Als alles goed gaat, brengt Vendetta Records op 12 mei de nieuwe tweede plaat “Ofte jeg drømmer mig død” van het Deense éénmansproject Afsky uit. Naar aanleiding van die release had ik een babbel met mastermind Ole Pedersen Luk over de staat waarin de wereld zich bevindt, liefdesgedichten en tekstuele inspiratie. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Dag Ole, hoe gaat het met jou in deze vreemde tijden van Covid19? Worden Afsky activiteiten op één of andere manier getroffen door deze pandemie?
Het is inderdaad een bizarre wereld waar we in leven momenteel, maar ik ben OK, bedankt om te vragen. En zoals de meme zegt: “I wish it were zombies!” De release van “Ofte jeg drømmer mig død” staat gepland voor 12 mei, dus het is nog even bang afwachten want er kan nog veel gebeuren in tussentijd, maar ik ben bang dat dit gedoe nog niet snel zal overwaaien.

Na menig luisterbeurt kan ik zeggen dat “Ofte jeg drømmer mig død” een erg goede opvolger is geworden voor je debuut “Sorg” uit 2018. Misschien dat er iets minder échte folkinvoeden aanwezig zijn, maar voor de rest is de mix van atmosferische traditionele black metal en doom nog steeds intact. Vind jij dat er als componist een verschil in gevoel tussen de twee platen is?
Alvast bedankt voor het compliment! Ik heb hier op deze manier nog niet over nagedacht eigenlijk, maar misschien bevond ik me in een meer droevige gemoedstoestand toen ik “Sorg” schreef. Het algemeen gevoel dat ik ervaar tijdens het componeren en vooral wanneer ik de vocalen opneem, is als een soort van trance. Daarom ook dat veel zangopnames op mijn platen de eerste takes zijn, want die bevatten meestal de meeste ruwheid.

Zonder het label DSBM op je muziek te willen plakken, is het duidelijk dat de sound van Afsky gevoelens als verlies, drevigheid, eenzaamheid en troosteloosheid uitstralen. Is dit een reflectie van hoe je je in het dagelijks leven voelt of eerder een gemoedstoestand die je opzoekt tijdens het schrijven?
Ik ben eigenlijk een vrij opgewekt persoon over ’t algemeen. Ik hou ervan om buiten te zijn en nieuwe dingen te ontdekken. Ik ben blij dat ik platen kan verkopen en shows mag spelen. Ik klaag niet. Maar natuurlijk ben ik, net zoals elke andere persoon die bij zijn normaal verstand is, ongerust over de staat van de aarde, het milieu en de regeringen wereldwijd. Veel van mijn kwaadheid komt voort uit frustraties die ik heb aangaande de vernietiging van de natuur die ik rondom mij zie en de rijkdom die sommigen belangrijker lijken te vinden dan mensenlevens. Er zullen wel meer mensen zijn die hier ook kwaad van worden, maar het is erg moeilijk dit te veranderen of er iets aan te doen.

In de outro van het laatste nummer horen we een droevig stukje akoestische gitaar vergezeld van een sample van een regenbui, maar we merken ook een tsjirpend vogeltje op. Zou dit een teken kunnen zijn dat er, ondanks de malaise, een lichtje aan het eind van de tunnel schijnt? Of ben je pessimistisch over de algemene toestand van de aarde en de mensheid?
Je voelde dit vrij goed aan moet ik zeggen! Het toevoegen van de vogelgeluiden en het doen stoppen van de regen vormen inderdaad een teken van hoop. In de tekst van H.C. Anderesen die werd gebruikt in dit nummer, vertelt hij over de plaats waar hij begraven wil worden als hij gestorven is. Een mooie plaats dicht bij de oceaan waar kinderen zullen spelen op zijn graf. Dit laatste stukje van de frase van de spelende kinderen heb ik echter uit de tekst gelaten omdat ik een eerste take gebruikte waarbij ik die zinsregel niet in de zang kreeg ingepast.
Ook in het einde van de tekst van “tyende Sang” weerklinkt er een positieve noot. Dit nummer handelt over de opkomst van de boeren en knechten die uiteindelijk extra rechten kregen in 1917. Het nummer is geschreven als een hymne aan hen en gaat over het samenhorigheidsgevoel en vechten en terugnemen van wat van jou was. De laatste zinnen gaan min of meer als volgt: “Then finally, happy we can plow our land, when we are freed from our poorly lives, the thousand years night of enslavement.”
Dus eigenlijk hebben veel nummers een “happy ending” ook al handelen ze over de strijd tegen onderdrukking en de dood. Maar toch ben ik vrij pessimistisch. De mensen die over de hoedanigheid beschikken om iets aan deze wantoestanden te doen, lijken er niet van wakker te liggen. De verliezers zijn de derdewereldlanden, de natuur en de wilde dieren. Het is triestig om ernaar te kijken.

