Nederland heeft zich de afgelopen jaren weten manifesteren als een echt broeinest voor interessante black metal, de ene band al wat hipper, experimenteler en moderner dan de andere. Zoals jullie ondertussen wel weten proberen we bij Addergebroed niet te veel met oogkleppen op doorheen de ondergrond te ploeteren en kunnen vele ietwat experimentele bands ons zeker bekoren, maar enkele van onze zwartgeblakerde harten gaan nog steeds het hardst te keer bij het zwartmetaal dat op de traditionele jaren ’90 leest geschoeid is. En dan bedoelen we niet enkel de klassieke bands, want ook de dag van vandaag lopen er nog tal van individuen rond die met hun muziek de geest van 25 jaar geleden terug weten oproepen. Forgotten en Unknown vormen zo’n (haast onafscheidelijk) duo dat ons met hun Udegste- en Gärgäntuah-releases uitermate wist te bekoren. We zijn dan ook vereerd dat deze twee veteranen ons te woord wilden staan. (JOKKE)

De reden voor dit vraaggesprek is “Zwartmagische brouwsels”, de debuutlangspeler van Udegste. Echter zijn jullie beiden ook actief met Gärgäntuäh waarvan in september 2021 het “Urmystyk”-debuut verscheen. Lag er een specifieke andere nood, behoefte of visie aan de oprichting van Udegste ten gronde of is deze band eerder het resultaat van songs die geschreven waren maar niet binnen het concept van Gärgäntuäh pasten?
Forgotten: Er zit inderdaad wel degelijk verschil tussen beide bands en uiteraard zit daar een visie aan vast. Gärgäntuäh is eigenlijk ontstaan door een spontane opvlieging wat resulteerde in onze demo “Dödenlicht” en langspeler “Urmystyk“. Beide releases komen uit één opnamesessie waarbij de “Dödenlicht“-demo eigenlijk de eerste twee nummers omvat die uiteindelijk het begin vormden van Gärgäntuäh en daardoor wat rauwer en meer in your face klinken. Deze nummers werden in een paar uur geschreven en opgenomen waarna onze visie zich begon te vormen. Daarna werden de keys en akoestische partijen toegevoegd en ontstond het idee van de teksten en vocalen. Doordat de visie er plots was, heb ik de rest van de sessie anders ingevuld waardoor er een verschil tussen de nummers ontstond en we daarna besloten “Ossaert” en “Dwylljocht” als een promo uit te brengen.

Het idee achter beide bands is dat we de oude tijden missen toen black metal nog wat voorstelde met de juiste duistere atmosferen en ongelikte opnames en er geen sprake was van hipster black metal, mainstream en money making machines. We streven meer naar het oergevoel waar we een verbinding proberen te brengen tussen de natuur, oude mythes en black metal. We vonden dat we de missie hadden om de oude tijden te doen herleven als tegenhanger van hipster- en moderne blackmetalbands. Wij gaan weer terug in de tijd vóór 1998 waarin black metal nog puur was en bands niet verleid werden door het grote geld van labels als Nuclear Blast en Music for Nations. De tijd dat men black metal vreesde, men bang was voor de satanisten met hun corpsepaint en de verhalen dat men elkaar of anderen vermoorde, kerken in brand stak en op het kerkhof of in de winter door de bossen dwaalde. De mystiek en de donkere sfeer die black metal toen had, proberen we op onze manier weer terug te brengen. Onze muziek is dus ook geïnspireerd door toen. Waardoor we uiteindelijk bij die black metal uitkomen waarin synths geïntroduceerd werden en zo ontstond Udegste naast Gärgäntuäh, geïnspireerd door de eerste albums van Gehenna en Dimmu Borgir en dus ook als een soort eerbetoon.

