We hebben er lang op moeten wachten, maar na de veelbelovende EP “Bodemloos” uit 2016 is er nu eindelijk een langspeler van Verwoed, één van de vaandeldragers van de NLBM-scene. Ik liep Verwoed mastermind Erik op Roadburn tegen het lijf en hij was ontzettend blij dat “De val” nu eindelijk op de mensheid losgelaten kan worden. Er is in tussentijd zelfs al nieuwe muziek geschreven. Maar eerst hebben we het met de gepassioneerde multi-instrumentalist nog even over die nieuwe plaat die onze verwachtingen overtrof en ongetwijfeld erg hoog in onze jaarlijst zal eindigen. (JOKKE)

Dag Erik!We spraken elkaar de vorige keer in oktober 2016 naar aanleiding van de release van Verwoed’s debuut EP “Bodemloos”. Ben je tevreden over hoe deze release onthaald werd en de shows die in de nasleep ervan volgden?
Hoi Johan. Jazeker. “Bodemloos” werd erg goed onthaald, onder anderen door jullie, en heeft ervoor gezorgd dat we een aantal goede live performances hebben kunnen doen in Nederland en Duitsland; live optredens die de groei van Verwoed enkel ten goede zijn gekomen.

Ik zag je driemaal aan het werk met Verwoed en telkens lijkt het alsof je je op het podium van de rest van de wereld afsluit om zo volledig in de muziek en je performance op te gaan. Wat gaat er de laatste minuten in je om alvorens de bühne te betreden en hoe beleef je de performance an sich?
Hoe ik op het podium ben, is een voortzetting van de uren die opbouwen voorafgaand aan het optreden. Een combinatie van spanning, focus, angst, verrukking… Een onbeschrijfelijk en compleet gevoel dat eerlijk gezegd met geen enkel ander gevoel te evenaren valt. Ik begeef me op een terrein waar alles kan en mág gebeuren. Zodra we daar staan, komt telkens het besef dat dit niet alleen meer van mij, maar van iedereen is. Ik zou het niet zozeer een ‘performance’ noemen, zoals jij dat doet, omdat dat impliceert dat er van tevoren is nagedacht over bepaalde gedragingen op het podium. Ik laat me volledig bezinnen in het moment en ga erin op. Ik ben mezelf niet meer. Er is geen sprake meer van ego en er is geen sprake meer van mij als persoon.

Voor live shows heb je je met talrijke muzikanten weten te omringen waarbij sommigen hun rol verder gaat dan louter het oppakken van hun instrument voor een concert. Gitarist Michael Bertoldini is tevens labelbaas bij Argento Records die je releases uitbrengen en bassist JB van der Wal zat voor de tweede keer achter de knoppen voor de opnames. Beschouw je de live-muzikanten louter als sessielid of sta je ervoor open dat ze ook actief mee deelnemen aan het schrijfproces of dat ze als klankbord voor nieuwe nummers fungeren?
Vooropstellend is het creatieve proces nog steeds van mij. Dit neemt echter niet weg dat de groei en ontwikkeling die Verwoed de afgelopen jaren, van studioproject naar een volwaardige live band, heeft meegemaakt en de optredens die we hebben gedaan, een aanzienlijke doch subtiele invloed hebben gehad op de manier waarop er gewerkt wordt. De muzikanten die Verwoed op het podium vertegenwoordigen hebben een al dan niet onbewuste invloed op de muziek.

De titels “Bodemloos” en “De val” lijken onlosmakelijk met mekaar verbonden te zijn, een vermoeden dat ook versterkt wordt door opnieuw voor het abstracte artwork van Terzij de Horde’s Joost Vervoort te kiezen. Zijn beide releases thematisch met mekaar verbonden?
Zeker, maar niet bewust. Thematisch gezien spreken beide platen volgens mij voor zich en spreken ze boekdelen.

Het artwork intrigeert me enorm en het lijkt wel alsof er ondanks haar abstracte vorm een link met de songtitels terug te vinden is. De twee blauwe lichtbundels kunnen als watervallen in een helrode grot geïnterpreteerd worden (“De val”). Er valt ook wel iets van een slangenkop in het ontwerp te bespeuren (“Vergif”). Je kan de twee lichtbronnen ook als ogen beschouwen (“Het bedriegende oog”) of als licht op zichzelf (“Verder van het licht”). Wat symboliseert het ontwerp voor jou? 
Joost heeft zichzelf wederom enorm overtroffen… Wat hij hier heeft gecreëerd is prachtig, treffend en volledig zijn interpretatie van “De val“. Het schilderij symboliseert voor mij alles waar Verwoed voor staat. Laat het voor zich spreken.

