Liefhebbers van occulte black doorspekt met dissonante invloeden hebben ongetwijfeld Lunar Mantra reeds op de radar staan nadat de Schotten in 2015 de veelbelovende EP “Genesis” op de mensheid loslieten. Op de “Drolṃā“-single uit 2017 na was het wachten op nieuw materiaal dat nu eindelijk in de vorm van “Psychosomatika” gepresenteerd wordt. Spijtig genoeg opnieuw een EP hoor ik u denken, maar de kwaliteit van de drie nummers is bovengemiddeld en met een speelduur van een half uur zullen we bijgevolg maar niet te veel klagen. Muzikaal gezien ademt Lunar Mantra overduidelijk black metal uit, maar de zang van Exortivm, die tevens als gitarist, percussionist en ambient-ist actief is, klinkt vrij diep en voorziet de occulte brok zwartmetaal van een doodsmetalen randje. Mysterieuze rituele ambient-klanken geproduceerd middels gonggeschal, allerlei percussie- en exotische snaarinstrumenten, keelgezangen en vrouwelijke bezwerende vocalen zetten twaalf minuten lang de toon in “Aghora“, een compositie die perfect als soundtrack zou kunnen dienen voor één of andere midden-oosterse filmprent of serie. In de metalen passages valt de invloed van de IJslandse grootmeester Svartidauði niet te ontkennen – luister maar eens naar de start van het hieronder te beluisteren “Azothic pyres” – hoewel Lunar Mantra’s sound net wat minder volgepropt zit. Het gebrek aan originaliteit en een eigen smoelwerk is dan ook meteen de enige kanttekening die ik bij “Psychosomatika” kan plaatsen. Maar het muzikaal vakmanschap, de dynamische en goed geschreven pakkende nummers die toch telkenmale negen à twaalf minuten duren en de heldere productie met voldoende ruimte voor de basgitaar, maken dat dit viertal toch een heel stuk boven de middenmoot uitstijgt.

JOKKE: 85/100

Lunar Mantra – Psychosomatika (Invictus Productions 2020)
1. Nexicthon
2. Azothic pyres
3. Aghora