De invloed van Gehenna’s “First spell” en “Seen through the veils of darkness” hoor en voel ik inderdaad sterk terug komen in de muziek van Udegste die wat gematigder is qua tempo dan Gärgäntuah’s muziek die ik ervaar als black metal waar een heidense/subtiele folky wind in de stijl van Arckanum doorwaait. Kunnen jullie je hierin vinden?
Forgotten: Qua Udegste heb je het helemaal goed, dit was volgens mij wel het uitgangspunt van Unknown toen hij dit album schreef. Met Gärgäntuäh is het toch net wat anders, we luisteren beide ook wel naar Arckanum, misschien zijn deze invloeden er dus onbewust ingeslopen. Maar ook bands als Satyricon (“Dark medieval times“/”The shadowthrone“), Gorgoroth, Isengard, Ulver, Storm, Abigor’s eerste albums, Troll (de onbekende Troll met demo ’94 uit het Noorse Åfjord, Sør-Trøndelag, dus niet de bekende Troll van Nagash die bovendien ook goed is). En nieuwere black metal van Lönndom, Lekamen Illusionen Kallet, Panphage, Hädanfärd en Grav is ook van invloed geweest. Die Gehenna-platen zijn trouwens absolute klassiekers in mijn optiek.

Unknown: Voor Udegste geldt overigens wel dat het een debuutplaat betreft waarbij we nog verder gaan ‘experimenteren’ m.b.t. de stijl en de volgende plaat wat sneller zal worden.

Zweren jullie bij black metal van de jaren ’90 of zijn er ook moderne klassiekers in het genre die jullie een warm hart toedragen?
Forgotten:  Black metal uit de jaren ’90 is niet te evenaren, vooral als je dit zelf hebt ondervonden, gewoon een speciale tijd zonder al het overdadige opsmuk en met een analoog/natuurlijk geluid, geen perfectie wat de boventoon sloeg en één grote ontdekkingsreis vol duisternis. Maar er zijn ook heel veel bands die daarna kwamen en goed zijn. Naast de reeds vermelde namen spreek ik dan over Drudkh, Azaghal, Luror, White Death, Abyssic Hate, Wolfsmond, Oath, Hautakammio, de Ancient Records-bands, de Nordvis-bands, Wyrd, Marblebog, Judas Iscariot en ga zo maar door. Maar op dit moment vind ik de Nederlandse scene behoorlijk sterk met bands als Vaal, Demstervold, Orodruin, Wyvern, Tirgûl, Kastijder en Ravenzang die allemaal klinken zoals het hoort te klinken met de underground sound en mentaliteit en een duistere wolk over het geheel. En toevallig zijn veel ervan ook nog labelgenoten wat het helemaal perfect maakt en waar we trots op zijn.

Unknown: Er komt inderdaad nog geregeld wat moois uit, maar je moet wel goed zoeken. Ik ben naast black metal ook een groot aanhanger van dungeon synth, een scene die volop in beweging is. Daar komt geregeld wat moois vandaan zoals Forlorn Kingdom en natuurlijk Old Tower.

Ik hoor en zie veel bands roepen dat black metal al jaren dood is, maar het nut van in een blackmetalband te spelen ontgaat me dan wat. Hoe zien jullie dit?
Forgotten:  Zo zie ik dat niet, ‘true’ black metal gaat namelijk weer terug naar waar het hoort en dat is in de underground voor een specifiek soort mensen en liefhebbers die black metal als lifestyle hebben. De rest doet de naam black metal geen eer aan en dat soort zal vast wel verder evolueren om nog meer geld te verdienen met optredens en merchandise, hun aandachtsgeilheid te bevredigen, en hun zelfvertrouwen en arrogantie verder te verdikken door interessant te doen omdat ze in het dagelijks leven onzichtbaar zijn. Dit is de tijd waarin het kaf zich van het koren gaat scheiden.

Unknown: De scene is natuurlijk wel verzadigd, maar dat neemt niet weg dat er af en toe nog geniale platen uitkomen waar die van Panphage goede voorbeelden van zijn, ook Nordvrede vind ik persoonlijk geniaal, nog échte Noorse black metal.

