Vanuit Saarland bereikt ons een spiksplinternieuwe éénmansband – Graugeist werd in 2019 onder de naam Mirai opgericht en bracht onder die naam een demotape en de EP “Makukka” uit. Sarghas, de bezieler van Graugeist is overigens een bezig baasje, de man speelt momenteel in niet minder dan vijf bands die allemaal zowat aan het begin van hun carrière staan. De namen Immorior en Nelandhyr klonken mij alleszins niet helemaal onbekend. Voor zover het Graugeist betreft is dit een eerste teken van leven.

“Heaven denies” trapt af met “Forward the doom”, dat zich na een korte intro ontwikkelt tot een volwassen blackmetalsong met scheppen attitude – het begin groovet alleszins met gepaste vettigheid. Daarna wordt het gaspedaal netjes ingedrukt, volledig met een heerlijk rollende dubbele basdrum, uitmondend in smakelijk lompe beweging, ondersteund door een gescandeerde tekst. Tot zover hoor je me niet klagen: de productie hangt een beetje op het randje van te schoon, al is dat muggenziften. Erger is dat Sarghas het nodig vond te gaan experimenteren, wat tot een staccato start-stop intermezzo leidt waar dan ook nog eens niet al te best geplaatste cleane zang bij hoort. Jammer, want “Forward the doom” eindigt wel zeer sterk, met een uitgesproken epiek.

Het moge duidelijk zijn, Sarghas/Graugeist doen heel veel dingen goed; moderne, dynamische black metal met een epische toets, daar mag je me al eens voor wakker maken. En het moet gezegd, in “The nail” slaagt het experiment wel; ongeveer in de helft zit een heel leuk riedeltje dat alsof het vanzelf spreekt uitloopt in een stotterende drum die net goed zit. De instrumentenbeheersing van Sarghas staat overigens buiten kijf, de hele EP lang tovert hij drumrolls en riffs uit zijn mouw alsof het niks is. Zijn zang, zowel screams als clean, zijn eerder adequaat dan echt goed. Een mens kan niet alles kunnen, neem ik aan.

Als ik even mag afstand nemen van de recensie zelf: ik ben zoals gezegd niet goed bekend met het andere werk van Sarghas maar wat we hier horen lijkt me een muzikant zijn die op zoek is naar een eigen stem. Dat lukt al heel aardig, alleen pakt niet ieder experiment goed uit en daarin hoor je dat Graugeist nog geen geroutineerde band is. In mijn ogen kan je dat de man moeilijk kwalijk nemen… al moeten we eens praten over de laatste song. Misschien is dit iets dat hij al eerder schreef, misschien is het een poging tot een outro maar een kakofonie van sinister gefluister die eindigt in twintig seconden furieuze black en abrupt ook weer eindigt stelt mij vooral voor een raadsel.

Wanneer Graugeist zich bij meer traditioneel uitgewerkte songs kan houden en het experiment ietwat beteugeld kan hier nog veel moois uit groeien; deze EP is vooral een belofte daarvan en krijgt dus een niet zo indrukwekkende score, al valt er wel veel moois te horen.

BERT: 68/100

Graugeist – Heaven denies (Void Wanderer 2023)
1. Forward the doom
2. Heaven denies
3. The nail
4. Ravine of forgotten dreams
5. Kuroi hana