Hij duurt nog geen kwartier, maar deze demo wil ik jullie niet onthouden voor het eind van het jaar. Vorig jaar waren we zodanig onder de indruk van het debuut van Conifère dat hij in twee van onze jaarlijsten opdook, dus het behoeft geen betoog dat we alle zijprojecten van de Québecois angstvallig in het oog houden. Niet voor niets bleek ondertussen, want eerder dit jaar kwam Vespéral met het niet minder dan fantastische “La mort de l’âme” aanzetten en in oktober kregen we met de vier tracks van het origineel getitelde “Promo MMXXV” een eerste grofkorrelige worp van Wandering Bird. Gemene deler in dit alles is multi-instrumentalist Nakkabre, die bij eerst- en laatstgenoemden de gitaar voor zijn rekening neemt en bij Vespéral de drum bestiert, in Wandering Bird aangevuld met J., J.P. en D. van Verglas, een band die rauwe rechtdoorzee blackpunk met een gore crustrand aan speelt en waarbij het allemaal niet te moeilijk moet zijn. Zo blijkt dat Nakkabre niet genoeg had aan één project waarin hij de natuur en zijn afkeer voor de huidige trickle up economics bezingt en, zoals de titel van het eerste nummer al aangeeft, ervan droomt de guillotine terug voor z’n meest bekende doel in te zetten: liberté, égalité et fraternité, weet u wel.

Bij Wandering Bird zijn de punkinvloeden onmiskenbaar aanwezig, maar wanneer “Guillotine reflection” meteen met een triomfantelijke en herkenbaar melodieuze tremoloriff van start gaat is duidelijk dat vooral Nakkabre hier het schrijven voor zijn rekening nam. Bij nummer twee, “Under the linden tree”, kon die eerste riff ook perfect van “L’împot du sang” gekomen zijn. Wandering Bird leunt zo met de vier vrij korte nummers (afsluiter en langste track “New sun” haalt de vijfminutengrens niet) dichter aan bij de speelsheid en melancholie van Conifère, maar de aanpak is toch wat meer bare bones. De sound is wat rauwer en de nummers zijn vrij recht voor de raap wat structuur betreft, maar het meest opvallend is dat Wandering Bird, ondanks simpele maar strakke drums en makkelijk te volgen gitaarlijnen haast opgewekt klinkt, en laat dat nu eens een woord zijn dat we hier bij Addergebroed niet bijzonder vaak bovenhalen. Zij die me niet geloven raad ik aan meteen naar het hierboven aangehaalde “New sun” te springen – van die apotheose krijg ook ik spontaan en ongecontroleerd een glimlach op mijn smoelwerk waardoor ik quasi meteen de playknop terug indruk.

We wisten al dat Nakkabre verdomd catchy oorwurmen kon schrijven en op “Promo MMXXV” bewijst hij dat het voor hem eigenlijk een koud kunstje is. Elk nummer luistert heerlijk vlot weg zonder aan intensiteit in te boeten. Vergis u niet: het gaat hier nog steeds om ongenuanceerde black metal met een vleug crust (d-beat!) en waarin ook wat echo’s uit de Oi!-punk hoorbaar zijn. Maar dan catchy. Vuil, maar triomfantelijk. Een combinatie die uiterst goed lijkt te werken, want hoewel ’t ding maar een kwartier duurt heb ik er al enkele uren mee gesleten. Verplichte kost voor zij die Conifère konden smaken maar ook benieuwd zijn naar een iets ruwere versie ervan, zonder de meezingrefreintjes en folkriedeltjes.

CAS: 87/100

Wandering Bird – Promo MMXXV (Phantom Lure / Tour De Garde 2025)
1. Guillotine reflection
2. Under the linden tree
3. So grim your deeds
4. New sun