Het heerschap Vaal hoorden we eerder dit jaar al aan het werk op de “Uit een duister verleden” plaat van Ravenzang. Deze keer is het de beurt aan zijn gelijknamige soloproject en diens tweede langspeler “Visioen van het verborgen land“. Opnieuw geen moderne klanken, maar zwartmetaal dat met beide zwarte lederen puntschoenen diep in het traditionele verleden van het genre staat. Ten opzichte van het oude werk ligt de focus nu meer op melancholie en atmosfeer, hoewel de rauwheid niet verloren is gegaan. Keyboards zorgen voor extra sfeerschepping en doen een oeroude-Dimmu Borgir-wind door het vale landschap waaien, maar begraven de black metal-klanken allerminst onder een dik sneeuwtapijt zoals de kerk op de albumcover. Mid-tempo, niet al te ingewikkelde nummer als “Doudesheimen” of “Stemmen in de mist” zouden bovendien ook niet op Gehenna’s “First spell” misstaan hebben. In “Schimmerwoud” creëren de toetsen een enorm duister en mysterieus ambient klankspel dat visioenen van eenzame koude nachtelijke boswandelingen oproept. De mix laat voldoende ruimte voor de basgitaar die voor deze gelegenheid door sessielid Morden Demstervold (o.a. Blood Tyrant, Haat, Orodruin) ingespeeld werd. Onderhoudende plaat voor traditionele black metal-fanaten.
JOKKE: 78/100
Vaal – Visioen van het verborgen land (New Era Productions 2019) 1. Een nachtelijk waken 2. Verloren in een vreemde droom 3. Doudesheimen 4. Zielentocht 5. Schimmerwoud 6. Stemmen in de mist 7. Visioen van het verborgen land 8. De laatste schemering
Het Nederlandse Blood Tyrant passeerde hier reeds met de twee jaar geleden verschenen split met Departure Chandelier, een dikke vette aanrader trouwens. Althans voor zij die ‘progressief, ‘technisch’, ‘modern’, ‘post’ en ‘experimenteel’ adjectieven vinden die best zo ver mogelijk uit de buurt van black metal dienen te blijven. Het duo Baron Yrch Malachi (Demstervold, Orodruin, Haat) en The Wampyric Specter (Old Tower) is immers halfweg de jaren negentig blijven plakken en serveert ons op haar nieuwe demo “The realm that brings forth death” zes zwartgeblakerde hymnen die ons een klein half uur onderdompelen in de mysterieuze wereld van pure, nostalgische, ijskoude en rauwe black waarbij ‘duister’ en ‘atmosferisch’ de bijvoeglijke naamwoorden zijn die als tags gebruikt kunnen worden. Dungeon synth keyboards zorgen voor rondspokende ambientgeluiden tussen de ruwe gitaar- en drumklanken door en het bijtend gekrijs waarbij de zanger zijn strottenhoofd aan flarden scheurt. De vocalen nemen echter ook soms een dieper klinkende verhalende toonaard aan. Het rockende droogkorrelige gitaargeluid van een nummer als “Crossing the umbrous expanse” zou trouwens zo aan Finse handen ontsproten kunnen zijn. De nummers zijn simpel van opbouw en uitvoering, maar bevatten toch voldoende nuances. Ook geen repetitieve toestanden hier. Enkel voor liefhebbers van puur jaren ’90 black metal-spul.
JOKKE: 75/100
Blood Tyrant – The realm that brings forth death (Tour De Garde 2019) 1. Centuries… 2. Crossing the umbrous expanse 3. Mysteries of cosmic magnitude 4. Born without blood 5. The realm that brings forth death 6. Lugubrious destiny unfolds (Into lost reality)
Swartadauþuz laat weer eens van zich horen. Deze keer via Gnipahålan waarmee hij vooralsnog geen langspeler heeft uitgebracht maar de weg van EP’s, demo’s, compilaties en nu ook een split bewandelt. De gelukkige wederhelft van dienst is het Nederlandse Demstervold, een creatie van Morden Demstervold die voor de gelegenheid bijgestaan wordt door sessiedrummer en Blood Tyrant-collega The Wampyric Specter (tevens de man achter dungeon synth revelatie Old Tower). Ook Swartadauþuz heeft voor het intrommelen externe hulp gezocht en gevonden bij Aska. Gnipahålan staat voor pure, oude black metal waar de mystiek langs alle kanten van afspat, niet te min door de obscure synthlaag die de striemende black metal een spookachtige vorm geeft. Swartadauþuz’s krijszang klinkt als een gure wind die doorheen een duister woud waait waarbij de riffs kettingzaagsgewijs oude bomen vellen en de drumaanslagen als een specht op speed klinken. Voer voor wie ook zijn nieuwste band Gardsghastr hoog in het vaandel draagt. Demstervold spuwt zijn haat en venijn er vol overtuiging eveneens in zijn moerstaal uit, niet dat we er enigszins ook maar één woord van verstaan, maar soit. Muzikaal passen beide bands in hetzelfde straatje van gure, old-school black die niet vies is van een grote portie synths, hoewel Demstervold iets meer riffgedreven is en de drums eerder hakken dan blasten. Een muzikaal fragment kan ik niet laten horen, maar wie fan is van oude synth black, 7 inches en splits moet deze gewoon in huis halen!
