We hebben het Antwerpse Ihloosuhree al een paar keer live aan het werk gezien en waren telkenmale onder de indruk van wat deze (vrij nieuwe) black metal band ons vanop de bühne liet horen. Op 18 mei verschijnt debuutplaat “Analysis paralysis” via Babylon Doom Cult Records waarop het gezelschap veelbelovend uit de hoek komt. Een gesprek met Ihloosuhree drong zich op. (JOKKE)

Ihloosuhree 1

Met zo’n mysterieuze bandnaam valt de openingsvraag niet te vermijden. Welke betekenis schuilt er achter het woord “Ihloosuhree”?
Ihloosuhree lijkt op het eerste gezicht moeilijk uit te spreken, maar het is gewoon de fonetische schrijfwijze van “illusory“, een Engels adjectief voor iets dat denkbeeldig, bedrieglijk of imaginair is en dus een illusie veroorzaakt. Velen, onder wie tot op heden zelfs sommige bandleden, slagen er niet in het uit te spreken zoals het bedoeld is. Iets wat ik ondertussen eerder amusant dan irritant vind. De cirkel is rond.

Ik dacht eerlijk gezegd dat jullie een vrij nieuwe band waren, maar Metal Archives vertelt me dat Ihloosuhree toch al sinds 2011 bestaat. Is de samenstelling van de band in tussentijd gewijzigd?
Klopt, ik (keel) en de gitarist hebben de band opgericht in 2011, met het idee aan een gelaagd studioproject te werken. Na twee jaar schrijven, en een sessiedrummer voor de opnames ingehuurd te hebben, kwam onze eerste demo tot stand. Nadien hadden we beiden het verlangen om een echte band op te richten waarbij alles in één keer gespeeld en vooral sterker gevoeld kon worden. Het heeft even geduurd eer we daarvoor de gepaste muzikanten vonden, met de juiste mindset en een chemistry die werkt. Een drummer hadden we redelijk snel. Een tweede gitarist ging wat stroever en moesten we laten gaan. Ook een passende bassist lukte niet van de eerste keer. Uiteraard veranderde dat alles behoorlijk wat aan Ihloosuhree.

Tenzij ik me vergis, zijn jullie vorig jaar pas begonnen met het spelen van concerten, nietwaar?
Wel, ons eerste optreden dateert toch al van 5 april 2016. Dat was met Addaura en Antlers in de Antwerpse Music City. Buiten de straplock van de gitaar die loskwam, is die ontmaagding vrij goed verlopen. We hebben het podium ondertussen ook al mogen delen met Infinity, Hetroertzen, Dødheimsgard, Wildernessking en Solbrud. Onze vijf concerten hebben we te danken aan de steun van Ondergronds, voor wie wij onze hoeden afdoen.

Hoewel jullie tronies live niet achter kappen of een laag corpse paint verscholen zitten en het bijgevolg niet al te moeilijk is om jullie identiteit op te zoeken, verkiezen jullie toch om heel weinig info over de band en haar leden naar buiten te brengen. Vanwaar die keuze?
De Mgła-achtige kappen zijn tegenwoordig zowat de corpse paint van de jaren ’90 geworden, waarmee ik niet wil zeggen dat een nieuwe band niet nog steeds met een van beide kan wegkomen. Wij zijn daar gewoon niet één van. Het zou niet juist, fake en zelfs belachelijk aanvoelen mochten we daarmee beginnen. We laten dus het verkleedfeestje aan ons voorbijgaan. We houden het bij een donkere show met liefst een minimale belichting. In Ihloosuhree is geen plaats voor persoonlijke aandacht, ondanks het feit dat ieders bijdrage even belangrijk is. Ihloosuhree zou één identiteit moeten zijn. De focus ligt op de muziek zelf, niet op de individuen. Maar als het zo belangrijk is wie we zijn, dan kan je inderdaad altijd onze lelijke snuiten live bewonderen.

In 2013 hebben jullie ook al een demo uitgebracht. Valt “Collapsing truths & absurd transformations” nog ergens te beluisteren en is er een groot verschil met wat we te horen krijgen op “Analysis paralysis”?
Die demo is verleden tijd en heeft muzikaal zo goed als niets met “Analysis paralysis” te maken. Om die reden hou ik hem in het duister. In die tijd vertrok alles vanuit de riffs. Op sommige momenten ontstonden er zelfs drie gitaarlijnen of twee baslijnen tegelijkertijd, zonder dat er nog maar één drumbeat bestond. Toen waren we een tweemansstudioproject, nu zijn we echt een band die bestaat uit vier leden met elk hun eigen inbreng.

Is jullie debuut langspeler “Analysis paralysis” gemakkelijk tot stand gekomen? Door het technisch en druk karakter van de muziek, lijkt het me niet evident al jammend songs te schrijven.
Nee, het was echt wel een zoektocht die de nodige frustratie met zich meebracht. De plaat is een combinatie van twee werkwijzen. Sommige nummers hebben nog wat oude stuiptrekkingen, waarmee ik bedoel dat de gitarist daar vooral het trekpaard is. De nieuwere nummers zijn toch wel meer tot stand gekomen uit spontane jamsessies, waarna ieder achteraf zijn lijnen nog finetunet of zelfs verandert. We hebben zelden een vooropgesteld plan, idee of richting waar we naartoe willen werken. En als we dat proberen, dan faalt het ook gewoon en eindigen we toch met iets anders. Het moment zelf beslist meestal de skeletbouw.