Waarin schuilt de magie van black metal? Is black metal voor jullie meer dan louter muziek?
Forgotten:  Dat is heel persoonlijk, bij mij was het een eureka moment. Het was net of alles op zijn plaats viel. In de jaren ’80 trok het duistere en de rauwheid van bands als Venom, Possessed, Celtic Frost en Bathory me aan, het sfeertje van Slayer’s “Show no mercy” en daarnaast de snelheid en agressie van Kreator’s “Pleasure to kill“, waarop Mille zijn stem wel wat blackmetalachtig klinkt, en het smerige van Sarcofago’s “INRI“. Toen ik de eerste blackmetalplaat hoorde, was het of alles samenkwam in één geheel, maar dan nog veel beter. Ik wist vanaf dat moment dat mijn ziel verkocht was voor het leven. De eerste platen waar ik destijds naar luisterde waren Samael’s “Worship him” gevolgd door “Sadogoat” van Impaled Nazarene, Darkthrone met “A blaze in the northern sky“, Immortal’s “Diabolical fullmoon mysticsm” en Burzum. Maar ik was vooral verslaafd aan Darkthrone’s hypnotiserende riffs, hun agressie en koude kille winterse sound en vocalen. En de keuze was erg beperkt want veel bands en liefhebbers waren er toen nog niet. Daarna werd black metal voor mij een lifestyle tot de dag van vandaag met de normen en waarden van toen.

Unknown: Black metal is een gevoel, vol emotie. Dat klinkt gay maar is het niet, want ook agressie, melancholie en haat vallen hier natuurlijk onder. Een betere manier voor het uiten van deze emoties dan via black metal, is er eigenlijk niet.  

Tegenwoordig lacht men over zaken als ‘true’ en ‘corpsepaint’, wat ook begrijpelijk is wanneer je ziet dat veel wannabees er mee weglopen en denken dan gelijk evil over te komen. Toch is het voor ons een belangrijk onderdeel van de muziek. De cultuur van de old-school black metal. Het is helaas jammer dat die zo vaak misbruikt is. Toch laten wij ons niet afleiden van deze manier van beleving. Dus bandfoto’s, vuur, natuur, flyers, echte drums, analoge gear, alles draagt bij aan het juiste gevoel in onze optiek.

Teksten ontbreken op jullie releases. Zijn die bijzaak vergeleken met het muzikale luik of voelen jullie geen behoefte deze publiek te maken?
Forgotten: De teksten zijn bewust niet op onze releases te vinden. Ik heb liever dat mensen die interesse hebben op onderzoek uit gaan en zich wat verdiepen in het onderwerp zodat ze ook nog wat leren in plaats van alles maar voor lief te nemen. Daarom vond ik het navolgende citaat van jullie ook mooi bij de review van “Dödenlicht” passen: “Met de ogen dicht zie ik de ossaert, een spottende watergeest die voorkomt in volksverhalen uit de Lage Landen, voor mij opdagen, ook al is hij meestal onzichtbaar als hij op de rug van zijn slachtoffers springt“. Kijk daar doen we het voor!

Unknown: De teksten vind ik wel belangrijk hoor. Ook die moeten de juiste toon aanslaan om voor dat unieke sfeertje te zorgen. Forgotten heeft dit duidelijk goed begrepen. Wellicht komen de teksten in toekomstige releases wel te staan, maar soms is minder meer en is het beter om niet teveel prijs te geven van de mystiek.

