Sommige platen proberen je te overtuigen, terwijl andere zó’n oprechte duisternis uitademen dat ze je simpelweg naar binnen trekken. “Sterveling“, het self-titled debuut van het Nederlandse soloproject van M.vdW (Prospectors, Weltschmerz, ex-Iron Harvest, ex-Wesenwille, ex-Wrang), behoort overduidelijk tot die tweede categorie. Deze eerst full-length, die enkel door de “In de schoot der aarde” demo uit 2022 wordt voorafgegaan, telt amper drie nummers, maar elk daarvan is een wereld op zich: een tocht door een verlaten landschap waar atmosfeer en emotie belangrijker zijn dan het aantal riffs per minuut.

Sterveling kiest resoluut voor een ijzige, verstilde vorm van black metal waarin ruimte, verval en existentiële angst centraal staan. De muziek schuurt tegen depressieve en atmosferische black aan, met sporadische ambientlagen die als koude mist rond de gitaren hangen. Niets voelt gehaast of geforceerd: de spanning wordt langzaam en bijna meditatief opgebouwd totdat ze ineens openscheurt door rauwe vocalen of een onverwacht snerpende riff. De vele synths en noise-accenten geven het album een extra dimensie. Zo worden we op een monotone noisetoon het openingsnummer “Verstoten” ingezogen. Zonder ooit kitscherig te worden, creëren ze een gevoel van kosmische isolatie alsof de wereld tegelijk immens groot en ondraaglijk leeg is. De lange composities profiteren daarvan want je zakt dieper weg naarmate de minuten wegtikken.

Sterveling mag dan wel het soloproject van M.vd.W wezen, deze Nederlandse multi-instrumentalist staat er niet alleen voor en trommelde enkele gasten op uit de andere muzikale projecten waarbij hij betrokken is/was. Zo verzorgde M.R de zoemende synths en noise op afsluiter “Met kalmte in het hart“. De zang werd uitbesteed aan B.K, met nog wat additionele zangpartijen van R.S en W.vK. De intieme, pijnlijke en menselijke vocalen klinken rauw, soms zelfs gebroken, maar nooit theatraal of – gelukkig maar – al té emo, suicidaal en depressief. Door Nederlands als voertaal te gebruiken, wordt de emotionele impact nog directer. De best goed verstaanbare teksten lijken geen fictieve misantropie te behandelen, maar voelen als een persoonlijk relaas aan van iemand die de afgrond te lang heeft aangekeken.

Naar Sterveling luisteren, vraagt geduld. Wie vooral snelheid, hooks of afwisseling zoekt, gaat hier zijn heil dan ook niet vinden. De plaat is monolithisch, traag en zwaar, met uitzondering van “Oneindige oorlog” dat enkele versnellingen huisvest en het einde van “Met klamte in het hart” waar de hartslag ook plots wat hoger gaat. Maar dat monolithische karakter ís juist de kracht: het album is geen verzameling tracks, maar vormt één coherent statement. Het openingsnummer had bijvoorbeeld na tien minuten gedaan kunnen zijn, maar Sterveling koos ervoor om nog vijf minuten verstikkende en uitzichtloze muziek toe te voegen.

Voor liefhebbers van atmosferische, introspectieve black metal is dit debuut een onverwacht sterke binnenkomer. De combinatie van lange spanningsbogen, doordachte composities en een claustrofobische sound maakt van deze langspeler een plaat die blijft rondspoken, ook wanneer de laatste tonen al lang zijn weggevallen. Hier zou veel meer in moeten zitten dan enkel een in eigen beheer uitgebrachte tape die je via de Bandcamp-pagina van Sterveling kunt bestellen. Waar zitten die labels?

JOKKE: 81/100

Sterveling – Sterveling (Eigen beheer 2025)
1. Verstoten
2. Oneindige oorlog
3. Met kalmte in het hart