BlackBraid – De wreedheden uit het verleden hebben de weg vrijgemaakt voor de strijd in het heden

Hoewel black metal een muziekgenre met Europese oorsprong is, heeft het zich in de afgelopen drie decennia over de hele wereld verspreid en zijn er verschillende underground scenes ontstaan. Bijna elk land heeft dan ook een soort underground blackmetalscene met enkele toonaangevende bands. Denk maar aan Kyrgyzstan’s Darkestrah, Impiety uit Singapore, India’s Tetragrammacide of Wildernessking uit Zuid-Afrika, allemaal exotische landen waarvan je niet meteen verwacht dat er een blackmetalband vandaan komt. Hoewel de meeste blackmetalfans instant denken aan de koude, verre setting van Scandinavië of Noord-Europa, speelden natuurlijk ook Brazilië of Griekenland eind jaren tachtig en begin jaren negentig een cruciale rol in de ontwikkeling van het extreme muziekgenre. In Amerika zagen we de afgelopen jaren een opkomst van wat wordt aangeduid als “indigenous” of “native Amerikaanse black metal. Geen satanische beelden of middeleeuwse taferelen hier, maar bands die zingen over hun eigen erfgoed en geloofssystemen vanuit een inheems perspectief. Eén van hen is BlackBraid wiens opperhoofd Sgah’gahsowáh we enkele vragen stuurden. (JOKKE)

The English version of this interview can be found here.

Welke vonk laaide het BlackBraid-vuur aan?
BlackBraid ontstond vrij organisch, “Barefoot ghost dance on bloodsoaked soil” was het eerste nummer dat ik schreef, kort daarop volgde “The river of time flows through me“. Voordat ik die nummers schreef, was het eigenlijk gewoon een hobby voor mij. Ik was behoorlijk trots op die twee songs en nadat ik besloten had ze op te nemen, vond ik dat ik moest blijven schrijven en zo werd BlackBraid dus gevormd.

​​Waarom koos je voor black metal als genre om je mee uit te drukken?
Black metal was de voor de hand liggende keuze voor mij omdat ik van de muziek hou en het zo perfect past bij de inheemse Amerikaanse levensstijl en strijd.

Heeft het ontdekken van black metal ervoor gezorgd dat je opnieuw contact hebt gemaakt met je erfgoed
Dat zou ik niet zeggen, misschien juist het tegenovergestelde. Ik heb altijd van black metal gehouden, maar het is moeilijk om te schrijven, maar hoe meer ik ontdek over de natuur en mijn erfgoed, hoe meer inspiratie ik heb voor black metal.

Heb je voor BlackBraid in andere bands gespeeld?
Toen ik jonger was speelde ik als gitarist in enkele metalbands, maar niets te serieus. BlackBraid is de eerste keer dat ik de muziek zelf schrijf.

Vanwaar de naam BlackBraid? Draag je je haar vaak in een vlecht, en heeft het een speciale diepere betekenis voor jou of de indianen om je haar zo te dragen?
Ik draag mijn haar inderdaad graag in een vlecht en het is natuurlijk iets heel persoonlijks voor mij omdat we een heel sterke relatie hebben met ons haar. Dus BlackBraid leek een natuurlijke pasvorm. Het heeft een absoluut blackmetalgevoel, terwijl het nog steeds mijn vlecht en mijn cultuur eert.

Waar verwijst je alias Sgah’gahsowáh naar?
Het is Mohawk en betekent de heksenhavik.

Je woont in of nabij het Adirondack-gebergte. Kun je beschrijven in welke wildernis je leeft en op welke manier je omgeving je muziek beïnvloedt?
Mijn muziek is sterk gebaseerd op de bergen waar ik woon, ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen dat het de essentie van BlackBraid is. De Adirondack-regio kan worden geclassificeerd als taiga of boreale bossen, dus zeer rotsachtige grond met strenge winters en korte, mooie zomers. Meren en rivieren zijn overal, meestal bedekt met dicht dennenbos en massieve granieten rotsblokken. Het is een beschermd gebied en we hebben hier een vrij uitgestrekte wildernis, herten, beren, bobcats, elanden, adelaars en vele andere prachtige beesten maken hier hun thuis. Ik geloof dat het Adirondack-park in totaal ook zo’n tienduizend vierkante mijl is, dus veel ruimte om te ademen.

