Black metal als verering van primitieve cultuur en de dood, ik kan me hier wel in vinden, en elke cultuur heeft zijn eigen stijl en mythologie. De laatste jaren kunnen we dan ook niet om het gegeven “native” of “indigenous” black metal heen. Ik kan me inbeelden dat veel trve blackmetalfans de wenkbrauwen fronsen bij bands als Nechochwen, Pan Amerikan Native Front, Ifernach, Kūka’ilimoku, Ixachitlan, Volahn of Maquahuitl (om er maar enkele te noemen), maar ik vind dit persoonlijk een heel stuk interessanter en geloofwaardiger overkomen dan dat een Braziliaanse band over vikings zingt, een Franse band over samoeraikrijgers of een Chinese band over Aboriginals. Een nieuwe aanwinst in deze niche is BlackBraid, een native Amerikaans blackmetalsoloproject van een zekere Sgah’gahsowáh die in het Adirondackgebergte, een bergketen in het noordoosten van de staat New York in de Verenigde Staten, woont. Knap dat deze muzikant zijn debuut “BlackBraid I” en alle promotie en merch volgens het DIY-principe verzorgt. Enkel voor het inspelen van de drums werd beroep gedaan op een huurling in de vorm van Neil Schneider die ook de opnames, mix en mastering verzorgde.

Daar waar er aan het geluid van veel van de gereferentieerde bands een medium tot extra large rauw randje zit, heeft Neil Schneider BlackBraid een erg krachtige, luide en moderne sound aangemeten met diep gestemde gitaren en volumineuze drums. Het maakt van “The river of time flows through me” een overrompelende binnenkomer met erg mooie en meeslepende gitaarmelodieën die over de kolkende watermassa glijden, maar buiten een sample van een bruisende rivier die het zaakje op gang trekt, blijven we op onze honger zitten wat betreft de inbreng van lokale folkelementen. Dat wordt echter volledig goedgemaakt in opvolger “As the creek flows softly by” dat volledig instrumentaal is en op akoestische gitaar en een soort fluit vertolkt wordt. Ook “Warm wind whispering softly through Hemlock at dusk” is zo’n akoestisch introspectief intermezzo dat ideaal is om rond een kampvuur onder open hemel te beluisteren en alzo connectie te zoeken met je voorvaderen. Deze nummers weten trouwens een emotionele snaar te raken en zijn meer dan zo maar wat zielloos kampvuurgetokkel.

Doorheen de metalen songs zweven Zweedse second wave blackmetalgitaarmelodielijnen en de zweep gaat er doorgaans goed op, hoewel het grootste deel van de tien minuten durende afsluiter “Prying open the jaws of eternity” eerder mid-tempo beukt middels rollende basdrums en rockende riffs of loodzware deathdoomstukken. Er wordt echter ook naar boven en onder afgeweken qua extremiteitsniveau. Zo horen we beklijvende gitaarmelodieën in de tamelijk rustige passages aan het einde van de song terwijl zo wat pal halfweg de demonen ontbonden worden wat in helse blastbeats resulteert. Sgah’gahsowáh beschikt over twee paar uitstekende stembanden die gevarieerd screamwerk laten horen dat meermaals naar zwartgeblakerde deathmetalvocalen neigt.

“BlackBraid I” is een oerdegelijk en professioneel vervaardigd debuut (chapeau om dat allemaal in eigen beheer klaar te spelen!), en ik kan me inbeelden dat bepaalde platenboeren hier toch wel interesse in hebben. Wel moet me van het hart dat ik BlackBraid nog wat als een moderne Zweedse blackmetalband vind klinken die doorgaans enkel in de intermezzi de eigen heritage laat doorschemeren. Van mijn part mogen die lokale folkelementen in de toekomst veel meer in de composities ingebakken worden zoals dat het geval is in het ziedende “Sacandaga” dat klinkt alsof we door een op hol geslagen kudde bizons vertrappeld worden en waarin het folkfluitje voor een luchtig maar gesmaakt accent zorgt. Graag meer van dat en naar persoonlijke smaak mag het ook allemaal wat rauwer. Ondanks deze kritische noten lijkt BlackBraid me echter nog wel wat knappe platen in zijn mars te hebben. Liefhebbers van een band als Naglfar of meer mainstream Zweedse death en black moeten dit eens uitchecken.

JOKKE: 81/100

BlackBraid – BlackBraid I (Eigen beheer 2022)
1. The river of time flows through me
2. As the creek flows softly by
3. Sacandaga
4. Barefoot ghost dance on bloodsoaked soil
5. Warm wind whispering softly through Hemlock at dusk
6. Prying open the jaws of eternity