The English version of this review can be found here.

Er staan een honderdtal punks te wachten voor een uit de kluiten gewassen pub op een druilerige zaterdagmiddag in Walthamstow, in het noorden van Londen – zodra begint Kasturn aan z’n eerste liveshow ooit. De band bracht begin februari hun eerste langspeler uit, “The torchbearer fades” – na een EP en een resem demo’s (de laatste via Death Hymns) is het deze keer aan US label Unmatched Dominance om de nieuwe tape tot leven te brengen.

De driekoppige hellehond uit Londen zet meteen aan met een woeste, agressieve sound die ze als een bot, gekarteld mes dwars doorheen het hart van vernieuwing en innovatie duwen – waardoor een stroom van door melancholie voldongen bloed zich wellustig ter aarde stort en de band alle aanwezigen zonder enige schroom op hun knieën dwingt. De komende veertig minuten etaleren ze een indrukwekkend oeuvre, bedanken ze Life After Death en Crypt of the Wizard voor hun standvastigheid en verdwijnen ze wederom in het ijskoude niets tot het tijd is voor de volgende sonische oorlogsverklaring. 

Een overgroot deel van deze eerste live show bestond uit nummers van hun laatste output, “The torchbearer fades”, en daar is niemand in het publiek rouwig om: ondanks de niet te versmaden voorgangers zoals “Rehearsal promo 2023” en hun self-titled EP is het duidelijk dat Kasturn een grote stap voorwaarts heeft gezet met deze debuut-LP: de riffs klinken ontiegelijk koud en rauw maar bezitten tegelijkertijd toch heel wat timbre – iets dat ongetwijfeld mee te danken is aan de mixing en mastering van M.O. van Flaming Ouroboros en Nightfall Dissension-faam. De songs zijn erg gevarieerd en wisselen geregeld af tussen meeslepende mid-tempo riffs en eindeloze cymbal wash, crescendo’s voorzien van allesvernietigende dubbele bas, feeëriek ogende ambient en onaardse, demonische krijsen die uit ongekende dieptes lijken op te borrelen. Absolute stompers zoals “Lynched by seasons” en “Stilling of the end” zijn daar perfecte voorbeelden van en dienen als vlekkeloze getuigenis van de veelzijdigheid die deze band ondanks zijn oerorthodoxe sound kan neerzetten.

Het moet tenslotte gezegd zijn: Kasturn kan zich nog het best van de overdaad aan middelmatigheid in hedendaagse black metal onderscheiden door middel van zijn impressionante, bloedstollende en zegevierende melodieën – luister bijvoorbeeld naar de eerste magistrale noten op “Betrayed edict”. Waar raw black metal op dat vlak doorgaans (doelbewust) ondermaats scoort, durft Kasturn te dwepen met bijna atmosferische passages die door je hoofd blijven spoken zonder daarbij ook maar enigszins geforceerd of knullig over te komen. IJzersterke plaat.

JULES: 91/100

Kasturn – The torchbearer fades (Unmatched Dominance 2024)
1. Introduction
2. Through the hyperborean wastelands
3. Lynched by seasons
4. Seed of torment
5. Stilling of the end
6. Strive and subdue
7. Dismal victory
8. Betrayed edict
9. The torchbearer fades