Ik las ergens dat sommige van je hobby’s ondermeer het looien van huiden en traditionele droge taxidermie zijn, wat tegenwoordig haast verloren stielen zijn geworden. Wat trok je hiertoe aan?
Ik doe dit al jaren en het is een grote passie van mij, meer nog de traditionele taxidermie met maïsmeel. Ik kan me niet herinneren wat me in eerste instantie hiertoe aantrok, maar het is een hele eer om met de doden te werken. Het is een heilige relatie om de schoonheid van iets in de dood te behouden zodra hun ziel de overblijfselen begint te verlaten. Het is dus een heel bijzondere ervaring/hobby voor mij.

Ook jagen lijkt een groot deel van je leven te zijn. Wat trekt je aan in de jacht?
Ik hou wel van jagen, ik ga tegenwoordig vooral voor eend. Het heeft me altijd aangetrokken omdat het een heilige relatie met de natuur is. De jager moet echt niet alleen zijn eigen omgeving leren kennen, maar ook de omgeving en waarnemingen van zijn tegenstander. Het is een eeuwenoud conflict waar we vanaf het begin mee bezig zijn. Een leven nemen is waarschijnlijk het moeilijkste wat je ooit in je leven zult doen. Ik denk dat als we vleeseters willen worden, we die relatie echt moeten ervaren om de ernst van het offer te kennen dat deze dieren brengen, zodat we elke dag met onze families kunnen eten. Bovendien is jagen de meest milieuvriendelijke en duurzame vorm van voedsel, zelfs veel efficiënter dan landbouw, en als meer mensen zouden jagen of vissen in plaats van naar de supermarkt te gaan, zou het milieu er ook beter van worden. Het is dus een goede manier om contact te maken met mijn voorouders en tegelijkertijd mijn best te doen om op een eervolle manier te leven en het milieu ook een beetje te helpen.

Waarom denk je dat er zo’n nauwe relatie is tussen black metal en de natuur of barre klimaten?
Black metal ging altijd over lijden, depressie, wildernis en somberheid. De lijst gaat maar door, ze lijken echt gewoon een perfecte match.

Kan je wat dieper ingaan op je erfgoed, enkele belangrijke historische gebeurtenissen en de Indiaanse stamgroepen die in dit Adirondack-gebied wonen?
Er is zoveel te vertellen dat ik niet echt zou weten waar ik moet beginnen. Ik ben niet in stamverband opgevoed, maar werd geadopteerd bij de geboorte, dus ik hoop een beetje een stem te kunnen geven aan de vele inheemse Amerikanen in onze wereld die nog steeds niet worden erkend vanwege zaken als ontheemding, bloedkwantum, enz … De Adirondacks zijn van oudsher een mix van Mohawk- en Algonquin-territorium en werden voornamelijk gebruikt als jachtgebied vanwege de enorme hoeveelheid wildernis en dieren in het wild. Het woord Adirondack is Mohawk voor “de schorseters”.

Het coverartwork van Adrian Baxter voor “BlackBraid I” lijkt veel traditionele symboliek te bevatten. Kun je wat licht werpen op de betekenis van de hoesafbeelding?
Ik wilde gewoon dat het artwork een perfecte weergave van het album zelf zou zijn en ik wist dat hij er geweldig werk mee zou doen, wat hij ook deed. Ik wil niet te specifiek worden met de details, want ik wil ook wat overlaten voor interpretatie aan de luisteraar, maar ik zie de albumhoes als een perfecte weergave van het album zelf.

Op de cover van de digitaal uitgebrachte single “Barefoot ghost dance on blood soaked soil” zien we twee inheemse Amerikanen onder het bloed. Is dit een oude/originele foto en wat zien we hier juist?
Het is een foto van twee noordelijke cheyenne-mannen die zich klaarmaken om te zonnedansen, het is een vrij oude foto die, denk ik in 1908, werd genomen door Edward Curtis.

Het nummer gaat over het lijden en de genocide die inheemse volkeren in Amerika ondergaan. Verwijs je daarbij naar wreedheden uit het verleden of gebeuren deze dingen nog steeds op dit moment? Ben je zelf slachtoffer geweest van racisme en heeft dit invloed gehad op je opgroeien en uiteindelijk besluit om muzikant te worden?
Ik zou zeggen dat het misschien een mix van beide is, de wreedheden uit het verleden hebben de weg vrijgemaakt voor de strijd in het heden en ze zijn allemaal met elkaar verweven. Ik heb zeker te maken gehad met racisme in mijn leven, maar ik denk dat bijna alle autochtonen op de een of andere manier ermee te maken hebben gehad, ik laat het niet tot me doordringen. Racisten zijn uiteindelijk altijd de grootste lafaards.