Kan je ook van party muziek of opgewekte deuntjes genieten?
Natuurlijk, ik luister naar veel verschillende muziekstijlen als de setting zich ertoe leent. Ik ben niet kieskeurig aangaande stijlen of genres, enkel wanneer het om slechte muziek en slecht geschreven nummers gaat. De meeste inspiratie krijg ik eigenlijk van andere muziekstijlen dan metal.

Tekstuele inspiratie vond je – zoals reeds aangekaart – in oude Deense gedichten en teksten van schrijvers als H.C. Andersen, Jeppe Aakjær en Emil Aarestrup. Gebruikte je volledige teksten en gedichten of enkel stukken die je aanvulde met eigen schrijfselen?
Voor het grootste deel gebruikte ik volledige teksten. Het vers voor “Altid veltilfreds” en “Bondeplage” was in de originele tekst wel drie tot vijf keer langer, dus hier moest ik in knippen. In “Imperia” en “Tyende sang” liet ik er slechts enkele lijnen uit. De andere twee nummers hebben een kortere tekst en werden in hun geheel gezongen.

Wat trekt je zo aan in poezie?
Vooral de oude woordenschat en grammatica die vandaag de dag niet meer gebruikt worden. De manier waarop men vroeger zinnen formuleerde klonk zo veel mooier dan nu.

De teksten van het laatste nummer “Angst” zijn gebaseerd op het werk van Emil Aarestrup die als één van de meest authentieke, oprechte en onvervalste Deense liefdespoëten beschouwd wordt. Zijn stijl is verlichtend, ironisch, geestig en elegant, maar bevat soms ook een ondertoon van angst, dood en ijdelheid, wat ik ook in Afsky’s muziek terughoor. Heb je ooit een liefdesgedicht geschreven voor een meisje?
Niet dat ik me kan herinneren, maar ik schreef wel ooit een nummer voor een meisje toen ik gitaar begon te leren. De song was vrij simpel en de uitvoering een beetje onhandig doordat ik met bevende handen gitaar speelde.

Net als op het debuut zien we op de hoes een schilderij van een dode of stervende man. Deze keer koos je het werk “Udslidt” (‘versleten’) van H.A. Bredekilde. Het motief past goed bij de teksten van de plaat die vertellen over de gewone man die heel zijn leven lang moet werken voor de hogere klasse. Is dit concept op de één of andere manier ook een reactie op de huidige maatschappij? Nog steeds werken veel boeren heel hard voor hun dagelijks brood terwijl ze uitgeperst worden door de grote retailers van deze wereld die meer gefocust zijn op korte termijn winsten in plaats van zich zorgen te maken over wie er vlees, boter en melk zal voorzien voor de toekomstige generaties.
Ja, er zit een politieke boodschap in minstens twee nummers. Kritiek op de manier zoals het er nu aan toe gaat, ook al zijn de teksten dus veel ouder. Nog steeds moet de arme man zich kapotwerken om uiteindelijk niets over te houden. Natuurlijk zijn de leefomstandigheden nu veel beter dan vroeger, zeker waar ik woon, maar ik prijs mezelf ook gelukkig over de plaats waar ik kon opgroeien.

