Na een constante en ononderbroken stroom van maar liefst acht opeenvolgende full-lengths onderbreekt het Zweedse Grafvitnir diens modus operandi plotsklaps door een split-EP uit te brengen waarvoor zelfs de Atlantische oceaan werd overgestoken. De roep van de Zweedse wolf rijkt blijkbaar erg ver want deze werd beantwoord door de Colombiaanse jaguars van Dantalian en vervolgens mooi uitgebeeld op het cover artwork dat “Transmutation: Jaguars & lycanthropy” siert.

Dantalian bijt de spits af en was me tot nog toe onbekend, maar één van de voordelen van splits is dat je op die manier nieuwe namen kunt ontdekken. Muzikaal gezien lijkt dit trio alvast goed aan te sluiten bij het Zweedse duo daar de black metal van Dantalian overduidelijk volgens traditioneel receptuur bereid wordt. Alleen is de aanpak minder rechtlijnig en deinzen de heren er niet voor terug om tussen de meer agressieve uithalen ook mildere passages in te lassen waarin ze al eens voor een rockende aanpak durven te gaan. De Spaanstalige vocalen zorgen natuurlijk voor een exotische toets, en het hese stemtimbre van de swingende zang in “Malaké (The formic transmutation)” vinden we wel wat weg hebben van een band als Rotting Christ. Leuke kennismaking met Dantalian, maar erg warm lopen we niet voor hun zwartmetaal.

Over naar de Zweden dan waarvan je op voorhand al weet dat je geen verrassingen moet verwachten want Grafvitnir doet al bijna twintig jaar stug zijn eigen ding en dat aan de zijlijn van het genre want tot in de hogere regionen der Zweeds zwartmetaal zijn ze nooit weten geraken. Modrius zijn hese krijszang klinkt weer erg ferm, maar voor veel variatie ben je wel aan het foute adres. Ook muzikaal, want de drums lijken quasi tien minuten lang volgens hetzelfde stramien te blasten terwijl de gitaren melodieuze tremoloriffs op ons afvuren. “Witches’ dance” is het betere nummer van de twee daar er iets meer variatie zit ingebouwd en de melodieuze hooks net wat beter blijven plakken. Maar songschrijver Niantiel ligt waarschijnlijk niet wakker van ons waardeoordeel en trekt zich geen hol aan van wat de buitenwereld van zijn muziek vindt. Wie het spijtig vind dat een band als Setherial al meer dan een decennium lang in stilzwijgen gehuld is, heeft aan dit Grafvitnir wel een leuk alternatief.

Onderhoudende split, maar wat ons betreft geen absolute must om “Transmutation: Jaguarism & lycanthropy” aan je collectie toe te voegen.

JOKKE: 74/100 (Dantalian: 72/100; Grafvitnir: 76/100)

Dantalian/Grafvitnir – Transmutation: Jaguarism & lycanthropy (Namtaru Records/Regain Records 2025)
1. Dantalian – Necromancia caníbal
2. Dantalian – Malaké (The formic transmutation)
3. Grafvitnir – Seekers of fire
4. Grafvitnir – Witches’ dance