Zijn er andere native blackmetalbands die een vonk in jou hebben losgemaakt om ook over je eigen erfgoed en geloofssysteem te gaan schrijven?
Er zijn er veel: Ifernach, Pan Amerikan Native Front, Nechochwen, Ixachtilan, etc. Er is een heleboel andere geweldige native black metal die al veel langer bestaat dan ik.

Hoe zou je jouw geloofssysteem of wereldbeeld omschrijven?
Ik aanbid de natuur en onze heilige band met Moeder Aarde. Ik beweer niet dat ik enige vorm van religie of spiritueel systeem van een bepaalde stam of volk belichaam. Mijn overtuigingen zijn complex en ze zijn van mij.

Ben je het eens met de uitspraak van Ifernach’s Finian dat Noord-Amerikaanse blackmetalbands thematische concepten zouden moeten gebruiken die gebaseerd zijn op hun inheemse goden, in plaats van de pre-christelijke Europese mythologie?
Ik had die quote nog nooit gehoord, maar ik ben het er volledig mee eens. BlackBraid zou nooit over Europese thema’s schrijven. Niets tegen hen, ik hou van Europese black metal. Maar ik wil black metal schrijven die echt is, en ik ben geen Europeaan. Dat zie je dus nooit in BlackBraid.

Voor veel traditionalisten moet blackmetalmuziek satanisch zijn. Wat is jouw mening hierover en hoe zou je black metal omschrijven? Welke elementen moeten aanwezig zijn om over black metal te kunnen spreken?
Ik denk niet dat je echt een label op black metal kunt plakken. Ik denk dat we natuurlijk wat basis moeten hebben, zoals gitaar en drums, maar verder denk ik dat het vooral gebaseerd is op emotie. Black metal hoeft ook helemaal niet satanisch te zijn. Het is cool in mijn boek, maar nogmaals, ik ben geen satanist en ik wil echte black metal schrijven, dus dat is niet iets dat je van BlackBraid zult horen. Satanische black metal heeft misschien een grote rol gespeeld in de vorming van het genre, maar het is gemakkelijk om te vergeten dat er ook veel grote heidense bands uit die periode zijn voortgekomen. Bands als Enslaved, Ulver etc.. die het satanisme nooit hebben aangeroerd en nog steeds ass kicken. En uiteindelijk zijn we hetzelfde, want inheemse Amerikanen zijn ook heidenen, alleen een andere smaak zou ik zeggen.

Voor sommige idioten is zingen over je eigen erfgoed soms al genoeg om een ​​artiest of band als nationaalsocialist of extreemrechts te bestempelen. Heb je al met dergelijke beschuldigingen te maken gehad en wat is jouw mening over sommige bands die hun erfgoed gebruiken om te beweren dat ze superieur zijn aan andere nationaliteiten?
Ik heb daar nog nooit mee te maken gehad, maar ik denk zeker dat iedereen die beweert superieur te zijn boven iemand anders het verdient te worden geannuleerd. We zijn allemaal mensen, er is een bepaald type persoon voor nodig om zichzelf van het tegendeel te overtuigen en ik heb geen interesse om enige vorm van politiek in metal te brengen.

Wat is je mening over re-enactment, een educatieve of amusementsactiviteit waarbij voornamelijk amateurhobbyisten en geschiedenisliefhebbers uniformen aantrekken en een plan volgen om aspecten van een historische gebeurtenis of periode na te bootsen?
Het lijkt me best gaaf. Zolang het respectvol en nauwkeurig wordt gedaan, is het een goede manier om de geschiedenis te bewaren, denk ik.

Sommige bands van Indiaanse/inheemse afkomst gebruiken liever hun eigen moedertaal in hun muziek, terwijl BlackBraid voornamelijk Engels gebruikt. Waarom is dat het geval? En heb je plannen om het gebruik van je eigen moedertaal bij toekomstige releases te vergroten?
Ik spreek geen enkele moedertaal vloeiend.

