Daar is Déhà nogmaals. Nog niet zo lang geleden wist de allesdoener én -kunner nog te imponeren met zijn nieuwste Drache-plaat “Devenir le rien” en nu duikt de zwaar bebaarde kale knikker als bassist op in de line-up van Herzog. Bezieler Asgeir Amort (Brouillard en Yhdarl) creërde Herzog jaren geleden, maar veel manifesteerde er zich niet, totdat producer Déhà zich begon te moeien en ook een drummer aangetrokken werd in de vorm van Hochofen. Een alias die eveneens verwijst naar de titel “Furnace” die het debuut van dit nieuwe blackmetaltrio meekreeg.

Het is niet zo gemakkelijk om eenduidig de vinger te leggen op de invloeden van Herzog, daar de band gedurende de tijdspanne van acht nummers (waarvan een intro en outro), verschillende gedaantes aanneemt. Het meest onder de indruk zijn we van het bijwijlen doomy, dreigende en erg overtuigende “Acheminement” waarin de mid-tempo black metal van Herzog vergezeld wordt van een dieper, verhalend stemtimbre dat al eens naar death metal durt te neigen. Ik moet hierbij nog het meest denken aan het fantastische Enevelde, ook muzikaal zijn de Belgen eigenlijk niet zo gek ver van deze Noorse onemanband verwijderd.

In het hieronder te beluisteren ijzige uptempo “Melted tesseract” gaat de vocalist dan weer voor meer blackmetalgeörienteerd scream- en krijswerk wat Herzog een pak grimmiger en frostbitten doet klinken. Net zoals in de tragere opener heeft Herzog ook hier meerdere uitstekende riffs in petto en het nummer bevat naast een nogal abrupt einde ook enkele subtiele keyboardeffectjes. “Oath of weakness” ademt dezelfde ijskoude Noorse atmosfeer uit, maar laat het tempo terug zakken, wat niet wil zeggen dat de riffs en drums op tijd en stond niet geselen. Het zich aanvankelijk traag voortslepende, maar gestaag het tempo opdrijvende en meer dan acht minuten durende, ietwat experimentele “The craftsmen” doet het volledig instrumentaal en ik moet zeggen dat vocalen hier inderdaad allerminst gemist worden doordat de compositie een dynamische flow kent. Sommige gitaarpartijen klinken als sacrale gezangen terwijl elders snerpende tremoloriffs het vel van je botten schuren.

Het triomfantelijk klinkende “All rites” grijpt aan de start vocaal gezien terug naar de diepe en woeste zang van eerder op de plaat, maar gaat verder grotendeels instrumentaal te werk met gitaarpartijen die al eens de atonale tour durven opgaan, maar onverwachts gooit Herzog ook een coole break in de strijd, waarna het tempo en de zang terug de dieperik ingaan. Op deze manier vind ik Herzog het meest overtuigend. Haast onopgemerkt gaat dit nummer over in “Oath of I” dat stilistisch meer terug grijpt naar het bevroren tweedegolfs blackmetalgeluid van “Melted tesseract” en enkele vloeiende en mooie overgangen laat horen waarover ook Déhà zijn ijselijke screams laat vloeien.

Minpuntje is het nietszeggende en skippable intro “Loss of utopia” (piano-outro “Oath of us” doet me meer), maar voorts ben ik erg opgetogen over dit Herzog-debuut dat de band van verschillende kanten laat horen, hoewel er van mijn part best nog meer nummers in de stijl van “Acheminement” op hadden mogen staan. Op 12 januari is de band live te aanschouwen met Vortex Of End en Bones in de Brusselse zaal Le Lac. Gaat dat zien!

JOKKE: 83/100

Herzog – Furnace (Amor Fati Productions 2023)
1. Loss of utopia
2. Acheminement
3. Melted tesseract
4. Oath of weakness
5. The craftsmen
6. All rites
7. Oath of I
8. Oath of us