2018 is een druk jaar geweest voor Pa Vesh En. Op zes maanden tijd bracht het heerschap achter deze one-man-band immers de “Deadwomb“-demo, de twee-nummers-tellende EP “A ghost“, een split met Temple Moon en nu dus ook een volwaardige langspeler getiteld “Church of bones” uit. De Wit-Rus lijkt zich het meest comfortabel te voelen in uitzichtloze, compleet miserabele toestanden want dat is de sfeer die zijn orkestje opwekt. De toplaag van Pa Vesh En’ black metal is als een dik bladerdek waar amper zonnestralen doorschijnen zodat er zich in de diepste krochten van haar verrotte zwarte ondergrond allerlei ongedierte ontwikkelt dat leefbaar is zonder zonlicht. Een nummer als “La valse macabra” bevat bovendien serieus dronende basklanken die de beenderkerk, die vanuit de ondoordringbare duisternis oprijst, op haar grondvesten doet daveren. Ook in de acht minuten van “My obscure obsession“, mijn persoonlijke favoriet, dreunt een overstuurde baslijn doorheen de gitzwarte vormloze massa aan gekweld en getormenteerd geschreeuw, verstikkende gitaren en knetterende drums. Deze onwelriekende rauwheid is geen voer voor zwakzinnigen.

JOKKE: 75/100

Pa Vesh En – Church of bones (Iron Bonehead 2018)
1. The wilderness of cursed souls
2. A funeral procession
3. La valse macabra
4. Pale body desecration
5. The venom seed
6. My obscure obsession
7. With pain he waits in vain