Napoleon was niet alleen een bollekesfabrikant maar natuurlijk ook een belangrijk historisch figuur die een enorme impact heeft gehad op Frankrijk qua geopolitieke gevolgen maar ook de “Code Napoléon” beïnvloedt ons leven nog steeds op allerhande vlakken. De notoire ziener Nostradamus bestempelde Napoleon Bonaparte als de eerste van drie antichristen. De tweede was Adolf Hitler en de derde zou rond 2070 een wereldwijde oorlog veroorzaken. U heeft dus nog even tijd om uw tuinhuis te schilderen. De levensloop van de kleine generaal die het van soldaat tot keizer wist te schoppen spreekt nog steeds tot de verbeelding van velen, zo ook voor het Canadese Departure Chandelier. Op de hoes van diens “nieuwe” plaat “Antichrist rise to power” zien we een schilderij waarop Napoleon op zijn sterfbed ligt en wie goed kijkt ziet ook de link naar de bandnaam. De band bestaande uit leden van Akitsa en Ash Pool componeerde zes nummer (plus een intro en outro) ter meerdere eer en glorie van Napoleon en enkele memorabele momenten uit diens leven zoals zijn kroning, ballingschap, zijn veldslagen en overlijden. Écht nieuw is deze plaat echter niet aangezien ze een decennium geleden werd opgenomen, nog voor de eerste demo “The black crest of death, the gold wreath of war” in 2011 via Tour de Garde werd uitgebracht. In 2017 verscheen ook nog een erg fijne split met Blood Tyrant. Ondanks het feit dat de plaat werd opgenomen in een kelder achter het New York City Marble Cemetery (het oudste kerkhof in New York City), is de sound uitstekend, maar het blijft natuurlijk rauwe black. Invloeden werden gehaald uit Bathory, maar ook uit de sound van enkele klassieke bands zoals Osculum Infame, Bekhira, Chemin de Haine, Cantus Bestiae en Machiavel. Er duikt met andere woorden wel al eens een keyboard op links en rechts. Zo wordt de uiterst simpele maar grimmige openingsriff van “Life escaping through the candle’s smoke” al snel vergezeld van een über catchy keyboardriedeltje dat nog uren doorheen menig hoofd zal spoken. De songs zijn rijk aan melodie en ademen zoals in “Forever faithful to the emperor“, dat ook wel wat aan oude Nachtmystium doet denken, een soort van trots en onverzettelijkheid uit. De riffs kunnen in elke song op één hand geteld worden, zoals in “Catacombs beneath the castle of the marquis” waarin alles draait rond die ene lichtelijk verwrongen riff. Deze less is more-aanpak werkt echter wel daar de nummers niet onnodig lang gerekt worden. Enkel het snellere titelnummer met een op-het-randje-van-het-valse-af inleidende riff overschrijdt de zes minuten grens en doet het zonder keyboard-opsmuk. Dat wordt dan weer meer dan goed gemaakt in het triomfantelijk klinkende “A sacrifice to the Corsica Antichrist” en “Re-establish the black rule of France” alvorens de begrafenisklanken van de outro het einde van Napoleon’s leven inluiden. Blij dat deze schijf ons, na een decennium in de koelkast te hebben gestoken, toch nog bereikt.
JOKKE: 82/100
Departure Chandelier – Antichrist rise to power (Nuclear War Now! Productions 2019) 1. Intro (Napoleon’s sword) 2. Life escaping through the candle’s smoke 3. Forever faithful to the emperor 4. Catacombs beneath the castle of the marquis 5. Departure chandelier 6. A sacrifice to the Corsica Antichrist 7. Re-establish the black rule of France 8. Outro (Exile on the jagged cliffs of Saint Helena)
