“At the gates of the eternal storm“, de eerste langspeler van het uit Australië afkomstige Lament In Winter’s Night, vonden we destijds – en we spreken dan over 2020 – maar een middelmatige plaat vol rauwe blackmetalklanken die ons warm noch koud liet. Vier jaar later laat The Seer, die er met Autumn’s Rapture, Carnal Offerings, Felgrim, Howling Nightwinds, Nightreign, Pissmoon, Solipsism, Thorns of Malice, Thy Dark Luminary, Vrörsaath, Corrupted Temple of Moss, Midnight Betrothed, Sceptre of the Fading Dawn, en Vorvadoss nog heel wat andere muzikale bezigheden op nahoudt, echter horen de nodige progressie te hebben gemaakt op opvolger “Whereunto the twilight leads“.

Voor de opnames van deze tweede full-length liet The Seer zich bijstaan door een zekere Blood Fury op drums en hoewel de eerste nog steeds alle songwriting en gitaar, bas (hoewel amper aanwezig), synth en zang voor zijn rekening neemt, zorgt dat voor een extra portie chemie. Voorts valt op dat het gitaarwerk met rasse schreden vooruit is gegaan. Doorheen de ruwe, maar spectrale riffs scheuren Canadees-Franse triomfantelijke melodielijnen en notenpatronen die de ene keer eerder middeleeuws aanvoelen en elders dan weer haast uit de soundtrack van een westernfilm weggelopen lijken te zijn. Soms leunt het gitaarspel dicht tegen koortsachtig gejengel aan, en meer dan eens zoekt het een stuiterende vrolijkheid of elegantie op, hoewel er een onderliggend sentiment van melancholie en nostalgie doorheen de composities loopt.

In het bijna op tien minuten afklokkende “The night beckons in yellow and blue” wordt plots een wel héél erg gevoelige snaar geraakt als de rauwe black metal gaat liggen en een emotioneel beladen stukje clean gitaarspel volgt. De tranen beginnen haast te vloeien van ontroering. In “Dawn, cast your heart” heeft The Seer dan weer een erg beklijvend stukje akoestische gitaar binnen gesmokkeld. De overtreffende trap qua aangrijpende akoestische gitaarmelodieën passeert later nog in “Blazing galactic kingdoms“, wederom een episch nummer van om en bij de tien minuten dat heel wat pakkende harmonieën in petto heeft.

“Whereunto the twilight leads” is een uitzonderlijk emotionele release geworden waarbij Lament In Winter’s Night het rauwe blackmetalsjabloon met gedurfde verbeelding en adembenemende ontroering tart.

JOKKE: 81/100

Lament In Winter’s Night – Whereunto the twilight leads (Hells Headbangers Records/Atrocity Altar 2024)
1. The raven’s journey (In the halls of nostalgia)
2. The night beckons in yellow and blue
3. Dawn, cast your heart
4. Blazing galactic kingdoms
5. Cradle the flames of a weary life
6. Whereunto the twilight leads