bosnië herzegovina

Void Prayer – The grandiose return to the void

U denkt misschien dat we bij Addergebroed aandelen hebben in de toeristische dienst van Bosnië-Herzegovina, maar feit is gewoon dat het daar momenteel een broeihaard voor rauwe undergroundblack is. Niteris, Obskuritatem, Sulphuric Night en ook dit Void Prayer zijn namen die hier al passeerden, die laatste toen we hun split met Nefarious Spirit onder de loep namen. Void Prayer (dat startte als Cave Ritual) is een kwartet waarvan de leden bij zowat elke band van de Black Plague Circle bijklussen en met “The grandiose return to the void” zijn we bij hun tweede langspeler aanbeland, de eerste sinds het vertrek van zanger K. De vocale honneurs worden nu waargenomen door O., de drummer van Void Prayer en het mastermind achter Sulphuric Night. Van de vijf nummers die we op deze plaat aantreffen, stammen de eerste drie van de “L’Appel du vide” demo uit 2019 die opniew opgenomen werden. Het met piano en spookachtige synths ingezette “The poetics of absence” en het meer dan tien minuten durende titelnummer zijn gloednieuwe composities. Wie debuut “Stillbirth from the psychotic void” kent, zal misschien verbaasd zijn over het geluid dat de Bosniërs nu brengen, want de lo-fi, pure, repetitieve en eerder eenvoudige black die we toen te horen kregen heeft plaats geruimd voor een heel ander geluid dat wat technischer en gecompliceerder klinkt, en ook productioneel gezien wordt serieuze vooruitgang geboekt. Er wordt tevens middels beklijvende en meeslepende gitaarleads een heuse portie melodie in de nummers geïnjecteerd, maar een zekere triomfantelijkheid is nog steeds aanwezig, net zoals onze aanbidders van de grote leegte ook niet verleerd zijn een somber gevoel in hun muziek te leggen. Laat varen alle hoop, gij die hier binnen treedt! Dynamischer drumwerk, bedwelmende baslijnen en een veelzijdige, rituele vocale aanpak noteren we ook. De band schuift wat meer op richting een occulte/orthodoxe aanpak, maar weet wel sterke en overtuigende songs te brengen. Void Prayer lijkt op papier dus voor een toegankelijker geluid gekozen te hebben, wat deels ook zo is, maar van uitverkoop is hier hoegenaamd geen sprake. Sterke release!

JOKKE: 85/100

Void Prayer – The grandiose return to the void (Black Gangrene Productions/Altare Productions 2020)
1. Being-Towards-End
2. L’Appel du vide
3. N N N
4. The poetics of absence
5. The grandiose return to the void

Candelabrum/Sulphuric Night – Death slumbers amidst the ruins

Portugezen en Bosniërs schieten precies goed op met elkaar, zeker in het rauwe blackmetalwereldje. Onlangs passeerde hier reeds een alliantie tussen Obskuritatem en Nidernes, nu is het de beurt aan het Portugese Candelabrum en het geweldige Sulphuric Night uit Bosnië Herzegovina, wiens debuutlangspeler “Forever cursed” we pas dit jaar oppikten, anders had die ongetwijfeld in de 2019 jaarlijst gepreken. Candelabrum kwam reeds eerder aan bod toen we een (positief) oordeel velden over diens tweede full-length “Portals” uit 2018. De 10″ split “Death slumbers amidst the ruins” is het eerste nieuwe teken van beide bands, die voor de gelegenheid beide een compositie van om en bij de tien minuten afleveren. Candelabrum bijt de spits af en is alvast de meest lo-fi klinkende van de twee. Het benauwde, enge gevoel dat “The labyrinth of mist (Into the oracle)” uitstraalt past eigenlijk perfect bij de titel van de split moet ik zeggen. De teneur is doods, de atmosfeer ronduit akelig, het tempo sleept zich repetitief en stapvoets voort, de melodielijnen klinken hypnotiserend en zinderend, de basgitaar eerder zompig en winderig, de keyboards triomfantelijk en de vervormde zwaar door de mangel gehaalde vocalen…daar moet je haast tot op het einde voor wachten. Candelabrum lijkt hier wat meer terug te grijpen naar diens demoperiode en levert heerlijk verslavend spul voor de liefhebbers van lo-fi black aan. Sulphuric Night blikt gelukkig niet met een melancholische bril terug op diens demodagen want het oudste spul dat op de “Arcane monoliths of triumphant death“-compilatie prijkt, is – dankzij het haast ontbreken van een productie- geen spek voor onze bek. Daar waar Candelabrum’s bijdrage eerder de vorm van een lugubere cinematografische soundtrack aanneemt, gaat Sulphuric Night voor een meer standaard aanpak. “To the cobwebs of non-existence (Death awaits)” sluit vrij goed aan bij het materiaal van het debuut, klinkt alleen een tikkeltje ruwer en is wat meer uitgesponnen qua speelduur. De pakkende gitaarmelodieën zijn weer om van te smullen en de snellere partijen klinken lekker opzwepend. Bandbrein O. stond er niet alleen voor, maar liet zich bijstaan door bassist/keyboardspeler A. (Niteris, Void Prayer, Vrač) en om de link met Portugal nog meer daadkracht bij te zetten, werd Sataere van labelgenoten Inthyflesh ingeschakeld om een potje te komen meek(w)elen. Volgens mij neemt hij de heldere verhalende vocalen aan het begin voor zijn rekening. De dynamiek zit goed want desondanks dat deze compositie een tikkeltje langer klinkt dan die van Candelabrum, heb je helemaal niet het gevoel naar een tien minuten durende song te luisteren. Geslaagde split die zo wat het beste van de Portugese en Bosnische blackmetalonderwereld op één plak gitzwarte wax verenigt.