Waar handelen de teksten in het Gärgäntuäh universum zoal over? De songtitels lijken me naar Scandinavische of Germaanse mythologie te verwijzen, correct?
Forgotten: Aangezien we beiden in het Noorden der Nederlanden leven spreken we daar ook een eigen taal en dialecten, deze hebben een verbintenis in de geschiedenis met zowel Scandinavië als Duitsland qua taal, maar ook op gebied van folklore en mythes. Dit zie je ook terug in onze teksten. (Noord-)Nederlandsche folklore vermengd met onze eigen taal en dialecten, Nederlandsch en proto-Germaans oftewel Oergermaans, de taal van onze voorouders. De teksten zijn geïnspireerd door en een samensmelting van geschiedenis (middeleeuwen), folklore, paganisme, bossen, bergen, geesten en eigen invulling. Maar de natuur is wel een terugkerende factor in elk nummer, samengesmolten met een ander thema.

Verwijst ‘ur’ uit de albumtitel naar de stad in het historische land Sumer of is het eerder een verbastering van ‘oer’, op die manier verwijzend naar de oorsprong van mystiek?
Forgotten: Het laatste inderdaad, oermystiek!

De bandnaam, daarentegen, lijkt me eerder een verwijzing te zijn naar “Gargantua en Pantagruel”, een serie van vijf romans geschreven in de zestiende eeuw door François Rabelais, die gaan over de avonturen van twee reuzen, vader Gargantua en zijn zoon Pantagruel. Hoe zit dat juist? Waarom jullie specifiek vereenzelvigen met Gargantua en niet zijn zoon Pantagruel?
Forgotten:  Het is inderdaad een verbastering met een knipoog naar Rabelais. Gargantua was me al een lange tijd bijgebleven en we hebben de naam enigszins aangepast naar wat wij mooi vonden en het nog een mystiek randje gegeven door het iets te veranderen. We kozen niet specifiek dit personage uit, maar vielen meer voor de betekenis “groots” van diens naam, wat het gevoel is dat de muziek teweeg moet brengen. Daarnaast zag Voltaire het boek als een verhaal tegen het christendom wat de bandnaam ook weer een extra lading geeft, want dat gevecht gaat ook nog steeds door.

Vinden jullie écht dat de strijd tegen het christendom er nog steeds één is die gestreden dient te worden? Zijn er geen grotere bedreigingen dezer dagen? Of is de strijd tegen het christendom (en andere religies) voor jullie onlosmakelijk verbonden met black metal? Dient black metal naar jullie mening ook satanisch te zijn en zo ja, hoe interpreteren jullie Satan of de Duivel?
Forgotten: De strijd tegen het christendom en alle religies die door de mens verzonnen zijn en gebruikt worden om alles te rechtvaardigen, gaat altijd door tot ze uitgeroeid zijn. De meeste bedreigingen dezer dagen komen hieruit voort: Rusland gebruikt de orthodoxe kerk om hun oorlog te rechtvaardigen, in het midden-oosten is het de islam en de Verenigde Staten gebruiken nog steeds het christendom.

Satanisme is in mijn ogen de antithese van religies, de donkere kracht van de natuur en het individualisme van de mens. Hierdoor is het onlosmakelijk verbonden met black metal. Alleen zo krijgt black metal de juiste lading en atmosfeer. Natuurlijk gebruiken we in onze teksten ook elementen uit de folklore van vroeger wat een totaal andere opvatting heeft. Wat dat betreft hebben we het wel over de christelijke satan met hoeven, staart en horens maar dat hoort gewoon bij de onwetendheid van honderden jaren geleden om de tekst de juiste lading te geven en mythen en sagen in hun waarde te laten.

Kunnen jullie toch eens een specifiek tipje van de sluier oplichten? Waar gaat de song “Dwylljocht” van Gärgäntuäh’s demo “Dödenlicht” over?
Forgotten:  In het kort: het nummer gaat over iemand die op doorreis is en de paden van een bos bewandelt tot hij bij een vergeten kerkhof langskomt waar zijn aandacht word afgeleid door de aantrekkingskracht van mysterieuze dwaallichten en zo van het bospad het moeras inloopt, de dwaallichten volgt waar ze hem in een diepe poel begeleiden waarin hij verdrinkt, waarna de dwaallichten weer op zoek gaan naar een volgende slachtoffer.

