Het runenschrift spreekt nog steeds tot de verbeelding, vooral dan de betekenissen die in de Noordse mythologie aan de verschillende runen gegeven worden. Zelfs Down Under lopen er individuen rond die geïnspireerd worden door dit oude schrift van de Germaanse volkeren van Noord-Europa, Groot-Brittannië, Scandinavië en IJsland. Nightwolf wijdde er zijn band Runespell aan waarmee hij via Iron Bonehead zijn derde langspeler uitbrengt. Het is amper te geloven dat de muziek van Runespell ontsproot uit de koker van een Australiër want alles aan “Voice of opprobrium” ademt Noordse melancholie uit: de melodische riffs, de subtiele koorzangen, het als zwaardgekletter klinkende drumwerk en de akoestische nummers die regelmatig voor lange rustpauzes en duistere sfeerschepping zorgen. Hoewel ze een inherent onderdeel vormen van Runespell’s sound, laten de akoestische songs ons wel wat op onze honger zitten. Een meeslepend en nostalgisch black metal-nummer als “All thrones perish II” (deel één prijkt op het debuut) gaat er echter in als zoete koek. Ingewikkeld is het allemaal niet, onveilig en origineel (denk aan Graveland) evenmin maar de primitieve black metal- klanken weten me wel te raken, en dat is waar het tenslotte allemaal om draait. Onze nachtwolf is ook actief bij Eternum en Blood Stronghold, die er min of meer dezelfde esthetiek op nahouden, maar de klanken van Runespell zijn toch puurder en mystieker van aard. De zes nummers ontginnen de mysteries van oorlog en bloedvergieten, wraak en moed, herinnering en bestemming, spirituele en fysieke toewijding en opoffering. “Voice of opprobrium” ligt met haar scherpe en iele sound eerder in het verlengde van het debuut “Unhallowed blood oath” dan van het wat zwaarder maar minder geïnspireerd klinkende “Order of vengeance“. De akoestische klanken nemen deze keer wel ruim vijftien van de zevenendertig minuten voor hun rekening en halen de vaart uit het album daar ze qua sfeerschepping de duimen moeten leggen voor het extremer black metal-geweld dat gelukkig wel terug wat bijtender is dan wat op de voorganger te horen viel. Misschien is drie platen in evenveel jaren wat te veel van het goede en moet Nightwolf iets meer tijd nemen zodat volgende keer weer een plaat zoals het beklijvende debuut kan uitgebracht worden?

JOKKE: 70/100

Runespell – Voice of opprobrium (Iron Bonehead Productions 2019)
1. Firmament in blood
2. Voice of opprobrium
3. Wraithwoods
4. All thrones perish II
5. Wings of fate
6. Ascendant