Wergild, uit Washington afkomstig, wist vrijwel vanaf de meet dat ze met Iron Firmament een voltreffer hadden gescoord. Na “Keepeater”, een eerste demo in de zomer van 2023 bij het niet onaangename outsider label Pseudocorp Records – thuisbasis van enkele geniale bands zoals Fugitive Wizard, Toadvine & MK Ultramarine – klopte Wergild in Eureka, California bij de heren van Iron Firmament op de deur en enkele maanden later was de “Empyrean blood” demo hun eerste wapenfeit. De band in kwestie laat er alleszins geen gras over groeien, en zet 2024 meteen in met hun debuut: een langspeler van drie kwartier aan rauwe, oldschool black metal, bijtend en genadeloos, urgent in al zijn facetten en doorspekt met riffs die aan een afgrijselijke smeltkroes van oude Endstille, Judas Iscariot en Kestrel doen denken. Zij die gelukkig worden van nare, batterijzuur-etterende melodieën geflankeerd door ijzersterke composities die op hun beurt dan weer ver verstopt onder lagen rauwe distortion liggen, doen er goed aan deze plaat meteen op te leggen.

De grimmige vocalen variëren van een laag grommende Dagon tot een kerker aan gort krijsende Wagner Ödegård en alles daartussen. Drumsalvo’s daarentegen klinken opvallend duf en plat in de mix maar weten zich perfect te nestelen in de lofi brij die Iron Firmament klaarblijkelijk ambieerde, en met exact dit gewelddadige karakter duwen ze hun self titled LP tot hogere plateaus. 

Ambient of zelfs oude dungeon synth maakt hier zijn aanwezigheid bekend op en doorheen tracks als “Floating isles” en “Heliotrope” – grauwe, mossige en duistere landschappen doemen uit het niets op tijdens deze interludes van Korg Polysix – het enige bij naam bekende lid van deze entiteit – perfect aansluitend bij de haatdragende, middeleeuws-aandoende sfeer die deze heren zich eigen hebben gemaakt. De magnifieke albumhoes voorzien van klassieke gravurestijl draak en gotisch font, in combinatie met wat we op vorig werk zagen, dragen daar op hun eigen manier natuurlijk ook hun steentje toe bij. 

Iron Firmament klinkt zo reactionair als ze kunnen met de instrumenten die ze bezitten: alles aan deze band ademt een diepgeworteld aversie uit voor het nieuwe en hedendaagse, en dat levert hen een triomfantelijke, stoïcijnse stomper van jewelste op die elke luisterbeurt opnieuw naar meer doet smaken. Ik hoop bij deze alvast dat ze hun huidige releasetempo aanhouden. 

JULES: 89/100

Iron Firmament – Iron firmament (Wergild Records 2024)
1. The oceans above
2. Floating isles
3. Void sigils
4. Sailing cold eternity
5. Heliotrope
6. Wyvern pits
7. Whip and horn
8. Intrepid champions of battle and magick
9. Armillary