Zijn de folkloristische klanken in diens outro “Ein” van jullie eigen hand?
Forgotten:  Neen, het is een geïmproviseerde opname van de mysticus Gurdjieff spelend op zijn harmonium uit 1949 net voor zijn dood. Toen ik het stuk hoorde zag ik de beste man voor me in een houten hut bovenop een berg in een winters landschap met buiten de deur een storm die op de achtergrond loeide. En een vuurtje brandend in de hut dat voor warmte en een gematigd licht zorgde met hem spelend op de harmonium. Zodoende heb ik dit beeld omgezet naar het outro “Ein” wat ‘einde’ betekent en naar mijn idee perfect paste als slot van het algehele sfeertje op “Dödenlicht“.

Het heeft er ook toe geleidt dat we o.a. meer andere instrumenten gaan gebruiken op onze albums en dat Unknown daarna een harmonium heeft aangeschaft voor toekomstige opnames. Dit neemt niet weg dat we ook maar iets softer gaan worden. Onze eerstvolgende release van Gärgäntuäh zal juist sneller zijn en deze zullen we de komende weken afmixen. Onze volgende full-length  is ook al voor 60% opgenomen en zal in het verlengde liggen met een net wat betere drumsound. Zo zullen we bij elke release anders klinken waardoor het geheel interessant blijft en wij onze ideeën kwijt kunnen. Dit neemt niet weg dat er zomaar weer eens een ander project van ons tweeën kan ontstaan dat niet in dit straatje past.

Unknown: Wat dat betreft is tijd onze grootste vijand, niet het gebrek aan inspiratie.

Je haalde George Gurdjieff aan. Is deze omstreden Grieks-Armeense filosoof, mysticus, schrijver en componist die leefde van vermoedelijk 1866 tot 1949 iemand wiens theorieën, leer en werken jullie dieper bestuderen? Naast zijn introductie van het enneagram, een negenpuntige sterveelhoek waarmee iemands karakter zou kunnen worden ingedeeld, is er nog zijn gedachtegoed beschreven als de Vierde weg. De essentie van Gurdjieffs leer richt zich op de vraag naar de plaats van de mensheid in het universum en de mogelijkheden van innerlijke ontwikkeling. Het benadrukt dat mensen gewoonlijk in een toestand leven die een semi-hypnotische ‘waakslaap’ wordt genoemd, terwijl hogere niveaus van bewustzijn, deugdzaamheid en wilseenheid mogelijk zijn. Gebruiken jullie zijn leer als middel naar spirituele ontwikkeling of volgen jullie eerder het LHP-principe dat individualisme omarmt en streeft naar het machtiger maken van het individuele zelf?
Forgotten: In het begin van mijn tienerjaren in de jaren ‘80 was ik al zwaar gefascineerd door het
occulte wat op jonge leeftijd aangewakkerd werd door bepaalde lectuur die we thuis hadden. Al snel kwam ik uit bij namen uit als Blavatsky, Crowley, Levi en Gurdjieff. Ik heb veel boeken gelezen van deze personen en ben van daaruit mijn eigen weg gevolgd zonder een bepaalde leer aan te hangen. Ik heb wel lering meegenomen en ben er zelf sterker uit gekomen door in mezelf en in de (verborgen) krachten van de natuur te geloven. En natuurlijk ‘mind over body‘, ‘do what thou wilt‘, ‘(astrale) bewustwording en het
behalen van volgende niveaus door middel van jezelf sterker en wijzer te maken en niet je leven te leiden in een matrix of zoals Gurdjieff vond dat mensen in een wakkere slaap verkeerden en je aan jezelf moet werken om een hoger bewustzijn te bereiken en het volledige potentieel uit jezelf te halen. Dus wat dat betreft volg ik het LHP-principe en buig ik verder voor niemand.