De dood is heel aanwezig in Verwoed’s teksten. Zo bevat het nummer “Vergif” o.a. de tekstregels “In Death lies salvation and in Death we shall be / Liberation! Salvation!” Ik heb het voorbije jaar veel nagedacht over de dood, niettemin door mee te leven met Michiel Eikenaar’s harde strijd die spijtig genoeg fataal afgelopen is. Denk je dat jouw beeld en idee van de dood zouden veranderen als je morgen te horen zou krijgen dat je resterende tijd op aarde akelig dicht voor de deur zou staan?
Ongetwijfeld… Het is lastig om hier antwoord op te geven gezien ik niet zozeer in hypotheses geloof en het nut er niet bepaald van inzie — maar door de afgelopen periode in mijn leven, en vooral het overlijden van Michiel, iemand voor wie ik ontzettend veel ontzag heb en gelukkig veel wijsheden mee heb kunnen delen tijdens de weinige, maar zeer krachtige, gesprekken die wij met elkaar hebben gehad, ben ik hier wel meer over gaan na denken.

Een titel als “De kwelling van het bestaan” klinkt heel nihilistisch en levensmoe. Worstel je met het leven en het aardse bestaan?
Hier hebben we het in 2016 kortstondig over gehad en ik vind het interessant dat je deze vraag stelt. Levensmoe: zeker niet. Maar de worsteling en het gevecht met het leven zoals wij het leven en de – zo voelt het nu althans – eeuwige zoektocht naar waarheid en spirituele bevrijding, blijft voor mij altijd een heel echt gegeven; iets wat me dagelijks bezig houdt, dus dit hoor je vanzelfsprekend terug in Verwoed.

De nummers op “De val” liggen in het verlengde van de EP maar beuken iets meer hoewel er – gelukkig – ook nog wel trippy en spacey passages zijn. De nieuwe nummers zijn tevens meer to the point. Was de EP een manier om uit te testen welke richting je op een langspeler zou uitgaan?
Neen. Muziek – of kunst überhaupt – moet volgens mij niet opstaan vanuit de idee een bepaald stuk te schrijven of te maken dat op een bepaalde manier klinkt, althans niet voor mij. De creatie begint vanuit een gevoel of een instinct; een ‘oer-gevoel’ vanuit een voor mij échte plek, waar ratio niet bestaat.

Je contrasteert graag met harmonieën en disharmonieën waarbij de melodieuze passages steeds soelaas lijken te brengen na het desoriënterende black metal-gebeuk. Ga je bewust op zoek naar deze evenwichtsoefening om in balans te zijn? 
Nee. Het schrijfproces gaat überhaupt niet ‘bewust’ en er worden geen ‘bewuste keuzes’ gemaakt.

Hoewel je voor de songtitels voor het Nederlands koos zijn de teksten toch in het Engels geschreven. Vanwaar deze opmerkelijke keuze?
Dit was op “Bodemloos” ook zo en ten tijde van de release van die plaat kreeg ik deze vraag ook regelmatig. “Verder van het licht“, de afsluiter van “De val“, bevat wel een Nederlandstalige passage. Op de één of andere manier weet ik mij tekstueel op bepaalde vlakken toch beter uit te drukken in het Engels, dus vandaar deze keuze.

Die Nederlandse passage in “Verder van het licht” wordt vertolkt door Dool’s Ryanne van Dorst en voelt als een soort van apotheose van de plaat. Heeft zij deze tekstpassage zelf aangedragen en hoe ben je op de idee gekomen om met haar samen te werken?
Ryanne is een ongelooflijk getalenteerd en inspirerend persoon en tijdens het creatieve proces waarbij “Verder van het licht” tot stand kwam, wist ik direct dat zij dit moest gaan zingen. Ik heb een tekst aangedragen en zij heeft de rest gedaan.