Je werkt helemaal alleen, behalve wat hulp van een drummer in de studio. Desalniettemin heb je enkele toekomstige optredens aangekondigd, zoals één in Saint Vitus in Brooklyn op 7 oktober met Pan Amerikan Native Front, Vilkacis en Ixachitlan. Op 10 september organiseert Night of the Pale Moon een evenement met BlackBraid, Metzli en Crematory Stench. Uit hoeveel leden zal de live line-up bestaan ​​en wat kunnen we verwachten qua stage outfit en props?
We zullen als volledige band spelen voor de live-evenementen, ikzelf met vier andere jongens. Het zijn echt geweldige vrienden van mij die zelf geen onbekenden zijn met black metal en ik wil er niet te veel op ingaan voordat we echt spelen, maar BlackBraid zal zeker een zeer gedenkwaardig live-ritueel worden.

Als we de muziek van BlackBraid moeten ontleden, zou ik zeggen dat deze het meest neigt naar Zweedse melodieuze black metal, gekruid met wat lokale folkelementen. Kan je je hierin vinden?
Ja zeker, Dissection heeft een grote invloed op mij, dus dat is logisch. Ik probeer de dingen die ik leuk vind aan traditionele black metal te nemen en het mijn eigen te maken.

Een kritische opmerking die ik maakte in mijn recensie was dat behalve in “Sacandaga”, verwijzend naar het Grote Sacandaga-meer, de traditionele elementen vooral worden gebruikt in de zeer sfeervolle en instrumentale intermezzi. Ik zou graag zien dat ze in de toekomst meer één worden met de metalpassages. Is dit iets waar je aan werkt bij het schrijven van nieuw materiaal? Ga je in de toekomst naast fluiten en akoestische gitaar nog andere folkinstrumenten gebruiken?
Ja, ik denk dat het eerste album een ​​goed venster is op wat BlackBraid zou kunnen worden. Het volgende album zal zeker langer zijn en zal de thema’s van het eerste album nog verder uitbreiden.

“BlackBraid I” suggereert dat er in ieder geval één of meerdere opvolgers zullen zijn. Waarom heb je besloten om voor een titelloos album te gaan en met cijfers te werken?
De manier waarop ik muziek schrijf is enigszins conceptueel denk ik en het leek me gewoon goed. Het album als geheel betekent veel voor mij en symboliseert een bepaalde periode in mijn leven en het is zo moeilijk om dat in woorden samen te vatten. Ik laat liever de muziek als geheel aan het woord dan een titel op het album te zetten, het is een soort van verleiding om het album in zijn geheel te beluisteren als je wilt weten waar het echt over gaat.

Het is best verbazingwekkend dat je tot nu toe alles doet volgens de DIY-ethiek. Ben je nog niet benaderd door labels? Het voordeel van deze doe-het-zelf-aanpak is dat je alles zelf in de hand hebt, maar ik kan me voorstellen dat het veel tijd vraagt ​​om social media op te volgen terwijl je ook nog door de natuur kunt struinen of nieuwe muziek kunt schrijven, niet?
Ja, ik heb eigenlijk veel labels afgewezen (en blijf dat doen). Tot dusver vind ik het leuk alles zelf te doen, ik heb volledige controle over al mijn eigen kunst, en niemand plukt de vruchten van mijn werk behalve ik en mijn familie. Mijn vrouw doet veel van mijn media en runt ook mijn website en webwinkel, dus tussen ons twee is er echt geen behoefte aan een label. Het is een vrij heerlijk gevoel.

Zowel de tape- als de CD-editie van het debuut waren eerder beperkt en waren in pre-order vrij snel uitverkocht. Was je verrast door de reacties op je muziek en merch? Waar kunnen wij Europeanen jouw album of merch kopen?
Ja, het was zeker een beetje surrealistisch om ze in een weekend weg te zien gaan. Gelukkig hebben we een spoedbestelling kunnen krijgen en de pre-order is weer operationeel en ik voorzie niet dat we voor de releasedatum op de 26e weer opraken. Wat betreft de Europese distro, mijn album is ook beschikbaar voor pre-order via Neuropa Records en Pinguin Head. Via mijn webwinkel op blackbraid.us wordt ook wereldwijd verzonden en kun je ook altijd direct bij mij bestellen.

Komt er ook een vinyl editie?
Ja absoluut, daar zullen we de komende maanden ook een pre-ordervoor doen. Het vinyl zal er voor het einde van het jaar zijn.

Wat houdt de nabije toekomst voor BlackBraid in?
Ik ben al begonnen aan de tweede langspeler en die zal zeker langer worden. Ik hoop de komende maanden ook wat meer liveshows en festivals te doen.