Gurdjieff hulde zich altijd in mysterieuze nevelen over de bron van zijn leringen. Hij zou gesuggereerd hebben dat zijn leer het ‘ware’ christendom was – nog van voor het leven van Jezus, als wel het leven van de farao’s in Egypte met haar ‘prehistorische’ oerbron. Hoewel een groot deel van de ideologie van Gurdjieff beschouwd kan worden als ‘Oosters’ en hij mogelijk naar India en Tibet is gereisd, suggereert een diepere kijk op zijn kosmische en biologische ideeën dat wat hij aan het licht bracht mogelijk de
authentieke onvervalste leer van een superieure beschaving is geweest, die uiteindelijk plaats maakte voor zowel Egyptische als Meso-Amerikaanse culturen die probeerden hun wetenschappelijke wijsheid te behouden. Interessante denkpiste, niet? Zijn filosofie, psychologie, esoterie en oosterse wijsheden zaken waarin jullie je verdiepen?
Forgotten: Zeker een interessante denkpiste en het zou zo maar eens kunnen. Iets waar je breed over kan filosoferen en verder onderzoek naar kan doen om je eigen bewustwording weer te verbreden en waardoor de puzzel langzaam weer logischer wordt.

Sowieso denk ik dat de oplossing van het geheel verspreid door de wereld en ons bestaan ligt. Als je er vanuit zou gaan dat overal een kern van waarheid in zit, dan hebben alle religies één ding gemeen en dat is dat ze in een hogere macht geloven omdat een mens ergens in moet geloven en dat is per cultuur anders. Zou je helemaal naar de oertijd teruggaan, dan zie je jagers verzamelaars die de dieren aanbidden als hogere macht. Simpele primitieve ideologie maar spring je wat verder in de tijd dan kom je uit bij de Egyptenaren met meer raadsels dan antwoorden omdat die het onmogelijke hebben weten te bereiken wat ons hedendaags met moeite of niet eens met de nieuwste technologieën lukt. En dat er hiërogliefen zijn die aanwijzingen bevatten van superieure hulp. Wie weet was het wel buitenaards en/of afstammelingen van Atlantis waar Plato het over had. Die wijsheden kom je dan ook weer bij de Azteken tegen en de Inca’s die al hersenoperaties uitvoerden. Verloren wijsheden waar je naar kan gissen. Maar feit is wel dat er tussen de jagers verzamelaars en de Egyptenaren een grote sprong qua kennis heeft plaatsgevonden die weer verloren is gegaan. En sinds men kan schrijven, wordt er door bepaalde machthebbers schrift gebruikt voor onderdrukking van de mens door religies met regels op te stellen zodat iedereen zich als een schaap gaat gedragen en verder zo mak is als een lam. De grootste vorm van list en bedrog en de allereerste vorm van mediamanipulatie die men tot op de dag van vandaag nog gebruikt om verwarring, verdeeldheid, onwetendheid en chaos te verspreiden. Maar in die geschriften vind je niks terug over de kennis van toen, alleen geneuzel over een timmerman en kikkers die uit de lucht vallen…. Of zouden die geschriften misschien veilig opgeborgen zijn zodat de leugen in stand kan worden gehouden…!?

Dus ja, in dat soort zaken verdiepen we ons wel, maar we blijven tevens ook nuchter in het leven en is het niet onze missie om antwoorden te vinden en te geven en doen we verder gewoon ons ding.

De Udegste songtitels verraden Nederlandstalige (dialect)teksten hoewel de opener “Häxanfior” en afsluiter “IIskâlde flakten” toch ook weer anderstalige lyrics doen vermoeden. Vinden jullie in de moedertaal schrijven uitdagender dan in een andere taal of is het net andersom?
Forgotten:  De laatste keer dat ik teksten in mijn moedertaal had geschreven en gezongen was in de jaren ’90, waarna ik overschakelde op Engels. Toendertijd was het best nog wel vreemd om in je eigen taal te zingen en de enige bands die dat toen deden waren Countess uit Nederland en jullie hadden Lugubrum.