JOKKE: 83/100 (Candelabrum: 82/100; Sulphuric Night: 84/100)

Candelabrum/Sulphuric Night – Death slumbers amidst the ruins (Altare Productions 2020)
1. Candelabrum – The labyrinth of mist (Into the oracle)
2. Sulphuric Night – To the cobwebs of non-existence (Death awaits)

Obskuritatem – Hronika iz mraka

Een tijdje geleden viel er een tape van Obskuritatem uit Bosnië en Herzegovina in mijn brievenbus vergezeld van een ansichtkaart. “Black Plague Circle Metal sends fuck off groetjes aan het pseudo black metal scum!” staat er te lezen. Weten we weeral wat voor vlees we in de kuip hebben. Nu kwamen er in de vorm van Niteris en Void Prayer al eerder Black Plague clubleden voorbij, benieuwd hoe Obskuritatem het er vanaf brengt met diens tweede full-length “Hronika iz mraka” (“Kroniek uit de wolken” of zoiets dixit Google Translate). De zeven nummers die we voorgeschoteld krijgen, vallen onder de raw black metal noemer of wat had u nou gedacht? Deze is wel minder rechtlijnig dan je op het eerste gehoor zou denken, met melodieën die zich niet vanaf de eerste luisterbeurt prijsgeven. Geen standaard tremoloriffs hier, maar licht enerverend gitaarwerk dat zoals in het titelnummer soms op het randje van atonaal balanceert. Het vraagt meerdere luisterbeurten alvorens het kwartje volledig valt en je de composities gedegen kan doorgronden. Ondermeer ook door de tempovariaties die zich niet altijd laten voorspellen. Obskuritatem prijst dan ook verstoring van het evenwicht. De zanger produceert een breed gamma aan rauwe keelklanken en wordt op het hypnotiserende en zich grotendeels traag voortslepende “Opor” en “Filozofija bijede” bijgestaan door de Japanner Ur Èmdr Oervn van Arkha Sva die schizofreen klinkende heldere vocalen in de strijd gooit. “Svijet u pepelu” en het uitluidende “Hvalospjev propadanju” zijn geen standaard composities en druipen van de stank van het menselijk verval en vlezige slechtheid. Productiegewijs klinkt “Hronika iz mraka” als een gedegen analoge live-opname die inzet op sinistere atmosfeer. “Hronika iz mraka” is geen plaat of tape om na één luisterbeurt in de collectie weg te moffelen, maar één die wat aandacht en toewijding van de luisteraar vraagt.