Jeppe Aakjær – wiens gedichten je ook gebruikte – stond gekend om zijn schijfselen waarin hij zijn bezorgdheid voor de armen en het rurale leven beschreef. Hij was een literair overgangsfiguur tussen de oude rurale cultuur en de moderne sociale beweging en een criticus op de samenleving. Ben je zelf sociaal toegewijd en is dat iets at voorgesproten is uit je eigen persoonlijke ervaringen?
Ja, maar het gaat niet verder dan dat ik zijn tekst online tegen kwam en vond dat hij perfect binnen het concept van de plaat paste.

Afsky is jouw soloproject maar live wordt je door extra muzikanten bijgestaan. Is er een moment in het schrijfproces waarop je andere mensen hun mening vraagt?
Nope, ik doe alles zelf bij Afsky, dat is ook wat me de drive geeft. Ik moet geen respons geven op feedback en kan mijn eigen ideeën volgen. Ik ben blij dat andere mensen om mijn werk geven, maar aan de basis schrijf ik mijn nummers om mezelf als het ware te plezieren. De gevoelens en nummers uit mijn syseem krijgen en verwerken tot iets waar ik met plezier naar luister.

Je bent ook actief bij Solbrud als zanger/gitarist. Staat daar iets te gebeuren qua nieuwe muziek?
We speelden twee concerten in een oude watertoren in Kopenhagen die als een live abum zullen uitgebracht worden. We zijn ook aan een nieuwe plaat aan het werken die we hopelijk tegen het eind van het jaar kunnen opnemen.

(c) Adriana Zak

Ik zag je twee keer optreden met Solbrud en één keer met Afsky in de Antwerpse Music City. Herinner je je deze underground venue en wat vond je van de respons telkens je in België speelde?
Ja, ik herinner me die plaats nog heel goed alsok het rare gevoel er terug te keren maar dan met een andere band. De running order van toen we daar met Solbrud en Wildernessking speelden, hangt nog steeds ergens aan een muur op. Leuke venue hoewel hij wel een backstage zou kunnen gebruiken, haha. Onze Belgische shows waren altijd killer. Veel volk, lekker warm, geen podium, I love it! En de mensen waren telkens super vriendelijk. Ik herinner me dat ik een plaat uitwisselde voor een grote zak weed de eerste keer dat we er speelden.

En hoe verliep de tour met Afsky en Spectral Wound?
De mannen van Spectral Wound waren erg grappig om mee op te trekken. De tour verliep ook goed. We ontmoetten veel mensen overal in Europa en speelden in veel coole venues en met toffe andere bands. Dus geen klachten! Ik keek uit naar de opkomende tour van Solbrud met Uada, Grift en Velnias, maar die werd spijtig genoeg gecancelled.

Zal er voor de nieuwe Afsky plaat getourd worden als dat terug mogelijk is?
We zien wel. Buiten hopelijk de release en enkele Deense festivals staat er niets gepland. Maar natuurlijk hopen we op een nieuwe tour.

Denemarken heeft altijdwat in de schaduw van de andere Scandinavische anden gestaan als het op black metal aankomt. Hetzelfde gold voor IJsland, maar de laatste jaren was die scene erg vruchtbaar. In Denemarken merk ik nu toch ook een verhoogde staat van activiteit met o.a. Afsky, Solbrud, Serpents Lair en de erg productieve Korpsånd Circle. Denk je dat Deense black metal “the next big thing” zal/zou kunnen zijn?
Ik weet het niet. Moeilijk te zeggen. De Canadezen waar we mee tourden kenden alvast een heel deel Deense bands. En ik weet dat Vendetta Records ook interesse heeft in veel Deense bands, dus misschien is er wel sprake van een uplift van onze scene. Er lopen hier in elk geval een hele boel sterke bands rond die het verdienen om gehoord te worden!