Deense black metal, we hebben er een zwak voor ook al is de scene in Denemarken heel wat kleiner vergeleken met Noorwegen, Zweden of Finland. Dit jaar was er de veelbelovende demo van Frelser, maar voorts bleef het vrij stil wat betreft zwartgeroosterd Deens smørrebrød. Ook van de Korpsånd Circle hebben we recent weinig gehoord. In de vorm van Perdition’s Mire valt er op de valreep van 2024 dan toch nog een plak Deense black op ons bord.

Achter Perdition’s Mire gaan drie individuen (met een verleden in o.a. Ad Noctum) uit Fredericia schuil die hun met corpsepaint bekladde tronies in het pestjaar 2020 bijeen staken om hun persoonlijke duisternis via het medium black metal te kanaliseren. Begin 2022 werd de EP “The doctrine of losing life” uitgebracht waarop we zes ijskoude hymnes over duisternis en dood te horen kregen. Er werd vervolgens aanzienlijk veel tijd besteed aan het schrijven van nieuw materiaal met meer aandacht voor detail. Het resultaat is te horen op de nieuwe EP “Into a dark heartland” die net zoals diens voorganger in The Dark Room onder leiding van Ralf Rendigs opgenomen werd. Tijdens deze studiosessie werd ook een exclusief nummer opgenomen voor een aanstaande Deense compilatie-LP.

“Into a dark heartland” spuwt het kwaadaardige gif van zes gevarieerde en volgens aloud receptuur gebrouwen blackmetalpsalmen uit, en dat met een totale speelduur van 26 minuten. In het nieuwe materiaal laat Perdition’s Mire diens scherpe klauwen en tanden meer zien, en toont het trio een agressievere, persoonlijkere en meer gefocuste songwriting terwijl de sombere en pikzwarte sfeer behouden blijft. Het zijn vooral de midtempo songs die deze keer het meest in de smaak vallen. De melancholische en sombere opener “Pale light and settling dust” – deze songtitel werd mooi vertaald naar het cover artwork – trok me dan ook meteen over de streep om “Into a dark heartland” dieper uit te spitten. Ook het donkere “Embers“, het uitzichtloze “Light torn asunder” en het afsluitende titelnummer kruipen traag maar gestaag onder je vel. De snellere, meer Zweedse meloblack getinte nummers zoals het korte “Abomination’s boundless rage” en opvolger “Nothing is, nothing becomes” doen ons deze keer heel wat minder, hoewel dat op “The doctrine of losing life” niet het geval was, die overtuigde zowel met het snelle als trage werk.

Het is dus duidelijk waar de sterkte van Perdition’s Mire ligt en dat is op deze EP in het neerzetten van een intense, donkere, vervloekte en sombere atmosfeer. De cleane melodieën en gitaarriffs zijn atmosferisch van aard en pakken in de snellere songs zoals aangegeven iets melodieuzer en agressiever uit. De krijsvocalen hebben een krachtig bereik en links en rechts kruiden korte synth- en orgelpartijen het geheel af. In “Abomination’s boundless rage” duiken er solo’s en leads in een zeer chaotische maar melodieuze stijl op en ook gesproken woord mag ondermeer in het slotnummer niet ontbreken.

Er werd een deal gesloten met het Deense label Headkick Music, gerund door Ustumallagam van Denial of God, die deze EP onlangs uitbracht. Er wordt geen tijd verspild, want de band is al hard aan een langspeler aan het werken, voortbouwend op de stijl die op deze “Into a dark heartland” EP wordt gepresenteerd. Benieuwd!

JOKKE: 79/100

Perdition’s Mire – Into a dark heartland (Headkick Music 2024)
1. Pale light and settling dust
2. Embers
3. Light torn asunder
4. Abomination’s boundless rage
5. Nothing is, nothing becomes
6. Into a dark heartland