Had ik al gezegd dat het hoogdagen zijn voor rauwe black metal en dan vooral voor die van Amerikaanse leest in het bijzonder? Waarschijnlijk wel, ik val in herhaling.

Arazubak is de band van dienst die we hier onder de loep nemen, een one-man band zoals in 95% van de gevallen. Onze gepainte vriend liet in dit vervloekte jaar voor het eerst van zich horen. In april kwam een demotape uit en in het najaar verscheen al meteen het self-titled debuut. Zeven naamloze segmenten aan rauwe black krijgen we in een krap half uur voorgeschoteld. De sfeer is onheilspellend, kwaadaardig en verontrustend en de muzikale emanaties druipen van oprecht lijden en ellende.

De sound is organisch en valt goed mee voor een lo-fi productie. Er wordt voldoende gevarieerd gemusiceerd waardoor een scherp gevoel aan dynamiek gecreëerd wordt te midden van aangrijpende riffs. De krijsstem lijkt rechtstreeks uit de uiterst helse leegte te huilen en de drums werden door de man zelf in levende lijve ingespeeld. Altijd een pluspunt bij dit soort ketelherrie, tenzij de ritmesectie langs all kanten rammelt.

Arazubak laat natuurlijk niets nieuws horen en nestelt zich in de bovenste regionen van de middenmoot van het rauwe blackmetalgebeuren.

JOKKE: 78/100

Arazubak – Arazubak (Banner Of Blood/Black Gangrene Productions 2020)
1. Segment I
2. Segment II
3. Segment III
4. Segment IV
5. Segment V
6. Segment VI
7. Segment VII