De toch stilaan legendarische Zweed Kumulonimbus is terug van nooit echt weggeweest, ditmaal weer onder de vlag van zijn eenmansproject Wulkanaz. De enkelingen die niet met deze naam bekend zijn, maken best dat ze op z’n minst van zijn grotere projecten (Wagner Ödegård & Tomhet) hebben gehoord – al heeft de mensenschuwe muzikant daarnaast nog een tiental andere groepen op z’n palmares staan. Zelfs al is het niet om zijn muziek te doen, dan nog gun je jezelf maar beter wat opzoekwerk omtrent zijn internet-beef van een aantal jaar geleden met Jarnvidr die uitmondde in een ware steekpartij. De lijst aan eigenwijze en ijzersterke releases van zijn hand is ondertussen best indrukwekkend, en daar moet nu ook deze “Luftuz” resoluut aan toegevoegd worden.

“Luftuz” werd een kenmerkende Brugmanziah-plaat ten voeten uit: de corrosieve, rauwe sound, woeste vocalen en lagen distortion gemengd met akoestische passages en lagen noise zouden eenieder moeten kunnen smaken, het constante flirten met catchy songelementen doorheen een quasi onluisterbare productie zorgt er op onverklaarbare wijze voor dat de langspeler vanaf de meet blijft plakken, maar dankzij de ontiegelijk idiosyncratische rariteiten op ongeveer elk nummer van deze 34 minuten durende ode aan de onderbuik van de muziekgeschiedenis durft deze nieuwe langspeler zich toch weer met kop en schouders boven het vorige werk weg te zetten – je moet het maar doen. Bovendien zijn de ondertussen haast typerende tempo-switches ook hier weer alomtegenwoordig, wat voor aangename afwisseling tussen brutale verrassingen en indrukwekkende, slopende passages zorgt en je aandacht hardvochtig weet bij te houden. 

Een moediger man dan mezelf zou de plaat kunnen voorleggen aan een doctoraatsstudent in de muziekgeschiedenis, wat ongetwijfeld boeiende gesprekken zou opleveren – genomen dat het jonge veulen in kwestie begrijpt wat kwaliteit is, ook als het opzettelijk klinkt alsof de uiteindelijke mix van het album maandenlang in een bad van allesreiniger en white spirit heeft liggen weken. Tracks als “Pukans svartte ledh” en “Rydning” lijken voor een buitenstaander misschien mijlenver uit elkaar te liggen, maar toch bouwen de tien nummers samen op een magistrale wijze op naar een ongewenst en onverklaar crescendo, doorspekt met manische psychopathie, storend swingende ritmes en een duizelingwekkende genialiteit.

Verplichte kost en een vroege mededinger voor de AOTY van 2025.

JULES: 95/100

Wulkanaz – Luftuz (Regain Records 2025)
1. Hökvind  
2. Gulbraza  
3. Till intet gjord
4. Sigldu pa enslika sioar
5. Dö af bote lia  
6. Rydning
7. Krokharpor
8. Bradhnavitni
9. Pukans svartte ledh
10. Draparin Villa