Op de jongste editie van Roadburn maakte je deel uit van het prestigieuze en ambitieuze Maalstroom-project dat door tal van muzikanten uit heel uiteenlopende Nederlandse black metal-bands werd opgezet. Hoe kijk je daarop terug en hoe heb je deze emotioneel zwaarbeladen editie van het festival beleefd?
Maalstroom was een heel bijzondere ervaring. Om samen te werken met zoveel inspirerende muzikanten en vrienden van bands als Fluisteraars, Turia, Witte Wieven, Grey Aura en Laster, was iets compleet anders dan ik gewend ben met Verwoed en om die reden ook heel interessant.

Met een luide knal plaatste het uit Utrecht afkomstige Verwoed zich met haar recente debuut “Bodemloos” op de Nederlandse black metal kaart. Eind september werd deze EP voor de eerste keer live voorgesteld in zaal Db’s in Utrecht, wat een lust voor oren, ogen en andere lichaamsdelen was. Ik klopte bij Verwoed mastermind Erik B. aan de deur om te polsen hoe hij op zijn live debuut terug blikte. (JOKKE)

Gegroet Erik! Ik was danig onder de indruk van je debuut “Bodemloos” en hoopte dat je zou instemmen met een interview. Ik wou echter wachten tot jullie live doop achter de rug was om te zien of de plaat ook live waargemaakt kon worden. Volmondig “ja!” dus (de afwezigen kunnen de show hier herbekijken: http://www.cvltnation.com/premiere-verwoed-debut-performance-full-set/). Ben je tevreden over hoe de eerste show verlopen is? Met ook Turia en Wederganger op de affiche kregen de aanwezigen een mooie dwarsdoorsnede van Nederlandse black metal anno 2016 te verteren. Hoewel het bordje “uitverkocht” aan de deur hing, had ik de indruk dat er toch nog gerust wel wat volk bij kon.
Heel tevreden. Om de nummers die je alleen geschreven en opgenomen hebt, gespeeld te horen worden door een volledige band was, vooral tijdens de eerste repetitie, heel vreemd en voelde wat onwennig aan. Dit veranderde echter al vrij snel in een euforisch gevoel.

“Bodemloos” werd volledig door jou ingespeeld. Om de plaat naar het podium te vertalen moest je natuurlijk andere muzikanten optrommelen. Wie heeft je zoal uit de brand geholpen en zullen zij altijd van de partij zijn voor live shows? Treden ze als volwaardig lid toe tot de band of blijft Verwoed jouw soloproject als het op het schrijven van muziek aankomt?
Michael (The Secret), JB, Jeroen (beiden Herder) en Joris (o.a. Leaves Eyes) vervullen de rollen bij live optredens. Ik schrijf nog steeds alle muziek, maar zal bij de volgende opnames gebruik maken van Joris op drums. Mijn drumkunsten zijn dusdanig beperkt, dat het me soms belemmert in het schrijfproces. Met iemand als Joris achter de kit, zijn er geen beperkingen meer in wat wel en niet kan.

Voor de live show koos je om de rol van zanger op jou te nemen, hoewel je ook de positie van gitarist, bassist of drummer had kunnen innemen. Was het van meet af aan duidelijk dat je de microfoon ter hand wou nemen? Had je niet liever (ook) als gitarist op het podium gestaan, vermits jij alle muziek geschreven hebt of valt zingen en gitaar spelen niet te combineren?
Het idee om dit live te gaan doen speelde al langer in mijn hoofd en het instinctieve gevoel dat ik zou gaan zingen was daarbij altijd al aanwezig. Hier van afwijken zou niet juist zijn.

De hoge kwaliteit van het muzikaal gebodene maakt duidelijk dat je een getalenteerd muzikant en multi-instrumentalist bent. In welke rol (zanger, gitarist, drums) voel je je het meest comfortabel en welk instrument beheers je het beste naar jouw mening?
In het geval van Verwoed, zou ik zeggen gitaar.

Ik heb me laten vertellen dat jij afkomstig bent uit de punk en hardcore scene. Tevens ben je ook actief in stoner/doom band Uur (het voormalige Dresden/Leningrad). Vanwaar de intentie om black metal te gaan maken? Uit sommige hoeken waait soms wel al eens negatieve kritiek op hardcore kids die plots black metal gaan spelen.
Ik werd niet op een dag wakker met de intentie om black metal te gaan maken. Het is, op een voor mij vooralsnog onverklaarbare manier, zo gegroeid. Wanneer je leeft met een zodanige ‘onvrede’ met het (aardse) bestaan, is het denk ik onvermijdelijk dat je persoon op een bepaald punt in het leven de wegen kruist met black metal. Kortzichtige kritiek van bekrompen zogenaamde puristen op ‘hardcore kids die black metal maken’, leg ik naast me neer. Als je zulke aardse gedachten toelaat in zoiets ongrijpbaars en wetteloos als black metal, begrijp je het volgens mij niet helemaal.