JOKKE: 77/100

Obskuritatem – Hronika iz mraka (Black Gangrene Productions 2020)
1. Izrodi svjetlosti
2. Obamrlost vremena
3. Opor
4. Svijet u pepelu
5. Filozofija bijede
6. Hronika iz mraka
7. Hvalospjev propadanju

Wilsumnes – Onwards to the great darkness

Net zoals een paar dagen geleden met Niteris het geval was, duiken we opnieuw de zwartmetalen onderwereld van Bosnië en Herzegovina in. Deze keer focussen we ons op Wilsumnes, een band waar niet veel over geweten is buiten het feit dat de bandnaam afgeleid is van een oud Engels woord voor ‘devotie’ en dat ze een lidkaart hebben van de Black Plague Circle. Het te bespreken subject van dienst heet “Onwards to the great darkness” en is Wilsumnes’ tweede demo. Opnieuw is het Portugese Black Gangrene Productions de death dealer van dienst. Daar waar het vorig jaar verschenen “Upon the altar of sacrificial blood” nog een intro en drie nummers telde, komt deze tracklist er met één song wel héél karig vanaf. Het feit dat de titeltrack op net geen kwartier afklokt, maakt echter veel goed. “Onwards to the great darkness” is in elk geval een vlag die de lading dekt. Verstikkende black metal chaos met wanhoopskreten en penetrante melodieën die zich een weg doorheen de dichtgeplamuurde riffmuur banen, vormen het recept voor deze innemende compositie. De van een rehearsal-achtige sound voorziene waanzin valt bij momenten ook stil om schijnbaar rustigere vaarwateren op te zoeken, maar dit duurt net zo lang totdat een pikzwarte etterbrij zich ophoopt tot een smerige etterbuil die open spat zodra de spanning niet langer gecontroleerd kan worden en waarvan de zwartrode massa zich onder je nagels vastzet. De groots klinkende ietwat postrockerige melodieën die we kennen van de eerste demo zijn nog steeds aanwezig en duiken meer naar het einde van deze lange compositie op. Hoewel “Upon the alter of sacrificial blood” nóg overrompelender was, slaagt Wilsumnes er ook met deze aanpak opnieuw in de luisteraar vanaf de openingstonen bij de keel te vatten en in een totale duisternis onder te dompelen. Hulde!

JOKKE: 81/100

Wilsumnes – Onwards to the great darkness (Black Gangrene Productions 2020)
1. Onwards to the great darkness

Nefarious Spirit/Void Prayer – Split

Voor deze split moeten we iets dieper de ondergrond induiken dan gewoonlijk. Nefarious Spirit is een Griekse band die naast deze samenwerking slechts één demo op haar palmares heeft staan. De heren Drowned (zang/gitaar/bas) en V. (drums), met een gezamenlijk verleden in het eerder bestiale Impure Worship, pakken het puur en goudeerlijk aan middels drie songs vol tijdloze black zonder moderne franjes. Ook geen typische Helleense zwartmetalen klanken hier, maar grauwe riffs, voor black metal begrippen eerder diepe echoënde vocalen en gedegen mid- en uptempo drumwerk. Het neigt wel wat naar een band als Darvaza, wat absoluut niet verkeerd is natuurlijk. Als laatste exclusieve song, gooit het duo nog een live nummer in de strijd waarop de zang wat meer galmt en het drumwerk wat meer klettert dan op het studiomateriaal. Na drie nummers neemt het uit Bosnië-Herzegovina afkomstige Void Prayer de fakkel over. Deze band heeft al wat meer ervaring met – naast twee demo’s – ook een langspeler, het uit 2017 stammende “Stillbirth from the psychotic void“. Het kwartet behoort trouwens tot the Black Plague cirkel met o.a. Nigrum Ignis Circuli, Deathcircle, Niteris, en Obskuritatem. Ook hier rauwe klanken – zonder kelderproductie overigens – maar met nog meer nadruk op melancholie en atmosfeer en een basgitaar die haast vrolijk doorheen de snedige riffs huppelt. Tussen de twee eigen bijdrages door, herneemt Void Prayer ook het Black Cilice nummer “To become“, dat hier dankzij het ontbreken van een brakke productie, bewijst een sterke compositie te zijn. In het acht minuten durende “Prayers null and void” gaat het er aanvankelijk nóg gemener aan toe met hels krijswerk van drummer O. (tevens spilfiguur in het eerder vermelde clubje) en dissonante riffs, maar in de finale laat deze duivelse demoon middels langdurige slepende leads zien ook zijn meer melodieuze kant niet verloochenen. Hulde voor GoatowaRex voor deze bijzonder fijne split!

JOKKE: 82/100 (Nefarious Spirit: 81/100 – Void Prayer: 83/100)

Nefarious Spirit/Void Prayer – Split (GoatowaRex 2019)
1. Nefarious Spirit – Haunted skulls – Demise of the holy
2. Nefarious Spirit – Destructive impulses
3. Nefarious Spirit – Nefarious spirit (live)
4. Void Prayer – Void seeker
5. Void Prayer – To become (Black Cilice cover)
6. Void Prayer – Prayers null and void