pa vesh en

Pa Vesh En – Church of bones

2018 is een druk jaar geweest voor Pa Vesh En. Op zes maanden tijd bracht het heerschap achter deze one-man-band immers de “Deadwomb“-demo, de twee-nummers-tellende EP “A ghost“, een split met Temple Moon en nu dus ook een volwaardige langspeler getiteld “Church of bones” uit. De Wit-Rus lijkt zich het meest comfortabel te voelen in uitzichtloze, compleet miserabele toestanden want dat is de sfeer die zijn orkestje opwekt. De toplaag van Pa Vesh En’ black metal is als een dik bladerdek waar amper zonnestralen doorschijnen zodat er zich in de diepste krochten van haar verrotte zwarte ondergrond allerlei ongedierte ontwikkelt dat leefbaar is zonder zonlicht. Een nummer als “La valse macabra” bevat bovendien serieus dronende basklanken die de beenderkerk, die vanuit de ondoordringbare duisternis oprijst, op haar grondvesten doet daveren. Ook in de acht minuten van “My obscure obsession“, mijn persoonlijke favoriet, dreunt een overstuurde baslijn doorheen de gitzwarte vormloze massa aan gekweld en getormenteerd geschreeuw, verstikkende gitaren en knetterende drums. Deze onwelriekende rauwheid is geen voer voor zwakzinnigen.

JOKKE: 75/100

Pa Vesh En – Church of bones (Iron Bonehead 2018)
1. The wilderness of cursed souls
2. A funeral procession
3. La valse macabra
4. Pale body desecration
5. The venom seed
6. My obscure obsession
7. With pain he waits in vain

Pa Vesh En/Temple Moon – Split

“Alleen is maar alleen” moeten de anonieme individuen achter de one-man bands Pa Vesh En en Temple Moon gedacht hebben want beide heerschappen slaan de handen in mekaar voor een split. De Wit-Rus die achter Pa Vesh En schuilgaat, wist ons recent nog te bekoren met zijn “A ghost” EP en duikt op zijn kant van de split nog dieper de mist in en prijst totale desolaatheid aan. Ten opzichte van de EP valt er meer melodie te ontwaren in de lo-fi sound, zij het van de miserabele soort, en de songs zijn minder abstract qua structuur. Doorheen de dichte nevel merken we sporadische gesproken vrouwelijke vocalen op die een extra mystiek element toevoegen aan de sound. Toch zou ik nummers als “Damnation and the witch” of “Last episode” ook graag eens willen horen met een iets betere productie. Van het Engelse Temple Moon draai ik de in april van dit jaar verschenen eerste demo nog regelmatig als ik zin heb in traditionele en ultraconservatieve black metal met roots in de jaren ’90. De productie is droger en meer afgelijnd ten opzichte van de Pa Vesh En-nummers en ondanks haar underground karakter zijn de instrumenten beter hoorbaar. Slepende passages worden afgewisseld met sneller werk terwijl de getormenteerde vocalen hun zegje doen. In het riffwerk van “Forgotten spectres carried through“, “Ceremonial decay” en “Maze of decrepit trees” sijpelen overduidelijk Finse invloeden door. Nadat de inleidende tonen van “VI” weggeëbd zijn, wordt ook hier het ijzige karakter van de muziek vormgegeven door een melodieuze inbreng van Finse bodem. Goei underground spul waarbij de voorkeur uitgaat naar Temple Moon.

JOKKE: 77/100 (Pa Vesh En: 74/100 – Temple Moon: 80/100)

Pa Vesh En/Temple Moon – Split (Iron Bonehead 2018)
1. Pa Vesh En – In midnight sickness
2. Pa Vesh En – The murder instinct
3. Pa Vesh En – A moonlight hunger
4. Pa Vesh En – Goat moon chaos
5. Pa Vesh En – Damnation and the witch
6. Pa Vesh En – Last episode
7. Temple Moon – Forgottten spectres carried through
8. Temple Moon – Ceremonial decay
9. Temple Moon – Maze of decrepit trees
10. Temple Moon – VI

Pa Vesh En – A ghost

In het black metal wereldje lopen heel wat getormenteerde zieltjes rond, dat bewijst ook het uit Wit-Rusland afkomstige Pa Vesh En. De rauwe en bleke zwartmetalen klanken die dit éénmansproject produceert, bevinden zich aan de meest desolate uiteinden van het black metal spectrum. De twee demotapes die vorig jaar verschenen (“Knife ritual” en “Dead womb“) klonken veelbelovend en vinden regelmatig hun weg naar mijn fancy maar vintage cassettedeck. Via Iron Bonehead Productions krijgen we nu in de vorm van de “A ghost” EP een voorproefje voor het volwaardig debuut dat later dit jaar verwacht mag worden. De gekwelde klanken van de twee nummers die we gepresenteerd krijgen, bevatten nóg minder structuur dan het oude werk dat nochtans al van een serieuze bak alle-houvast-vernietigende-reverb voorzien was. De gepijnigde en ruwe extremiteiten die Pa Vesh En uit zijn ziel perst, hebben een soort ambient-aura over zich heen hangen wat het geheel nóg abstracter maakt dan voorheen. Hoewel je in “Gruesome exhumation” toch een blastende structuur als ruggengraat voelt, zijn de drums serieus weggemoffeld achter de verstikkende reverbs en ziekelijke screams van de twee tracks waardoor de audioterreur een bijna vormloze smurrie aanneemt. Maar wel één die een lekker onbehagelijk gevoel weet te creëren. Ik ben benieuwd naar het volwaardige debuut van Pa Vesh En, alleen weet ik niet of ik een volledige rit van pakweg veertig minuten van deze extreme en abstracte duisternis ga kunnen uitzitten. Wie van afgelikte producties en black metal met een strofe en refrein structuur houdt, loopt hier best in een grote boog omheen.

JOKKE: 79/100

Pa Vesh En – A ghost (Iron Bonehead Productions 2018)
1. Haunting and mourning
2. Gruesome exhumation