Eigenlijk heeft Unknown mij gemotiveerd om te gaan zingen in onze eigen talen en dialecten en vind ik het nu best wel weer interessant. Je kan je beter uiten en je krijgt nu meer Scandinavische klanken in de zang waardoor alles een stuk smeriger klinkt dan in het Engels. Daarnaast is het puzzelen met verschillende talen en dialecten ook interessant, zodoende leer je ook telkens meer over je vooroudertaal en kan ik de nummers het beste sfeer geven door deze combinatie.

Wat Googlewerk leverde niet meteen een pasklaar antwoord op de betekenis van Udegste. Waar verwijst deze naam naar?
Unknown: Udegste is een oud Gronings woord voor ‘uiterste’, waarmee men vroeger het einde/afsluiting van het leven aanduidde, de begrafenis.

De besneeuwde natuurlandschappen in het artwork van beide bands verraden een voorliefde voor natuur en een rurale omgeving in plaats van de hectiek van de stad. Leven jullie een ietwat teruggetrokken bestaan buiten het stadsleven? Hoe diep gaat jullie adoratie voor en relatie met de natuur en diens mystieke krachten?
Forgotten:  Wat het artwork van Unknown al prijsgeeft is inderdaad onze band met de natuur. Naarmate de jaren verstrijken, is de aantrekkingskracht van de natuur ook groter geworden. Op dit moment zou ik de stad zo verlaten voor een afgelegen huis in de natuur maar heb ik daar zo direct niet de financiële middelen voor. Maar gelukkig zijn er grote natuurgebieden dichtbij huis, dus daar ben ik regelmatig te vinden voor inspiratie. En een huis in de bossen is ook makkelijk gehuurd, verder woon ik dichtbij de zee en ben ik ook regelmatig op de eilanden te vinden. Maar ook al zit ik in de stad (ik zie mijn stad meer als een groot dorp), het natuurgevoel draag je bij je en zit ook in je ziel. Dus het maakt uiteindelijk niet uit waar ik ben, het is toch wel bij mij.

Unknown: Ik heb de stad al wel ingeruild voor het platteland, beste move ooit.

Jullie blijken beide veteranen uit de Nederlandse blackmetalscene te zijn. Zijn Udegste en Gärgäntuäh jullie eerste échte samenwerkingen? Wat bevalt jullie zo aan elkaar dat het van jullie de ideale partners in crime maakt?
Forgotten: Neen, we werken eigenlijk al heel lang samen en zijn ook al zo lang bevriend maar we zien elkaar niet zo vaak vanwege de afstand. Doordat we elkaar al lang kennen voelen we elkaar wel aan en bovendien hebben we dezelfde muzieksmaak en interesses waardoor alles vanzelf gaat. Het ideale is dat we beiden multi-instrumentalisten zijn en beiden gemakkelijk nummers schrijven en daarnaast hebben we beiden eigen kwaliteiten waar we elkaar mee aanvullen en wat alles tot één geheel maakt.

Jullie geven aan beide multi-instrumentalisten te zijn. Hoe verloopt de invulling van het inspelen van nummers? Speelt ieder zijn eigen geschreven stukken, ligt er op voorhand vast wie teksten zal schrijven, zingen, gitaar spelen of drummen? Schrijven jullie ook daadwerkelijk samen de muziek voor beide bands? Ontstaat die organisch door fysiek samen te komen of schrijven jullie in alle rust wanneer het jullie uitkomt en bepaalde energiestromen vloeien?
Voor Udegste schrijft Unknown momenteel alles en voor Gärgäntuäh doen we dat samen. Het debuut en de EP heeft Forgotten geschreven en de split Unknown. Maar de basis heeft de ander vervolgens aangevuld met extra melodieën waardoor de songs weer heel anders zijn gaan klinken. Het schrijfproces kan allerlei vormen aannemen, maar met name begint het bij een ritmepartij, met in ons achterhoofd een type nummer waar het heen moet gaan. We werken op afstand, maar het plan is er zeker om ook een weekend te boeken om een EP te produceren ergens in the middle of nowhere, om dan tevens flink wat alcohol te nuttigen uiteraard.

