijk dat Your Highness zich weer heeft laten rollen in een nieuw creatief proces…en dat blijken we graag zo te hebben. Just when I thought I was out, they pull me back in…