Silent Thunder – voor wie het niet moest weten – is de tweede, minder gekende, band van Lamp Of Murmuur’s M. Na twee prima demo’s (waarvan we “Thousand hammers” van een oordeel voorzagen) verschijnt nu een split met het Bosnische Shadow Dungeon, een band die reeds drie langspelers en enkele kleinere releases op zijn palmares heeft staan en op zijn derde langspeler “Gæstgerýne” de pure dungeon synth plots achterwege liet en inruilde voor symfonische black metal. Beide bands leveren voor deze split één eigen compositie en één cover aan.

Silent Thunder krijgt de eer de A-kant op zich te nemen en laat in het bijna negen minuten durende “Gates of pestilence and deceit” duidelijk horen dat het om het minder avontuurlijke en experimentele broertje van Lamp Of Murmuur gaat, waarbij er veel dichter bij de sound van second wave black metal wordt gebleven. Grimmige riffs worden waar nodig door mystieke keybaordsounds verder ingekleurd, de raspende vocalen klinken mysterieus en rauw en op het ritmisch departement worden verschillende wendingen aangenomen waardoor het nummer nergens voorspelbaar wordt en de dynamiek het spannend houdt. Grootste verrassing is de haast als klaagzang klinkende heldere zang die oude Ulver- en Borknagar-paden bewandelt. Qua cover koos Silent Thunder voor Satyricon’s “Walk the path of sorrow“; het was destijds het eerste Satyricon-nummer dat ik hoorde en dat was niet middels diens debuut “Dark medieval times” waarvan het de magistrale opener is, maar via de “Blackened Vol. I“-dubbel compilatie, misschien wel de beste compilatie die er ooit verscheen in het blackmetalwereldje en destijds veel zieltjes voor het zwarte genre wist te winnen. Het nummer baadt in een glorieuze, mystieke atmosfeer die de duistere middeleeuwen oproepen en is in mijn ogen ongeëvenaard door Satyr en Frost. Best een persoonlijke favoriet waar heel wat nostalgie aan vasthangt, maar Silent Thunder brengt het er zeer goed van af met zijn versie die vrij dicht tegen het origineel blijft en met een andere productie toch in staat is diezelfde indringende atmosfeer neer te zetten. Puik werk!

The Leper King aka Osman Ramadanović is zo wat dé spilfiguur in de florerende blackmetalscene van Bosnie en Herzegovina getuige zijn muzikale activiteiten met ondermeer Cave Ritual, Night’s Majesty, Niteris, Obskuritatem, Sulphuric Night en nog een dozijn andere bands. Onder het alias Ainul Iblis voorzag hij bovendien reeds menig blackmetalband van een cool logo of passend artwork. Deze man ademt black metal in en zweet het langs elke porie terug uit, dat weet je ondertussen. Voor zijn profielfoto op Metal Archives of de Bandcamppagina werd duidelijk inspiratie gevonden bij het Noorse Odium, en ook al is ’s mans black metal in het geval van Shadow Dungeon in de bijna tien munten durende eigen compositie “Visions of ancient horror” met symfonische elementen afgekruid, toch gaat het er minder bombastisch aan toe dan bij de Noren. Opvallend voor het genre is trouwens dat de basgitaar best veel ruimte in de mix gekregen heeft en ook de organisch ingespeelde drums doen het geluidsmatig beter dan de computergegenereerde drums van Silent Thunder, hoewel deze verre van storend klinken. The Leper King beschikt over een prima stel blackmetalstembanden maar last evengoed een stukje helder vertolkt gesproken woord in wanneer de toetsen het muzikaal gezien even kort alleen voor het zeggen hebben en het dungeonsynthverleden glorieus doorschemert in het kosmische zwartmetaal. Ook hier is het tien minuten lang afwisseling troef door op een goed uitgekiende manier met dynamiek, uiteenlopende ritmes en verschillende gemoedstoestanden om te gaan. Op de in het begin van het jaar verschenen derde langspeler “Gæstgerýne” werd Burzum nog door Shadow Dungeon geëerd middels een eigen kijk op diens “Det som engang var” en op deze split werd gekozen voor “Karmageddon” van het minder voor de hand liggende en door velen verguisde Duitse Nargaroth. De cover, afkomstig van diens in 1998 verschenen “Herbstleyd“-plaat, past haast naadloos bij het eigen repertoire en ook hier blijft de typerende melancholische en druilerige herfstachtige atmosfeer van het origineel perfect overeind in een iets moderner klinkende productie.

Zowel Silent Thunder als Shadow Dungeon zetten op deze split hun beste prestatie tot op heden neer, niet alleen dankzij twee prima coverversies, maar – veel belangrijker – door erg overtuigende eigen creaties. Uitstekende release voor liefhebbers van haatvolle jaren ’90 black metal die niet vies zijn van een heuse portie keyboards. Nu graag twee langspelers die vol staan met dergelijke hoge kwaliteitsnummers (“The darkening“, Shadow Dungeons’ volgende release zou echter opnieuw pure dungeon synth zijn). Happy hunting zou ik in tussentijd zeggen wanneer deze splitrelease later dit jaar via GoatowaRex zal verschijnen.

JOKKE: 88/100 (Silent Thunder: 87/100; Shadow Dungeon: 89/100)

Silent Thunder/Shadow Dungeon – Gates of pestilence and deceit/Visions of ancient horror (GoatowaRex 2022)
1. Silent Thunder – Gates of pestilence and deceit
2. Silent Thunder – Walk the path of sorrow (Satyricon cover)
3. Shadow Dungeon – Visions of ancient horror
4. Shadow Dungeon – Karmageddon (Nargaroth cover)