Jullie haalden black metal van eigen bodem voorheen al even kort aan, maar hebben jullie de Nederlandse blackmetalscene de afgelopen jaren ten goede of ten slechte zien evolueren?
Forgotten: Het gaat met ups en downs, we zitten momenteel weer in een up. Maar ik bemoei me niet zo met de scene persoonlijk. Ik zie dat er bepaalde oudgedienden nog steeds goed bezig zijn en er zitten goede nieuwkomers bij maar de tijd zal het leren of die nieuwkomers ook ‘blijvers’ zullen zijn.

Unknown: Ik vind de scene wel verbeterd. Natuurlijk is er heel veel uitgebracht en zit er ook veel bagger tussen, maar dat neemt niet weg dat er dus ook meer wel echt goede NLBM-releases zijn uitgekomen. Tannenbart is daar een goed voorbeeld van.

De debuutlangspeler van Udegste werd voorafgegaan door een promotape. Was dat jullie idee of eerder dat van New Era Productions en is het een werkwijze die jullie nog zullen hanteren in de toekomst?
Forgotten: Volgens mij komt dat idee van onszelf, dat weet Unknown beter. Wij staan helemaal achter de tapes, dat is 100% black metal. Zo is het ook ooit begonnen en het voegt net dat stukje gevoel aan een luistersessie toe. Bovendien zorgen we altijd wel dat de versies net wat anders zijn, het is natuurlijk ook een opname uit een vroeg stadium waar nog niks afgerond is maar waarbij we het alvast wel willen delen met de liefhebbers. Daarnaast is het een mooi verzamelobject, daar houden we zelf ook van en we willen dat idee graag in stand houden.

Unknown: Het idee erachter was als opmaat bedoeld voor wat er komen gaat. Alvast de naam vestigen en een basis leggen. En dat was ons idee, maar in overleg met New Era gerealiseerd inderdaad. Een erg prettige samenwerking overigens met New Era, een label dat ons wél de mogelijkheid geeft om ons volledig te focussen op het creatieve proces

Vooralsnog lijken zowel Udegste als Gärgäntuäh me studioprojecten te zijn. Of is er toch die roep van het podium die zal ingewilligd worden?
Forgotten: Onze black metal hoort niet op het podium thuis, misschien ooit eens als experimentele sessie met een besloten groep ergens midden in een bos bij een kampvuur. Maar verder dan dat zal het ook niet gaan, ’t is ook vrij onmogelijk aangezien we dan heel wat gitaristen mee moeten brengen. Zo bestaat een Gärgäntuäh-nummer alleen al uit vier verschillende gitaarpartijen waarvan twee akoestische en twee elektrische met soms extra aanvulling en daarnaast nog synths en basgitaar en soms wel zo’n 15 zangsporen per nummer. Het is inderdaad echt een studioband waar wij onbegrensde mogelijkheden hebben en geen compromis hoeven te sluiten met andere bandleden of met de muziek.

Unknown: Af en toe spelen we wel live met andere bands of projecten, maar voor deze projecten wordt dat inderdaad erg lastig. Al is Udegste nog haalbaar qua bezetting, toch zouden we ook daarvoor minimaal 3 sessiemuzikanten moeten inwerken. Dat kost veel tijd die we ook kunnen besteden aan het schrijven van een nieuw album. Vooralsnog gaat daar onze voorkeur naar uit.

Bedankt voor het interview!
Forgotten: Jij ook bedankt voor dit interessante gesprek.
Unknown: Ja bedankt en ook hulde voor jouw inzet voor de underground!