Je eerste stappen in black metal werden echter niet gezet onder de naam Verwoed. Je opereerde eerst als Woudloper waarmee een EP en een single uitgebracht werden. Waarom heb je na deze releases een punt achter Woudloper gezet om onder de naam Verwoed verder te gaan?
Voordat er überhaupt één noot was opgenomen, bestond de naam Woudloper al. Al snel kreeg ik het gevoel dat deze naam de lading van de muziek allesbehalve dekte, vandaar de verandering naar Verwoed.

De term “verwoed” kan allerhande betekenissen hebben: boos, bezeten, enthousiast, fervent, fel, geestdriftig, heftig, hevig, hartstochtelijk, laaiend, naarstig, rabiaat, razend, vroed, vurig, woedend, … Welke van deze termen is het meest op jou van toepassing als individu?
Verwoed in de breedste zin van de betekenis van het woord. Het is een prachtig woord met een dusdanig diverse lading waarvan elke betekenis mij en de muziek dekt.

De black metal die op “Bodemloos” te horen is, bevat uiteenlopende invalshoeken gaande van orthodoxe elementen over psychedelische uitgerekte stukken en dreigende drone/ambient. Enig idee of één van deze elementen op een volgende release nog verder uitgediept gaan worden of gaat de sound van Verwoed steeds een amalgaam van verschillende stijlelementen blijven?
Ik heb geen idee. Ik schrijf niet met de intentie om een bepaald nummer of stukje te schrijven; ik laat het me overkomen en als het gevoel juist is, gebruik ik het.

Ik heb de indruk dat de recensies van “Bodemloos” unaniem positief zijn. Had je dit enigszins verwacht en hoe ga je om met eventuele negatieve kritiek?
Ik verwacht helemaal niks. De demo werd bijvoorbeeld niet opgenomen met de intentie om deze ooit uit te brengen, maar Joost (Terzij de Horde) heeft me net dat zetje gegeven dat ik nodig had om het toch te doen. De recensies zijn inderdaad lovend; iets wat ik absoluut niet had verwacht of überhaupt mee bezig was/ben.

Zowel de muziek, als de songtitels en het knappe hoesontwerp van Joost (Terzij De Horde) schijnen een nihilistisch, hallucinogeen en paranoïde gevoel uit. Worstel je in het dagelijks leven met jezelf en de wereld rondom ons? Hoe zie jij de toekomst voor de mensheid tegemoet?
De mensheid is verdoemd. Dat weten we allemaal. We zijn als mens zo dusdanig ver van onze instinctieve driften en natuurlijke gevoelens verwijderd, dat we geen idee meer (kunnen) hebben wat het daadwerkelijke nut is van onze tijd hier op aarde. In plaats daarvan storten we ons op kunstmatig geluk in de vorm van materiële voldoening. De worstelingen die ik hiermee ervoer, heb ik, mede dankzij bepaalde ervaringen en inzichten die ik heb opgedaan tijdens een aantal trips, de kop weten in te drukken.

Is er een dieperliggend thema dat de drie songs op “Bodemloos” verbindt?
De Dood.

Voor de release van “Bodemloos” werk je samen met het vrij nieuwe Argento Records. Hoe ben je met hen in contact gekomen en hoe verloopt de samenwerking?
Ik ben via JB in contact gekomen met Michael van Argento (tevens live gitarist). Juist omdat hij nog niet veel had uitgebracht, was ik enthousiast om het op zijn label uit te brengen. Op die manier kun je samen met je label iets moois opbouwen, in plaats van ‘nóg een band op dat label met meer dan 100 bands op het rooster’ te zijn. Michael en Clio zijn voor de volle 100% toegewijd aan wat ze doen en dit doen ze met de grootste passie, dus ik ben erg blij dat zij dit wilden doen.

Wat mogen we in de toekomst nog van Verwoed verwachten?
Momenteel werk ik aan een full length, wat vooralsnog voorspoediger gaat dan verwacht. Daarnaast blijft het niet bij die ene show in dB’s.