Ihloosuhree 3

Is er een thema of groter geheel dat de nummers op “Analysis paralysis” verbindt
De thematiek is vaak nihilistisch getint, als het gaat over de totale nutteloosheid en tijdelijkheid van alles. Anderzijds betreft het ook de fragiliteit en het ineenstorten van realiteiten, waarheden en overtuigingen. Dat kan enorm veel vormen aannemen en is nu misschien wat abstract. De teksten zitten bij de plaat en zijn redelijk duidelijk. Ze bestaan zeker niet uit onverstaanbaar, wetenschappelijk vakjargon.

Voor de songtitels hanteren jullie zowel Engels, Frans als Nederlands. Zijn de teksten ook in de taal van de songtitel en vanwaar deze keuze voor verschillende talen?
“Rite de passage” en “Lichaam en geest” zijn beide in het Nederlands. Al de rest is in het Engels. Sommige woorden verliezen hun gevoel als je ze vertaalt naar het Engels. Nederlands en Engels zijn onze twee beste talen en soms werkt de ene beter voor iets dan de andere. Onze muziek en teksten worden tevens ook volledig los van elkaar en vaak in een andere periode gecreëerd.

Het nummer “21st century irrationality” wordt ingeluid middels een sample over zelfmoord. Wat is de relatie tussen het nummer en dit geluidsfragment? Hoe kijken jullie naar zelfdoding?
Zelfmoord is geen thema dat we rechtstreeks aankaarten. In een notendop: het geluidsfragment is een samenraapsel uit de initiatietapes die Marshall Applewhite, leider van de christelijk ufosekte “Heaven’s Gate”, uitbracht. Hij heeft samen met 39 gelovigen zelfmoord gepleegd vanuit de idee dat de aarde gerecycleerd zou worden. Ons lichaam zou slechts een voertuig zijn voor onze ziel die enkel op die manier door een ufo zou worden opgepikt om “the level above human” te kunnen bereiken. Dat idee is voor 99,9% van de bevolking op deze aardkloot absoluut gestoorde waanzin. Maar wat de 21ste-eeuwse dag van vandaag wel nog steeds aanvaard en blijkbaar gerespecteerd moet worden, zijn de leven-na-de-doodtheorieën van de abrahamitische religies die nog steeds percentueel gezien door enorm veel mensen effectief geloofd worden. Ik vind dat even gestoord als de opvattingen van “Heaven’s Gate”. De ontkenning van de definitieve dood moet altijd bestreden worden.

In mijn review schreef ik dat jullie invloeden er niet vingerdik opliggen, wat absoluut een pluspunt is. Zijn er bands die jullie met Ihloosuhree als voorbeeld nemen en waarvan er invloeden doorsijpelen in jullie sound?
Ieder individueel heeft zijn eigen favorieten, die niet per definitie gedeeld worden onderling, en dat zal ongetwijfeld de muziek op een of andere manier beïnvloeden. Het is zeker niet zo dat we samen een groot voorbeeld hebben dat we willen nabootsen. Om er een paar op te noemen: de gitarist en ik delen een Pink Floyd-passie. Op vlak van black metal hou ik enorm van bands zoals Skáphe en Misþyrming. Onze drummer is weg van oude Blut Aus Nord, Aluk Todolo en Chaos Echœs. De bassist luistert dan weer naar Town Portal en Saetia. Maar op welke manier dat Ihloosuhree precies beïnvloedt, is nog maar de vraag.

Ik gaf verder ook aan dat het lijkt alsof jullie nog wat zoekende zijn. Kunnen jullie je hierin vinden? Zijn jullie al nieuwe nummers aan het schrijven en zo ja, laten deze nieuwe invalshoeken horen?
Jazeker. Dat heeft opnieuw te maken met de verschillende werkwijzen, denk ik. Dat vinden we nu echter niet meer. Hou er ook rekening mee dat de plaat begin februari 2017 opgenomen werd. Dat lijkt voor ons echt al een hele tijd geleden. We hebben momenteel drie nieuwe nummers die zo goed als af zijn. Minder technisch, meer gevoel, harder, meer samenhang, beter.

“Analysis paralysis” wordt op vinyl uitgebracht door Babylon Doom Cult Records. Was het moeilijk om Jo te overtuigen om een debuut meteen op vinyl uit te brengen?
Wel, Jo runt geen liefdadigheidsfonds. Als hij het niet goed vindt, dan brengt hij het niet uit. Simpel. Het is niet omdat je het met elkaar kan vinden in de scene, dat hij ineens ook je plaat uitbrengt. Maar, hij wist dat we bezig waren. We hebben hem weleens uitgenodigd op een repetitie. Hij heeft ons meermaals live gezien, maar pas na het horen van de opnames heeft hij zijn finale zegen gegeven waarmee we uiteraard extreem blij en vereerd zijn.

Zal de release ook nog op andere geluidsdragers uitgebracht worden?
Nee, dat zie ik niet snel gebeuren. Ik zie het nut er ook niet van in. We willen vooral vooruit.

Hebben jullie nog veel optredens op de planning staan om “Analysis paralysis” te promoten?
Er staat in juni nog wel iets op de agenda waarover we momenteel nog niet veel kunnen zeggen.